Leestafel forum

Het hoeft niet hoor, maar het leek me wel een mooi boek, vandaar mijn vraag.
Als je het bij Dobson wil houden dan ook goed, maar dat is me te dik (416 blz)
Ik weet eigenlijk niet meer wat de afspraak was ( o dear) Zouden we samen een boek kiezen of elk een boek over het thema lezen?
Dat van Ton van Reen is 100 pagina's minder maar ook nog genoeg (320 blz) en ik heb nog zovéél liggen.

Dettie

Het is nu gereserveerd, dus het zal tzt komen. Je hoeft niet mee te l4ezen, hoor, want een afspraak om dat te doen is er niet. Ieder voor zich.
(Hoezo, je hebt nog zoveel liggen???)

hahaha, grapjurk. Heb gewoon nog heel veel boeken liggen...
Oké dan, ik had in mijn hoofd zitten dat we samen een themaboek zouden lezen. Verkeerd hoofd dus haha

Dettie

Het is al april en we hebben dat nog niet gedaan. Het kan hoor, maar dan moet je eerst die stapel weggelezen hebben (hoezo grapjurk..)

De lichtverkoper
Ton van Reen


Maastricht in het jaar 1873.
De twaalfjarige Caspar Marres woont in de Cité Ouvrière, het mensenpakhuis dat grootindustrieel Petrus Regout voor arbeiders van zijn fabrieken heeft laten bouwen, dicht bij hun werk. Hoewel iedereen in het gezin Marres werkt, komen ze toch nauwelijks rond. De schatrijke Regout en de andere fabrieksdirecteuren worden in hun liberale overtuigingen gesteund door behoudende geestelijken die de arbeiders leren dat de macht wordt geschonken door God en dat de armen de rijken moeten accepteren.


Na school, en later ook na zijn werk in de fabriek, verkoopt Caspar huis aan huis kaarsen en gaskousjes, petroleum en lampolie. Op straat ontmoet hij de mensen die er nog slechter aan toe zijn, zoals Leen en de weesmeisjes die als prostituee moeten werken. Door een zwaar ongeluk in de fabriek, waar kinderarbeid heel gewoon is, komt hij in het ziekenhuis terecht en leert daar Troef kennen, een voormalige weesjongen die hem leert wat vrijheid is.


De Lichtverkoper werpt licht op een donker tijdperk in de geschiedenis van de arbeiders, niet alleen in Maastricht, maar overal in het land. In de eeuw van de opkomst van de industrie werd van de arbeiders verwacht dat ze gehoorzaam waren aan de baas en aan de Kerk en dat ze hun armoede, het gebrek aan woonruimte en de hoge kindersterfte in hun gezinnen moesten zien als de beproeving in dit leven dat later beloond zou worden in de hemel. Maar Caspar en zijn invalide broer Joes, die de geschiedenis van zijn familie en van de stad opschrijft in schriftjes, willen een goed leven op deze wereld.


De Lichtverkoper is de ontroerende geschiedenis van Caspar en zijn familie, hun vrienden en de arbeiders die langzaam tot het inzicht komen dat ze hun armoede en hun rechteloosheid niet langer moeten accepteren. Het is de geschiedenis van een stad met een kleine bovenlaag van rijken en een grote meerderheid van armen die nauwelijks of niet in hun bestaan kunnen voorzien. Het is ook het verhaal van de paupers die op straat leven, de bedelaars, de prostituees en de invaliden die kansloos zijn in deze harde maatschappij.


Ton van Reen schreef dit boek om stem te geven aan de mensen die het slachtoffer waren van de hebzucht van de kleine groep schatrijke industriëlen die kapitalen verdienden over de ruggen van hun arbeiders en hun gezinnen. Dit boek verscheen eerder als feuilleton in Dagblad De Limburger/Limburgs Dagblad en werd enthousiast door de lezers ontvangen.


ISBN 9789062657537 | Paperback | 320 pagina's | In de Knipscheer | 3e druk | februari 2019

Citaat van de dag

Er circuleert een geur van oeroud hout,
een zoldering met stro.
Het licht is stoffig -
knip het in stroken
en je kunt het voor het raam hangen.

Koos van Zomeren (1946)
Nederlands schrijver
Uit: wat wil de koe pag. 14

Mijn vader zei altijd: "Houde gij ze maar dom", zei de fabrikant tot de pastoor, "dan zal ik ze wel arm houden."

Oei, dat is een pittige uitspraak!

Dettie

Ja, m'n vader stak z'n mening niet altijd onder stoelen of banken. Daardoor raakte hij ook z'n vrijwilligerswerk als redacteur van het blaadje van het Rijswijkse Rode Kruis kwijt. Hij had namelijk een pittig stukje over Onno Ruding geschreven, dat niet bij iedereen in goede aarde viel. Vervolgens verweet hij m'n moeder dat die niet achter hem ging staan. Het was wel jammer dat hij dit vrijwilligerswerk kwijtraakte, want hij was een betere redacteur dan z'n opvolger, die toch nog wel eens wat foutjes maakte.

Toch is die uitspraak, blijkens het boek van Ton van Reen niet helemaal onjuist.

Nee die uitspraak is zeker niet helemaal onjuist, vroeger was het vaak wel zo.
Niet altijd gelukkig, priesters hebben ook veel gedaan voor goed onderwijs.

Dettie

Het is dan ook een uitspraak die men hier in het katholieke Zuiden met de vele fabrieken goed kent.
Vandaar ook dat Ton van Reen het er over heeft denk ik.

Hoe m'n vader dan aan die uitspraak is gekomen, is mij een raadsel, want m'n vader was een geboren en getogen Rotterdammer.

Ik denk dat het een gewone uitdrukking is hoor. landelijk dus. Alleen was het hier meer van toepassing, dus meer gebruikt.

Dat zou kunnen. M'n vader kwam uit een vrij links nest, uit de tijd dat men zich ook nog wel op de verheffing van de arbeider wierp. M'n grootvader was timmerman in de bouw, maar hij had een complete kunstgeschiedenis, een wereldgeschiedenis, boeken over biologie en een grote Oosthoek Encyclopedie. Die laatste heb ik niet meer, omdat die bij de ontruiming van het huis van m'n vader mee is genomen. Ik had er gewoon geen ruimte voor. Aan de ene kant betreur ik het verdwijnen wel, maar aan de andere kant vrees ik dat het ding uiteindelijk toch nooit meer uitgepakt zou zijn, als ik 'm in zou hebben gepakt.

Nee joh, wat moet je met die oude encyclopedie. Alles staat op internet!

Nou ja, zo'n oude encyclopedie heeft toch wel z'n charmes. Het zou zelfs kunnen dat er nog krantenknipsels in zitten. In een encyclopedie kun je gewoon naar hartelust bladeren. Maar goed, ik heb al 2 encyclopedieën staan.

Een vermoeden van licht
Frank Boeijen


Via zijn muziek ontmoette Frank Boeijen in de loop der jaren kunstenaars uit allerlei disciplines. Zij reageren nu, elk in eigen stijl, op de nieuwe cd Een vermoeden van licht. Dwars door alle kunstvormen lopen lijnen van vriendschap, verwantschap en gedeelde passies. Hier komen luisteren, lezen en kijken naadloos samen. Een vermoeden van licht is donker en licht tegelijk. Met bijdragen van o.a. Hugo Camps (journalist), Corbino (fotograaf), Eric de Bruijn (beeldend kunstenaar), Károly Effenberger (fotograaf), Henk Hofstede (muzikant, visueel kunstenaar), Rense Sinkgraven (dichter) en Stefan Verwey (cartoonist).

Tracklist
1. Afscheid van de schaamte
2. Een vermoeden van licht
3. Eenzaam meisje aan zee
4. Eveline
5. Jij loopt met me mee
6. La Chambre des Etoiles
7. Nachtlokaal
8. Lissabon III (De dag van de dood van de zoon van God)
9. Stervende ster
10. Overal en nergens


ISBN 9789081450065 | Hardcover | 48 pagina's | Vantilt | november 2013

Citaat van de dag

Licht dat al weg is, zie je toch.
Het is één groot gezichtsbedrog
aan 't firmament.
Ik weet dit alles al zo lang,
en toch, ik raak er, ben ik bang,
nooit aan gewend.

Willem Wilmink (1936 - 2003)
Nederlandse neerlandicus en vooral dichter, schrijver en zanger.

Renate schreef:Villa Hofwijck, dat staat aan de Vliet, vlak bij station Voorburg.

Net gelezen dat de tuin van de villa Hofwijck oorspronkelijk ontworpen is als het menselijk lichaam.
https://www.omroepwest.nl/nieuws/442705 ... -nederland

Het is een mooie tuin! En het museum is absoluut de moeite waard. Zeker als je een enthousiaste gids hebt die de hele oude boeken uit de afgesloten kast haalt en laat zien. Dan moet je wel handschoenen aan, als je wil bladeren...

Ik ben er eerlijk gezegd nog nooit geweest, hoewel het in mijn regio is.

Marjo schreef:Het is een mooie tuin! En het museum is absoluut de moeite waard. Zeker als je een enthousiaste gids hebt die de hele oude boeken uit de afgesloten kast haalt en laat zien. Dan moet je wel handschoenen aan, als je wil bladeren...

Dat klinkt heel erg aantrekkelijk Marjo. Die handschoenen zou ik graag aantrekken daarvoor.

En Renate... gewoon een keer gaan!

Dettie

Tja, ik ben nooit zo dol op dat soort dingen alleen te doen. Het is prettig als je met iemand kunt praten.

Ja maar dan doe je niets als je zo denkt, je komt vanzelf wel mensen tegen.
Je doet jezelf gewoon een plezier dan, en dat is ook superleuk!

Dettie

Tja, ik vind dat altijd lastig. Alleen ergens eten is geen probleem, maar alleen een museum bezoeken...
Ik geloof dat ik dat alleen heb gedaan toen ik alleen op vakantie in Keulen was. Geen succes, want ik miste m'n moeder, maar ik ben wel alleen in verschillende musea geweest, al was het maar om wat tijd stuk te slaan, zoals in Wuppertal, omdat ik 's avonds nog een afspraak met een rockgroep had. En in Keulen regende het op een gegeven moment.