Thema juni 2018 Een appeltje voor de leeshonger (thema FRUIT)

[Dettie]

Citaat van de dag

De groenheid van de bosbesstruiken
is onbeschrijflijk. Groener dan deuren
van jeugd staan ze laag bij de grond.

H.H. ter Balkt

Ik snap niets van dit citaat maar er was amper een citaat over frambozen of bosbessen te vinden.

Dettie

[Marjo]

Groen, ja, laag bij de grond ook. Maar inderdaad: groener dan deuren van jeugd????

[Dettie]

Ja dát zinnetje. Ik snap er niets van.

Dettie

[Dettie]

Kersen eten om middernacht
Bart Stouten


Melodieus, weemoedig en liefdevol keert Bart Stouten terug naar de momenten waarop de muziek zijn hart veroverde. Bij een Braziliaanse pianolerares maakt hij als kind van vijf kennis met de magie van een klavecimbel. Hij valt meteen voor de muziek van Bach, die hem nooit meer zal verlaten, kopieert uit liefde de partituren met hun raadselachtige meerstemmigheid. Muziek en literatuur installeren zich in zijn leven als heuse vrienden. Ze snellen hem ook te hulp wanneer zijn ouders en tweelingzusje in een auto-ongeval om het leven komen. Dan krijgt hij het boek van de `literaire Bach Marcel Proust onder ogen, A la recherche du temps perdu, vijfduizend bladzijden boordevol muziek, die zijn kijk op kunst blijvend zullen beïnvloeden.

Dichter en schrijver Bart Stouten (1956) is de meest welluidende radiostem van Vlaanderen. Hij werkt sedert 1990 bij de VRT, eerst als hoorspelproducent, en later als anchor van programmas als Het pak van sjaalman, Zegge en schrijve, De tuin van Eden, Bellevue en Stouten op zondag. Zijn laatste dichtbundel, Tussen dood en herleven, verscheen in 2011.


Recensie
Bart Stouten is een bekend presentator van programma's over klassieke muziek bij Klara, de klassieke radiozender van Vlaanderen. Zijn boek houdt het midden tussen een autobiografie en een essay. Het begint met de verhuis van de piano, die Stouten in goede en slechte dagen heeft bespeeld, de toonladders, de Portugese pianolerares en vooral de ontdekking van de grote meesters, waarbij Mozart, maar vooral Bach een grote rol spelen. Bach is de 'middeleeuwse behoefte om de wereld geordend' te krijgen. Het boek staat vol van dergelijke uitspraken. 'Mahler begint op straat en eindigt in het oneindige'.


Naast muziek speelt ook de literatuur een grote rol in het leven en de opvattingen van Stouten. De belangrijkste figuur is hier Proust. Stouten heeft met Proust kennisgemaakt toen hij bij een auto-ongeluk in Duitsland zijn ouders en zijn zus verloor. De omgang met de 'Recherche' heeft Stoutens kijk op kunst en leven grondig beïnvloed. Verwacht dus geen historisch overzicht van kunstenaars en musici, maar wel een heel persoonlijke visie op radio, kunst, literatuur en muziek. Kleine druk.
Bernard Huyvaert


ISBN 9789085425045 | Paperback | 240 pagina's | De Bezige Bij | juni 2013

[Dettie]

Citaat van de dag

Ochtendkrieken: kersen die te vroeg opstaan.

Guy Commerman

[Dettie]

Kersen eten om middernacht - Bart Stouten

Dit lijkt me wel een boek voor jou Renate.

Dettie

[Marjo]

Even een aanvulling op het boek van vandaag. Ik zag Rachida Lamrabet bovenaan staan en het kwam nergens terug wat zij er mee te maken had. Dit dus:
Een abrikoos in de achtertuin - de eerste Marokkaanse migranten in Zeist met verhalen van Rachida Lamrabet en Abelkader Benali

[Renate]

Dat leek me inderdaad wel iets voor mij en de bibliotheek blijkt het te hebben, dus daar kan ik de volgende keer naar zoeken. Niet vergeten op tijd m'n boeken te verlengen, want er ligt weer een bespreekboek op me te wachten.

[Dettie]

Even een aanvulling op het boek van vandaag. Ik zag Rachida Lamrabet bovenaan staan en het kwam nergens terug wat zij er mee te maken had. Dit dus:
Een abrikoos in de achtertuin - de eerste Marokkaanse migranten in Zeist met verhalen van Rachida Lamrabet en Abelkader Benali

Oh wat raar, ik begreep eruit dat Siewe de fotograaf was en Lambaret de verhalen van de Marokkaanse migranten genoteerd had en Benali haar daarin bijgestaan had. Vanwege deze tekst:

"In 'Een abrikoos in de achtertuin' toont fotograaf Bernice Siewe de verhalen en beelden van de eerste Marokkaanse migranten in Nederland. Hoe ingrijpend was het om te vertrekken en een bestaan op te bouwen in een ver land? Hoe is de keuze gemaakt in Nederland te blijven? Op welke manier zijn verwachtingen uitgekomen en heeft men een eigen vorm kunnen vinden voor een leven in twee culturen?
Uit de beelden en verhalen rijst een veelzijdig antwoord op."

maar daar staat het niet specifiek natuurlijk. Het was meer mijn eigen interpretatie.

Dettie

[Marjo]

Ik ken het boek natuurlijk niet, maar misschien ligt de nadruk meer op de foto's, en die zijn van Bernice Siewe.

[Dettie]

ja dat begreep ik, dat staat ook in de beschrijving. Maar ik vond eigenlijk de heel beschrijving van het boek nogal vaag. Was het nou een fotoboek of een verhalenboek met veel foto's. Ik kwam er niet echt goed achter dus heb alles maar geplaatst zoals het gepresenteerd werd.
Ik zou eens achter een recensie aan kunnen gaan. Die zat er nu niet bij.

Dettie

[Marjo]

De bieb hier heeft het niet, anders ging ik even kijken.

[Dettie]

Een abrikoos in de achtertuin
Bernice Siewe Rachida Lamrabet
Co-auteur: Abdelkader Benali


In Zeist wonen veel Marokkanen uit de omgeving van het Riffijnse dorp Tiziouzli in de provincie Taza, Noord Marokko. In de jaren zestig en zeventig vonden zij werk in bedrijven als Lips, Burger, Van Melsen (industriële wasserijen), Sola, Gero (zilver en bestek), Remia (voedingsmiddelen). Veertig jaar geleden ontstond er op deze manier in Zeist een hechte Berbergemeenschap.


In 'Een abrikoos in de achtertuin' toont fotograaf Bernice Siewe de verhalen en beelden van de eerste Marokkaanse migranten in Nederland. Hoe ingrijpend was het om te vertrekken en een bestaan op te bouwen in een ver land? Hoe is de keuze gemaakt in Nederland te blijven? Op welke manier zijn verwachtingen uitgekomen en heeft men een eigen vorm kunnen vinden voor een leven in twee culturen?


Uit de beelden en verhalen rijst een veelzijdig antwoord op. Naast verdriet riep het vertrek naar het noorden ook avontuurlijke spanning op.
De mannen, vooral als ze uit dezelfde streek kwamen, hielpen elkaar aan werk en huisvesting. Sommigen realiseerden zich snel dat hun oorspronkelijke plan, geld verdienen en dan weer terug naar Marokko om een bedrijfje te beginnen, niet levensvatbaar was. Ze schoolden zich en probeerden maatschappelijk te klimmen. Anderen stelden de keuze om zich definitief in Nederland te vestigen uit of droegen nog te veel financiële verantwoordelijkheid voor een uitgebreide familie in Marokko. Sommige vrouwen bleven lang binnenshuis terwijl andere juist de kans aangrepen buitenshuis te gaan werken.
Voor iedereen geldt dat de Marokkaanse wortels harder gaan trekken bij het ouder worden.


Bernice Siewe heeft middels portretten en foto's van interieurs en familiebijeenkomsten een intiem en rijk geschakeerd beeld van deze gemeenschap vastgelegd.


ISBN 9789460830105 | Paperback | 144 pagina's | Post editions | november 2009

[Dettie]

Citaat van de dag

Je brengt me helemaal van mijn abrikoos.

Bron: http://jan.liebregts.eu/gewoon-leuk/foute-uitdrukkingen

[Dettie]

Het huis in de Mangostraat
Sandra Cisneros


In een armzalige wijk groeit een meisje uit tot een sterke jonge vrouw.
Een ontroerende moderne klassieker.


Recensie:

Sandra Cisneros (auteur van 'Een huis van karamel') werd geboren in Chicago als dochter van Mexicaanse immigranten. Op de universiteit werd zij zich bewust van haar etnische afkomst. De literatuur die zij bestudeerde, miste de kleur en geur van haar eigen jeugd. Zij nam zich voor hierover te schrijven op een nieuwe manier: niet volgens gangbare literaire maatstaven, maar zintuiglijk en associatief. Het resultaat was 'Het huis in de Mangostraat' (1984), waar wereldwijd inmiddels twee miljoen exemplaren van zijn verkocht.

In 44 vignetten beschrijft Cisneros de wereld van Esperanza, een meisje dat opgroeit in een armzalige immigrantenwijk in Chicago. Esperanza vertelt onbevangen over de straat waar ze woont, over de excentrieke mensen die er leven en over haar eigen ontluikende (seksuele) persoonlijkheid. Ze doet dat in een ongepolijste taal die onbedoeld prachtige poëtische impressies oplevert. Het is aan de lezer om de hoofdstukjes als kralen van een ketting aan elkaar te rijgen en de impliciete aanklacht tegen sociale onderdrukking ter harte te nemen. Normale druk.
L. Torn

ISBN 9789044508734 | Hardcover| 127 pagina's | De Geus | april 2007

[Dettie]

Citaat van de dag

“If you wait for the mango fruits to fall, you'd be wasting your time while others are learning how to climb the tree”

― Michael Bassey Johnson
Nigeriaans schrijver

[Dettie]

De mandarijn
José Maria de Eça de Queirós

In De mandarijn beschrijft Eça met de hem typerende ironie het monotone bestaan van de arme, gebochelde Teodoro die zijn dagen slijt als onbeduidende klerk op het ministerie van Binnenlandse Zaken. In zijn kleine kamertje in het kosthuis van de weduwe Marques droomt hij van een luxe leven vol champagne en minnaressen met blanke boezems. Maar de werkelijkheid schotelt hem niets beters voor dan taaie biefstuk en een oude hospita die de roos uit het kapsel van haar favoriete kostgangers kamt. Het verhaal krijgt een fantastische wending wanneer Teodoro in een oude foliant het verhaal leest van een Chinese mandarijn. In een variant op het oude Faust-thema verschijnt hem op zijn kamertje een duistere gast, die hem een verlokkelijk aanbod doet, en daarmee verandert zijn leven als bij toverslag.

Recensie:
Fantastisch verhaal over een Portugees die zich als arme, gebochelde ambtenaar in een onaanzienlijk pension bespot en veracht voelt. Een duistere figuur verleidt hem echter om door het luiden van een geheimzinnige bel op slag een eind te maken aan het leven van een Chinese mandarijn, waarmee hij een onmetelijk fortuin verwerft. Hij stort zich dan in het leven waarvan hij altijd heeft gedroomd om na talloze ervaringen verbitterd en verarmd in zijn oude bestaan terug te keren. De kracht en de waarde van deze variatie op het Faustverhaal zit in de fantasierijke beelden en de mooie kleurrijke taal die de schrijver (in 1880) met groot talent hanteert. Goed vertaald en met een nawoord en noten. Van de grootste Portugese romancier van de 19e eeuw verschenen eerder al enkele romans in vertaling. Kleine druk.
(Biblion recensie, C.M. Reeser)

ISBN 9789074328524 | Hardcover| 93 pagina's | Uitgeverij IJzer| december 2001

[Dettie]

Citaat van de dag

Soms lijkt ons lot op een fruitboom in de winter. Niemand zou denken dat die takken weer gaan uitbotten en bloeien, maar we hopen het, we weten het.

Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832)
Duits dichter en toneelauteur

[Dettie]

Geef ze geen papaya
Dineke Veerman


Na haar Peruaanse avonturen in Mijn Peru (2007) heeft Dineke Veerman (Zwolle, 1958) nog genoeg stof om een nieuwe bundel samen te stellen. Deze keer niet alleen over Peru, maar over meerdere landen die ze als reisleidster en ook privé bezocht heeft. Ze doet verslag van vermakelijke en soms bizarre avonturen, mooie tochten, ontmoetingen met boeiende mensen en bezoeken aan plekken die niet in gidsen staan. Hierbij komen ook af en toe historische feiten langs. Grappige anekdotes verteld door lokale gidsen, bizarre avonturen door lokale regelgeving en ontmoetingen ver van de moderne wereld bieden opnieuw een kijkje in een heel andere cultuur.


Recensie:
Bundeling verhalen over reizen in Colombia, Suriname, Ecuador, Peru, Bolivia, Argentinië, Chili en Brazilië. In korte verhalen vertelt de auteur over haar belevenissen als reisleidster. In enkele verhalen is zij zelf op reis. De gebieden die zij beschrijft zijn door de hoogtes, afgelegen plekken, slechte infrastructuur, eenvoudige onderkomens vooral voor getrainde toeristen geschikt. Beschrijvingen van de geschiedenis, cultuur, flora en fauna van de bezochte landen zijn verweven in de verhalen. De titel wordt uitgelegd als een begrip voor de Colombiaanse vrouw. De dagboekachtige verhalen bevatten soms wat spelfoutjes en vertalingen zijn niet allemaal opgenomen. Met tips voor de reiziger, een literatuurlijst en enkele kleurenfoto’s.


ISBN 9789086663613 | Hardcover| 158 pagina's | Mosae Mondo | maart 2015

[Dettie]

Citaat van de dag

"No hay que dar la papaya" (Geef ze geen papaya),
Dat wil zoveel zeggen als 'geef ze geen gelegenheid om met je aan te pappen'.

[Dettie]

Limoen en pompoen op avontuur
Elisabeth Marain

Op een dag hebben de marionetten Limoen en Pompoen geen baasje meer. Hij is meegenomen door de politie en wordt waarschijnlijk het land uitgezet. Limoen en Pompoen gaan op zoek naar hem. Maar dat valt niet mee, want de wereld is groot en gevaarlijk. Lukt het de twee marionetten om hun baasje terug te vinden?

Recensie
De marionetten Limoen en Pompoen gaan op zoek naar hun baas, die door de politie opgepakt is en het land uitgezet zal worden. Ze beleven hachelijke avonturen bij een groep wilde katten, krijgen hulp van een aardige hond en vinden hun baas in een asielzoekerscentrum.


Sprookjesachtige en eigentijdse elementen worden gecombineerd in een vlot verhaal vol actie en spanning, dat hier en daar een beetje onwaarschijnlijk overkomt. De fraaie paginagrote zwart-wit illustraties verlevendigen het geheel en zijn qua sfeer bijzonder goed getroffen. Het boek is bestemd voor kinderen van zeven en acht jaar die de kunst van het lezen al snel en goed te pakken hebben. Het taalgebruik is dan ook wat ingewikkelder en uitdagender dan gebruikelijk en zo doet het boek de naam van de serie waarin het verschijnt zeker recht.
(Biblion recensie, Margriet Chorus-Reintjens)


ISBN 9789027643179 | Hardcover| 82 pagina's | Zwijssen | oktober 1999
Bolleboos nr 3 serie 4 | Leeftijd 7+

[Dettie]

Citaat van de dag

If life gives you lemons, make lemonade.

Dale Carnegie
Amerikaanse schrijver en de ontwikkelaar van beroemde cursussen in zelf-verbetering, salesmanship, collectieve opleiding, spreken voor publiek en interpersoonlijke vaardigheden.

Een lemon is wel een citroen maar ik kon niets vinden met Limoen.

[Dettie]

De broederschap van de druif
John Fante

Henry Molise, vijftig jaar oud en succesvol schrijver, keert terug naar zijn ouderlijk huis om te helpen bij het nieuwste drama: zijn bejaarde ouders willen scheiden. Henry's barbaarse en gesloten vader Nick boezemt zijn zonen, ondanks zijn zwakte en alcoholisme, nog steeds angst in. Henry's moeder
daarentegen heeft de kracht om haar kinderen zowel gerust te stellen als te verwarren, zelfs nu ze ziek is.

John Fante (1909-1983) was een Italiaans-Amerikaanse schrijver en een tijdgenoot van onder anderen William Faulkner en F. Scott Fitzgerald. Hij schreef korte verhalen, romans en filmscenario's. Pas laat in zijn leven werd hij echt ontdekt. Zijn romans Wacht tot het voorjaar, Bandini en Vraag het aan het stof zijn succesvol verfilmd.

Recensie
Henry Molise is een vijftigjarige Amerikaanse schrijver die op een dag van zijn broers hoort dat zijn hoogbejaarde Italiaans-Amerikaanse ouders willen scheiden. Dat is niet voor het eerst, maar ditmaal lijkt het serieus te zijn, dus hij haast zich naar zijn ouderlijk huis en raakt daar verwikkeld in de gebruikelijke halfserieuze ruzies tussen zijn boertige, onaangepaste en dikwijls halfdronken vader en zijn warhoofdige moeder die geniet van drama en tussen alle scènes door uren achter haar geliefde fornuis staat.
Hoezeer hij de ruzies die zijn ouders veroorzaken ook haat, toch raakt Henry weer ingesponnen door alle opwinding die ze genereren, en uiteindelijk begeleidt hij zijn vader zelfs op diens laatste metselklus.
Enigszins voorspelbare maar daarom nog niet minder innemende tragikomedie met veel begrip voor zowel de irritatie als de liefde die onredelijke ouders in hun even onredelijke kinderen kunnen opwekken, uitstekend vertaald. Kleine druk.
C.C. Oliemans


ISBN 9789049806156 | Other formats | 375 pagina's | Dwarsligger® | januari 2018

[Dettie]

Citaat van de dag

Om een druif en een talent te laten rijpen zijn zowel regenachtige als zonnige dagen nodig.

Friedrich Nietzsche
Duits dichter en filosoof (1844-1900)

[Dettie]

Bramen plukken
Wim Hofman


Hij slaat nooit over. Weer of geen weer, oorlog of vrede of wapenstilstand, ziek of gezond, op reis of thuis: elke week staat Wim Hofman in de PZC, de Provinciale Zeeuwse Courant. Al sinds 5 januari 2006. In zijn columns gunt hij de krantenlezer een kijkje in zijn leefwereld. Zijn Toke, zijn werk, zijn museumbezoeken, zijn kleinkinderen aan de andere kant van de aardbol, zijn vroegere kleuterschool, zijn strenge winters. En nog veel meer: het universum van Hofman is boordevol.


Dit boek Bramen plukken biedt 75 columns, die de afgelopen tien jaar in de PZC zijn verschenen. Precies 75, ter gelegenheid van de 75ste verjaardag van Wim Hofman in 2016. Columns, in woord én beeld, pagina in, pagina uit. De veelvuldig gelauwerde auteur en beeldend kunstenaar/illustrator Wim Hofman (1941) heeft zowel in zijn teksten als in zijn beeldend werk een volstrekt eigen idioom. Hoewel zijn verhalen vaak nogal somber van toon zijn, wordt deze somberheid verzacht door zijn bijzondere humor in woord en beeld.


Naast illustraties in kranten, (kinder)tijdschriften en boeken van anderen, maakt hij vrij beeldend werk in een geheel eigen herkenbaar en verhalend handschrift, in een vorm tussen abstract en figuratief. Daarbij is acryl en scraperboard zijn meest geliefde medium. Zijn bekendste (kinder)boeken Het vlot en Zwart als inkt zijn bekroond met de Gouden Griffel. Voor Koning Wikkepokluk de merkwaardige zoekt een rijk en Aap en Beer - Een ABC boek kreeg hij de Gouden Penseel. Verder ontving Wim Hofman de Nienke van Hichtumprijs, de Woutertje Pieterse Prijs en voor zijn gehele oeuvre de prestigieuze Theo Thijssenprijs (1991).
De Provincie Zeeland eerde hem in 2001 met de zelden uitgereikte Zeeuwse Prijs voor Kunsten en Wetenschappen.
In april 2013 werd Wim Hofman onderscheiden met de Max Velthuijs-prijs, de belangrijkste oeuvreprijs voor illustratoren.


ISBN 9789079875771 | Paperback | 176 pagina's | Den Boer/De Ruiter | november 2016