Thema augustus 2016 - Lezer LACHT, lezer HUILT

[Dettie]

Deze keer is het thema (glim)lachen en huilen. Berdine heeft weer mooie titels gevonden.

zie http://www.leestafel.info

Dettie

Zondagen in augustus
Patrick Modiano

Een strand aan de oevers van de Marne en de straten van Nice markeren het begin en het einde van de relatie tussen de voormalige fotograaf Jean en zijn vriendin Sylvia. Voor wie zijn zij op de vlucht? En hoe komt Sylvia aan een diamant?
Recensie(s)
Jean en Sylvia zoeken hun toevlucht in Nice om te ontkomen aan Frédéric Villecourt, echtgenoot van Sylvia. Ze hebben geld nodig en proberen een kostbare diamant, de Zuiderkruis, ontfutseld aan Villecourt, te verkopen aan een Amerikaans echtpaar. Een intrigerende en boeiende roman, waarin de lezer enerzijds het thrillerachtige aspect - de mysterieuze verdwijning van Sylvia en haar diamant - anderzijds de spiegeling van heden en verleden - illusie en verval weerkaatst in tijd en ruimte - moet zien te interpreteren. De Franse auteur (1945) is winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur 2014.

ISBN 9789021458274 | 176 pagina's | Querido | november 2014
Vertaald door Edu Borger

Citaat van de dag

Tijdens de vakantieperiode in de maanden juli en augustus besef je pas hoe dichtbevolkt Nederland is.

W.C.C. de Bruin

[Dettie]

Een lach en een traan
Stormachtig leven
Remco Campert


Bundel verhalen van Remco Campert [1929], die een selectie bevat uit 'De verhalen' (2004) en 'Tot zoens' (2004). De inhoud van 'Een lach en een traan' bestrijkt de periode vanaf de jaren zestig tot 2001 en toont een mooi overzicht van het werk en de thematiek van Campert.
Zijn vroegere verhalen gaan over feesten, meisjes en jong zijn. De tijdgeest van de jaren zestig en zeventig is hierbij alom aanwezig. In zijn recentere verhalen vertelt de auteur op onderhoudende wijze over dagelijkse bezigheden als boodschappen doen, op vakantie gaan, een opvallend krantenbericht of over de Nederlandse politiek. Rode draad is de losse stijl en de lichte ironie waarmee hij de pijnpunten in de samenleving op een milde manier blootlegt.
Een mooie bundel voor een wat ouder publiek. Kleine druk.
Annemiek Buijs


ISBN 9789023422594 | Paperback | 447 pagina's | de Bezige Bij | februari 2007

[Dettie]

Citaat van de dag


sinds buddingh'
verwachten veel mensen
van poëzie
een avondje lachen

dat is geen vooruitgang
geloof ik

Remco Campert
fragment uit: Mijn leven's liederen

[Renate]

Ik mis het boek met Augustus in de titel, van maandag.

[Dettie]

De lach van de meeuw
Kristín Marja Baldursdóttir


Na de dood van haar Amerikaanse echtgenoot keert Freyja terug naar haar familie. Natuurlijk krijgt ze een warm onthaal in het kleine huisje waar haar pleegmoeder, haar tante, haar zussen en haar nichtje Agga wonen. Haar pleegvader, een robuuste zeeman, is bijna nooit thuis, zodat de woning het domein is van sterke vrouwen. Freyja is mondain gekleed, heeft roodgestifte lippen en het figuur van een Coca-Cola-flesje. En ze zorgt ervoor dat het gezapige, evenwichtige leven in het IJslandse vissersdorpje grondig wordt verstoord. Alle mannen in het vissersdorp lijken wel verliefd te worden op de femme fatale, en dus zijn alle vrouwen jaloers op haar. En natuurlijk laat Freyja haar oog vallen op de machtigste man van het dorp. Er vallen zelfs doden, maar de omstandigheden daaromheen worden volkomen afgeschermd door de vrouwen, die Freyja eensgezind trouw blijven.


Recensie
IJsland, jaren vijftig vorige eeuw: de terugkeer van Freyja na de dood van haar Amerikaanse echtgenoot in het kleine slaperige vissersdorpje van haar jeugd, veroorzaakt grote opschudding. In het dorp maar ook in het kleine huisje waar Freyja's pleegouders, tante, zussen en nichtje Agga wonen. Freyja is nog jong, aantrekkelijk met 'het figuur van een colaflesje', draagt rode lippenstift en heeft veel mooie kleren. De hele mannelijke bevolking van het dorp valt als een blok voor haar, de vrouwen zijn jaloers.


Door de ogen van de twaalfjarige Agga worden de gebeurtenissen die volgen op Freyja's thuiskomst beschreven. Zoals de vreemde ongelukken die sommige mannen overkomen - er vallen zelfs doden - waarvan Agga denkt dat Freyja er meer van weet. Of is dat alles slechts de fantasie van een twaalfjarige? Maar ongeluk of niet, de vrouwen in het dorp vormen uiteindelijk een front.


Een leuk, heel geestig, levendig verteld verhaal, goed geschreven, met een heel rake sfeer- en karaktertekening. Prachtig portret van een geisoleerde dorpsgemeenschap.


Kristin Marja Baldursdottir (1949) is schrijfster en journaliste. Ze is de auteur van drie romans en schrijft voor het IJslandse dagblad Morgunbladid. De lach van de meeuw is verfilmd en ook als toneelstuk opgevoerd. Kleine druk.
(Biblion recensie, Redactie)


ISBN 9789056721237 | Paperback | 218 pagina's | Uitgeverij Signatuur | oktober 2004

[Dettie]

Citaat van de dag

De essentie van de slappe lach is dat hij niet valt na te vertellen.

Herman de Coninck (1944-1997)
Vlaams dichter en essayist

[Dettie]

Ik heb het Augustusboek in het eerste bericht gezet Renate.

Dettie

[Renate]

Ik zie het. Eerst zag ik het niet.

[Dettie]

Nee klopt, je had het goed gezien Renate, ik was het vergeten en heb het er nu bijgezet.

[Renate]

Geeft niet. Overal gaat wel eens wat mis. Ik schrijf zelf wel eens ergens iets, om dan later tot de ontdekking te komen dat er een domme spelfout in zit.

[Dettie]

De huilende molenaar
Arto Paasilinna


In een dorp in het noorden van Finland komt een reus van een man wonen. Huttunen, zoals hij heet, knapt er een vervallen molen op en brengt hem weer in bedrijf. De dorpsgemeenschap is aanvankelijk in haar nopjes met de nieuwe inwoner, want Huttunen is vriendelijk, behulpzaam en werkt hard. Maar hij houdt er een zonderlinge gewoonte op na: wanneer hij in somberheid vervalt, huilt hij naar de maan als een wolf.
Voor de dorpelingen is dat reden genoeg hem uit hun gemeenschap te verstoten. Ze willen hem koste wat kost voor gek laten verklaren. De hardnek-kigheid waarmee ze hun voornemen uitvoeren, heeft verschrikkelijke gevolgen


De huilende molenaar is een roman over de menselijke neiging om alles wat niet voldoet aan de norm, wreed te onderdrukken. Het hele boek door speelt Arto Paasilinna met de verwachtingen van de lezer. Zijn vertelplezier en onder-koelde humor zorgen voor een vanzelf-sprekend en pakkend verhaal, dat men niet kan wegleggen.


Recensie
Verhaal over de molenaar Huttunen, die in een klein dorp de oude molen koopt en herstelt, er aanvankelijk goed op zijn plaats lijkt, maar langzamerhand in steeds grotere problemen raakt door zijn bijzondere, bij vlagen sombere karakter, met name door zijn gewoonte 's nachts te huilen als een wolf. De dorpelingen proberen van hem af te komen door hem voor gek te laten verklaren. Ze vervolgen hem verbeten, als hij uit de psychiatrische inrichting ontsnapt.
Satirische roman met absurdistische trekjes over de strijd van de afwijkende enkeling tegen de gemeenschap. De norm blijkt dwazer dan de afwijking.


Arto Paasilinna (1942) is een veel vertaalde Finse auteur van humoristisch-satirisch proza met een maatschappijkritische ondertoon. Sterke (tevens verfilmde) roman in vlotte vertaling. In Nederlandse vertaling verscheen eerder 'Haas' (1993*), waarmee het qua thematiek en stijl enigszins vergelijkbaar is. Kleine maar ruime druk.
(Biblion recensie, A.M. van der Hoeven)


ISBN 9789028424838| Paperback | 224 pagina's | Wereldbibliotheek | juli 2012
vertaald door Annemarie Raas

[Dettie]

Citaat van de dag

Huilen is gezond. Het houdt de ogen schoon, en dan kijk je beter. Eén grote collectieve huilbui, denk ik weleens, en alle oorlog zou uit de wereld zijn.

Simon Vinkenoog
Nederlands auteur

[Renate]

Hé, die heb ik nog niet gelezen. Dat is dus echt een misser van mij. Te zijner tijd maar eens kijken of de bibliotheek het heeft.

[Dettie]

Het geheim van het lachen
vertellingen uit het oude Perzië
Susha Guppy


Deze magische vertellingen uit de schatkamer van sprookjes en volksverhalen van het oude Perzië gaan over liefde en verlangen, verlies en schoonheid, over het menselijk lot en over vindingrijkheid. Hoewel de bronnen in de loop der eeuwen verloren zijn gegaan, zijn de verhalen bewaard gebleven in het collectieve geheugen van de Iraanse bevolking. Behalve beroepsvertellers in bazaars en dorpen hebben ook de grote klassieke Perzische dichters als Roemi en Firdausi deze verhalen doorgegeven.

Met charme en aanstekelijke humor vertelt Shusha Guppy de verhalen die zij in haar jeugd hoorde: over koningen en prinsessen, derwisjen en heiligen, geesten, schurken en over helden en magiërs. Tegelijkertijd laten deze verhalen iets zien van de waarden en inzichten van de Iraanse samenleving.


Recensie
Verhalen vertellen is in de Perzische cultuur een oude traditie: zo waren er verhalenvertelsters binnenshuis, terwijl in de theehuizen, bazaars en dorpen de 'naqqaal' (beroepsverteller) aanwezig was, aldus Shusha Guppy, de auteur van deze bundel. De verhalen stammen voor een groot deel uit de klassieke Perzische literatuur en bestaan verder uit mondeling overgeleverde volksverhalen en sprookjes. Guppy vertelt op boeiende en levendige wijze circa achttien verhalen die zij in haar jeugd hoorde, zoals het verhaal over een machtige koning en zijn drie dochters, het verhaal van Bizjan en Manizje (dit stamt uit het epos 'Shaahname' van Ferdowsi) en het titelverhaal (over een jongeman van eenvoudige komaf die liefde opvat voor een prinses).
Alle verhalen beginnen met 'Er was er een en er was er geen / buiten God was er niemand', de manier waarop de Perzische verhalenverteller steevast begint.
Mooie, sfeervolle bundel, met een informatief voorwoord, noten en een lijst van Perzische namen en begrippen. De auteur (1940) werd geboren in Teheran en woont momenteel in Engeland. Vrij kleine druk.
M. Wala


ISBN 9789054601180| Paperback | 256 pagina's | Bulaaq, Uitgeverij | oktober 2006
vertaald door Lex Touber

[Dettie]

Citaat van de dag

Je verleert heel gauw het lachen als je niet om jezelf lacht.

Sara Jeannette Duncan (1861-1922)
Canadees schrijfster en journalist

[Dettie]

De huilende libertijn
Andreas Burnier


In deze roman beschrijft Adreas Burnier het leven van Jean Brookman, Amsterdams radicaal, Spaanse verzetsstrijdster, bekwaam doch ongeremd minnares, hasjrookster; een roman waarin God als moeder figureert en Christus als ‘Haar Dochter, de Verlosser der Vrouwen‘. De roman heeft veel trekken van een schelmenroman, een dan die in universitaire en betere kringen speelt: er is een heel duidelijke scherpe maatschappijkritiek die in satirische vorm wordt overgebracht, er worden veel en vaak groteske avonturen beleefd, de hoofdfiguur is een zwerfster door bijna alle landen van Europa en door haar spot wordt bijna niets of niemand gespaard...


Recensie:
'De huilende libertijn' sluit nauw aan bij de traditie van de schelmenroman: de avontuurlijke ik-figuur is echter geen man, zoals gebruikelijk maar een vrouw. De belevenissen van deze hoofdpersoon en haar vriendinnen zijn vol vaart en met subtiele humor beschreven. Het is een verademing een 'feministische' roman te lezen waarin de vrouw nu eens niet de rol van slachtoffer vervult (zoals dat met name in het werk van hedendaagse Engelse schrijfsters als Doris Lessing dikwijls het geval is), maar in alle opzichten overwinnaar is.
(NBD|Biblion recensie, Redaktie)


ISBN 978-90-214-9660-3 | Paperback | 143 pagina's | Querido | 1970

[Dettie]

Citaat van de dag

De moedigste daad is te huilen wanneer er niemand in de buurt is.

Anoniem

[Dettie]

Het paleis van de lach
Jon Berkeley


Tycho Woensdag is wees en woont in een ton. Hij is nog nooit naar het circus geweest, maar als het circus Osuro in de stad Reusel aankomt, weet hij wel dat dit geen normáál circus is. Het circus arriveert in het geheim en in het holst van de nacht. Vanuit zijn ton op een heuvel ziet Tycho hoe de tenten worden opgezet en het circusterrein langzaam maar zeker gevuld raakt. Slaapdronken ontmoet Tycho een enorme tijger en de volgende morgen besluit hij dat hij méér wil weten over dat geheimzinnige circus en de tijger. Zo begint een fantastisch avontuur, waarin Tycho met zijn kleine vriendin Mini op zoek gaat naar het paleis van de lach, waar de Grote Cortado een kwaadaardig plan in uitvoering brengt.


Recensie
Het leven van de 10-jarige Tycho Woensdag - wees en tonbewoner - verandert spectaculair als het circus van de sinistere Grote Cortado zijn stad aandoet en hij een sprekende tijger ontmoet. Tycho bevrijdt Mini, een meisje met vleugels uit het circus en gaat samen met haar op zoek naar het paleis van de lach, waar Cortado een duivels plan in uitvoering brengt.
Dit eerste deel van de trilogie over Tycho is een achtbaanrit vol avontuur: Tycho en Mini rollen van de ene hachelijke situatie in de andere. Er worden veel personages geintroduceerd (onder meer een barones die in een boomhut woont, een blinde ontdekkingsreiziger, twee rivaliserende jongensbendes en een mensenetende aap). Het is niet altijd direct duidelijk of een gebeurtenis of personage een belangrijke rol gaat spelen of slechts een vermakelijk 'tussendoortje' is, waardoor de lezer de lijn van het verhaal soms uit het oog verliest. Pluspunt is de humor van de auteur die vooral naar voren komt in losse, droogkomische opmerkingen of de dialogen van de clownsbroertjes Bolsillo.
Mooi vormgegeven met hoofdstuknummers in circusstijl en brede marges. Eerste jeugdroman van een voormalig illustrator uit Ierland.
Vanaf ca. 10 jaar.
Andrea Oostdijk

ISBN 9789000037063| Paperback | 306 pagina's | Van Goor | juli 2008
Vertaald doorTjalling Bos

[Dettie]

En Rachel huilde
Brett Michael Innes


De Mozambikaanse Rachel werkt als hulp in de huishouding in Johannesburg, bij Chris en Michelle Jordaan. Met het geld dat ze verdient kan ze voor haar dochtertje Maia zorgen, met wie ze samen in een huisje op het terrein van Chris en Michelle woont. Ook ondersteunt ze met haar salaris haar oude ouders in Mozambique.
Als ze naar de ambassade moet voor de verlenging van haar werkvergunning, laat ze haar vierjarige dochtertje achter onder de hoede van Michelle. Dan voltrekt zich een onzeglijk drama. Verscheurd door verdriet moet Rachel uit twee kwaden kiezen: alleen en zonder inkomsten terugkeren naar Mozambique, of blijven werken voor de mensen die verantwoordelijk zijn voor de dood van haar kind.

Een aangrijpend verhaal over schuld, verbittering en verlossing, tegen de achtergrond van het hedendaagse Zuid-Afrika, dat nog altijd gebukt gaat onder grote verschillen tussen rijk en arm.


Brett Michael Innes is filmproducer. Behalve de romans 'Kleine Rachel' en 'En Rachel huilde' schreef hij ook de filmscripts ervan. De verfilming van 'En Rachel huilde' is in 2016 in Zuid-Afrikaanse bioscopen te zien.


ISBN 9789023994992 | Paperback | 272 pagina's |Uitgeverij Mozaïek | oktober 2015
Vertaald door Roeleke Meijer-Muilwijk

[Dettie]

Citaat van de dag

Ik ben een vondeling. Maar tot mijn achtste dacht ik, net als alle andere kinderen, dat ik een moeder had, want wanneer ik huilde, was er een vrouw die me zo zachtjes in haar armen wiegde dat mijn tranen stopten met stromen.

Hector Malot
fragment uit Alleen op de wereld.

[Dettie]

Mijn aap lacht
Albert Helman

In zijn grandioze satire Mijn aap lacht vertelt Albert Helman in prachtig proza door de ogen van een aap diens levensverhaal, eerst vrij in het oerwoud daarna in gevangenschap van de mens. De aap weet echter te ontvluchten en keert terug naar het oerwoud waar hij met zijn nieuw verworven menselijke denkbeelden zijn argeloze soortgenoten verbaast. Deze verklaren hem evenwel voor gek en nemen een gepaste maatregel.


Recensie
De ik-figuur, een mens, vertelt over zijn vóórbestaan als aap.
In het eerste gedeelte van de roman, Vrijheid, leeft hij als aap in een tropisch bos (Zuid-Amerka?).
In het 2e deel, Gelijkheid, is hij in een dorp waar blanken en zwarten wonen. De mensen blijken heers- en hebzuchtig; van het christendom wordt een kritisch beeld gegeven.
In het 3e deel, Broederschap, komt de ik-figuur weer onder de apen. Hij denkt door zijn ervaringen een super-aap te zijn en wil zijn mede-apen hervormen naar zijn inzichten. Maar ze stoten hem uit en hij wordt mens.


Het vlot vertelde verhaal, de dialogen en de bespiegelingen over mens en dier zijn goed gedoseerd. Mooie natuurbeschrijvingen, literair waardevol. Voor breed publiek. Vrij kleine letter. Dit is de eerste herziene druk als Globe pocket (de nieuwe pocketreeks van uitgeverij In de Knipscheer). Symbolische, kleurige omslag.
(Biblion recensie, J.G.W. Gielen.)


ISBN 9789062657025 | Paperback | 277 pagina's | In de Knipscheer | april 1994

[Dettie]

Citaat van de dag

Hoe komt het, dat men in de schouwburg zo ongedwongen lacht, en dat men zich schaamt er te huilen?

Jean de la Bruyère
Frans schrijver 1645-1696

[Dettie]

Aan de oever van de Piedra huilde ik
Paulo Coelho


Tijdens een reis van een week door de Pyreneeën ontmoet Pilar, een studente uit Barcelona, een jeugdvriend van wie zij altijd is blijven houden. Deze vriend koestert gelijke gevoelens voor haar, maar zijn probleem is dat hij op het punt staat zich tot priester te laten wijden.
Via deze aangrijpende liefdesgeschiedenis toont Coelho ons de vrouwelijke kant van God. Dit prachtige boek werpt een ander licht op de kracht van de liefde en de ervaring van het spirituele.


Recensie
De populaire Braziliaanse schrijver (1947) vertelt hier de romance van de Spaanse Pilar, die na een jarenlange briefwisseling haar speelkameraad weer gaat ontmoeten. Hij is inmiddels lid geworden van de Orde van de ongeschoeide Karmelieten en heeft met zijn charismatische en genezende gave een grote schare discipelen gekregen. Hij predikt de Drie-eenheid van de Heilige Geest, van de Moeder en de Zoon. Het is opnieuw liefde op het eerste gezicht en hij besluit zijn priesterschap en zijn gave als genezend medium in dienst van het vrouwelijk Gezicht van God, Onze Lieve Vrouwe van Fatima, op te geven. Zij ziet dat als een ongewenst offer omdat zij hem niet van die bestemming wil afhouden. Daarom geeft ze haar liefde voor hem op, symbolisch teruggeworpen in de nachtelijke rivier de Piedra, en bijna sterft ze dan door bevriezing. Hij verliest haar, vindt haar toch terug en ze hopen dat de oergodin hun een tweede kans wil geven, voor de liefde en voor de gave.
Het iets te geexalteerde boek is eenvoudig van taal en helder in boodschap: de liefde is een voertuig voor geestelijke verandering. Kleine druk.
Redactie


ISBN 9789029575928 | Paperback | 174 pagina's | Arbeiderspers | juli 2011
Vertaald door Piet Jansen

[Dettie]

Citaat van de dag


Het beste middel tegen het huilen van kinderen is dat men zelf meehuilt.
Het huilen van het kind houdt daardoor op exceptioneel te zijn: zijn vader huilt, zijn moeder huilt, het gansche gezelschap dat op dit moment in de keuken is begint te wenen.
Het is niets bijzonders meer.
Het kind zwijgt en kijkt verbaasd en enigszins beschaamd in het rond.
Men hervatte daarna weder het gesprek.


Godfried Bomans, Werken 1,
Memoires van Pieter Bas, deel twee, blz. 245)

[Dettie]

De glimlach van de kunst
een verrassende kijk op de wereld in XII werken
Vic De Donder


Waar je ook bent ter wereld, een glimlach heeft overal dezelfde betekenis. Het is een signaal van blijheid, één van de zes basis-emoties die universeel en aangeboren zijn. Geen wonder dat de glimlach in al zijn varianten opduikt in de wereldkunst. In alle beschavingen, van de prehistorie tot vandaag tref je lachende gezichten aan op talloze kunstwerken.

Die glimlach in de kunst is de aanleiding voor een uniek boek dat kunst, geschiedenis en filosofie met elkaar verbindt. Centraal staan twaalf kunstwerken waarop telkens iemand glimlacht. De auteur selecteerde zorgvuldig: hij bespreekt werken uit alle continenten, van verschillende matière, uit alle tijden en uit verschillende culturen.


Rond elk werk wordt een web van intrigerende verbanden en verrassende links gesponnen. Grasduinend in de wereldkunst neemt dit boek je zo mee op een boeiend avontuur. Onderweg spring je van het surrealisme naar het hellenisme, van getatoeëerde Polynesiërs naar bloemenjonkers in Korea, van het zestiende-eeuwse rijke Antwerpen naar het achttiende-eeuwse mondaine Parijs.

De glimlach van de kunst is een huzarenstuk. Een prachtig kijk- en leesboek, boordevol illustraties, om uren in te bladeren en te verdwalen.

Vic De Donder studeerde wijsbegeerte en was journalist bij De Standaard en Het Nieuwsblad. Zijn eruditie op zovele domeinen van kunst en cultuur komt in dit werk volop tot uiting.


ISBN 9789058268921| Hardcover | 320 pagina's | Davidsfonds | oktober 2013