Thema oktober 2015 - Van snaren, kleppen, toetsen enz. (muziekinstrumenten)

[Dettie]

Citaat van de dag

Mensen zijn net schepen: ze toeteren `t hardst, als ze in de mist zitten.

Okke Jager

[Dettie]

Il Cannone
F.H. Kreuger

Il Cannone is de beroemdste viool ter wereld. Hij wordt in het stadhuis van Genua in een inbraakvrije vitrine bewaard. De viool is van Paganini geweest, de grote vioolvirtuoos uit het begin van de 19e eeuw die het internationale sterrendom heeft uitgevonden. Eens per jaar mag een beroemde solist een concert op deze viool geven. De solist uit dit verhaal is daarbij zo verliefd geworden op Il Cannone, dat hij hem niet meer kwijt wil. Hij slaagt er zelfs in om hem onder de ogen van het publiek te stelen en hem om te wisselen voor een dubbelganger. Maar is hij er werkelijk in geslaagd?


Il Cannone en zijn dubbelganger maken hun omzwervingen door concertzalen, feestlokalen en zigeunerwagens. Aan het eind van het boek weet niemand meer waar hij aan toe is, ook de bewaker van Il Cannone niet, die in het gekkenhuis eindigt. Alleen de lezer meent te weten wat er gebeurd is en alleen de lezer denkt te weten of Il Cannone al of niet in zijn vitrine in het stadhuis van Genua is teruggekeerd...


Recensie
Dit verhaal speelt zich af rond de beroemde viool van de zeer beroemde Paganini. Het instrument, tentoongesteld in een museum, wordt eenmaal per jaar bespeeld, ditmaal in Delft. Daar ontrolt zich zich een zeer ingewikkelde reeks gebeurtenissen, waarbij diverse kopieën van de viool een rol spelen. Uiteindelijk is nog nauwelijks duidelijk wat het echte instrument van Paganini is.


Dit verhaal wordt vlot verteld in een taal en stijl die wellicht het best getypeerd is met huiselijk. In het verhaal zijn grote stukken tekst ingelast over leven en werk van Paganini; veel daarvan is aardige maar feitelijk overbodige aankleding. Het boek is te beschouwen als vederlichte schelmenroman.


De auteur, emeritus-hoogleraar in Delft, is zelf amateur zigeunerviolist en publiceerde het inleidende overzicht 'Zigeunermuziek' . Eerder verschenen de romans 'De Nachtwacht op avontuur' en 'Onder hoogspanning'.
Normale druk, eenvoudig vormgegeven omslag.
(Biblion recensie, Hans Wagemans)


ISBN: 9789075095685 | Hardcover | 185 pagina's | Deltech | 2001

[Dettie]

Citaat van de dag

Een roman is als een strijkstok, de ziel van de lezer is de viool die de klank weergeeft

Stendhal

[Dettie]

Pommes
belevenissen van een gitarist
Rob Romkes

In deze sappige muziekbiografie vertelt de bekende Leeuwarder gitarist Rob Romkes (Pommes) over zijn muzikale loopbaan. Het is een bloemlezing van zijn avonturen, humoristisch, vol zelfspot, met prachtige historische foto’s. Zijn eerste muziekuiting was in het schoolorkest van de rhbs. Maar daar speelden ze zo zacht, dat het wel een strijkje leek en hij er bij in slaap viel. Niets voor hem.
Het echte begin kwam bij The Blue Rhythms en al zei zijn moeder toen hij enthousiast thuiskwam ‘Dit is ut begin fan ut end’, Pommes was in de wolken. Later speelde hij nog bij bands als The Latches I, II en III, Master Geoffrey, Phallus, Earth’s People, De Kouwe Keilen, Thane, Johnny and the Rebels, Anthony and the Waiters, Big Mac, Yoop Yum en de Blue Tape Band.


Pommes vertelt over de capriolen van Swatte Jelle en Smidtje, Kleine Gleune Germ, Jan Giro, Bromke, Fis en Flupke, Hadrianus en vele anderen. Ook gaat het over de apparatuur waar hij zijn karakteristieke sound op liet horen: zijn Gibson- en Fendergitaren. Alle aandacht is er ook voor de groepsleden, de reisjes die ze maakten, de vele escapades op het liefdespad. En natuurlijk over de kroegen waar zij optraden en hun heuglijke wapenfeiten vierden.


ISBN: 9789089544513 | Paperback | 167 pagina's | Elikser | juli 2012

[Dettie]

Citaat van de dag

'Ik ben de draad kwijt,' zei de gitarist, `want ik was te fijn besnaard'.

Vincent Griffioen

[Dettie]

Aan de piano
Jean Echenoz

Concertpianist Max Delmarc lijdt aan podiumvrees en drankzucht. Voor die problemen heeft zijn impresario verschillende oplossingen bedacht, maar tegen Delmarcs sterfelijkheid is hij niet opgewassen. Op een avond wordt de pianist ruw naar het hiernamaals geholpen - waar Doris Day hem letterlijk in de schoot valt.


Recensie
In het eerste gedeelte van deze roman van de Franse schrijver (1947, Prix Goncourt 1999) worden de podiumvrees en de drankzucht van een beroemde pianist beschreven, die echter direct wordt gerelativeerd door de mededeling aan de lezer dat hij nog slechts 22 dagen te leven heeft.
In het tweede gedeelte is de pianist in het hiernamaals waar hij een erotisch avontuur heeft met Doris Day. Hij mag hier blijven, maar moet een andere identiteit aannemen, waarvoor hij naar Zuid-Amerika afreist voor een ander paspoort. Onverwachte gebeurtenissen die hilarisch en met veel humor en vaart worden verteld.
Het verhaal is ook een creatieve denkoefening over het leven na de dood. Echenoz laat allerlei romanstijlen met elkaar botsen en over elkaar buitelen. Zijn humor en stijl maken hem tot een heel specifieke auteur.
Gebonden; vrij kleine druk.
P. Boone


ISBN: 9789044504118 | Hardcover | 158 pagina's | De Geus | februari 2004

[Dettie]

Citaat van de dag

Mijn pianostukjes moet je spelen met je beide handen in je zakken

Erik Satie

[Renate]

Die Satie.

Maar goed, wat kun je anders verwachten van een componist die, nadat iemand hem had verweten dat z'n muziek vormeloos was: 'Morceaux en forme de poire' schreef.

[Dettie]

haha ja, dat is ook een mooie!

Dettie

[Dettie]

De fluitspeler
Ron Rash

In een donker dal woont de eenzame Laurel met haar broer Hank. Op een dag verschijnt er een vreemdeling bij de grot. Het enige dat hij bij zich heeft zijn een fluit en een briefje, waarop staat dat hij Walter heet en niet kan praten. Laurels leven verandert volledig als ze besluit hem in huis te nemen. Walter helpt op de boerderij, speelt op zijn fluit en wordt een onmisbaar persoon in het leven van Laurel. Maar Walter draagt een geheim met zich mee, dat alles zal veranderen. In een onzekere tijd, waarin angst en gevaar domineren, ontdekken Laurel en Walter of liefde alleen genoeg zal zijn om hen te beschermen.


Recensie
Wanneer in 1957 een stuwdam wordt aangelegd in de Appalachen, Verenigde Staten, komt een dramatische gebeurtenis uit 1918 aan het licht. Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog heeft Walter, een Duitse musicus gevlucht uit een interneringskamp, een schuilplaats gevonden bij de geïsoleerd levende broer en zus Hank en Laurel Shelton. Walter, die niet kan praten, speelt op zijn fluit, helpt op de boerderij en tussen hem en Laurel ontstaat een romance, die eindigt in een tragedie.
In poëtische bewoordingen en beelden wordt de relatie tussen mens en natuur beschreven, een natuur die nadrukkelijk een sombere achtergrond voor het verhaal vormt. De dorpelingen worden afgeschilderd als primitief en bijgelovig.


Van de Amerikaanse auteur (1953) verscheen eerder de roman ‘Serena’. Voor de verhalenbundel ‘Burning bright’ ontving hij de prestigieuze Frank O'Connor International Short Story Award 2010. Normale druk.

Redactie


ISBN: 9789044526158 | Hardcover | 283 pagina's | De Geus | maart 2013
Vertaald door Anneke Bok, Nan Lenders

[Dettie]

Citaat van de dag

Wat ik maak, is wat ik ben: een mix.

Chris Hinze, fluitist

[Renate]

Grappig, een citaat van Chris Hinze, terwijl ik z'n biografie aan het lezen ben. En dan nog de bespreking schrijven.

[berdine]

Ja, dat is inderdaad grappig! En ja, dat moet, dat laatste!

[Renate]

Ik kan toch moeilijk anders? Als ik een boek van de uitgever krijg, zal ik het ook moeten bespreken.

[Dettie]

Concert voor de führer
Ton van Reen

Vlak voordat de geallieerden in september 1944 Operatie Market Garden inzetten, wordt de jonge Duitse soldaat Hermann tijdens een verkenningspatrouille alleen op onderzoek uitgestuurd. Hij bevindt zich, in de buurt van Grave, op bekend terrein. Zijn Nederlandse moeder komt er vandaan en hij is er vaak op vakantie geweest bij zijn grootouders.
De onverwachte geallieerde aanval brengt Hermann letterlijk tussen twee vuren: dat van de vijand die niet zijn persoonlijke vijand is en dat van het Duitse leger dat hem, als gedwongen lid van de Hitlerjugend, tegen zijn wil in het leger heeft ingelijfd.


Hermann vlucht een kerk binnen. Het orgel in de gewijde ruimte doet hem de oorlog even vergeten. Als hij het instrument aanraakt weet hij het: dit is het orgel waarop hij zijn leven lang al wilde spelen. Hij neemt plaats achter het orgel en speelt. Het wordt een concert voor zichzelf en voor zijn vriend en medesoldaat Manfred Reifsche, het wonderkind op de piano.
Herinneringen aan zijn jeugd vermengen zich met gedachten aan Manfred, die als deserteur omgekomen is voor het vuurpeloton.
Terwijl buiten de oorlog in alle hevigheid woedt, levert Hermann een innerlijke strijd met een gebeurtenis die zijn jonge leven zo zwaar heeft getekend dat hij niet meer aan het noodlot kan ontkomen. Het verhaal is gebaseerd op een ware gebeurtenis in het kleine dorp Velp bij Grave.


ISBN: 9789079226177 | Hardcover | 88 pagina's | De Vrije Uitgevers | augustus 2014

[Dettie]

Citaat van de dag

Een kerk is een concertzaal waarin de mensen per ongeluk met hun rug naar het orgel zitten

Fons Jansen

[Dettie]

Altijd drummen
Ubel Zuiderveld


Je moet wel een beetje gek zijn om drummer te worden! zei Hans Eijkenaar, bekend van zijn werk met onder andere Candy Dulfer, onverbloemd in een interview met De Volkskrant. En één van Nederlands meest gevraagde slagwerkers sprak de legendarische woorden: 'Drummers zijn de meest gemotiveerde mensen. Als je dat instrument kiest, sjouw je de rest van je leven met driehonderd kilo op je nek. Dat selecteert behoorlijk'.


Zangers, gitaristen en zelfs bassisten hebben het gemakkelijk in vergelijking met de motor van de band, de drummer. Maar het is natuurlijk wel héél lekker om de drijvende, ritmische kracht te zijn, de man of vrouw die zijn medemuzikanten in het gareel houdt. Bovendien mag je na het sjouwen van de kit naar het podium, lekker zitten. Ook al krijgen je armen en benen daarna geen seconde rust meer.


Recensie
Mooi compact en verzorgd uitgegeven boekje over de geschiedenis van het drummen. Van de rol van de trommels in het leger via de fanfares naar de tijd dat de drummer voor het eerst ging zitten (rond 1900). Vervolgens de invloed van de Afrikaanse slaven op het westerse drummen, het ontstaan van de jazz en het tijdperk van de bigbands waarin een drummer voor het eerst een beroemdheid wordt (Gene Krupa).
Met de komst van de rock 'n roll wordt het drumstel een onmisbaar onderdeel van de populaire muziek. En in de periode daarna worden drummers persoonlijkheden (Keith Moon, Ringo Starr). De drumstellen worden gepersonaliseerd. Van basale kits tot overdadig uitgebreide drumopstellingen.


Na het historische overzicht biografietjes van beroemde drummers als Jon Bonhan (Led Zeppelin), Phil Collins (Genesis), Terry Bozzio (Zappa) en Cesar Zuiderwijk (Golden Earring). Aansluitend lijstjes met de beste drumsongs, de beste rockdrummer en de beste drummer ooit. Met vlot geschreven teksten waar de passie voor 'het slagersvak' vanaf spat.
Voorzien van vele kleurenfoto's. De auteur was hoofdredacteur van muzikantenmagazine Music Maker.
Ria Warmerdam


ISBN: 9789075979152 | Paperback | 136 pagina's | KunstMag | december2008

[Dettie]

Citaat van de dag

Een groep is net zo goed als zijn drummer

Jan Leyers

[Renate]

Klinkt als een interessant boek. De naam van de auteur komt me niet bekend voor, hoewel ik het blad al heel lang lees.

Als toetsenspeler kun je overigens ook aardig sjouwen.

Wat het citaat betreft, ik hoor toch ook wel vaak geluiden dat sommige drummers gewoon het geluk hebben gehad dat ze bij een bekende groep speelden. Of dat zo is, betwijfel ik toch wel een beetje.

[Dettie]

Een drummer is denkelijk wel bepalend, de drum it is natuurlijk een heel overheersend geluid en geeft vaak het ritme aan, denk ik.
Als je in een bekende groep speelt moet je evengoed goed kunnen drummen anders kom je ook niet verder lijkt me, die bekendheid is alleen meegenomen voor een eventueel verdere carrière, je drumwerk kennen ze dan al.

Dettie

[Renate]

Tja, maar er is natuurlijk een verschil tussen het ritme aan kunnen geven en geweldig kunnen drummen. Ik hoor dit geluid dus regelmatig op een muziekforum dat ik bezoek en dan gaat het over het feit dat mensen als Ringo Starr (The Beatles) en Nick Mason (Pink Floyd) geluk hebben gehad dat ze bij een heel bekende groep speelden. Dat heeft ook te maken met het feit dat de mensen op dat forum nog wel eens erg gericht zijn op de virtuositeit van de musici. Ik merk zelf wel eens op dat bepaalde drummers niet echt uitwisselbaar zijn. Ik moet niet denken aan The Nits met Cesar Zuiderwijk op drums en ik geloof ook niet dat Rob Kloet (The Nits) erg op z'n plaats zou zijn in Golden Earring.

M'n vader roept altijd dat je een drummer niet moet horen, maar moet voelen, hetgeen ik niet echt met hem eens ben.

[berdine]

Hier is een echte specialist aan het woord! Ik zou het verschil niet eens horen...

[Dettie]

Tuba Tom
T.C. Bartlett

Tom zit op muziekles. Hij speelt tuba en gaat iedere week naar de muziekschool voor zijn tubales. Maar… Tom is altijd te laat. Dat komt omdat hij snel afgeleid is. Hij vergeet dan door te lopen, gaat eerst wat spelen en beleeft allerlei spannende avonturen onderweg.

Recensie
Onderweg naar de muziekschool voor zijn tubales beleeft kleine Tom een muzikaal avontuur. Na wat buitelingen doet hij een dutje en wordt dan verrast door allerlei vrolijke muzikale dieren. Ze lokken hem uit tot spelen op zijn tuba. Een grote beer verstoort met zware klanken de harmonie en ze blazen tegen elkaar op in een muzikaal duel. Uiteindelijk kunnen ze het best samen vinden en gaan alle dieren mee in muzikale optocht naar de muziekschool, waar arme Tom op zijn kop krijgt omdat hij te laat is.


Mooi, vierkant prentenboek, bijna helemaal zonder tekst, met een originele vormgeving. De grote, kleurige krijttekeningen laten de route van het jongetje met zijn tuba helemaal zien. Zijn weg voert hem over een notenbalk van flexibele lijntjes die meedeinen met zijn capriolen. Je kunt in dit prentenboek de muziek bijna horen, zo beeldend is het. Geschikt voor kinderen vanaf ca. 4 jaar om te kijken, maar ook aantrekkelijk en informatief voor wat oudere kinderen, met name door de muzikale informatie die erin verwerkt is.
Biblion recensie, Margriet Chorus-Reintjens


ISBN: 9789000032365 | Paperback | 32 pagina's | Van Goor | november 2003
Leeftijd 4+

[Dettie]

Citaat van de dag

Tuba or not tuba

PNTS

[Dettie]

De roman in de viool
Natasha Solomons

Het begin van een affaire. Het einde van een tijdperk.
Wenen, eind jaren dertig: de nazi's zijn hun jacht op de joden begonnen. Schrijver Julian Landau en zijn muzikale vrouw Anna weten visa te bemachtigen voor hun oudste dochter en haar man: zij vertrekken alvast naar Amerika. Kort daarna krijgen ze een visum voor Engeland voor hun negentienjarige dochter Elise, die als dienstmeisje kan werken in een landhuis in Dorset. Haar vader geeft Elise zijn altviool mee, met daarin een kopie van zijn laatste boek. Iedereen hoopt dat het hele gezin binnen enkele maanden in Amerika herenigd zal zijn...
In het voorjaar van 1938 arriveert Elise Landau op Tyneford. Terwijl de bedienden het zilver poetsen en drankjes serveren op het gazon, draagt Elise haar moeders parelketting onder haar uniform en veroorzaakt ze een schandaal door met de zoon des huizes te dansen. De oorlog is ophanden, de wereld verandert en ook Elise moet veranderen. Op Tyneford leert ze dat ze meerdere kanten in zich heeft... en dat je meer dan eens kunt liefhebben.


Recensie
Eind jaren '30 vlucht de 19-jarige joodse Elise Landau van Wenen naar het Engelse Dorset waar ze als dienstbode gaat werken. In de vioolkist van haar vader zit zijn laatste manuscript verstopt. Als alles naar plan verloopt, vluchten haar ouders en zus naar Amerika en laten ze Elise overkomen zo gauw haar visum in orde is. Maar niets loopt volgens plan. Elises zus belandt in Amerika, maar haar ouders overleven de oorlog niet. In Dorset probeert Elise zich aan te passen aan de lokale gebruiken op het prachtige landgoed. Ze beleeft een romance met de zoon des huizes tot hij naar de oorlog vertrekt.


Deze roman sluit thematisch aan bij het debuut van de 31-jarige auteur, 'De lijst van meneer Rosenblum'. Beide romans zijn gebaseerd op verhalen van verwanten van de auteur en goed gedocumenteerd. Qua sfeer doet het boek denken aan 'Rebecca' van Du Maurier en 'De rest van de dag' van Ishiguro. Enkele passages hebben een iets te hoog Bouquet-romantiek gehalte, maar in zijn geheel blijft dit een vlot leesbare, spannend opgebouwde historische roman die een ruim publiek kan boeien. Achterin een speciale bijlage voor leesclubs. Kleine druk.
Marita de Sterck


ISBN: 9789022959732 | Paperback | 400 pagina's | Orlando | november 2011
Vertaald door Elvira Veenings