Thema oktober 2015 - Van snaren, kleppen, toetsen enz. (muziekinstrumenten)

[Dettie]

Veel plezier mer deze muziekinstrumentenmaand.
(Bedankt Berdine voor al je speurwerk)



-

[Renate]

Wat leuk, een thema dat me op het lijf geschreven is.

[Dettie]

Ja, ik zat ook al aan je te denken Renate, het is Berdine's idee overigens, ere wie ere toekomt.

Dettie

[Marjo]

Ik heb vanmorgen nog een boek teruggezet op de plank in de bieb omdat het over een instrument ging. Dus of ik veel zal reageren?

[Renate]

Ik zou het vermoedelijk juist onmiddellijk van de plank rukken. Dan kan het natuurlijk nog zijn dat ik het onmiddellijk weer terugzet, als ik de achterkant gelezen heb.

[Marjo]

Ha ha, gelukkig zijn hier heel verschillende smaken!

[Renate]

Tja, ik zou me het leven zonder muziek niet voor kunnen stellen.

[Marjo]

Nee, ik ook niet. Maar ik hoef er niet ook nog eens over te lezen.

[Dettie]

De pianist
Andrea Vitali


De pianist houdt van feestdagen. Niet vanwege de feesten maar vanwege de menigten. Hij houdt van portefeuilles en horloges. Hij houdt ervan ze te jatten. Maar het Driekoningenfeest in Bellano is een misser: het sneeuwt en de mensen blijven binnen.
Het is koud en de pianist zoekt onderdak. Hij gaat een leegstaand huis in, maar het blijkt niet leeg te zijn. Er is een vleugel en een oude dame die hem overreedt een wals op de vleugel te spelen. En de buren klagen over geluidsoverlast. En een wachtmeester van de carabinieri komt kijken wat er aan de hand is, want voor zover bekend is die oude dame allang dood.


Recensie
Andrea Vitali werd in 1956 in Bellano aan het Comomeer geboren. Hij werkt er als arts. Hij schrijft romans en verhalen waarin zijn geboortestad centraal staat. Een beroepsdief, de 'pianist' wegens zijn lange en slanke vingers, hoopt op het feest van Driekoningenavond een portefeuille, een uurwerk of zelfs een Vespa te kunnen stelen. Bij een verlaten woning ziet hij de affiche: 'Vleugel te koop'. Hij dringt het onbewoonde huis binnen, maar er is niets te stelen behalve de vleugelpiano. Hij heeft er echter een verrassende ontmoeting met een oude vrouw, die hem inwijdt in de geheimen van het pianospel. Bij het verlaten van de woning wordt hij betrapt en gearresteerd door de brigadier.


De roman baadt in een magisch-realistische sfeer, die verband houdt met het Driekoningenfeest, een soort carnaval waar de grens vervaagt tussen wat mag en wat niet mag. De personages worden mooi getekend: de onhandige 'pianist' die in feite geen kwade jongen is, de achterlijke brigadier en zijn superieur, de sergeant, die hij altijd moet laten winnen bij het kaartspel. Normale druk.
Bernard Huyvaert


ISBN: 9789076270661 | Hardcover | 104 pagina's | Serena Libri | maart 2011
Vertaald door Aafke van der Made

[Dettie]

Citaat van de dag

Een gedicht vertalen is als een vioolconcert op een piano spelen

Amos Oz

[Renate]

Lijkt me een leuk boek. Helaas heeft de bibliotheek het niet.

[Dettie]

Het is geen heel duur boek, zag ik Renate

Dettie

[Renate]

Ik koop eigenlijk nooit boeken, of het moeten biografieën van musici, of boeken over muziek zijn, die ik vaker dan een keer ter hand neem.

[Dettie]

De verboden saxofoon
Rudy Kagie


De solo's van saxofonist Big Jay McNeely dreven het publiek tot extase. De Amerikaanse overheid dwong hem zijn beroep op te geven. Hij liet zich in 1964 omscholen tot postbode. De 'razende saxofoon' geldt van oudsher als een zedeloos instrument dat in Albanië zelfs tot 1991 geheel verboden bleef. De slaven in Suriname moe ten niet op trommels slaan. Op Curaçao dreef de pastoor tambumuzikanten met een zweep uiteen. Nazi-Duitsland deed de accordeon in de ban, de Franse Revolutie wilde een einde aan de viool maken. De censuur op muziek woekert voort tot de dag van vandaag. Drummer Han Bennink werd in China gearresteerd omdat zijn spel partijbonzen niet zinde. De Chileen Patricio Wang verwierf met zijn voorliefde voor 'linkse' instrumenten de haat van de junta. De hooggeplaatste Egyptische militair Salah Ragab werd ontslagen omdat hij zich met jazz inliet. De Afghaanse musicus Wahab Madadi moest vluchten omdat de Taliban álle muziek in zijn land heeft verboden. Dit boek is een fascinerende speurtocht door de bizarre wereld van de verboden muziek.


Recensie
Wanneer een overheid het oor naar haar onwelgevallige muziek laat hangen, dan is het oppassen geblazen. In 'De verboden saxofoon, Over muziek en censuur' beschrijft Vrij Nederland-redacteur Rudie Kagie de meest bizarre staaltjes van verboden muziek. Voorbeelden van muziekcensuur uit allerlei landen, gedecreteerd door uiteenlopende ideologieën of religies, komen in deze heldere stukken, waaruit een enthousiasmerende fascinatie voor muziek spreekt, aan de orde. In veel gevallen wordt (bijna exemplarisch) een toonaangevend musicus in al zijn belemmeringen gevolgd, maar telkens blijkt de muziek door deze belemmerende factoren - ook al kost dat tijd - heen te kunnen breken. Verschillende muziekgenres komen naar voren - wat mij betreft had Kagie nog veel meer in extenso over verboden klassieke muziek mogen schrijven - maar vooral was het toch telkens de jazz die het ongenoegen van machthebbers heeft opgewekt. Daarbij moest vooral de saxofoon het ontgelden. Aan dit prachtig uitzinnige instrument is het dat deze mooie bundel - helaas ontsierd door enkele afbrekingsfouten - zijn titel heeft ontleend. Met enkele zw.w. illustraties.
(Biblion recensie, Jos Radstake)


ISBN: 9789068016536 | Hardcover | 156 pagina's | De Prom | februari 2000

[Dettie]

Citaat van de dag

Speel nooit piano met vingers vol jam. Speel evenmin saxofoon met je mond vol etenswaren.

Winston Groom

[Renate]

Ik blijk het boek al eens gelezen te hebben. Ook wel andere boeken over dit onderwerp, die zich met name toespitsten op jazz.

[Dettie]

Bas
Annie van Keymeulen


Marcel is als enige in het gezin Lijsterman geen lid van de dorpsharmonie. Hij verafschuwt de schetterende muziek en de onbeholpen majorettes. De jongen wil zich aan zijn milieu ontworstelen, maar weet zich ook gebonden door een sterk gevoel van solidariteit. Zijn werk bij ‘antiquair’, jazzliefhebber en charmeur Freddy brengt Marcel in contact met de wereld van de jazz en de liefde. Als hij een oude contrabas krijgt, begint zijn strijd om tot de ziel van het instrument door te dringen en daarmee toegang te krijgen tot een ander leven. Het verscherpt zijn moeilijke relatie tot zijn natuurlijke vader en zijn aanbidding voor zijn muzikale vader: John Coltrane.


Recensie
De Vlaamse schrijfster, eerder opgevallen met de romans 'Mijn peepee' en 'Het leeuwerikshuis', brengt weer een sfeervol beeld van het leven op het Vlaamse platteland in de jaren '60 en '70. Marcel wil weg uit het familie- en dorpsmilieu waarin fanfaremuziek favoriet is, maar hij is er aan de andere kant met al zijn wortels mee verbonden. Hij wil geen plaats in de dorpsharmonie, maar verkent met de hulp van een oude antiquair en een al even aftandse contrabas de wereld van de jazz. Deze weg voert hem naar zijn biologische vader en zijn artistieke vader John Coltrane.


Niet alleen een boeiend tijdsdocument waarin de auteur met veel kleur en zin voor humor het Vlaamse dorpsleven tekent, maar ook een indringende Bildungsroman, geschreven in een toegankelijke en soepele stijl, met levendige dialogen. Typische woorden uit de jaren '60 en '70 worden achterin verklaard, al blijkt hun betekenis ook uit de context. Waren haar vorige romans al zeer de moeite waard, dit boek is nog krachtiger wat stijl, karaktertekening en sfeerschepping betreft. Levendige psychologische roman die een ruim publiek kan boeien. Kleine druk.
Biblion recensie, M. de Sterck


ISBN: 9789052266695 | Hardcover | 255 pagina's | De Geus | januari 2001 ( E book juli 2014)

[Dettie]

Citaat van de dag

Het leven is als een muziekinstrument, waarvan je de snaren moet spannen en ontspannen om het aangenaam te maken

Demophilos

[Renate]

Weer een interessant boek, voor op m'n lijstje. Dinsdag naar de bibliotheek en het boek staat in het open magazijn, dus het zal wel thuis zijn.

[Dettie]

Vanmorgen was bij de vpro een jongen die uit een enorm muzikale familie kwam, veelal klassiek, opa was dirigent, moeder zong klassieke muziek en de jongen zelf koos voor jazz! Zijn opa vertelde hem dat hij zich ook altijd aangetrokken had gevoeld door jazzmuziek. Heel bijzondere jongen uit een heel bijzondere familie. Ik moest ook denken aan dit boek.

dettie

[Dettie]

Valentijn en zijn viool
Philip Hopman


Een boek om met oordopjes in te lezen!

Valentijn speelt viool. Dat doet hij graag en met plezier. En het resultaat is... oorverdovend, tenenkrommend, afschrikwekkend. Maar dat heeft Valentijn niet door. Hij speelt naar hartenlust voor iedereen die het (niet) horen wil: voor het paard dat in de sloot is gevallen, voor de geconstipeerde wolf die niet kan poepen en voor een verschrikkelijke draak. Zijn vioolspel heeft telkens weer een onvermoed effect. Valentijn eindigt zelfs in het kasteel van de koning voor een privéconcert!

Valentijn en zijn viool is het eerste boek dat Philip Hopman zelf schreef én illustreerde. Met Valentijn heeft hij een prentenboekenfiguur geschapen waar ieder kind dat een instrument bespeelt, en iedere ouder die dat ooit ambieerde, zijn hart aan kan ophalen.


Recensie
Tenenkrommend, maar vol enthousiasme speelt Valentijn voor iedereen viool, met onvermoed effect. Hij denkt zelf dat het geweldig klinkt, want volgens de juf gaat het al heel goed en hij mag toch in het kasteel voor de koning en de koningin spelen?

Het eerste prentenboek dat Philip Hopman zelf schreef, is meteen een voltreffer. De summiere tekst accentueert en ondersteunt het verhaal dat op de sfeervolle, sprookjesachtige illustraties te aanschouwen is. Na herlezing valt er meer uit het verhaal te halen en te bespreken.
Op de zwierige en sprekende aquareltekeningen - met oog voor detail - valt veel te zien en te ontdekken. De grote bladvullende illustraties beslaan steeds een dubbele pagina, inclusief de binnenplatten.
Rechthoekig formaat met toepasselijk vormgegeven titel naast een vioolspelend jongetje op het sfeervolle omslag.
Prachtige, verzorgde en aandoenlijke uitgave met een diepere laag, ook inleefbaar voor niet-instrumentbespelers.
Vanaf ca. 4 jaar.
J.H.J.B. Boelens


ISBN: 9789047704270 | Hardcover |26 pagina's | Lemniscaat | februari 2012

[Dettie]

Citaat van de dag

Als kind had ik geen uurwerk. Mijn viool vertelde me hoe laat het was. Ik speelde er vaak op midden in de nacht en dan riepen de buren: 'Het is drie uur 's nachts, is dat nu een uur om viool te spelen.

Henny Youngman

[Renate]

Volgens mij zijn een trompet of een drumstel beter voor dit doel.

[Dettie]

haha ja, waarschijnlijk wel Renate.

Dettie

[Dettie]

Met een cello door Siberië
het avontuurlijke leven van Lise Cristiani
René de Vries

In 1845 hoort Felix Mendelssohn in zijn woonplaats Leipzig een Franse celliste van zeventien jaar spelen. Hij is zo van haar onder de indruk dat hij een Lied ohne Worte voor cello en piano componeert en aan haar opdraagt. Haar naam is Lise Cristiani en ze speelt op een prachtige stradivariuscello. Zij is de eerste vrouw die in het openbaar als cellist optreedt. Een jaar daarvóór heeft ze haar debuut in Parijs gemaakt en kort daarna is ze internationaal doorgebroken in Wenen.

Het jaar daarop geeft ze met groot succes meer dan twintig concerten in Duitsland en Scandinavië. Daarna reist ze naar Sint-Petersburg en trekt verder naar Siberië, helemaal tot Irkoetsk. Daar hoort ze dat de gouverneur-generaal van Oost-Siberië op expeditie gaat naar de Stille Oceaan. Ze regelt dat ze mee mag, mét haar stradivarius.

Na de zeer avontuurlijke expeditie keert ze al concerterend vanuit Irkoetsk terug naar Moskou. Daar blijkt ze tuberculose te hebben. Als ze weer wat opgeknapt is, gaat ze met een bevriende pianist op tournee naar de Oekraïne. Vandaar reist ze alleen verder naar de Kaukasus. Ze is onder andere de gast van de bevelhebber van de Russische troepen die daar tegen de Tsjetsjenen vechten.
Na ruim zes jaar keert ze dan eindelijk weer naar huis terug. Dat zal ze echter niet halen. In Novotsjerkassk krijgt ze cholera en overlijdt binnen een dag. Ze is dan pas 25 jaar...

De auteur, een enthousiast amateur-cellist, ontdekt kort voor zijn pensioen de hoofdlijnen van het bovenstaande verhaal en besluit dat verder uit te zoeken. Uiteindelijk reist hij, ruim anderhalve eeuw later, zijn heldin in Rusland achterna en neemt de lezer mee op zijn speurtocht.
Het laatste deel van het boek beschrijft de zoektocht naar de wederwaardigheden van de stradivariuscello van Lise Cristiani, die uiteindelijk weer terugkeert naar zijn geboorteplaats Cremona.

ISBN: 9789038924595 | Paperback | 168 pagina's | Elmar B.V., Uitgeverij | september 2014