Thema september 2015 - 'Schoolse' lectuur (thema in en rond SCHOOL)

[Dettie]

Citaat van de dag

Het valt me al een tijd op dat schoolkinderen de laatste jaren vaak het eerste uur vrij hebben, soms zelfs de eerste twee uur en, om het af te ronden, ook wel eens de laatste twee uur. Wat ze daar tussen in doen wordt nooit erg duidelijk. `Hoe was het op school?' `O, leuk.' Ja, dat haalt je de donder met dat anderhalve uur onderwijs per dag.

Remco Campert

[Dettie]

Havo is geen optie
Martje van der Brug

`Havo is geen optie is een roman van Martje van der Brug over ontspoorde ambitie in een villadorp. Jenneke Wissink gaat aan de slag als docent natuurkunde op een middelbare school in Berkheij. Het blijkt dat veel ouders te hoge verwachtingen hebben van hun kinderen het vwo is de norm, maar niet iedereen haalt dat. Terwijl ze iedereen zo goed mogelijk probeert te helpen, komt ze erachter dat sommige leerlingen wel erg ver gaan om aan de norm te voldoen.

Martje van der Brug is copywriter. Ze komt uit Wassenaar, waar ze meer dan tien jaar op bestuurlijk niveau betrokken was bij een middelbare school. Tegenwoordig woont en werkt ze afwisselend in Nederland en Zuid-Frankrijk.


Recensie
In deze roman valt Jenneke Wissink, die haar promotieonderzoek natuurkunde ziet mislukken, in voor een zieke docent op een middelbare school in een villadorp met veel adel en oud en nieuw geld. Zij komt in aanraking met ouders die hun kinderen hoogbegaafd vinden: voor hen geen havo, maar koste wat kost vwo. Niet het geluk van de kinderen, maar de ambitie van de ouders met hun kinderen staat voorop.

De schrijfster geeft een realistisch, van binnenuit geschreven beeld van het schoolleven, de houding van de ouders tegenover de school en het gedrag en de mentaliteit van leerlingen en docenten. De gebeurtenissen bereiken een climax in een moreel/juridisch dilemma: de opvattingen in het villadorp botsen met wat Jenneke van huis uit aan waarden heeft meegekregen.

Dit is een boek met een missie: de schrijfster houdt ouders, leerlingen en docenten een spiegel voor. Dit debuut geeft een realistisch, hoopvol maar soms ook navrant beeld van een vwo-school in deze tijd. Het leest vlot en is uitstekend geschreven. Vrij kleine druk.
Gerard Oevering

ISBN: 9789026328794 | Paperback | 284 pagina's | Anbo Anthos | september 2014

[Dettie]

Citaat van de dag

Op school leerden we rekenen, maar niet waarop

Fernand Lambrecht

[Renate]

Ik kijk er al naar uit om dit boek uit de bibliotheek te halen. Dan moet het natuurlijk wel eerst thuis zijn.

[Dettie]

Het lijkt mij ook een mooi boek, en het is waar.
Mijn man heeft een blauwe maandag les gegeven en was ook geschokt dat de ouders niet naar de capaciteiten van hun kind maar naar het te behalen papiertje keken. Ze stonden erop dat hun kinderen, die er totaal niet geschikt voor waren, toch hoger onderwijs gingen volgen, met alle frustratie en ellende van dien.

Dettie

[Renate]

Ieder denkt dat zijn uil een valk is dus. En dat zal waarschijnlijk in welgestelde gezinnen, waar iedereen gestudeerd heeft, of studeert wel helemaal gelden. Het kind kan het per slot van rekening niet slechter doen dan de ouders.

[Dettie]

Ja en dat terwijl een uil ook zo zijn zeer speciale vaardigheden heeft.

Dettie

[Dettie]

Meester!
Frank McCourt

De boeken van Frank McCourt worden wereldwijd door miljoenen mensen gelezen. In Meester! vertelt McCourt zijn spannendste verhaal tot nu toe: hoe hij schrijver werd. Het is een eerbetoon aan de grote passie van zijn leven, lesgeven. Door zijn onconventionele methodes in de klas en zijn spannendste en memorabele verhalen weet McCourt de aandacht en sympathie van studenten vast te houden. Met charme, humor, oneerbiedigheid en doelgerichtheid beschrijft hij zijn eigen groei - als leraar, als verhalenverteller en, uiteindelijk, als schrijver.


Recensie
Frank McCourt werd in 1996 wereldberoemd met “Angela's ashes” (“De as van mijn moeder”), zijn relaas over zijn harde en armoedige jeugd in Limerick (Ierland). Na “Tis” is dit nu zijn derde memoire, over zijn dertigjarig leraarschap aan middelbare scholen in New York. Dit is geen chronologisch vertelde autobiografie, maar een afwisseling van herinneringen (aan collega's, ouders en vooral leerlingen), anekdotes, overpeinzingen (over hoe een leraar precies zijn kennis en zijn enthousiasme zou moeten overbrengen), tijdsbeelden (van de veranderende mentaliteit onder leerlingen), indrukken (van bijvoorbeeld Dublin, waar hij twee jaar lang verbleef om een proefschrift te schrijven), autobiografie (over zijn kind en zijn scheiding) en levensfilosofietjes.

Het resultaat is een buitengewoon leesbaar, onderhoudend, grappig en verstandig boek, waaruit McCourt uiteindelijk naar voren komt als de leraar die we allemaal wel hadden willen hebben (of zijn). De charme en pseudo-bescheidenheid van de schrijver zijn bijna te mooi om waar te zijn, maar een geweldig boek is het wel. Perfect vertaald. Vrij kleine druk.
C.C. Oliemans


ISBN: 9789044607444 | Paperback | 303 pagina's | Prometheus | november 2005
Vertaald door Monique Eggermont, Erica Feberwee

[Dettie]

Citaat van de dag

Een goede meester heeft geen slechte leerlingen.


Theo Mestrum

[Dettie]

Duitse les
Siegfried Lenz

De 21-jarige Siggi Jepsen bevindt zich in de jaren vijftig in een heropvoedingsgesticht in de omgeving van Hamburg. Als hij in de les Duits opdracht krijgt een opstel te schrijven over 'de vreugden der plicht' krijgt hij geen letter op papier. Zijn leraar legt de blokkade uit als een weigering en laat hem voor straf opsluiten.


Eenzaam in zijn kamer met uitzicht op de Elbe begint Siggi te schrijven. Bij de 'vreugden der plicht' kan Siggi maar aan één persoon denken: zijn vader, Jens Ole Jepsen, de posthuiscommandant van de Rijkspolitie in Rugbüll, de noordelijkste politiepost van Duitsland. Siggi's vader moet tijdens de oorlog persoonlijk toezicht houden op het schilderverbod dat zijn jeugdvriend, de beroemde schilder Max Ludwig Nansen, wordt opgelegd. De jonge Siggi wordt meegesleept in het bittere conflict dat zich tussen de twee ontwikkelt en kiest steeds meer partij voor de flamboyante schilder.


'Duitse les' is een klassieker uit de Duitse literatuur. Lenz schetst een prachtig portret van familiebanden in een kleine Noord-Duitse gemeenschap ten tijde van het Derde Rijk. Een virtuoze roman over vriendschap, autoriteit, het belang van kunst en het conflict tussen plicht en het individuele geweten.


Recensie
Ongewijzigde herdruk van de vertaling uit 1970 onder de titel 'Duits!' van het inmiddels klassieke werk uit 1968 van Siegfried Lenz (1926), een van de belangrijkste naoorlogse Duitse schrijvers. We lezen de herinneringen van de in 1954 in een heropvoedingsgesticht bij Hamburg zittende 21-jarige Siggi Jepsen in de vorm van een strafopstel. Als tienjarige wordt hij meegesleept in het bittere conflict tussen zijn vader Jens Ole, een overijverige rijkspolitieman, en diens jeugdvriend, de beroemde expressionistische schilder Max Ludwig Nansen (Emil Nolde) op wiens beroepsverbod door de nazi's hij vanaf 1943 moet toezien (en dat zelfs na beeindiging van de oorlog blijft doen).
Het gezin van de schilder is echter een tweede thuis voor de drie kinderen Jepsen en als Siggi van zijn vader moet meespioneren, kiest deze al gauw de kant van Nansen. Natuur en hoofdpersonages van het Noord-Duitse vissersdorp worden in deze veelgelaagde ontwikkelingsroman breeduit en virtuoos beschreven met thema's als vriendschap, het belang van kunst en het conflict tussen plicht en geweten, waarin het onnadenkende plichtsbewustzijn als schijndeugd met fatale gevolgen ontmaskerd wordt.
Normale druk.
J. Hodenius


ISBN: 9789461643193 | Paperback | 511 pagina's | Van Gennep | december 2014
Vertaald door Jaap Walvis

[Dettie]

Citaat van de dag

Een goede meester heeft geen slechte leerlingen.

Theo Mestrum

[Dettie]

Het basisschoolboek 3e editie
Alles wat je leert op school
Marijke van der Mark, Jolanda Kuiper (red.)


Het Basisschoolboek 3e editie Alles wat je leert op school in één boek Van spelling tot breuk, van Azië tot Napoleon, van waterhuis tot stroomkring en van voorrangskruising tot 'How do you do?
. Duidelijk uitgelegd met voorbeelden, illustraties en kaarten. Met begrippenlijsten en trefwoordenregister. * gemakkelijk als je iets wilt opzoeken * handig voor je Cito * leuk als je nieuwsgierig bent * en ook heel geschikt voor ouders

Nieuwe editie: Actuele informatie, nog meer onderwerpen, nieuwe illustraties taal - rekenen - geschiedenis - samenleving - aardrijkskunde - aarde, ruimte en milieu - natuurkunde techniek - natuur - verkeer - Engels

Zie ook het inkijkexemplaar http://issuu.com/donkigotte/docs/basiss ... =0/8158935


ISBN: 9789077990001 | Hardcover |372 pagina's | Scala leuker leren BV | mei 2011
Leeftijd 4-12 jaar

[Dettie]

Citaat van de dag

Ik zie dat mijn kinderen aan hun schoolboeken ezelsoren maken.
Terecht

Gaston Durnez

[Dettie]

Spijbelen doe je maar thuis
Trudy Coenen/Louise Koopman

Meer dan de helft van de kinderen gaat ernaartoe, maar toch zitten veel ouders in zak en as als hun kind vmbo-advies krijgt. De opleiding wordt gezien als het afvoerputje van het onderwijs waar je niks leert en waar alleen maar rotkinderen op zitten. Trudy Coenen is het daar hartgrondig mee oneens, want op het vmbo zitten net zoveel getalenteerde, lieve, stoute en leuke kinderen als op elke andere vorm van voortgezet onderwijs. Met aandacht, creativiteit en humor haalt ze het beste uit 'haar kinderen'. Haar doel: het diploma, omdat dat de beste kansen biedt voor de toekomst.


Haar bemoeienissen met de leerlingen strekken zich uit tot buiten de muren van de klas, of de kinderen dat nu willen of niet. Spijbelen doe je maar thuis laat zien hoe Trudy Coenen voor haar leerlingen opkomt, niet alleen op school, maar ook in de media, de politiek en het bedrijfsleven. Maar het gaat vooral over hoe Trudy zich tot haar leerlingen verhoudt en over de kinderen zelf, die met positieve aandacht en werkelijke interesse telkens weer blijken te beschikken over een onverwoestbare veerkracht.


ISBN: 9789047204053 | Paperback | 222 pagina's | Artemis & Co | september 2013

[Dettie]

Citaat van de dag

Hebt u niets meer te leren?
Leer dan iets af.


Kadé Bruin

[Dettie]

Ik was student
Leuven, o dagen, schone dagen
Ernest Claes

In deze memoires haalt Ernest Claes zijn springlevende herinneringen op aan het Leuvense studentenleven. Aan het geldgebrek, de militaire dril en de gebeten studie van de beginjaren. Aan de glorietijd daarna aan: professoren en studiegenoten, studentencafés en het Germanistenkot, literaire activiteit en Vlaamse gedrevenheid, vrijheid en vriendschap. Een eerlijk portret van een besloten universiteitsmilieu. Een getuigenis van groot menselijk en cultureel belang.


Recensie
Luxueus uitgegeven jaarboek met leeslint door het literaire Vlaamse Davidsfonds en het Ernest Claes-genootschap, van twee teksten van de Vlaamse schrijver (1885-1968) in de oorspronkelijke editie met tekeningen van Chris Wollants. De wetenschappelijke nabeschouwingen over de wederwaardigheden en de achtergronden van deze boeken zijn van Alois van Tongerloo. Zijn opstel bevat bovendien waardevolle aanvullingen op de geschiedenis van de universiteit van Leuven. Over jeugdherinneringen en studententijd handelen de twee boeken, anekdotisch, stralend gehumeurd eerder dan humoristisch, gemoedelijk in hun verteltrant, maar trefzeker in de karakteristieken van de beschreven hoogleraren van de Leuvense universiteit, de oudste in de Nederlanden. Behalve een rasverteller blijkt Ernest Claes gedoctoreerd in de Germaanse filologie.
(NBD|Biblion recensie, Dr. Theo Hoogbergen)


ISBN: 9789063065164 | Hardcover | 317 pagina's | Davidsfonds/Literair | december 2005

[Dettie]

Citaat van de dag

De langste vijf minuten ter wereld zijn, zoals iedere student weet, de laatste vijf minuten van een college; de kortste zijn de laatste vijf minuten van een examen.

Karl Newell

[Marjo]

Goed bewaard dit laatste boek!

[Dettie]

Ja hè, ik had er ook lol in.

Dettie

[Dettie]

Laatste schooldag
Jan Siebelink

Laatste schooldag speelt zich af op een fictieve middelbare school die in alles lijkt op vele werkelijke scholen van nu. Jan Siebelink schildert in een reeks samenhangende verhalen met humor, mededogen en intense betrokkenheid de portretten van de onvergetelijke helden die de school bevolken. Sinds Theo Thijssen is er geen schrijver die de wereld van het onderwijs zo beklemmend en gedreven kan oproepen.


Recensie
Tussen 1986 en 1992 schreef Siebelink de 11 verhalen die spelen op het Willem de Zwijger College, een fictieve middelbare school die kennelijk gedacht moet worden aan de zuidrand van de Veluwe, maar hier model staat voor het leven zoals zich dat afspeelt op veel soortgelijke scholen. De verhalen werden eerder in verschillende bladen gepubliceerd, maar zijn hier samengebracht. Aandacht wordt vooral besteed aan de schoolleiding en de docenten, en de daarbij behorende verhoudingen die aanleiding kunnen zijn voor onderlinge spanningen. In sommige verhalen spelen daarnaast het niet-onderwijzend personeel en enkele leerlingen een belangrijke rol en treden bestuursleden voor het voetlicht. In feite gaat het om mensen die een stuk van hun leven in dienst stellen van hun school, wat kan leiden tot dramatische spanningen. Siebelink kent de toestanden op v.w.o.-scholen prima. Docenten zullen het feest der herkenning ongetwijfeld beleven en niet-onderwijsgevenden krijgen een ruimere kijk op het leraarschap. Kleine druk.
(Biblion recensie, Redactie..)


ISBN: 9789023425793 | Hardcover | 333 pagina's | De Bezige Bij | december 2008

[Dettie]

Citaat van de dag

Vanavond reünie van mijn oude school. Nog even een mooi beroep bedenken!

Auteur onbekend

[Renate]

Mooi citaat. De kans dat ik naar een reünie van een oude school ga is wel heel erg klein. Ik krijg er nooit iets van mee en ben zo zeer veranderd, dat ik er het nut niet zo erg van zie. Ik zou te veel uit moeten leggen.

[Dettie]

Mijn oude school + klooster bestaat niet meer, daar staan nu woningen. Best een raar idee.
Ik denk ook niet dat ik zou gaan, maar ALS ik ging dan zou ik geen beroep verzinnen, ik ben gewoon wie ik ben. Niet dan, wel toch

Dettie

[Marjo]

Ikke wel hoor! Leuk!