Thema december 2014 - Oud

[Dettie]

Herinneringen van een oude pruik
Johan Fabricius

Goldoni, de achtiende-eeuwse Venetiaanse auteur, is weer 'in de mode' gekomen. Zijn 'Herbergierster', 'Een knecht van twee meesters' keren steeds op het repertoire van onze schouwburgen terug. Zijn stukken bekoren door hun naïeve humor, hun amusante verwikkelingen, vooral ook door de geest van het Italiaanse rococo, die ze ademen.
Van de schrijver zelf weet men in het algemeen weinig. Het lukte Fabricius het bonte leven van de man, die later als 'Papa Goldoni' zijn standbeeld in Venetië kreeg, voor ons op te roepen. Hij laat het door hem zelf vertellen, en wij zien hoe dit leven zich als een typisch Goldoni-stuk, soms vermakelijk, soms even ontroerend, afspeelt.


Goldoni als oud man in het Parijs van de Revolutie, koude en armoede lijdend, hopend dat de Heren van het Schrikbewind hem het staatspensioentje weer zullen laten uitbetalen, dat de laatste Lodewijk hem, 'de Italiaanse Moliere', in een gul ogenblik toekende. Terwijl hij vernederende smeekbrieven schrijft gaan zijn dromen naar Venetië uit, zijn verre geboortestad.
Hij ziet zich weer als nog geen tienjarig ventje naar Rimini trekken, om daar 'filosofie te studeren' bij de Broeders Benedictijnen; zuchtend onder de onverwerkte wijsheid der Scholastici, liet hij zich meetronen door een troep reizende komedianten: daar beviel het hem beter. Jammer voor hem, dacht zijn vader er anders over. Er moest een medicus uit de kleine Carlo groeien.


Langs de weg van 'twaalf ambachten, dertien ongelukken' vindt Goldoni tenslotte de plaats die de Muzen voor hem hadden bestemd: de planken van het toneel. Verveeld door de smakeloosheden en vulgariteiten van een tot cliché geworden 'Commedia dell'Arte', bewandelt hij nieuwe wegen. En Venetië bejubelt zijn grote zoon. Maar de Faam is een wispelturige dame: Goldoni's verbitterde tegenstander Gozzi weet te spelen op de sentimentele herinnering aan het eens zo populaire 'klassieke' volkstoneel en schrijft, de 'Commedia dell'Arte' in ere herstellend, zijn 'Liefde van de drie sinaasappelen', waarvoor Venetië storm loopt.


Na een lang en heroïsch gevecht tegen het conservatisme verlaat Goldini zijn geliefd Venetië en aanvaardt een aanbod om voor de tijd van twee jaren komedies te schrijven voor 'De Italiaanse Comedie' te Parijs. Deze twee jaren zijn er dertig geworden.
Wij weten wat hijzelf niet meer geweten heeft: dat niet de operatekstdichter Gozzi, maar hij, Carlo Goldoni, de eindoverwinnaar is geworden in de historische toneelstrijd die Fabricius in dit boek voor ons doet herleven.


ISBN 978 90 258 6328 9 E-book 365 pagina's Uitgeverij Leopold maart 2013

[Dettie]

Citaat van de dag

Bewaar oude dassen en oude waarheden, ze komen ooit terug in de mode

Claude Roy

[Dettie]

Oude, trouwe Lobbes
Rian Visser


Ik ben Lobbes en ik woon bij een oude vrouw. Zij heet Roosje. Wij komen niet graag buiten, want op straat gebeuren gevaarlijke dingen. Daarom blijven we liever veilig binnen.


Recensie
Lobbes, een rode kater en 'binnenkat', woont bij weduwe Roosje die hem altijd sprookjes voorleest. Op een dag wordt hij buitengesloten en klimt uit angst in een auto. Hij komt in de Efteling terecht, waar hij veel sprookjes herkent. Via de nek van Lange Jan en veel omzwervingen belandt hij uiteindelijk weer bij Roosje.
Deel uit de serie 'Bolleboos' voor kinderen van 7/8 jaar die leestechnisch snel vooruitgang boeken, van het tweede niveau 'op weg', AVI-E5. Het verhaal wordt op vaak humoristische wijze vertelt door Lobbes, ik-figuur. 'Onbekend maakt onbemind' is, naast de sprookjes, de rode draad in dit verhaal waarin Lobbes, die altijd doodsbenauwd voor 'buiten' is geweest (gevoed door Roosje), merkt dat de wereld buiten ook wel heel leuk, spannend en leerzaam is.
Vlot geschreven met leuke zwart-witte penillustraties die perfect bij het verhaal passen. Vanaf ca. 7,5 jaar.
Didi Klijnsma-de Boer


ISBN 9789027672568 Hardcover 58 pagina's Uitgeverij Zwijsen november 2007

[Dettie]

Citaat van de dag

Een oude hond kan zijn manier van blaffen niet meer veranderen

Thomas Fuller

[Dettie]

Oude zaken
Kate Atkinson


Jackson Brodie, een prive-detective, krijgt anno 2004 drie opdrachten om oude zaken te onderzoeken die ogenschijnlijk los van elkaar staan, maar die steeds meer verbindingen met elkaar blijken te hebben en elkaar gaan overlappen.


Zaak een: in 1970 verdwijnt de driejarige Olivia, die met haar zus Amelia in een tent buiten het ouderlijk huis de nacht doorbrengt, plotseling. Bij de dood van hun vader tientallen jaren later doet Amelia met haar zus Julia een schokkende ontdekking.


De tweede zaak betreft de moord op Laura in 1994 in het kantoor van haar vader. Haar vader Theo vraagt Brodie tien jaar later de moordenaar van zijn lievelingsdochter te zoeken.


De derde zaak stamt uit 1979, toen de jonge Michelle haar man vermoordde. Haar zus Shirley vraagt Brodie om Michelle's verdwenen dochter Tanya te vinden.


Intussen loopt Brodie's prive-leven niet op rolletjes en is er de oude, excentrieke Binky Rain die denkt dat iemand haar katten steelt en Brodie inschakelt.
Goedgeschreven, boeiend, met humor en met een ingenieus plot. Per hoofdstuk ligt het vertelperspectief bij een ander personage, waardoor langzaam alle mysteries ontrafeld worden.
De Engelse schrijfster (1951) ontving voor haar debuut 'Behind the scenes at the museum' in 1995 de prestigieuze Whitbread-prijs.
Normale druk.
(Biblion recensie, Redactie)


ISBN 9789045013916 Hardcover 320 pagina's Atlas mei 2007
Vertaald door Inge Kok

[Dettie]

Citaat van de dag

Als je dan toch zo verlangt naar de goede oude tijd, schakel dan de c.v. maar eens uit.

Griff Niblack

[Marjo]

Da's een goeie, hè!!

[Dettie]

ja hè, ik vond hem ook zo leuk.
Als kind was het mijn taak kolen te scheppen. Toen vond ik het een hele eer dat ik dat mocht doen...
Maar nu... je moet er toch niet meer aan denken.

Dettie

[berdine]

Ha ja, kolen scheppen! De kachel aanmaken mocht ik ook wel.

[Renate]

Kolen scheppen?

Ik heb nog op de stookplaat van een stoomlocomotief gestaan.

[Dettie]

Ik bedoelde dat ik dat 's winters echt elke dag moest doen om de kachel thuis te laten branden.
's ochtends moest je eerst de slakken uit de asla vissen en kijken of er kooltjes in zaten want die kon je natuurlijk nog gebruiken.

De laatste stoomlocomotief reed in Nederland in 1958, toen was ik twee.
Alleen het treintje van Hoorn naar Medemblik of zo rijdt 's zomers nog en die heeft nog wel een stoomlocomotief.
Ik snap de link met kolen wel maar het is toch heel wat anders. Wij hadden het over de verwarming en kachels naar aanleiding
van het citaat.

Dettie

[Renate]

De stoomtrein was in Duitsland en voor de rest was het gewoon een herinnering, die in me opkwam door het kolenscheppen. Ik kan me ook nog wel herinneren dat we een kolenkachel hadden, hoewel die herinneringen heel vaag waren.

[Dettie]

Ja er kwamen al vrij snel gaskachels en het was een ongekende luxe dat je alleen maar een knop in hoefde te drukken
en hup het werd warm! Ik moet een jaar of 7-8-9 zijn geweest toen de gaskachel kwam.

Dettie

[Dettie]

De reizen van Oud Afval
Lao Can Youji


Lao Can YoujiDe reizen van Oud Afval (Lao Can youji), geschreven in de eerste jaren van de vorige eeuw, wordt wel eens de laatste grote klassieke Chinese roman genoemd. Het is een deels autobiografische, maatschappijkritische satire, die een fascinerende blik biedt op de slotjaren van het meer dan twee millennia oude, totaal uitgeleefde Chinese keizerrijk.

De hoofdpersoon Lao Can of Oud Afval is een rondtrekkend geneesheer die het onrecht dat hij waarneemt probeert te bestrijden. En aan onrecht is er geen gebrek in het China van 1900, waar arme boeren, eerlijke dorpelingen en prostituees- tegen-wil-en-dank worden gekoeioneerd door zware jongens, incompetente bureaucraten en, veel erger, door onomkoopbare rechters.
Door zijn psychologische diepgang, de schoonheid van zijn beschrijvende passages, en de levendigheid en warmhartigheid waarmee de avonturen van de arts annex detective Lao Can worden beschreven, is deze roman in China al honderd jaar immens populair. Hij is nu voor het eerst naar het Nederlands vertaald.


ISBN 9789045704791 E-book 393 pagina's Atlas februari 2011
Vertaald door Jan De Meyer

[Dettie]

Citaat van de dag

Had ik geweten dat ik zo oud zou worden, zou ik mezelf beter hebben verzorgd

Eubie Blake

[Dettie]

Van oude mensen, de dingen, die voorbij gaan...
Louis Couperus

Dat Couperus' literaire thriller uit 1906 nog niets van zijn spanning verloren heeft bewijst zijn absolute meesterschap. Een groot geheim verbindt de families Takma en Steyn de Weert. Langgeleden, toen zij nog in Indië woonden, is er een mysterieuze moord gepleegd waarover niemand meer wil praten. Toch komt de oude heer Takma elke dag op bezoek bij de oude moeder van Ottilie om hun verleden te bezweren. Ze zijn oud, stokoud en straks nemen ze het geheim mee in hun graf, denken ze.Als de zoon van Ottilie, Lot, met de kleindochter van de oude Takma wil trouwen, moeten de oude mensen echter ingrijpen, al willen ze hun geheim niet prijsgeven. Dan pas wordt duidelijk dat er meer mensen zijn die vele jaren door het geheim aan elkaar zijn verbonden en hoe bepaalde dingen niét voorbijgaan met de tijd.Louis Couperus (1865-1923) was al jong beroemd: zijn eerste roman, Eline Vere (1889), was een doorslaand succes. De grote belofte die dat inhield heeft hij later volkomen waargemaakt.

ISBN 9789025306649 Hardcover 250 pagina's Athenaeum-Polak & Van Gennep november 2004

[Dettie]

Citaat van de dag

Heel jonge en heel oude mensen zijn het gelukkigst als ze thuis zijn

Nora Seton

[Dettie]

De oude man en de zee
Ernest Hemingway


De oude Cubaanse visser Santiago heeft al 84 dagen niets gevangen en wordt daarom bespot door andere vissers. Manolin, zijn jonge assistent, moet van zijn ouders tegen zijn zin meegaan met een meer succesvolle visser. Om zijn reputatie te redden gaat Santiago heel ver de zee op. Daar vangt hij een enorme marlijn, die hij met een bovenmatige krachtsinspanning naar huis sleept. Onderweg wordt deze echter opgegeten door haaien, zodat hij alleen met een groot karkas aan land gaat. Hij sleept zich naar zijn hut, waar hij in een diepe slaap valt. Inmiddels hebben de andere vissers het karkas gezien en zijn diep onder de indruk. Als Santiago wakker wordt, zit Manolin aan zijn bed en vertelt hem dat hij ondanks zijn ouders in het vervolg weer met hem meegaat, omdat hij nog veel van hem kan leren.


Deze novelle (Pulitzer Prize, 1952) van de belangrijke Amerikaanse schrijver (1899-1961), die in 1954 de Nobelprijs voor Literatuur kreeg, is een nu klassiek verhaal over de strijd van de mens tegen de natuur, dat in een heel economische, zeer krachtige stijl is geschreven. De vertaling is goed en de pentekeningen passen bij de inhoud. Omslagillustratie in kleur van een zwarte marlijn en een man in een boot.
(Biblion recensie, Drs. M.A.H. de Swart.)


ISBN 9789049400415 Hardcover 112 pagina's Strengholt United Media maart 2009
Vertaald Els Veegens-Latorf, A.W.F. Werumeus Buning

[Dettie]

Citaat van de dag

Een oude man zei tegen me: 'Ik ben nou veertig jaar getrouwd, meneer en mijn vrouw - ik zal geen kwaad woord over haar
zeggen. Mijn vrouw is een mooi boek. Maar ik heb 't uit.

Simon Carmiggelt

[berdine]

Oeps, ik hoop dat mijn man dat volgende week ook niet over mij zegt....

[Marjo]

Zit er een feestje aan te komen dan?

[berdine]

Dat feestje hebben we morgen, maar de eigenlijke dag is dinsdag.

[Renate]

De kans dat iemand dat tegen mij zegt, is niet zo groot.

M"n glazenwasser verbaast zich er altijd over dat ik nog alleen ben. Maar ja, je moet een boek niet alleen om het omslag beoordelen. Het gaat om de inhoud.

[Marjo]

Gefeliciteerd dan, Berdine, en maak er een leuk feestje van!

[Renate]

Ook namens mij natuurlijk gefeliciteerd.