Thema november 2014 - Afrikaanse schrijvers

[Dettie]

Ja het klinkt goed berdine.
Ik houd wel van verhalen over strijdbare vrouwen.

Dettie
omringd door staaapels nog-te-lezen boeken die ook zo mooi lijken

[berdine]

Hé! Goed gevonden van jou! Dat kinderboek van vandaag.

[Dettie]

ja heel toevallig berdine, ik was er niet naar op zoek.
Ik was er ook blij mee, zondag altijd kinderboekdag hè.

Dettie

[berdine]

Ja dat weet ik en ze waren zo moeilijk te vinden in het kader van dit thema.

[Dettie]

ja was echt puur toeval, ik vind het al knap hoeveel schrijver je verder hebt weten te vinden!

Dettie

[Dettie]

Ivoorkust

Aya uit Yopougon
Marguerite Abouet & Clément Oubrerie

Hoofdpersoon Aya vertelt over haar leven - feitelijk over dat van scenariste Abouet - over opgroeien in Ivoorkust in de jaren zeventig, in het gezin waarvan zij deel uitmaakt. Dat gezin is redelijk welgesteld, maar in de relatiesfeer blijft veel in het verborgene. Vader, bijvoorbeeld, is 'handelsreiziger' en houdt er talloze minnaressen op na. Overigens, niet alleen hij maar iedereen in de nabije omgeving van Aya 'doet' het met iedereen.


Aya is een uitzondering. Zij is allereerst een zelfbewuste, intelligente Ivoriaanse tiener die voor zichzelf een ander leven nastreeft dan dat van de meeste mensen uit haar naaste omgeving. Doorgaans beziet ze haar wereldje met een mengeling van verbazing,wanhoop en genegenheid. Samengevat is dat... liefde!


Gaandeweg geeft Abouet een mooi beeld van het uitgaansleven en het liefdesleven van de handelende personages. Centraal staat de vraag wie een van hen zwanger heeft gemaakt, en het antwoord op die vraag is dan ook de onverwachte uitsmijter. Eigenlijk overbodig hier te vermelden, maar humor is een essentieel onderdeel in het werk van het verhalend talent Abouet.
Bron: Dizzy.nl


Aya is het eerste deel in een serie van zes: een ontroerende en humoristische graphic novel die terecht werd bekroond met de prijs voor het beste debuutalbum Angoulême 2006!

http://www.dromen-demonen.nl/nl/author/ ... bouet.html

ISBN 9789024526796 Paperback 106 pagina's Uitgeverij L januari 2008
Vertaald door Frits van der Heide Leeftijd 13-15 jaar

[Dettie]

Ivoorkust
De officiële taal is het Frans; de stamtalen en dialecten spelen echter in de dagelijkse omgang de belangrijkste rol. Als handels- en voertaal wordt met name het Dioula veel gesproken. Daarnaast worden ook nog volgende talen gesproken: Abé, Abidji, Abron, Bambara en Maninka.

Scenariste Marguerite Abouet en Clément Oubrerie maakten een prachtige graphic novel over jongeren in Afrika. Plaats van handeling: de volkswijk Yopougon in Abidjan, de belangrijkste stad van Ivoorkust. De tijd: de jaren zeventig.
De makers van het album weten waar ze het over hebben. Clément Oubrerie, die een lekker krasserige tekenstijl heeft, bezocht diverse malen Ivoorkust. Marguerite Abouet komt ervandaan; het verhaal van Aya is in grote lijnen het verhaal van haar eigen jeugd.
Bron: Wikipedia & Het Parool

[Dettie]

Kaapverdië

Het testament van senhor Araújo
Germano Almeida

De bij ons onbekende 55-jarige Kaapverdische auteur schetst in zijn originele satirische debuutroman een raak beeld van de Kaapverdische gemeenschap voor en na de onafhankelijkheid.
Na de dood van senhor Araujo, een rijke alleenstaande zakenman, wordt het testament aan de erfgenamen voorgelezen. Dat testament blijkt het volume van een lijvige autobiografie te hebben en voor de betrokkenen nog wat verrassingen aan te dragen.
Niet neef Carlos krijgt het leeuwendeel, maar er duikt een geheime buitenechtelijke dochter op, Maria da Graca. Deze jongedame gaat op zoek naar haar wortels en legt zo heel wat persoonlijke en politieke geheimen bloot. Haar speurtocht naar de identiteit van senhor Araujo ontvouwt voor de lezer ook de sociale en economische relaties op de eilandengroep. Een bijzonder originele, meeslepende roman die opvalt door de pittige verteltoon en de relativerende humor en die ook werd verfilmd.
Goed vertaald en verzorgd uitgegeven. Vrij kleine druk.
Biblion recensie, M. de Sterck


ISBN 9789052266435 Hardcover 176 pagina's De Geus augustus 2000
Vertaald door Kitty Pouwels

[Dettie]

Portugees is de officiële taal op Kaapverdië. Het land maakt deel uit van de Gemeenschap van Portugeessprekende Landen (Portugees: Comunidade dos Países de Língua Portuguesa, CPLP).


Daarnaast wordt er vooral Crioulo gesproken, een mengtaal van Portugees en Afrikaanse talen. Het Creools, eigenlijk een dialect van het Portugees, is verschillend per eiland: op het eiland Sao Vicente en Sal leunt het Creools meer aan tegen het Portugees.
Er is literatuur in het Crioulo, vooral in de Santiago Creools en de São Vicente Creools. Crioulo verkreeg prestige sinds de onafhankelijkheid van Kaapverdië (1975). Echter, de verschillen in het Crioulo tussen de verschillende eilanden zijn een belangrijke belemmering voor de standaardisatie van de taal. Er zijn wel pogingen ondernomen om via ALUPEC (Alfabeto Unificado para a Escrita do Caboverdiano) de taal te standaardiseren.
Bron: Wikipedia

[Dettie]

Op een dag zal ik schrijven over Afrika
Banyavanga Wainaina

De dromerige Binyavanga Wainaina groeit op in de Keniaanse middenklasse, een chaos van luide en kleurrijke geluiden: de föhns in zijn moeders schoonheidssalon, fietsbellen, monteurs in Nairobi, de muziek van Michael Jackson en op de achtergrond altijd het aanstekelijke gelach van zijn broer en zus. Hij hoort erbij, maar zoekt naar zijn eigen identiteit. Boeken vormen zijn toevluchtsoord.
Terwijl Wainaina een intieme inkijk geeft in zijn leven en groeipijnen, verandert de politieke situatie in zijn land drastisch en daarmee zijn kijk op alles wat hij tot dan toe vanzelfsprekend vond.
Wainaina's blik is kritisch zonder ooit aan warmte en humor in te boeten.


Banyavanga Wainaina (1971) is een van de jonge Afrikaanse literaire helden. In 2002 won hij de Caine-prijs. Hij schreef essays en journalistieke stukken. Dit is zijn Nederlandse debuut.


ISBN 9789044525304 Hardcover 380 pagina's Uitgeverij De Geus mei 2013
Vertaald door Marianne Gaasbeek

[Dettie]

Kenia is een meertalig land. De officiële talen zijn het Engels, geïntroduceerd tijdens de Britse koloniale overheersing tussen 1890 en 1964, en het Swahili, dat in heel Oost-Afrika als lingua franca fungeert tussen de verschillende volken sinds enkele eeuwen voor de koloniale overheersing. Volgens Ethnologue worden er in Kenia totaal 61 talen gesproken.


Binyavanga Wainaina (Nakuru, 18 januari 1971) is een Keniaans schrijver en mede-oprichter van de Kwani Trust, een literaire organisatie in Kenia. Wainana werd in 1971 geboren in de stad, Nakuru in de Grote Slenk. Hij volgde middelbare scholen in zijn geboortestad, in Thika en in Nairobi. Hij studeerde enkele jaren aan de Universiteit van Transkei in Zuid-Afrika.
In 2002 won Wainaina de Caine-prijs voor zijn korte verhaal Discovering Home. Met het geld dat hij met die prijs verdiende, hielp hij het literaire tijdschrift Kwani? oprichten, waarin veel jonge Afrikaanse schrijvers konden debuteren. Het tijdschrift kreeg in 2010 de Prins Claus Prijs. In 2011 publiceerde hij zijn geromantiseerde autobiografie, die in het Nederlands werd vertaald onder de titel Op een dag zal ik schrijven over Afrika. Memoires.
Bron: Wikipedia

[Dettie]

Ongebroken
Wangari Maathai

De 67-jarige Keniaanse milieu- en politiek activiste was de eerste Afrikaanse vrouw die de Nobelprijs voor de Vrede kreeg voor 'haar bijdrage aan duurzame ontwikkeling, democratie en vrede'.

Maathai studeerde biologie in de Verenigde Staten en promoveerde in de diergeneeskunde aan de Universiteit van Nairobi. In 1977 richtte ze de Green Belt Movement op die gedragen wordt door groepen vrouwen die o. a. miljoenen bomen planten om bodemerosie te voorkomen.
Maathai was sinds 2003 plaatsvervangend minister voor Milieu, Grondstoffen en Natuurbescherming.
Eerder verscheen bij uitgeverij Sirene over deze vrouw een biografie van Stefan Ehlert, journalist van de Berliner Zeitung. In deze autobiografie klinkt een authentieke stem die hardop denkend, begeesterend en creatief vanuit het veld haalbare oplossingen voorstelt en verdedigt inzake duurzaam bronbeheer, vrede en democratie. Een oproep tot een boodschap van hoop, niet alleen voor Afrika.
Marita de Sterck


ISBN Hardcover 429 pagina's Uitgeverij De Geus april 2007
Vertaald door F. van Delft

[Dettie]

Wangari Maathai (1940-2011) en de Green Belt Movement laten het nauwe verband zien tussen duurzaam beheer van de rijke natuurlijke bronnen van Afrika, democratie, goed bestuur en vrede. Dat zijn de oplossingen die nieuw licht zullen scheppen in Afrika. Ik hoop dat de wereld haar hoopvolle visie zal steunen.'


Nelson Mandela

[Dettie]

Het land van de vaders
Vamba Sherif

In 1822 stichtten vrije slaven uit Amerika in Afrika de eerste zwarte republiek ter wereld: Liberia. De oorspronkelijke Afrikaanse bevolking kreeg voor het eerst te maken met zwarten uit een andere cultuur. Parallel aan de ontwikkeling van de nieuwe staat, vertelt Vamba Sherif over van Halay, vooraanstaand lid van een inheemse stam en Edward die als slaaf opgroeit op een Amerikaanse plantage en later als predikant scheep gaat naar Liberia. Hun levens en de levens van de generaties na hen vormen het decor van dit rijke boek.


Recensie
Duizenden ex-slaven emigreerden in de 19e eeuw vanuit Amerika naar een 'vrij land', Liberia, om daar een nieuw bestaan op te bouwen. Met hun Amerikaanse gewoontes waren zij echter niet geliefd bij de bewoners van het West-Afrikaanse gebied. Er was handel en onderwijs, een regering en een president, er waren christelijke kerken die hun best deden de 'heidenen' te bekeren. En er was een leger dat het binnenland met geweld onderwierp. Deze roman vertelt dit verhaal via de persoon van Edward, een Amerikaanse slaaf die dominee wordt en naar Liberia vertrekt om er het christendom te brengen en er de vrouw terug te vinden op wie hij ooit verliefd werd. De andere hoofdpersoon is Halay, een autochtone jongen uit het binnenland, die dorpshoofd wordt en zich verzet tegen de nieuwe regering.


Een indringende roman die een helder licht werpt op de oorsprong van dit land en op de tegenstellingen die geleid hebben tot de burgeroorlog. Goed, bijna poetisch geschreven, geschikt voor een breed publiek, een 'must' voor lezers met interesse in Afrika. Veelbelovend debuut van de in 1973 in Liberia geboren, sinds 1993 in Nederland woonachtige schrijver. Pocketeditie, kleine druk.
(Biblion recensie, Redactie)


ISBN 9789041704436 Hardcover 304 pagina's Uitgeverij Rainbow Bv I.O. april 2003
Vertaald door Manon Smits

[Dettie]

Liberia, officieel de Republiek Liberia, is een republiek aan de westkust van Afrika, die door uit de Verenigde Staten teruggekeerde ex-slaven gesticht werd. Liberia is een van de armste landen op aarde.


Vamba Sherif (Liberia, 1973) groeide op in een milieu van Afrikaanse intellectuelen. Hij bracht een groot deel van zijn jeugd door in Koeweit, waar zijd vader aan de universiteit doceerde en waar Sherif kennismaakte met de Afrikaanse, Amerikaanse en Arabische literatuur. Na de Golfoorlog, die hij van nabij meemaakte, week hij met zijn familie uit naar Syrië. Sinds 1993 woont hij in Nederland, waar hij rechten studeerde. Vamba Sherif spreekt drie Afrikaanse talen, Engels, Arabisch en Nederlands.

[Dettie]

Jawel, commandant
Amadou Hampâté Bâ

In Jawel, commandant - dat de jaren 1922-1933 bestrijkt - ontwikkelt Bâ zich van een wat naïeve, jonge ambtenaar tot een man die zich met veel psychologisch inzicht moeiteloos in alle lagen van het koloniale apparaat weet te handhaven.


Recensie
In het eerste deel van zijn memoires: 'In het voetspoor van de vertellers 1: Amkoullel' vertelde hij over zijn kinder- en adolescententijd. Dit tweede deel gaat over de periode 1922-1933, als de schrijver in de 20 is en zich ontwikkelt van naieve jonge ambtenaar tot een man met een groot psychologisch inzicht. De delen zijn ook goed zelfstandig te lezen.
De geschiedkundige waarde van zijn werk is zo hoog dat Maryse Conde voor 'Segou 1 & 2' zijn boeken als basis gebruikte. 'In het voetspoor der vertellers' is dan ook een klassieker in de wereldliteratuur te noemen. Maar bovenal is dit boek ongelooflijk sfeervol en heerlijk om in weg te duiken! Mooie gebonden uitgave; de vertaalster heeft voor haar werk terecht een prijs gekregen. Bevat landkaartje. Kleine druk.
Biblion recensie, S.M.J. Angenent


ISBN 9789052267647 Hardcover 475 pagina's De Geus april 2001
Vertaald door Eveline van Hemert

[Dettie]

Mali


Het Frans is de officiële taal. Daarnaast worden het Bambara en andere traditionele talen ook erkend.


Amadou Hampâté Bâ (1900-1991) werkte vanaf 1942 als onderzoeker voor het Institut français d’Afrique noire in Dakar. Van 1962 tot 1966 had hij zitting in de bestuursraad van de Unesco.
Van zijn hand verschenen vele etnologische studies, hervertellingen van de grote traditionele initiatieverhalen en een roman. Zijn memoires verschenen postuum onder de titel In het voetspoor van de vertellers.

[Dettie]

Marokko


Het laatste hoofdstuk
Laylā Abū Zayd


Het verhaal van een modern vrouwenleven in Marokko. Aisja is een welopgevoede, intelligente en intellectuele vrouw. Zij vertelt over haar jeugd. Over de scheiding tussen jongens en meisjes die al op school begint en ertoe leidt alsof ze tot twee verschillende soorten behoren. Een gewone communicatie tussen beide seksen is moeilijk. Voor een geëmancipeerde vrouw is het ook ingewikkeld om een gelijkwaardige echtgenoot te vinden. Het spanningsveld tussen traditie en het moderne leven is groot. De Franse overheersing heeft bovendien een normale ontwikkeling voor het land in de weg gestaan.
Aisja komt op voor de rechten van de vrouw en de Arabische en islamitische cultuur, maar zij ziet eveneens de corruptie en de ongelijkheid. De vijandigheid tussen vrouwen onderling is haar een doorn in het oog. Uitingen van tovenarij ontkent zij niet.


De Marokkaanse journaliste, schrijfster en feministe Laila Aboezaid (1950) heeft in dit boek waarschijnlijk veel autobiografische elementen verwerkt. Zij is een van de eerste Marokkaanse auteurs die in het Arabisch schrijft. Dit boek schreef zij in 1997, een aantal jaren voor de wet op verbetering van de positie van de Marokkaanse vrouw. De worsteling met hun maatschappelijke positie wordt heel zichtbaar in deze roman. Normale druk.
Trix Westeneng


ISBN 9789054600695 Hardcover 160 pagina's Bylaaq januari 2005
Vertaald door Djûke Poppinga & Richard van Leeuwen

[Dettie]

Marokko

De officiële taal is (standaard) Arabisch. Het standaard Arabisch wordt op de scholen onderwezen en in vrijwel alle schriftelijke en officiële communicatie gebruikt. De meest gesproken taal is een dialect van het Arabisch, het Marokkaans-Arabisch (Darija). Andere in Marokko gesproken talen zijn de Berbertalen (Tarifit/Riffijns), Tashelhiyt, Tamazight). Frans heeft als tweede taal steeds een belangrijke plaats behouden in het openbare leven (vaak de taal van bedrijven, overheid en diplomaten, maar ook in winkels, restaurants en soms ook in onderlinge gesprekken).


Leila Abouzeid (1950) is een Marokkaans schrijfster. In tegenstelling tot veel andere Marokkaanse auteurs schrijft ze liever in het Arabisch dan in het Frans. Ze is de eerste vrouwelijke Marokkaanse schrijfster waarvan het werk in het Engels is vertaald. Na haar studie aan de Mohammed V-Universiteit in Rabat en aan de University Of Texas in Austin is Leila Abouzeid een carrière begonnen als journaliste voor radio en televisie en heeft ze ook als pers-assistent voor de overheid en het kantoor van de minister-president gewerkt. Leila Abouzeid, voorheen lid van het Wereld Pers Instituut op het St. Paul in Minnesota, heeft in 1992 de wereld van de pers verlaten en zich toen volledig op het schrijven van fictie gestort.

[Dettie]

Marokko


Een doel voor ogen
Zohra Zarouali


Bahar is van Marokkaanse origine, maar groeit op in Antwerpen. Als ze gaat studeren" vertrekt ze naar Amsterdam. Hier deelt ze een flatje met haar Hindoestaanse vriendin Sandra. Bahar probeert haar eigen leven op te bouwen, maar soms heeft ze het daar behoorlijk moeilijk mee. Als ze Rico ontmoet bijvoorbeeld. Rico, die eigenlijk Rachid heet, is ook Marokkaans. Maar dat wil niet zeggen dat ze elkaar altijd even goed begrijpen. Het ene moment doet Rico alles om Bahar voor zich te winnen, het andere moment laat hij weken niets van zich horen... En heeft hij er wel begrip voor dat Bahar een doel voor ogen heeft en haar studie wil afmaken voor ze zich wil binden?


Recensie
Alweer het vierde boek in korte tijd van deze jonge, in Nederland wonende, auteur van Marokkaanse afkomst. Kenmerkend voor haar boeken is de realistische beschrijving van zoektochten vol conflicten van Marokkaanse jongeren op het pad van studie, liefde, het worstelen met en trouw blijven aan van thuis geleerde en meegekregen gebruiken en gewoonten.
In dit boek probeert Bahar haar eigen leven op te bouwen. Zij studeert Nederlands in Amsterdam en onderhoudt veel contact met haar familie in Antwerpen. Bahar wordt emotioneel heen en weer geslingerd wanneer zij Rachid ontmoet: zij wil studeren, zij wil haar familie niet teleurstellen, maar zij wil zich ook overgeven aan verliefde gevoelens. Haar verwardheid wordt nog groter wanneer blijkt dat Rachid haar neef blijkt te zijn.
Het boek is geschreven in eenvoudig, begrijpelijk Nederlands. Een aantal typisch Marokkaanse begrippen wordt beneden aan de pagina verklaard. De verhaallijn is vrij voorspelbaar: veel aandacht voor Marokkaanse cultuur, maar hier en daar ook veel nadrukkelijk ingebrachte 'boodschappen met een moraal'. De boeken van deze auteur blijken populair bij zowel allochtone als Nederlandse/Vlaamse jongeren. Vanaf ca. 14 jaar.
Biblion recensie, Mart Seerden


ISBN 9789026996061 Hardcover 143 Van Holkema & Warendorf juni 2002

[Dettie]

Zohra Zarouali is de eerste Marokkaanse die het leven van Marokkaanse meisjes in Nederland van binnen uit heeft beschreven.
Zohra Zarouali groeide op in Noord-Marokko. Op 8-jarige leeftijd kwam ze met haar moeder en zusje naar Nederland. Sinds die tijd woont ze in Nijmegen.
Zohra: " Ik heb hier de lagere school gevolgd. Mijn leraar zei dat ik daarna naar het lager beroepsonderwijs moest. De meeste Marokkaanse ouders hebben geen idee van de mogelijkheden na de lagere school en zeggen op alles ja. Maar ik wilde naar de mavo."
Zohra's ouders waren het met haar eens. Haar vader zei tegen de leraar dat hij Zohra thuis zou houden als ze naar het lbo moest. De leraar vond dat ze misschien toch wel geschikt was voor de mavo.
Zohra: " Op school schreef ik al verhaaltjes en gedichten. Na de mavo volgde ik twee jaar een opleiding tot Sociaal werker. Ik leerde veel meisjes en vrouwen uit andere minderheidsgroepen kennen. We praatten vaak over onze ervaringen in Nederland.
Een hoop van die gesprekken gingen over relaties met Nederlandse jongens en mannen. Ze zeiden dat ik eens een verhaal moest schrijven over een Marokkaans meisje dat verliefd wordt op een Nederlandse jongen en uiteindelijk met hem trouwt. Ik wilde wel een verhaal schrijven, maar met een andere plot.
Bron http://members.ziggo.nl/kees.koopman/ma ... rland.html

[Dettie]

Mauritius

De laatste broer
Nathacha Appanah


Mauritius, 1944. Drie broertjes worden tijdens het spelen overvallen door een orkaan die de twee oudste broers meesleurt. Verscheurd door verdriet wordt de kleine Raj in het lokale gevangenisziekenhuis opgenomen, waar hij David ontmoet. Raj weet niet wat de betekenis is van de ster die David draagt. Het enige wat voor hem telt is dat hij weer een vriendje heeft. Samen lopen ze weg uit het ziekenhuis, maar geveld door malaria overleeft David de barre tocht niet.Jaren later hoort Raj hoe gevluchte joden tijdens de Tweede Wereldoorlog op Mauritius werden vastgehouden. Sindsdien wordt hij gekweld door schuldgevoelens. Had David nog geleefd als Raj niet verblind was geweest door zijn verlangen om weer een broer te hebben?

De laatste broer is het hartverwarmende en onvergetelijke verhaal van een man die wordt geconfronteerd met de gevolgen van zijn kinderlijke naïviteit. Nathacha Appanah slaagt erin alle grote thema's van het leven op schitterende en indringende wijze te verbeelden.


ISBN 9789023427865 Paperback 191 pagina's De Bezige Bij april 2008
Vertaald door Truus Boot

[Dettie]

Mauritius is een eiland in de Indische Oceaan. Het ligt circa 855 km ten oosten van Madagaskar en circa 1800 km ten oosten van het vasteland van Afrika. Mauritius wordt gerekend tot de Afrikaanse landen.
De officiële taal is Engels, maar het van het Frans afgeleide Mauritiaans Creools wordt door het merendeel van de bevolking gesproken. Het Frans domineert de media.


Nathacha Appanah (24 mei 1973) is geboren in Mahébourg een klein stadje op het eiland Mauritius. Haar jeugd bracht ze door in Piton, een klein plaatsje in het noorden van Mauritius. Op 23 jarige leeftijd, nadat ze enkele literaire essays had geschreven vestigde zij zich in Grenoble, Frankrijk en later in Lyon waar zij haar studie journalistiek en publiciteit afrondde.
In 2003 ontving ze de Prix RFO du Livre voor haar eerste, historische, roman Les Rochers de Poudre d'Or .
Haar tweede, moderne, roman Blue Bay Palace waarin ze het tragische liefdesverhaal vertelt over een jong Indisch meisje en een jonge man die van een hogere kaste is.

[Dettie]

Mozambique

De laatste vlucht van de flamingo
Mia Couto


Is Mia Couto het literaire neefje van Gabriel Garcia Marguez? Nee, want Couto schrijft in het Portugees en woont in Mozambique. Toch zijn de overeenkomsten met het proza van Garcia Marquez talrijk: barok taalgebruik en een beeldend verhaal, dat met magische zwaaien uitstijgt boven de werkelijkheid.
Dit is niet het eerste boek van Couto (1955) dat in het Nederlands vertaald werd, maar wel het beste tot nu toe. Het verhaal lijkt niet erg speciaal: een Italiaanse VN-functionaris, Massimo Risi, komt naar het stadje Tizangera om de dood van vijf VN-soldaten te onderzoeken. De plaatselijke prostituee, Ana Deusqueira, levert droog commentaar op zijn komst: 'Er zijn duizenden Mozambicanen gestorven en we hebben jullie hier nooit gezien. Nu verdwijnen er vijf buitenlanders en dan vergaat meteen de wereld?'
Alle elementen voor een bijzonder verhaal zijn in dit boek aanwezig: een corrupte burgemeester, ontploffende militairen, een meisje met een bejaard gezicht en dode bidsprinkhanen. Bijzonder is Couto's taalgebruik: bloemrijk, met nieuw samengestelde of zelf verzonnen woorden.
Een heerlijk leesavontuur. Vrij kleine druk.
Jos Damen


ISBN 9789055158737 Paperback 221 pagina's Van Gennep december 2007
Vertaald door Harrie Lemmens

[Dettie]

Mozambique

Taal: Portugees

Geboren op 5 juli 1955 in Beira Stad van Portugese ouders, is Mia Couto's doopnaam António Emílio Leite Couto . In 1971 verhuisde hij naar Lourenço Marques, tegenwoordig Maputo, hoofdstad van Mozambique. Hij verliet zijn studie medicijnen en koos voor een carrière in de journalistiek in 1974, waarna hij bijdrages gaf aan A Tribuna, Notícias en het Mozambikaanse Informatie Agentschap (AIM). In 1984 keerde Mia terug naar de universitaire leven en studeerde af in de biologie aan de Universiteit Eduardo Mondlane, waar hij momenteel nog werkzaam is als docent.

Het literaire debuut van Mia kwam in 1983 met zijn eerste gedichtenbundel, Raiz de Orvalho. Zijn eerst verschenen roman was Terra Sonâmbula (1992), gezien als één van de twaalf beste Afrikaanse boeken van de 20ste eeuw door het Internationale Boekenbeurs in Zimbabwe (2011). Zijn werk beschrijft de geschiedenis van Mozambique na de koloniale periode, dekolonisatie en politieke onafhankelijkheid. Eén van Mia's andere boeken, Cada Homem é Uma Raça (1990), gaat het rassenperspectief binnen de Mozambikaanse identiteitspolitiek na.