Thema september 2014 - Met handen en voeten

[Dettie]

Bedankt berdine voor weer een origineel idee.
De hele maand september elke dag een nieuw boek over handen en voeten (o.a. in de titel)

[Dettie]

De mooiste handen van Delhi
Mikael Bergstrand


Göran Borg is 52 jaar, gescheiden, en heeft nauwelijks contact met zijn kinderen. Op dit dieptepunt aangekomen, wordt hij ook nog ontslagen. Hij heeft weinig puf, maar toch laat hij zich door een vriend overhalen om mee te gaan op reis naar India.
In India raakt Göran bevriend met Yogi, een textielhandelaar met een af en toe onuitstaanbare, maar gelukkig ook onuitputtelijke dosis optimisme. Yogi komt hem op verzoek van Görans vriend uit het ellendige hotelletje halen waar hij ziek, zwak en misselijk zijn lot ligt te bewenen, terwijl de rest van de reisgroep vrolijk verder trekt.
Omdat er een prachtige vrouw in beeld komt, Preeti Malhotra, voor wie Göran meer voelt, stelt hij zijn terugreis naar Zweden uit. Er is één probleem: Preeti is getrouwd met een van de machtigste industriëlen van Delhi. Maar ook dit kan hem niet uit het veld slaan en gelukkig is Yogi er altijd nog, die hem met raad en daad terzijde staat en met wie hij een diepe vriendschap ontwikkelt, ondanks hun vaak zeer verschillende kijk op de wereld.


De mooiste handen van Delhi is een hilarische, hartverwarmende roman vol avontuur, liefde en vriendschap over een man die de wereld bangig en vol rancune tegemoet trad, maar als een wijzer mens uit de strijd komt.


Recensie
Göran Borg is tweeënvijftig en werkt al vijfentwintig jaar bij een tekstbureau. Tot zijn verbazing wordt hij opeens ontslagen, met name vanwege langdurig surfen op internet. Uitgeblust zit hij thuis tot Erik, een vriend die als reisgids werkt, hem voor een week meeneemt naar India. De reis is Göran’s eerste kennismaking met een zeer lage budgetreis en de kleine oplichtingspraktijken waarmee Erik zijn inkomen aanvult. Wanneer Göran met 'Delhi belly' ziek in een hotel ligt, wordt hij opgehaald door Yogi Thakur, een altijd opgewekte, breedsprakige Indiër die hem meeneemt naar het huis dat hij met zijn moeder deelt. Al gauw wordt Göran verliefd op de vrouw en raakt hij helemaal gewend aan India. Hij besluit te blijven, begint artikelen aan te bieden aan Zweedse tijdschriften en zoekt een eigen flat waar hij zijn geliefde kan ontmoeten. Hun probleem: ze is getrouwd.


De Zweedse schrijver (1960) heeft jaren als correspondent in India gewoond en wekt het land tot leven in de sfeer, de kleuren, de geuren, de smaken en de vele typisch Indiase gewoontes. De onverwachte wendingen, de humoristische manier van het opsommen van problemen of oplossingen, het contrast tussen de wat sombere Göran en de enthousiaste Yogi maken het boek een genot om te lezen. Normale druk, leeslint.
Drs. Bea C. Groen


ISBN 9789056724498 Hardcover 296 pagina's Signatuur juli 2012
Vertaald door Corry van Bree

[Dettie]

Citaat van de dag

Schrijven is iets wat je met je handen doet. Net als breien.

Fay Weldon

[Dettie]

Koningin op blote voeten
Ildefonso Falcones


Januari 1748.
Een zwarte vrouw dwaalt door de straten van Sevilla. Caridad is net uit Cuba aangekomen en is wanhopig. Ze kan nergens terecht. Dan komt ze Milagros tegen, een rebelse jonge zigeunerin. De twee vrouwen worden onafscheidelijk.
Sevilla bruist: overal zijn theaters. Er ontstaat een nieuwe wervelende dans: de flamenco. Er is werk en plezier genoeg. Maar dan valt het koninklijk besluit dat alle zigeuners weg moeten uit Spanje. De vriendinnen verliezen hun vrijheid en elkaar.
Jaren later brengt het lot hen weer bij elkaar, in Madrid. Het is een stad waar smokkelaars en kunstenaars, edelen en schurken samen komen. Een smeltkroes waar gewone mensen zoals zij vechten tegen de gevestigde orde. Caridad en Milagros zetten alles op alles, maar de prijs is hoog.

Ildefonso Falcones schreef eerder de bestseller De Kathedraal van de zee over het middeleeuws Barcelona. Zijn epische roman Koningin op blote voeten speelt in het Spanje van de 18e eeuw en gaat over vriendschap, wraak, hartstocht en vrijheidsstrijd van zigeuners.


Recensie
Derde historische roman van de Spaanse advocaat die bestsellerauteur werd. Na de 14e eeuw (Barcelona) en de 16e eeuw (Cordoba) heeft hij zich nu verdiept in het Spanje van de 18e eeuw (Sevilla en ook Madrid). In dit boek staan de zigeuners centraal. In 1749 is bij Koninklijk Besluit vastgesteld dat alle Spaanse zigeuners gevangen genomen moeten worden. Alleen zij die de katholieke geloofsleer aanhingen, konden in vrijheid blijven leven. Dit gegeven werkt de auteur beeldend uit, de lezer ondergaat als het ware aan den lijve de vernederingen en het geweld dat de zigeuners moeten ondergaan. Twee personen, tegengesteld van karakter, staan centraal: de vrijgemaakte zwarte Cubaanse slavin Caridad, die alle verschrikkingen gedwee ondergaat, en de trotse jonge zigeunerin Midalgos, zelfbewust, begaafd en muzikaal.
De slaven- en zigeunerliederen en -dansen zijn een terugkerend thema; daarmee is het boek ook een ode aan de oorsprong van de flamenco. Geen zwart-witverhaal: onder de gevestigde burgers, de kerk én de zigeuners zijn slechte én goede mensen. Met een nawoord van de auteur. Vrij kleine druk.
E.Y.M. Zwanenburg


ISBN 9789021809328 Paperback717 pagina's Sijthoff augustus 2014
Vertaald door Marga Greuter, Margriet Muris

[Dettie]

Citaat van de dag

Voor de eerste keer in mijn leven was ik jaloers op mijn voeten: zij sliepen

Monty Woolley

[Dettie]

De onzichtbare hand
Isaac Rosa


De Modern Times van de 21ste eeuw

We waarschuwen hier maar vast: de hoofdpersonen in deze roman werken. Heel hard. We weten dat dit ongebruikelijk is in de moderne literatuur, maar in feite doen ze niks anders. Het is bovendien niet wat je noemt creatief of intellectueel werk: het zijn geen filmers of onderzoekers en al helemaal geen schrijvers. Enkele uitzonderingen daargelaten werken ze allemaal met hun handen. Ze zweten, ze worden moe. Ze worden ziek, ze maken ruzie, ze vervelen zich en ze wanhopen.


In 'De onzichtbare hand' zijn metselaars, stellingenbouwers, slagers, naaisters, monteurs, kantoorklerken aan het werk. Maar de muurtjes die ze metselen worden weer stukgeslagen, het vlees dat ze snijden wordt meteen in een afvalton gekieperd, de auto's die ze onder handen nemen gaan rechtstreeks naar de schroothoop, de enquêtes die ze afnemen verdwijnen in een la. Ze naaien, poetsen en laden en lossen. Alleen: het is niemand duidelijk waarvoor ze werken en waarom het tempo langzaam wordt opgevoerd. Eén ding is zeker: achter de schermen heeft iemand de touwtjes stevig in handen.


In 'De onzichtbare hand' brengt Isaac Rosa een van de grote maar weinig verkende thema's van onze tijd ter sprake: het werk. Met veel verbeelding, een sprankelende taal en een kleurrijke stijl houdt hij de lezer in de ban van zijn verhaal en laat hij op onnadrukkelijke wijze zijn opvattingen blijken. Hij laat de mensen hun werk verrichten in een voormalige fabriekshal terwijl ze worden gadegeslagen door een wisselend publiek en door de massamedia.
Met deze roman bewijst Isaac Rosa dat hij een van de belangrijkste hedendaagse Spaanse auteurs is.


Recensie
In een bedrijfshal zijn onder anderen een slager, een naaister, een typiste, een ober, een monteur, een metselaar, een loopjongen en een hoer aan het werk. Het publiek op de tribune kijkt naar hun werkzaamheden op het podium. Het gaat niet om de productie (de metselaar maakt zijn muurtje weer kapot) maar om de invloed van routineus werk op de geest. Wat betekent het? Theater, circus, kunst, experiment, grap? Wie zit erachter? Langzaam maar zeker ontdekt de lezer dat de onzichtbare regisseur niet ergens achter de coulissen zit maar onzichtbaar rondwaart in de arbeiders zelf, die een problematisch werkverleden hebben. Hoe gedisciplineerd zijn ze, hoe opstandig durven ze te worden, wie programmeert hen?
Spannende vragen die de schrijver beantwoordt met een verrassende anti-climax, want wil de werker het wel weten?
Een filosofische vertelling over wat werk doet met de geest en het gemoed. Als we uitgebuit worden, is opstand, onverschillgheid of meegaandheid het antwoord. Kleine druk, volle bladspiegel.
G. Boomsma


ISBN 9789028425125 Paperback 346 pagina's Wereldbibliotheek april 2013
Vertaald door Peter Gelauff

Morgen een nieuw boek over dit thema

[Dettie]

Citaat van de dag

Hij verdiende geld met zijn handen en gaf het aan de armen

Johan Anthierens

[Dettie]

Trouw nooit een vrouw met grote voeten
Mineke Schipper

Overal in de wereld zijn denkbeelden over vrouwen uitgedrukt in spreekwoorden. Mineke Schipper verzamelde er duizenden. In Trouw nooit een vrouw met grote voeten beschrijft ze wat er zoal gezegd is over de vrouwelijke levensfasen, van meisje tot bruid, echtgenote, moeder, schoonmoeder en grootmoeder. Over het wel en wee van liefde, over seks, zwangerschap en kinderen krijgen. Over vrouwenwerk en vrouwenmacht.

Spreekwoorden houden ons een even hilarische als schokkende spiegel voor. Mannen en vrouwen kunnen niet zonder elkaar, maar er zingen grenzeloze angsten rond in ontelbare boodschappen die onthullen hoe geducht de ooit zwak genoemde sekse is. Want waar komt anders die wereldwijde behoefte vandaan om ‘de vrouw’ te kleineren en in te perken, en om mannen van jong tot oud te waarschuwen voor haar even onweerstaanbare als gevaarlijke aantrekkingskracht?

Naast drie romans schreef Mineke Schipper tal van boeken op haar vakgebied, de interculturele literatuurwetenschap. Voor haar over de hele wereld vertaalde Trouw nooit een vrouw met grote voeten kreeg zij in 2005 de Eurekaprijs. Haar meest recente boek is Overal Adam en Eva, over het scheppingsverhaal in jodendom, christendom en islam.

ISBN 9789035138674 Paperback 350 pagina's Bert Bakker oktober 2012

[Dettie]

Citaat van de dag

Je weet dat je oud wordt als men je een compliment maakt over je nieuwe krokodillenleren schoenen en je loopt op blote voeten.

Joan Rivers

[berdine]

Citaat van de dag

Je weet dat je oud wordt als men je een compliment maakt over je nieuwe krokodillenleren schoenen en je loopt op blote voeten.

Joan Rivers

Ik vind deze wel héél leuk! Gelukkig ben ik nog niet oud.

[Dettie]

Ja ik vind hem ook zo leuk. Ik zat hardop te lachen toen ik dit citaat las.

Dettie

[Dettie]

Het geluid van een klappende hand
Richard Flanagan


In de winter van 1954 woont de drie jaar oude Sonja Buloh met haar ouders, Sloveense immigranten, in een troosteloos arbeiderskamp in de afgelegen bergen van Tasmanië. Haar vader is met andere Europese vluchtelingen door de Australische overheid ingehuurd om een stuwdam te bouwen, werk voor tweederangs burgers. Op een avond loopt haar moeder de sneeuwstorm in om nooit meer terug te keren. Ze laat Sonja achter bij een vader die de spoken van de Tweede Wereldoorlog met drank probeert te verjagen. Zijn leven is niets zonder zijn geliefde, het leven is niets door de oorlog, en ook in zijn nieuwe land is hij niets, een alien; hoe kan hij ooit een goede artie, Sloveens voor vader, voor zijn dochter zijn?
Vijfendertig jaar later keert Sonja terug naar Tasmanië om zich te verzoenen met haar verleden, haar verwrongen jeugd, en met haar vader. Het verhaal dat zich dan ontvouwt zal Sonja's voorzichtige, lege bestaan en het doodse leven van haar vader voor altijd veranderen.


In een sobere, poëtische stijl vertelt Flanagan het verhaal over het harde leven van immigranten in een nieuw land; over de barbaarse oude wereld die ze achter zich proberen te laten; over mensen die schijnbaar alle hoop verloren hebben en verlossing zoeken door liefde. Net als Pat Barker en Carol Shields belicht Flanagan de levens van mensen die meestal verborgen bleven in de geschiedenis, maar op wie diezelfde geschiedenis een onuitwisbaar stempel heeft achtergelaten.


Recensie
In poetische stijl, verdeeld in korte hoofdstukken, wordt het verhaal verteld van het harde leven van immigranten in een nieuw land; en van een vader en dochter die schijnbaar alle hoop hebben verloren en op zoek zijn naar liefde. De ouders zijn in de Tweede Wereldoorlog uit Slovenie gevlucht om zich in Tasmanie (Australie) te vestigen, de moeder verliet in 1954, drie jaar na de geboorte van de dochter, het gezin. Na een verwijdering van jaren keert de inmiddels 38-jarige dochter terug naar Tasmanie om zich met haar verleden en met haar vader te verzoenen.


Beurtelings uit het gezichtspunt van de dochter en de vader is dit gevoelige verhaal opgetekend en geeft het zo de lezer een goed beeld van hun leven en hun problemen.
De roman is wel vergeleken met werk van Pat Barker en Carol Shields. Kleine druk. De Australische schrijver (1961) ontving de Australian Booksellers Book of the Year Award voor dit boek en is tevens scenarioschrijver en regisseur van de gelijknamige film (1998, met Kerry Fox).
(Biblion recensie, R. Bomers-Op de Macks)


ISBN 9789041405098 Paperback 319 pagina's Anthos februari 2001
Vertaald door Ankie Blommesteijn

[Dettie]

Citaat van de dag

Het hoofd en het hart begaan vele fouten, maar handen vergissen zich zelden.

Jean Anouilh

[Dettie]

Op oude voet
Henk Romijn Meijer


Op oude voet, de nieuwe verhalenbundel van Henk Romijn Meijer, speelt zich af in Nederland, in New York en in de Dordogne, de streek die ook centraal stond in Bon voyage, Napoléon uit 1976, nog onlangs door de criticus Wam de Moor geprezen als ´deze prachtige bundel verhalen uit het volle dorpsleven´. In het dorp uit die bundel beleeft Henriëtte nu haar nadagen. Het bezoek van een sjofel circusje en het verschijnen van een Russische gitarist zorgen voor opschudding.
Andere verhalen hebben een steedser karakter. Een stokoude adellijke dame zinspeelt onbedoeld op haar dubieuze oorlogsverleden en twee even stokoude vriendinnen vieren de verjaardag van een overleden echtgenoot door met onvaste stem een lied van Bertolt Brecht te zingen.
Ook in de niet-Franse verhalen staan de hoofdfiguren wat ongemakkelijk in de maatschappij, zoals de Nederlandse jazzmusicus die stuit op een ontnuchterende waarheid, of de manische vrouw die zeker weet dat ze de hoofdprijs in de loterij heeft gewonnen.
In Op oude voet zijn humor en melancholie zo hecht verweven dat ze vrijwel niet van elkaar te onderscheiden zijn.


Recensie
De meeste verhalen uit deze bundel spelen in een dorp in de Dordogne. Zij beschrijven een veelheid aan kleine gebeurtenissen vanuit het perspectief van een aldaar verblijf houdend Nederlands echtpaar. Ze gaan veelal over oude wat bizarre mensen, over kleine gebeurtenissen die voor hen zo essentieel kunnen zijn in hun schijnbaar zinloze levens. Opvalt dat honden er vaak een rol in spelen. Nogal eens staan zaken centraal die voor een kleine opschudding zorgen. Een enkel verhaal speelt in Amsterdam of New York. De verhalen kenmerken zich door het zeer nauwkeurig schilderen van allerlei werkelijkheden in zeer persoonlijke tinten met kleine filosofietjes daarbij. Het gaat niet om het plot, dat er vaak niet is, maar om waarnemingen door de bril van een auteur die op een heel specifieke manier kijkt naar de dingen des levens. Paperback; kleine druk.
Drs. K. de Jong Ozn.


ISBN 9789045703510 Paperback 178 pagina's Uitgeverij Augustus augustus 2003

[Dettie]

Citaat van de dag

Papa, ik wist dat je eraan kwam. Ik hoorde je voetsporen.

Cleo G. Salley

[Renate]

Citaat van de dag

Je weet dat je oud wordt als men je een compliment maakt over je nieuwe krokodillenleren schoenen en je loopt op blote voeten.

Joan Rivers

Ik vind deze wel héél leuk! Gelukkig ben ik nog niet oud.

Hij is inderdaad leuk. Toevallig zag ik net een stukje over haar begrafenis in het nieuws.

[Dettie]

Applaus zonder handen
Leo Bormans


Bjorn ratelt met zijn kleine, rode vrachtwagen het plein op. Hij komt affiches ophangen voor het circus van zijn vader dat een week later volgt. Maar in dit dorp is alles anders en er komen geen kinderen opdagen. Waar zijn ze naartoe? Bjorn komt het te weten, maar al snel wordt hij weggejaagd. Hij besluit verder te trekken en onderweg stoot hij op kinderen en volwassenen zonder rechten. Hoe is het zover kunnen komen? Bjorn sluit vriendschap met Boris en David, maar zijn ze samen sterk genoeg voor het onrecht waarop ze botsen?
Een uitzonderlijk verhaal dat de lezer bocht na bocht meeneemt naar echt onrecht. Iedereen zou dit boek moeten lezen om te weten wat kinder- en mensenrechten precies betekenen. En wat er gebeurt als ze niet meer zo vanzelfsprekend zijn.


Recensie
De circusjongen Bjorn (14) reist met zijn rode vrachtauto door het land. Hij ziet zijn vader nooit en zijn moeder is uit de nok van de circustent gevallen. Alles wat Bjorn heeft is Dante, een kleine witte muis en warme herinneringen aan Sam, de circusknecht. Bjorn verdwaalt en treft een dorp waar kinderen niet spelen en niet naar school gaan. Hij raakt verzeild in een land waar kinderrechten niet vanzelfsprekend zijn. Bjorn helpt de mensen hun dromen weer tot leven te wekken.
De auteur brengt in zijn eerste jeugdroman het leed van miljoenen kinderen in de wereld in een toegankelijke vorm onder de aandacht. De titel slaat op de (symbolisch) gebonden handen van de zigeuners die Bjorn ontmoet, zij mogen niet meer door het land trekken en hun kunsten vertonen. Op de laatste 7 pagina's zijn de rechten van het kind beschreven in begrijpelijke taal.
Verzorgde uitgave met hard kaft en korte hoofdstukken, geschreven ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van kinderrechten, door de auteur van '100% positivo; het geheim van optimisme' voor volwassenen. Een spannend en informatief boek.
Eva Kramer


ISBN 9789044811537 Paperback 119 pagina's Clavis B.V.B.A. oktober 2009
Vanaf ca. 11 jaar.

[Dettie]

Citaat van de dag

Een kind is iemand die zijn handen kan wassen zonder de zeep nat te maken.

Peter Darbo

[Dettie]

Aan de voet van de gletsjer
Halldór Laxness

De bisschop van IJsland stuurt een jonge priester, Gebi, naar de pastoor van een afgelegen parochie aan de voet van de Snæfellsgletsjer om de klachten over pastoor Jon Primus te onderzoeken. Zo
zou de man bijvoorbeeld de doden in zijn parochie niet meer begraven. De bisschop drukt Gebi op het hart om objectief te werk te gaan: ‘Ik vraag om feiten. De rest is mijn zaak.’ Daarom neemt Gebi
een bandrecorder mee om zijn gesprekken met de priester en de parochianen op te nemen. De nuchtere, esoterische beschouwingen van de dorpsbevolking laten zich echter niet zo makkelijk op band vangen en Gebi raakt verwikkeld in allerlei vreemde situaties.


Recensie
De bisschop van IJsland stuurt een jonge, naieve theologiestudent naar een afgelegen parochie aan de voet van de Snaeffelsgletsjer omdat de plaatselijke dominee zich nogal excentriek gedraagt. Hij zou de doden niet meer begraven, geen diensten meer houden maar zich vooral bezighouden met smidswerk, al twintig jaar zijn domineesbezoldiging niet hebben geïnd en er een vreemd huwelijk op na houden. Bovendien is er pal voor de kerk een vreemd bouwsel neergezet. De theologiestudent gaat gewapend met een bandrecorder naar het afgelegen gehucht waar zowel zijn onderzoek als de gesprekken met de dominee en de plaatselijke bevolking heel anders lopen dan hij verwacht had. Een bijzonder origineel, geestig, filosofisch en sprookjesachtig verhaal.
Het werk van Laxness (1902-1998) valt met niets te vergelijken, hij heeft een unieke, lichtvoetige, bedrieglijk eenvoudige stijl waarmee hij zijn verhalen over de IJslandse gemeenschap tot tijdloze wereldliteratuur heeft weten te maken. Hij kreeg in 1955 de Nobelprijs voor Literatuur en liet een groot oeuvre achter. Een 'uitbundig originele, narrige, uitermate tumultueuze roman' schrijft Susan Sontag in haar uitgebreide nawoord.
Kleine druk.


ISBN 9789044508567 Hardcover 222 pagina's Uitgeverij De Geus oktober 2007
Vertaald door Marcel Otten

[Dettie]

Citaat van de dag

Als je de top van de berg niet kunt bereiken, brengt treuren aan de voet je geen stap verder.

Rian Krull

[Dettie]

Met hand en hart
Hannah Green


Ontroerend boek over hoe moeilijk het leven van doven kan zijn.

Met hand en hart is het verhaal van twee jonge mensen die onervaren van een slecht aangepaste kostschool voor dove mensen komen. Ze trouwen en stappen vanuit hun beschermde omgeving de wereld der horenden binnen. Jaren van armoede en sloven beginnen, ze begrijpen niets van de wereld en besluiten de horenden niet meer te vertrouwen. Er breken ook gelukkiger tijden aan, zoals de geboorte van hun dochter Margaret. Zij kan wel horen en wordt de tussenpersoon tussen haar ouders en de buitenwereld.


Recensie
Toen Abel en Janice, twee dove mensen, kort na de Eerste Wereldoorlog trouwden, zag de wereld er aanvankelijk nog vriendelijk uit. Aangezien zij echter sterk achter waren in hun ontwikkeling, daar de maatschappij hen nooit had voorbereid op een zelfstandig en onafhankelijk bestaan, kwamen zij al spoedig in ernstige moeilijkheden. De maatschappij der horenden was voor hen, de doven, een geweldige bedreiging waartegen zij zich moesten pantseren. Hun dochter, die wel horende was, zou hen later dichter tot deze wereld brengen.
Wat het betekent in een wereld van stilte te leven, geen abstracte gevoelens en gedachten aan anderen te kunnen overbrengen en ten gevolge van een ontwikkelingsachterstand door een maatschappij misbruikt te worden, dit alles wordt meer dan duidelijk in dit sympathieke boek.
Volle bladspiegel.

ISBN 9789041763167 Pocket 265 pagina's Uitgeverij Rainbow juni 2011
Vertaald door Elisabeth Swildens

[Dettie]

Citaat van de dag

Een boek mag wel zwaar in de hand, maar niet zwaar op de hand zijn.

C. Buddingh'

[Renate]

Citaat van de dag

Een boek mag wel zwaar in de hand, maar niet zwaar op de hand zijn.

C. Buddingh'

En waarom eigenlijk niet?

[Dettie]

ha ja, dat vroeg ik me ook al af.

Dettie

[Renate]

Tja, er zijn toch genoeg goede boeken die wel zwaar op de hand zijn.