Thema maart 2014 - De smaak van de leestafelaar

[Marjo]

Tók, tok,tok,tok. tók!!!

[Renate]

Baba Jaga?
Ik moet ineens aan Mussorgsky denken.

[Dettie]

Ik weet niet wie Mussorgsky is (is dat heel erg?) en waarom doet Baba Jaga aan hem denken?

Dettie

[Dettie]

Voor Annemarie hoort een ei erbij

Baba Jaga legde een ei
Dubravka Ugrešić


Volgens de mythe is Baba Jaga een oude heks die kinderen kidnapt en in een hutje woont dat op kippenpoten staat. Ze is een van de meest beschreven en meest tot de verbeelding sprekende figuren uit de wereld van de mythologie. Maar wat heeft zij te maken met de reis die de schrijfster maakt naar de Bulgaarse stad Varna, waar haar moeder vandaan komt? Of met een drietal oudere vrouwen die een week doorbrengen in een Tsjechisch kuuroord? Veel meer dan wij denken, zo blijkt in het laatste deel van het boek…
Dubravka Ugrešić verbindt de verschillende verhaallijnen op superieure wijze in haar briljante roman Baba Jaga legde een ei. Het is een volstrekt eigenzinnige kijk op een eeuwenoude mythe en een bezwerend en magisch boek over ouder worden en de kracht van verhalen.

NBD|Biblion recensie
De nieuwste roman van de in Nederland wonende Kroatische schrijfster (1949) verschijnt in een reeks romans op het thema van mythen.
Baba Jaga, de oude heks, die goed kan zijn, maar ook heel slecht, is een wijdverspreide mythologische figuur uit de Slavische folklore tradities.
Ugrešić behandelt dit thema in drie afdelingen.
Deel I is gedeeltelijk autobiografisch, over de oude moeder van de verteller en haar strijd met isolement en Alzheimer. Het is een afrekening met de mythe van de zorgende maatschappij.
Deel II is een hilarisch 'modern' sprookje. Drie oude dames (heksen?) laten zich verwennen in een Tsjechisch kuuroord en vinden roem, liefde en rijkdom. Ugrešić toont hier een omgekeerd systeem van normen en waarden: Baba Jaga als 'dissidente'.
Deel III is een quasiwetenschappelijke uiteenzetting over verschillende culturele tradities en beelden van oude vrouwen en heksen.
'Baba Jaga legde een ei' is een verhaal over uitstoting, gedwongen afvalligheid, onzichtbaarheid. Geschikt voor een breed lezerspubliek.
Ugrešić is bekend als veelzijdig schrifster, 'observer' en criticus van de moderne maatschappij en de Europese samenleving.
Paperback; kleine druk.
(NBD|Biblion recensie, Dr E. Agoston-Nikolova)


ISBN 9789023458920 Paperback 348 pagina's De Bezige Bij oktober 2010
Vertaald door Roel Schuyt

[Dettie]

Citaat van de dag

De haan kraait wel, maar het is de hen, die de eieren legt.

Margaret Thatcher

[Marjo]

Misschien ben ik te snel, maar het plaatje bij het boek is nog dat van gisteren.

[Dettie]

Ja je bent te snel

Het staat nu goed.

Dettie

[Renate]

Ik weet niet wie Mussorgsky is (is dat heel erg?) en waarom doet Baba Jaga aan hem denken?

Dettie

Oef, is dat erg? In mijn ogen misschien wel, maar goed, ik vind het ook erg als deelnemers aan Twee voor twaalf het antwoord op vragen, waar ik het antwoord wel van weet en het eigenlijk vanzelfsprekend vind dat iedereen dat zou moeten weten, niet weten.
Mussorgsky is de Russische componist Modest Mussorgsky, onder andere bekend van 'De nacht op de kale berg' en 'De schilderijententoonstelling'. Een van de delen daarvan is 'De hut op kippenpoten', in het Duits 'Die Hütte der Baba-Yaga'. Van 'De schilderijententoonstelling' ('Bilder einer Ausstellung', 'Pictures at an exhibition') heb ik 4 versies, namelijk de pianoversie (het origineel), de bekende orkestratie van Ravel, een orkestratie van Peter Breiner en een versie voor synthesizer van Isao Tomita.

[Dettie]

Ja dat mensen bepaalde twee voor twaalf antwoorden niet weten verbaas ik me ook wel eens over, maar ik weet ook vaak genoeg zelf het antwoord niet en dan weten zij het weer wel. Het ligt er maar aan hoe je ben opgegroeid en waar je interesses liggen.
Als je bijvoorbeeld niet opgroeit met - klassieke - muziek en ook zelden in een omgeving verkeerde waar naar klassieke muziek geluisterd werd haal je dat nauwelijks meer in heb ik gemerkt. Ik weet nog goed hoe verpletterend mooi ik Concerto d'Aranjuez vond, gespeeld door Los Mayas,
( https://www.youtube.com/watch?v=PrPAWjSNlMY&feature=kp ) dat was de eerste klassieke muziek die ik hoorde maar was toen wel 13 of 14. Dat was dankzij de moeder van een vriendinnetje.
Jaren later heb ik de LP gekocht maar ik wist verder niets van klassieke muziek. Ik ken ook niets van wat je noemt helaas. Ik ga eens op zoek naar 'De schilderijententoonstelling'.
Bedankt voor al je informatie.

Dettie

[Renate]

Ja dat mensen bepaalde twee voor twaalf antwoorden niet weten verbaas ik me ook wel eens over, maar ik weet ook vaak genoeg zelf het antwoord niet en dan weten zij het weer wel. Het ligt er maar aan hoe je ben opgegroeid en waar je interesses liggen.
Als je bijvoorbeeld niet opgroeit met - klassieke - muziek en ook zelden in een omgeving verkeerde waar naar klassieke muziek geluisterd werd haal je dat nauwelijks meer in heb ik gemerkt. Ik weet nog goed hoe verpletterend mooi ik Concerto d'Aranjuez vond, gespeeld door Los Mayas,
( https://www.youtube.com/watch?v=PrPAWjSNlMY&feature=kp ) dat was de eerste klassieke muziek die ik hoorde maar was toen wel 13 of 14. Dat was dankzij de moeder van een vriendinnetje.
Jaren later heb ik de LP gekocht maar ik wist verder niets van klassieke muziek. Ik ken ook niets van wat je noemt helaas. Ik ga eens op zoek naar 'De schilderijententoonstelling'.
Bedankt voor al je informatie.

Dettie

Mijn redenering is meestal: "ik heb maar een Mavo-diploma en dat zijn vaak mensen die gestudeerd hebben."
Op de Mavo had ik een pretpakket van: Nederlands, Duits, Engels, wis-, natuur-, en scheikunde. Kortom lekker gemakkelijke vakken.
Ik ben ook niet zo vreselijk met klassieke muziek opgegroeid, hoewel m'n moeder wel van opera's en operette's hield. M'n vader houdt van oude jazz en barokmuziek. Ik houd van allerlei muziek, al werd mijn smaak voor klassieke muziek niet altijd gedeeld door m'n ouders. M'n moeder riep nog wel eens "kan die muziek wat zachter" als ik 'The Planets' van Gustav Holst draaide.

[Dettie]

Inge likt haar vingers af bij kreeft!

De man met de schaar
Iris Koppe


In De man met de schaar raken twee vriendinnen betrokken bij een debat rond een controversiële politicus, bijgenaamd de Kreeft. Vanwege een grote schuld die de vriendinnen met een mislukt handeltje in vervoersbewijzen hebben opgebouwd, zijn ze chantabel. Ze komen in contact met een hoogleraar die nog een rekening te vereffenen heeft met de Kreeft. In hun naïviteit hebben ze nauwelijks door in welk wespennest ze zich bevinden.

De man met de schaar is een schitterend portret van de jongste generatie studenten in een woelige politieke tijd, maar vooral een ontroerend verhaal over een jonge vrouw op zoek naar zichzelf.


Recensie
Marien en Elena zijn jonge, werkloze meiden die op allerlei illegale manieren geld proberen te verdienen om hun enorme schuld af te lossen. Hun vriendschap is flinterdun en wordt danig op de proef gesteld als ze een hoogleraar tegenkomen die wraak wil nemen op een politicus die in de running is voor minister-president. Als Marien dan ook nog een vreemd vriendje krijgt dat zich met dit plan bemoeit, lopen de zaken flink uit de hand.
Jonge vrouwen die geen grip hebben op hun leven, het is een terugkerend thema bij Koppe (1985). Ook haar debuutroman Rosiri draait hierom. Koppe schrijft fris, toegankelijk en veel in dialogen. Ze houdt van personages met rare trekjes, die ze overtuigend en grappig neerzet. Tegelijkertijd zet ze een beklemmend beeld neer van de leefwereld van jongeren, vol nietszeggende contacten in de digitale en echte wereld. Met in dit geval grote gevolgen. Vrij kleine druk.
(NBD|Biblion recensie, Marieke van Middelkoop)


ISBN 9789023459941 Paperback 253 pagina's Bezige Bij april 2011

[Dettie]

Citaat van de dag

Kreeften bewegen zich zodanig voort dat geen mens kan zeggen of ze komen dan wel gaan.

Auteur onbekend

[Renate]

Ik meen dat er een Franse schrijver of kunstenaar, waarvan de naam me even niet te binnen wil schieten, een kreeft als huisdier had, waarmee hij wel ging wandelen, met de kreeft aan een blauw lint.

En ik heb het gevonden. Het was Gérard de Nerval, een Franse dichter en schrijver.
http://boingboing.net/2013/02/18/nerval ... hould.html

“Why should a lobster be any more ridiculous than a dog? Or a cat, or a gazelle, or a lion, or any other animal that one chooses to take for a walk? I have a liking for lobsters. They are peaceful, serious creatures. They know the secrets of the sea, they don't bark, and they don't gobble up your monadic privacy like dogs do. And Goethe had an aversion to dogs, and he wasn't mad!"

— Gérard de Nerval, when asked why he kept a lobster as a pet and walked it on a leash.

http://en.wikipedia.org/wiki/G%C3%A9rard_de_Nerval

Nerval had a pet lobster named Thibault which he took for walks in the Palais Royal gardens in Paris on the end of a blue silk ribbon.[5] Nerval wrote to his close childhood friend Laura LeBeau, recounting an embarrassing incident that occurred while on holiday in La Rochelle: "...and so, dear Laura, upon my regaining the town square I was accosted by the mayor who demanded that I should make a full and frank apology for stealing from the lobster nets. I will not bore you with the rest of the story, but suffice to say that reparations were made, and little Thibault is now here with me in the city..."
Nerval - Les Illuminés, Lévy, 1868

In an article about the life of Nerval by his friend, Théophile Gautier, Nerval is quoted as having said "Why should a lobster be any more ridiculous than a dog? ...or a cat, or a gazelle, or a lion, or any other animal that one chooses to take for a walk? I have a liking for lobsters. They are peaceful, serious creatures. They know the secrets of the sea, they don't bark, and they don't gnaw upon one's monadic privacy like dogs do. And Goethe had an aversion to dogs, and he wasn't mad."

[Inge]

Ik mis hier toch echt wel het duimpje "vind ik leuk"

[Dettie]

Ah wat goed Renate, ik was al aan het googlelen op kreeft en blauw lintje en, en, en...
maar jij hebt het al gevonden.

Dank!

Dettie

[Renate]

Ah wat goed Renate, ik was al aan het googlelen op kreeft en blauw lintje en, en, en...
maar jij hebt het al gevonden.

Dank!

Dettie

Ik onthoud vaak de gekste dingen. Ik ben redelijk goed met allerlei trivia.

[WilV]

Ha, jaaaa... ik geniet van hachee, vooral die van mijn moeder. Niet te geloven dat jullie daar een boek bij gevonden hebben. Dank!!!!
Ik word er helemaal vrolijk van en het was al zo'n heerlijk zonnige dag.

[Dettie]

Willeke houdt van hache

Van apenhachee tot jachttrofee
jagen in Kameroen
Kadir van Lohuizen & Harm Ede Botje


De Nederlandse ontwikkelingsorganisatie SNV werkte de afgelopen jaren in Kameroen aan een groot project om de stroperij en de jacht terug te dringen. Fotograaf Kadir van Lohuizen en journalist Harm Ede Botje reisden op uitnodiging van SNV door het West-Afrikaanse land, Ze ontmoetten boeren, stropers, jagers, boswachter, beleidsmakers, ontwikkelingswerkers en journalisten. De vragen waren steeds dezelfde: Wat zijn de gevolgen van de jacht op beschermde diersoorten? Hoe ernstig is de zogeheten bushmeat-crisis? En vooral ook: is er wat aan te doen?
Van apenhachee tot jachttrofee geeft in bewoording en fotografie een ijzingwekkend beeld van de manier waarop de mens omspringt met de natuur.

Biblion recensie
Een fotograaf en een journalist volgen op uitnodiging van de Stichting Nederlandse Vrijwilligers (SNV) de gevolgen van de (illegale) jacht in Kameroen. Zowel de lokale jager als de toerist met dure jachtvergunning bedreigt de verscheidenheid van dieren. Houtkap beperkt bovendien de leefomgeving. Een tiental reportage-achtige hoofdstukken vormt de neerslag van gesprekken en ervaringen met stropers, jagers, natuurbeheerders en Nederlandse SNV-medewerkers.
De schrijfstijl is soepel, de teksten zijn informatief en onderhoudend. Grote zwartwitfoto's schetsen de jacht, prooien, (illegale) verkoop en arrestaties. Het zijn krachtige beelden, in een directe stijl gemaakt en over de volle breedte van het boek geplaatst.
Harm Botje werkt als journalist en redacteur.
Kadir van Lohuizen, die al jaren reist, maakte verschillende fotoboeken en werkt o.a. voor NRC Handelsblad en Newsweek.
Een boeiend boek over een belangrijke, maar onderbelichte natuurbedreiging in West-Afrika.


ISBN 9789053304010 Paperback 120 pagina's Mets & Schilt oktober 2004

[Dettie]

Citaat van de dag

Smaak is het literaire besef van de ziel.

Joseph Joubert

[WilV]

Ik krijg alleen zo'n trek in van alles en nog wat, nu weer in patat

[Dettie]

ja en de patat blijft twee dagen staan. We hadden geen stroom vanmorgen en daarna was de batterij van m'n muis leeg.
Alles werkt nu weer maar het is wel laat geworden voor een nieuw boek.
Morgen nieuwe ronde nieuwe kansen.

Dettie
die patat ook héél lekker vindt.

[Marjo]

Batterij van je muis???????

[Dettie]

Ja draadloze muis he, die werkt op batterijen, ideaal!
Maar omdat ik de muis heel veel gebruik verslijt hij wel veel batterijen en die waren nu op.

Dettie

[Renate]

Ja draadloze muis he, die werkt op batterijen, ideaal!
Maar omdat ik de muis heel veel gebruik verslijt hij wel veel batterijen en die waren nu op.

Dettie

Ik heb altijd batterijen in voorraad. Ik heb ook een soort draadloze muis, maar die heeft een muismatje met draad, zodat hij geen batterijen nodig heeft. Ik heb ook een gewone draadloze muis, voor m'n laptop en m'n netbook.

[Dettie]

Ja ik dacht ze ook in voorraad te hebben maar manlief had ze gepakt.

Dettie