Het boek en zijn schrijver
Het boek en zijn schrijver
qa
Laatst gewijzigd door tiba op 21 Dec 2007, 00:30, 1 keer totaal gewijzigd.
Hangt helemaal van het boek af. Als ik een roman lees die niet meer is dan een roman, interesseert de schrijver me niet. Maar die Antoni Libera, die dat boek schreef over de fascinatie voor Madame, tegen de achtergrond van Polen achter het Ijzeren Gordijn, ja, dan denk ik wel: wie is die man, waarom schreef hij dit boek..
Dat heb ik ook. Bij sommige boeken (bv. bij Corelli) vond ik het reuze-interessant hier wat meer over de schrijver op Leestafel te vinden. Bij heel wat boeken is dat trouwens een welkome aanvulling, tenzij het een niemendalletje is.
Wat poëzie betreft is dat heel vaak nuttig, kwestie van er iets van te begrijpen. Ik las gisteren nog een (al ouder) interview met Pfeijffer en die vond dat een dichter het maar beter niet over zichzelf had in poëzie. Nochtans is het meestal wel het geval .... daar is het dus vaak onthullend als je de persoonlijke context kent.
Groetjes. Tiba.
Wat poëzie betreft is dat heel vaak nuttig, kwestie van er iets van te begrijpen. Ik las gisteren nog een (al ouder) interview met Pfeijffer en die vond dat een dichter het maar beter niet over zichzelf had in poëzie. Nochtans is het meestal wel het geval .... daar is het dus vaak onthullend als je de persoonlijke context kent.
Groetjes. Tiba.
Het internet afstruinen, doe ik ook niet, Bianca (doet Bernadet, wel, ha). Kost me veel te veel tijd. Maar als ik in de krant of in een tijdschrift iets over de auteur vind, zal ik het wel heel aandachtig lezen en vaak ook bewaren. Zoals Marjo zegt, een goed schrijver legt vaak iets van zichzelf in zijn boeken. En dat te weten kan een nieuw licht op sommige boeken werpen.
Bij dichters is dat nog veel meer het geval.
Groetjes. Tiba.
Bij dichters is dat nog veel meer het geval.
Groetjes. Tiba.
Vroeger had ik het niet zo, maar nu door de studies in school (het was vorig jaar zelfs een vak om dingen te weten te komen over schrijvers, ze noemden het cultuur, leescultuur en literatuur) ben ik vaker benieuwd naar dingen over de schrijver dan in het boek zelf. Zo moesten we voor het bovenvermelde vak boeken lezen van stefan brijs. We bespraken dan op school niet alleen zijn boeken maar ook hoe hij als persoon zou zijn. Nou we zaten er klassikaal naast. en de lerares (marita de sterck zelf schrijfster) maar grijnzen 
.
Bleek dat stefan brijs een eerder verlegen persoon was die in eerste instantie zéér zacht sprak en zéér zenuwachtig was maar hoe meer hij over zijn boeken vertelde hoe boeiender en levendiger de vertelling.
Ook do van ranst, een schrijver van jeugdboeken. Hem ik aan het werk gezien tijdens de jeugdboekenweek. Hoe hij de kinderen aansprak...... de jongeren werden gewoon bijna gek. Hij begon met een kwisje maar wat voor een en daarna las hij een stuk voor uit een boek maar de manier waarop....... Ik had het boek gelezen maar de manier waarop hij het bracht was zo leuk dat ik het nog eens gelezen heb.
Sindsdien ben ik dus ook zéér geinteresseerd in de persoon achter het boek.
groetjes Inge
.
Bleek dat stefan brijs een eerder verlegen persoon was die in eerste instantie zéér zacht sprak en zéér zenuwachtig was maar hoe meer hij over zijn boeken vertelde hoe boeiender en levendiger de vertelling.
Ook do van ranst, een schrijver van jeugdboeken. Hem ik aan het werk gezien tijdens de jeugdboekenweek. Hoe hij de kinderen aansprak...... de jongeren werden gewoon bijna gek. Hij begon met een kwisje maar wat voor een en daarna las hij een stuk voor uit een boek maar de manier waarop....... Ik had het boek gelezen maar de manier waarop hij het bracht was zo leuk dat ik het nog eens gelezen heb.
Sindsdien ben ik dus ook zéér geinteresseerd in de persoon achter het boek.
groetjes Inge
Ja! dat doe ik bijna altijd, kijken wat de schrijver te vertellen heeft! Zeker als ik een boek erg mooi vond.
Ik kan dan vreselijk afdwalen, vooral als een schrijver zegt dat hij/zij beinvloedt is door een andere schrijver, dan zoek ik dat ook weer op en voor je het weet ben je uren verder.
Door de achtergrond van een schrijver te weten kan je zijn/haar boeken beter plaatsen vind ik.
Soms zie ik wel eens interviews en dan blijkt dat iemand die ik niet hoog had zitten of mij geen leuk mens leek een heel aardig en vriendelijk mens te zijn. waardoor ik nieuwsgierig naar de boeken wordt.
Het kan ook wel eens nadelig uitpakken trouwens. Het kan gebeuren dat ik een schrijver/schrijfster zo onsympatiek vindt dat ik moeite heb om daar een boek van te lezen.
Maar de vraag was of je naar aanleiding van een boek meer over een schrijver wil weten. Ja dus!
Bernadet
Ik kan dan vreselijk afdwalen, vooral als een schrijver zegt dat hij/zij beinvloedt is door een andere schrijver, dan zoek ik dat ook weer op en voor je het weet ben je uren verder.
Door de achtergrond van een schrijver te weten kan je zijn/haar boeken beter plaatsen vind ik.
Soms zie ik wel eens interviews en dan blijkt dat iemand die ik niet hoog had zitten of mij geen leuk mens leek een heel aardig en vriendelijk mens te zijn. waardoor ik nieuwsgierig naar de boeken wordt.
Het kan ook wel eens nadelig uitpakken trouwens. Het kan gebeuren dat ik een schrijver/schrijfster zo onsympatiek vindt dat ik moeite heb om daar een boek van te lezen.
Maar de vraag was of je naar aanleiding van een boek meer over een schrijver wil weten. Ja dus!
Bernadet
Als ik een boek heb gelezen en het verhaal daarin heeft me geboeid, dan zoek ik vaak via internet naar meer informatie. Het is inderdaad wel grappig als je een heel goed boek hebt gelezen, maar de schrijver blijkt dan ontzettend tegen te vallen. Hoewel...ik moet zeggen, ik kan me niet herinneren dat ik dat al eens heb meegemaakt.
O wacht, toen ik de eerste keer Donna Tartt op tv maakte ze indruk op me; ze straalde iets mysterieus uit. Maar het werd absolute dooddoeners toen ik haar rauwe zuidelijke accent hoorde, daar knapte ik volledig af.
Die stem moet ik niet hebben als zij een van haar boeken voorleest!
Maar haar levensverhaal is uitermate boeiend, vooral als je zoals ik zeer geinteresseerd bent in het leven uit de Victoriaanse tijd. Dus haar opmerkelijke 2 romans weerspiegelen toch wel de eigenaardigheden uit het haar leven. Ze kon een karakter uit een van haar boek zijn.
Maar het is er niet alleen de lezer in mij die spreekt, maar ook de schrijver in mij, die benieuwd is naar manieren van aanpak, interesses van schrijvers en de reflectie daarvan werken, het wereldbeeld etc
O wacht, toen ik de eerste keer Donna Tartt op tv maakte ze indruk op me; ze straalde iets mysterieus uit. Maar het werd absolute dooddoeners toen ik haar rauwe zuidelijke accent hoorde, daar knapte ik volledig af.
Die stem moet ik niet hebben als zij een van haar boeken voorleest!
Maar haar levensverhaal is uitermate boeiend, vooral als je zoals ik zeer geinteresseerd bent in het leven uit de Victoriaanse tijd. Dus haar opmerkelijke 2 romans weerspiegelen toch wel de eigenaardigheden uit het haar leven. Ze kon een karakter uit een van haar boek zijn.
Maar het is er niet alleen de lezer in mij die spreekt, maar ook de schrijver in mij, die benieuwd is naar manieren van aanpak, interesses van schrijvers en de reflectie daarvan werken, het wereldbeeld etc
Ja, ik ben ook altijd benieuwd naar de schrijver en vind het leuk om dingen te weten te komen. Tegenwoordig is het makkelijk, dankzij het wereldwijdeweb. Wat een informatie kun je nu opzoeken met een klik van je muis. Wie had dat tien jaar geleden kunnen denken. Toen was je aangewezen op de krant of de bib. Nu hebben we alles zelf in huis.
Vergis je niet lizzy. We hebben nu inderdaad "alles" in huis maar dat vormt de dag van vandaag juist het probleem. Er is nu zoveel van "alles" dat je bijna door het bos de bomen niet meer ziet. En er zit ook véél onbetrouwbare/onjuiste informatie bij. In school moeten wij er ons op specialiseren te weten te komen waar we welke informatie in een zo kort mogelijke tijd kunnen halen. Het is zéér boeiend maar ook soms zéér frustrerend als je ziet hoeveel kaf er tussen het koren zit.
groetjes Inge
groetjes Inge
Het boek en zijn schrijver.
Hallo Tiba,
Achter elk gedicht wil ik ook graag een mens van vlees en bloed vermoeden.
Maar ik vind het riskant om achter de schrijfkrul naar de schrijver die eraan vastzit te gaan zoeken.
Ik heb op die manier al heel wat blauwtjes gelopen.
En niet van het blauw van hun schrijfinkt.
Als je van sommigen meer te weten komt...
Hun zelfgepubliceerde dagboeken, hun brieven,
hoe ze hun gezin en naastbestaanden aan hun schrijven geöfferd hebben.
Bepaalde dingen offer je gewoon niet.
Bepaalde dingen zeg je gewoon niet.
Hoe De Wispelaere zijn maitresse heeft beschreven.
Hoe Nolens over anderen en zichzelf praat.
Onbeschrijflijk.
Ik vind het spijtig voor zijn gedichten.
Wat een vader hebben ze ! En toch zo’n mooie lieve kindjes !
Goede dochters en zonen hebben niet altijd goede ouders.
(De differentiatie binnen een gezin zou zelfs groter zijn dan een doorsnee sample van de maatschappij.)
Goede schrijvers zijn niet altijd goede mensen.
Net zoals slechte schrijvers niet altijd slechte mensen zijn.
Is er überhaupt een verband ?
Volgens Dorrestein kan een joviaal warm boek alleen door een joviaal warm iemand geschreven worden. Is dat wel werkelijk zo ?
Biografisch onderzoek geeft een lijfgeur mee aan gedichten
- een aangename of een onaangename.
Maar eigenlijk – denk ik - is het al handschriftvervalsing.
En ik vind het bovendien een overbodig risico.
Dichters hebben geen lijflijke of gespierde gedaante nodig,
alleen maar verzen van vlees en bloed.
Groet.
PS
Al kan ik het moeilijk laten
van in het schemerlicht van een fascinerend gedicht
niet naar de identiteitspapieren en geloofsbrieven ervan te gaan zoeken.
Wij lézen gedichten tenslotte ook met lijf en leden en ónze eigen achtergrond.
Achter elk gedicht wil ik ook graag een mens van vlees en bloed vermoeden.
Maar ik vind het riskant om achter de schrijfkrul naar de schrijver die eraan vastzit te gaan zoeken.
Ik heb op die manier al heel wat blauwtjes gelopen.
En niet van het blauw van hun schrijfinkt.
Als je van sommigen meer te weten komt...
Hun zelfgepubliceerde dagboeken, hun brieven,
hoe ze hun gezin en naastbestaanden aan hun schrijven geöfferd hebben.
Bepaalde dingen offer je gewoon niet.
Bepaalde dingen zeg je gewoon niet.
Hoe De Wispelaere zijn maitresse heeft beschreven.
Hoe Nolens over anderen en zichzelf praat.
Onbeschrijflijk.
Ik vind het spijtig voor zijn gedichten.
Wat een vader hebben ze ! En toch zo’n mooie lieve kindjes !
Goede dochters en zonen hebben niet altijd goede ouders.
(De differentiatie binnen een gezin zou zelfs groter zijn dan een doorsnee sample van de maatschappij.)
Goede schrijvers zijn niet altijd goede mensen.
Net zoals slechte schrijvers niet altijd slechte mensen zijn.
Is er überhaupt een verband ?
Volgens Dorrestein kan een joviaal warm boek alleen door een joviaal warm iemand geschreven worden. Is dat wel werkelijk zo ?
Biografisch onderzoek geeft een lijfgeur mee aan gedichten
- een aangename of een onaangename.
Maar eigenlijk – denk ik - is het al handschriftvervalsing.
En ik vind het bovendien een overbodig risico.
Dichters hebben geen lijflijke of gespierde gedaante nodig,
alleen maar verzen van vlees en bloed.
Groet.
PS
Al kan ik het moeilijk laten
van in het schemerlicht van een fascinerend gedicht
niet naar de identiteitspapieren en geloofsbrieven ervan te gaan zoeken.
Wij lézen gedichten tenslotte ook met lijf en leden en ónze eigen achtergrond.
Ik ben het niet helemaal met je eens Jom.
Ik denk dat sommige gedichten wel degelijk winnen aan diepgang als je 'het verhaal erachter' weet.
Zou de gedichten van Achterberg begrepen worden/zo mooi zijn als je zijn levensverhaal niet wist?
Nu je dat wel weet geeft dat voor mij een extra dimensie.
Ook Reve en gedichten van bijv. Latijns Amerikaanse dichters vind ik beter te begrijpen, meer diepgang hebben, juist omdat je de achtergrond van ze kent.
Of een dichter waarvan je weet dat hij worstelt met een verleden qua incest of groot verlies, dat te weten geeft voor mij het gedicht wel iets extra's
Een andere vraag is moet een gedicht niet op zichzelf staan? Moet een gedicht niet ten alle tijde begrepen kunnen worden zonder achtergrondinformatie? Van vlees en bloed zijn dus zoals jij het zo mooi noemt.
Ik weet het niet. Ik denk dat het vooral gaat om het effect wat het gedicht op jou heeft en vaak heeft dat te maken met je persoonlijke omstandigheden en de stemming waarin je verkeert. In de ene situatie spreekt een gedicht je meer aan dan de andere. Net wat jij zegt Wij lézen gedichten tenslotte ook met lijf en leden en ónze eigen achtergrond.
Bernadet
Ik denk dat sommige gedichten wel degelijk winnen aan diepgang als je 'het verhaal erachter' weet.
Zou de gedichten van Achterberg begrepen worden/zo mooi zijn als je zijn levensverhaal niet wist?
Nu je dat wel weet geeft dat voor mij een extra dimensie.
Ook Reve en gedichten van bijv. Latijns Amerikaanse dichters vind ik beter te begrijpen, meer diepgang hebben, juist omdat je de achtergrond van ze kent.
Of een dichter waarvan je weet dat hij worstelt met een verleden qua incest of groot verlies, dat te weten geeft voor mij het gedicht wel iets extra's
Een andere vraag is moet een gedicht niet op zichzelf staan? Moet een gedicht niet ten alle tijde begrepen kunnen worden zonder achtergrondinformatie? Van vlees en bloed zijn dus zoals jij het zo mooi noemt.
Ik weet het niet. Ik denk dat het vooral gaat om het effect wat het gedicht op jou heeft en vaak heeft dat te maken met je persoonlijke omstandigheden en de stemming waarin je verkeert. In de ene situatie spreekt een gedicht je meer aan dan de andere. Net wat jij zegt Wij lézen gedichten tenslotte ook met lijf en leden en ónze eigen achtergrond.
Bernadet
Het gedicht achter de schrijver.
Beste Bernadet,
Een gedicht moet in de eerste plaats voor zichzelf spreken,
vind ik,
een gedicht is tenslotte dat wat er te lezen valt.
“Een gedicht moet zichzelf verdedigen”,
zo hef ik mijn website een beetje zwaarmoedig aan.
Mijn eigen leven bijvoorbeeld doet niet ter zake.
Natuurlijk is het eventueel leuk en interessant en openbarend om de biografische context te kennen.
Maar als een gedicht dat nodigt heeft, dan is het naar mijn mening niet volledig.
Contexten horen uiteindelijk bij de sectie anekdotiek, denk ik.
De context mag ook de sleutel tot het gedicht niet zijn, vind ik.
Om de eenvoudige reden dat het gedicht de sleutel tot diens context is.
Een goed gedicht heeft geen uitleg nodig.
Biografische gegevens zijn uiteindelijk sfeermakerij.
En extra-literair.
(Als mijn toon brutaal klinkt, gelieve hier dan enkele zonnige smilies te vinden,
al vind ik smilies een capitulatie van het woord aan het beeld.)
In een van mijn carnetjes krabbelde ik ooit : een echt kunstwerk is haar eigen omgeving.
En ik ben het met dat gekrabbel vooralsnog eens.
Groetjes,
J
Een gedicht moet in de eerste plaats voor zichzelf spreken,
vind ik,
een gedicht is tenslotte dat wat er te lezen valt.
“Een gedicht moet zichzelf verdedigen”,
zo hef ik mijn website een beetje zwaarmoedig aan.
Mijn eigen leven bijvoorbeeld doet niet ter zake.
Natuurlijk is het eventueel leuk en interessant en openbarend om de biografische context te kennen.
Maar als een gedicht dat nodigt heeft, dan is het naar mijn mening niet volledig.
Contexten horen uiteindelijk bij de sectie anekdotiek, denk ik.
De context mag ook de sleutel tot het gedicht niet zijn, vind ik.
Om de eenvoudige reden dat het gedicht de sleutel tot diens context is.
Een goed gedicht heeft geen uitleg nodig.
Biografische gegevens zijn uiteindelijk sfeermakerij.
En extra-literair.
(Als mijn toon brutaal klinkt, gelieve hier dan enkele zonnige smilies te vinden,
al vind ik smilies een capitulatie van het woord aan het beeld.)
In een van mijn carnetjes krabbelde ik ooit : een echt kunstwerk is haar eigen omgeving.
En ik ben het met dat gekrabbel vooralsnog eens.
Groetjes,
J
Beste Jom,
Nee hoor absoluut niet brutaal.
Ik ben nog een beginneling in de poëzie, door Leestafel ben ik me in poëzie gaan verdiepen en het steeds meer gaan waarderen.
Voor mij is het dan wel prettig om meer achtergrond te weten om een gedicht beter te kunnen begrijpen. Daar leer ik van en kan het gedicht meer in de juiste context plaatsen, voor mij een soort houvast dus.
We hebben hier ook al eens een discussie gehad over de vraag; moet je een gedicht altijd begrijpen? Voor mij persoonlijk geld dat wel. Ik kan wel geroerd raken door een gedicht vanwege een mooi ritme of taalgebruik maar vind het wel belangrijk dat ik het gedicht ook begrijp. Misschien ook omdat ik nog maar een beginneling ben.
Ik denk wel dat je gelijk hebt dat een gedicht op zichzelf moet staan maar veel zijn dat niet en dan is voor mij de achtergrondinformatie wel plezierig. later zal ik misschien beter onderscheid kunnen maken.
Bernadet
Nee hoor absoluut niet brutaal.
Ik ben nog een beginneling in de poëzie, door Leestafel ben ik me in poëzie gaan verdiepen en het steeds meer gaan waarderen.
Voor mij is het dan wel prettig om meer achtergrond te weten om een gedicht beter te kunnen begrijpen. Daar leer ik van en kan het gedicht meer in de juiste context plaatsen, voor mij een soort houvast dus.
We hebben hier ook al eens een discussie gehad over de vraag; moet je een gedicht altijd begrijpen? Voor mij persoonlijk geld dat wel. Ik kan wel geroerd raken door een gedicht vanwege een mooi ritme of taalgebruik maar vind het wel belangrijk dat ik het gedicht ook begrijp. Misschien ook omdat ik nog maar een beginneling ben.
Ik denk wel dat je gelijk hebt dat een gedicht op zichzelf moet staan maar veel zijn dat niet en dan is voor mij de achtergrondinformatie wel plezierig. later zal ik misschien beter onderscheid kunnen maken.
Bernadet
Het begrip voor de schrijver.
Hallo Bernadet,
Of je het gelooft of niet,
ik vind begrijpelijkheid ook een wezenstrek van een gedicht.
Als een gedicht de bedoeling heeft ons méér begrip en openbaring dan dagelijks proza te bezorgen
dan moet het begrijpelijker zijn dan wat we met proza –volle tekst - alleen kunnen zeggen.
Zo zie ik het.
Waarover men niet spreken kan daarover zíngt men beter.
En een gedicht over de zonsondergang moet je tegen de zonsondergang kunnen houden
zonder te moeten blozen als de zonsondergang, vind ik.
Het zal gegarandeerd bleekjes uitvallen, omdat we mensen zijn,
maar het mag in geen geval nóg onbegrijpelijker lijken.
Gg
Of je het gelooft of niet,
ik vind begrijpelijkheid ook een wezenstrek van een gedicht.
Als een gedicht de bedoeling heeft ons méér begrip en openbaring dan dagelijks proza te bezorgen
dan moet het begrijpelijker zijn dan wat we met proza –volle tekst - alleen kunnen zeggen.
Zo zie ik het.
Waarover men niet spreken kan daarover zíngt men beter.
En een gedicht over de zonsondergang moet je tegen de zonsondergang kunnen houden
zonder te moeten blozen als de zonsondergang, vind ik.
Het zal gegarandeerd bleekjes uitvallen, omdat we mensen zijn,
maar het mag in geen geval nóg onbegrijpelijker lijken.
Gg
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 104 gasten