Boeken die ik niet verder wil lezen dan zo'n 50 pagina's
Marjo schreef:Marcella Baete: Ik ga dood aan jou.
Ik had het kunnen weten met zo'n titel, dat het geen boek voor mij zou zijn. Dat gezwijmel.. nee.
Niet doen, Marjo
Een boek waar ik wel 150 bladzijden ver in ben maar nu door de ongelooflijke ellende maar niet verder mee ga: De joodse Messias van Grunberg. Je vraagt je af of je zo ver mee moet gaan met het gefingeerde extreme lijden van de brave, naïeve romanheld met een onwaarschijnlijk domme en egoïstische moeder die op de kafttekst wordt beschreven als een hartstochtelijke vrouw. Wie heeft dit boek gelezen en heeft het zin om toch door te gaan?
Pieter
www.leestafel.info/boekenarchiefGH/productssimple1.html
Hier vind je een verslag van mij en een van Petra. Kun je alsnog een besluit nemen.
Hier vind je een verslag van mij en een van Petra. Kun je alsnog een besluit nemen.
Hier staat nog een kort verslagje van dat boek Marjo.
http://oscar.messageboard.nl/7067/viewtopic.php?t=299
Dettie
http://oscar.messageboard.nl/7067/viewtopic.php?t=299
Dettie
Marjo schreef:www.leestafel.info/boekenarchiefGH/productssimple1.html
Hier vind je een verslag van mij en een van Petra. Kun je alsnog een besluit nemen.
Bedankt Marjo
Ik denk dat ik maar niet meer verder lees. Wat me opvalt is dat zowel Petra als jij niet veel over die vrij langdurende escalerende ellende na die besnijdenis schrijft. Maar dat vond ik al te veel worden
Hg. Pieter
Ik kreeg Norman Mailer in handen, het boek over Hitler "Kasteel in het woud' heet het. Wat een verschrikkelijke zeurpiet is die Mailer! Ik dacht echt dat het de moeite waard zou zijn, maar als het na honderd pagina's nog maar alleen gaat over wie met wie gaat en ook nog hoe..nee, kan dit dikke boek lekker terug naar de bieb.
Laatst gewijzigd door Marjo op 11 Apr 2008, 12:50, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik kreeg een boek in handen waar men erg lovend over was:
"we moeten het even over Kevin hebben" van Lionel Shriver.
Dit zegt de flap:
Nadat haar bijna 16-jarige zoon op zijn highschool acht mensen heeft vermoord, kijkt zijn moeder in brieven aan haar man terug op diens kindertijd in een poging een verklaring voor zijn gedrag te vinden.
Waarom stond het me tegen? Eerst al de vorm, brieven aan de man, met een zelfbeklagerig toontje. Ik kreeg het idee dat ze kost wat kost de schuld niet bij de opvoeding wilde leggen terwijl ze tegelijk dacht dat het daar toch ook wel aan zou liggen. Ze is tekort geschoten.
Deze subjectieve toon irriteerde me. Misschien had ik het verhaal wel boeiend gevonden als het verhaal gewoon in de onpersoonlijk vorm verteld zou zijn. Maar dit, nee, weg met dat boek.
"we moeten het even over Kevin hebben" van Lionel Shriver.
Dit zegt de flap:
Nadat haar bijna 16-jarige zoon op zijn highschool acht mensen heeft vermoord, kijkt zijn moeder in brieven aan haar man terug op diens kindertijd in een poging een verklaring voor zijn gedrag te vinden.
Waarom stond het me tegen? Eerst al de vorm, brieven aan de man, met een zelfbeklagerig toontje. Ik kreeg het idee dat ze kost wat kost de schuld niet bij de opvoeding wilde leggen terwijl ze tegelijk dacht dat het daar toch ook wel aan zou liggen. Ze is tekort geschoten.
Deze subjectieve toon irriteerde me. Misschien had ik het verhaal wel boeiend gevonden als het verhaal gewoon in de onpersoonlijk vorm verteld zou zijn. Maar dit, nee, weg met dat boek.
Ik ga op zoek naar een ander boek van hem..
Ik vond Heldenjaren van hem érg mooi, over een student die tussen de studie en het échte leven eigenlijk alleen maar toeschouwer is, en niet aan de echte wereld wil beginnen.
Ik lag toen ik het las plat in bed na het herstellen van een operatie, en die vage tussenwereld die het boek beschrijft sloot precies aan bij hoe ik me voelde,
dus ik accocieer het erg met die tijd, ik zou het eigenlijk nog een keer moeten lezen.
Groeten
Wil
Niccolo Ammaniti (van "ik ben niet bang") schreef "zo God het wil"..
Er mankeert niets aan de stijl, maar het verhaal kon me niet boeien. Het gaat over een vader en een zoon die tegen de omstandigheden in en goed en eerlijk leven proberen te leiden. De vader is een klein crimineeltje, die in de gaten gehouden wordt door de instanties; valt hij in de fout dan is hij zijn zoon kwijt. Zijn opvoeding is op zijn minst bizar, maar het gaat pas fout als de jongen een jaar of twaalf is. Goed fout..
Ik heb meer dan 100 pagina's gelezen, maar die mentaliteit, van de vader en de kornuiten, ik wil dat niet lezen. Heb dus even diagonaal het verhaal tot me genomen en ik ben er klaar mee. Niet eerlijk tegenover de schrijver, maar zo'n variatie van 'In cold blood' is niks voor mij.
Er mankeert niets aan de stijl, maar het verhaal kon me niet boeien. Het gaat over een vader en een zoon die tegen de omstandigheden in en goed en eerlijk leven proberen te leiden. De vader is een klein crimineeltje, die in de gaten gehouden wordt door de instanties; valt hij in de fout dan is hij zijn zoon kwijt. Zijn opvoeding is op zijn minst bizar, maar het gaat pas fout als de jongen een jaar of twaalf is. Goed fout..
Ik heb meer dan 100 pagina's gelezen, maar die mentaliteit, van de vader en de kornuiten, ik wil dat niet lezen. Heb dus even diagonaal het verhaal tot me genomen en ik ben er klaar mee. Niet eerlijk tegenover de schrijver, maar zo'n variatie van 'In cold blood' is niks voor mij.
De Speler van Dostojevski,
Ik dacht, ik ben nu zoveel aan het pokeren op internet. Dostojevski is natuurlijk een fantastische schrijver. (vind ik sinds ik misdaad en straf half heb gelezen) Ik moet gewoon een keer een boek lezen over gokkers of pokeraars.
Het was een beetje een tegenvaller. Dit boek is veel gezapiger, mist de sprankelendheid, de ironie en het absurde. De hoofdpersoon is heel boeiend, maar zijn omgeving nietzo...
Voer voor later, misschien tijdens een lange vakantie. Wel een boek om echt voor te gaan zitten en zonder afleidingen te lezen.
Ik dacht, ik ben nu zoveel aan het pokeren op internet. Dostojevski is natuurlijk een fantastische schrijver. (vind ik sinds ik misdaad en straf half heb gelezen) Ik moet gewoon een keer een boek lezen over gokkers of pokeraars.
Het was een beetje een tegenvaller. Dit boek is veel gezapiger, mist de sprankelendheid, de ironie en het absurde. De hoofdpersoon is heel boeiend, maar zijn omgeving nietzo...
Voer voor later, misschien tijdens een lange vakantie. Wel een boek om echt voor te gaan zitten en zonder afleidingen te lezen.
levende in de wereld van 'Schaduw van de wind' Carlos Ruiz Zafon.
Hendrik schreef:Dit boek is veel gezapiger, mist de sprankelendheid, de ironie en het absurde
Meen je dat nou Hendrik? Het is in mijn ogen juist een erg ironisch en absurd verhaal.
De vrouw die achter elke man aanholt die mogelijk rijk zal worden, de oude vrouw die ziek is en waarvan iedereen hoopt dat ze doodgaat vanwege de erfenis, en die komt ineens langs met alle gevolgen van dien. De vlijmscherpe analyse van Dostojewski over het gedrag van een gokker...
Het was bijna een klucht te noemen.
Waarom vond jij het niet sprankelend, ironisch en absurd?
Dettie
die het leuk vindt je weer te 'zien' hier!
Dettie schreef:Hendrik schreef:Dit boek is veel gezapiger, mist de sprankelendheid, de ironie en het absurde
Waarom vond jij het niet sprankelend, ironisch en absurd?
Dettie
die het leuk vindt je weer te 'zien' hier!
Dankje, het is ook leuk om hier weer wat rond te kijken.
Ik weet niet waar het aan ligt, gebrek aan snelheid (mijn eigen leestempo ook). Misschien aan het moment dat ik het las, misschien drong het niet goed tot me door. Het is toch zo'n boek om heel geconcentreerd te lezen.
Maar ik geloof je meteen.
levende in de wereld van 'Schaduw van de wind' Carlos Ruiz Zafon.
Ha Pieter,
Deze van hem niet gelezen, maar diverse anderen wel. Ferron is voor mij een groot en bijzonder schrijver. Maar je hebt gelijk, het is zwarte romantiek ten top. Daar moet je van houden.
Dat lees je ook uit het citaat op zijn website (die door zijn vrouw, de schrijfster Liliane Blom wordt verzorgd nu hij overleden is). Uitspraak van Ferron: Ik ben een achteruitstrevend mens die contact zoekt met wat verloren is gegaan.
Misschien moet je dan eens Karelische Nachten proberen? Een klein juweel.
Nadat ik De trilogie Gekkenschemer, Het stierenoffer en De keisnijder van het Fichtenwald had gelezen, ben ik meteen achter de alleen nog tweedehands verkrijgbare omnibus aangegaan. Deze boeken laten me niet meer los, die blijven in het hoofd hangen als donkere, dreigende wolken. Het is voer voor denkers.
Deze van hem niet gelezen, maar diverse anderen wel. Ferron is voor mij een groot en bijzonder schrijver. Maar je hebt gelijk, het is zwarte romantiek ten top. Daar moet je van houden.
Dat lees je ook uit het citaat op zijn website (die door zijn vrouw, de schrijfster Liliane Blom wordt verzorgd nu hij overleden is). Uitspraak van Ferron: Ik ben een achteruitstrevend mens die contact zoekt met wat verloren is gegaan.
Misschien moet je dan eens Karelische Nachten proberen? Een klein juweel.
Nadat ik De trilogie Gekkenschemer, Het stierenoffer en De keisnijder van het Fichtenwald had gelezen, ben ik meteen achter de alleen nog tweedehands verkrijgbare omnibus aangegaan. Deze boeken laten me niet meer los, die blijven in het hoofd hangen als donkere, dreigende wolken. Het is voer voor denkers.
PieterW schreef:De oefenaar van Louis Ferron. Zo negatief en cynisch en zo intellectueel. Welke masochist heeft dit helemaal uitgelezen?
Pieter
-
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 Mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
Na 100 en nog wat bladzijden geef ik "journal d'un curé de campagne" van Bernanos maar op. Het kan me niet genoeg boeien om er die grote stapel die op me ligt te wachten voor te laten liggen en de overpeinzingen van die priester maken bij mij niet genoeg los. ik vrees dat het mij toch iéts te gedateerd is.
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten