Ja, Bernaatje, maar die tellen eigenlijk niet mee want ze hebben geen echte lezers.
En er bestaat eigenlijk maar één exemplaar van - facsimile weliswaar, en in een beschaafd quarto. Het zijn – vergeleken met gedrukte uitgegeven verveelvoudigde exemplaren - mijn eigen onuitgegeven enkelvoudige onechte liefdeskinderen, overspelig ademend in hun voorthollend krulschrift dat zich niet door niets stoppen laat. Dat moet ik toch ter hunner verdediging inroepen.
Nu wilde ik daar eigenlijk niet de aandacht op vestigen maar het bleek mijn eerlijk onvoorbedacht antwoord.
Dit is een leestafel, geen schrijftafel. Leestafels hebben elleboogplaats van doen, op schrijftafels moet alleen een pols (gewricht en hartslag tegelijk ) kunnen steunen, rusten of slaan. Dat scheelt.
g
Welk boek zou je absoluut willen gelezen hebben voor je dood
Ik blijf ook bij mijn eerder gegeven antwoord.
Welke vertaling heb jij dan? De vertaling van M. D'Hane-Scheltema is heel goed leesbaar. Die namen en namen blijven wel, natuurlijk.
Jom schreef: de Metamorfosen
Neen, ik ben er ergens halfweg in blijven steken :
- namen, namen, en nog eens namen,
- en (waarschijnlijk) tekstgetrouwe maar door de vertaler erg verwrongen verzen.
Welke vertaling heb jij dan? De vertaling van M. D'Hane-Scheltema is heel goed leesbaar. Die namen en namen blijven wel, natuurlijk.
Lieve tafelgenoot Jom
Ik quote even:
daarbij opmerkend dat ene tweeslachtigheid niet vreemd was aan je allereerst gestelde vraag, want daaraan was toegevoegd (alweer een quote):
waarbij onze poëtische zielen zowel voor de ogen zien: welk boek moet ik dus zeker gelezen hebben als... wat als ik die kogel in mijn borst krijg..., want dat laatste is nu echt een zeer plastische voorstelling die je aan de dis schuift.
Vandaar enige verduidelijking van mijn allereerste antwoord:
Een boek dat ik nooit gelezen heb, maar wellicht moet lezen: Ulysses van Joyce, waarbij ik vermoed dat ik het niet zal smaken.... Maar aangezien "men" zegt dat daarin de wortels van de moderne literatuur liggen (of dingen in dien aard), vind ik dat ik het boek op zijn minst moet geprobeerd hebben, dan kan ik me er tenminste een beeld van vormen.
Maar als die kogel in mijn borstkas zit, en er rest me nog wat tijd.... geef me dan maar een van die nostalgische jeugdboeken, ik las er heel wat, maar als ik overweeg wat hier op Leestafel gepasseerd is, zijn er me toch een aantal ontgaan. Misschien dat ik die titels maar opnieuw opzoek. Je weet maar nooit...
Groetjes. Tiba.
Ik quote even:
Mijn vraag was niet " wat wil je lezen als je doodgaat ?", of “wat is je favoriete sterfbedliteratuur ?”, maar wel
“van welk boek zou je het echt spijtig vinden als je het ongelezen zou moeten achterlaten ?”
daarbij opmerkend dat ene tweeslachtigheid niet vreemd was aan je allereerst gestelde vraag, want daaraan was toegevoegd (alweer een quote):
Ik bedoel: stel je zit in een oorlog, krijgt een kogel in de borstkast, je weet jezelf stervende
waarbij onze poëtische zielen zowel voor de ogen zien: welk boek moet ik dus zeker gelezen hebben als... wat als ik die kogel in mijn borst krijg..., want dat laatste is nu echt een zeer plastische voorstelling die je aan de dis schuift.
Vandaar enige verduidelijking van mijn allereerste antwoord:
Een boek dat ik nooit gelezen heb, maar wellicht moet lezen: Ulysses van Joyce, waarbij ik vermoed dat ik het niet zal smaken.... Maar aangezien "men" zegt dat daarin de wortels van de moderne literatuur liggen (of dingen in dien aard), vind ik dat ik het boek op zijn minst moet geprobeerd hebben, dan kan ik me er tenminste een beeld van vormen.
Maar als die kogel in mijn borstkas zit, en er rest me nog wat tijd.... geef me dan maar een van die nostalgische jeugdboeken, ik las er heel wat, maar als ik overweeg wat hier op Leestafel gepasseerd is, zijn er me toch een aantal ontgaan. Misschien dat ik die titels maar opnieuw opzoek. Je weet maar nooit...
Groetjes. Tiba.
-
elviratoverspin
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 Mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
goed. dan probeer ik toch maar de volledige versie van Lord of the Rings. sinds ik de film heb gezien, raak ik niet door het nogal langdradige eerste deel van het boek. en dat is nu toch wel een klassieker die in mijn boekenkast zou horen, vind ik zelf...
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)
Weet je, het is iets dat steeds veranderd. Vandaag meen je absoluut dit boek gelezen te moeten hebben voor je dood, morgen is het een ander boek. Ik weet alleen dat er zó veel boeken zijn die ik nog wil lezen voor ik doodga. Ik denk dat ik er op dat moment weinig om geef dat ik Proust, Joyce, Dostojevski,.... niet gelezen heb maar er gewoon er spijt van heb dat ik niet genoeg tijd voor gekregen heb om alle boeken ter wereld te lezen.
Als ik het bekijk vanuit, het kan vandaag gebeuren dan herlees ik hoe kluts ik een muts of stefanie plum. Gewoon om de tijd op een prettige manier te laten passeren, om met leuke dingen bezig te zijn i.p.v. met doodgaan.
Als ik het bekijk vanuit, het kan vandaag gebeuren dan herlees ik hoe kluts ik een muts of stefanie plum. Gewoon om de tijd op een prettige manier te laten passeren, om met leuke dingen bezig te zijn i.p.v. met doodgaan.
Beste Inge,
Misschien komt het omdat er zoveel mensen dood aan het gaan zijn of sterven om me heen, misschien door een natuurlijke morbiditeit,
misschien omdat filosofie toch altijd een beetje een“oefening in het sterven is”(Plato),
maar de dood lijkt me niet zo’n afschrikwekkende of onrustbarende, steile, of ongezellige levensgedachte.
Het is eerder een uitdagende, ophitsende, stimulerende, bijna tergende gedachte. Die me de sporen geeft. Ook de sporen om te lezen.
g
Misschien komt het omdat er zoveel mensen dood aan het gaan zijn of sterven om me heen, misschien door een natuurlijke morbiditeit,
misschien omdat filosofie toch altijd een beetje een“oefening in het sterven is”(Plato),
maar de dood lijkt me niet zo’n afschrikwekkende of onrustbarende, steile, of ongezellige levensgedachte.
Het is eerder een uitdagende, ophitsende, stimulerende, bijna tergende gedachte. Die me de sporen geeft. Ook de sporen om te lezen.
g
Nou, dat de gedachte aan dood kunnen gaan mij de sporen heeft..... zelfs om te lezen, kan ik niet zeggen. Zelfs niet na de gebeurtenissen van vorig jaar. Op mij heeft het enkel de uitwerking gehad van in het nu te leren leven. Uiteindelijk maakt het niet uit wat we in de toekomst nog allemaal willen doen, uiteindelijk maakt het niet uit waar we in de toekomst dan spijt zullen van hebben. Zolang we geen spijt hebben in het heden. En als we spijt hebben in het heden daar dan iets aan doen, niet morgen maar nu.
Toen ik vorig jaar ziek was, of beter toen ik vorig jaar de eerste diagnose kreeg en in afwachting was van defenitieve resultaten. Het moment waar je wereld instort en je geen toekomst ziet was het laatste van mijn gedachten boeken die ik nog moest lezen of gelezen moest hebben.
Mijn gedachten gingen eerder uit naar mezelf. Niet in die zin, van nu kan ik doodgaan, ocharme ik maar in de zin van dat ik teveel in de toekomst leefde. De dingen die ik zou gaan doen, de dingen die ik wou doen als ...., wat ik wilde bereiken,..... alles lag in de toekomst. Zodanig zelfs dat ik in het heden door mijn studies die ik deed (voor later als de kinderen uit huis waren) alle tijd in beslag namen. Ik had geen tijd voor mijn gezin en mijn kinderen, geen tijd voor vrienden, al helemaal geen tijd meer om te lezen... (ik had in 2 jaar amper 10 boeken gelezen).
De studie moest ik onderbreken en heb ik dit jaar niet opnieuw gestart. Ik doe nu veel meer de dingen waar ik van geniet waaronder lezen. Maar ik lees wat ik op dat moment wil lezen en als daar morgen een einde aan komt dan is dat jammer, niet meer en niet minder.
Doodgaan is niet schrikwekkend, onrustbarend,.... Het is gewoon een natuurlijk gegeven. Van het ogenblik dat we geboren zijn gaan we op weg naar onze dood. Voor de een duurt dat wat langer dan voor de ander. Maar meer is het niet.
Daarom dat het mij ook niet uitmaakt welk boek ik zeker moet gelezen hebben. Ik blijf erbij. vandaag zal ik misschien zeggen ( bv.omdat ik het nu aan het lezen ben) het huis van de moskee, morgen zeg ik misschien totaal iets anders. Het blijft een feit dat ik nooit alle boeken zal gelezen hebben die ik wilde lezen, zelfs al wordt ik meer dan 100.
En op het moment zelf, wil ik al lachend gaan. Niet zwaarmoedig, verdrietig enz omdat ik juist een zwaarmoedig boek aan het lezen ben maar al gierend omdat ik juist weer een van die hilarische passages lees die in hoe kluts ik een muts of stephanie plum voorkomen.
Inge
Toen ik vorig jaar ziek was, of beter toen ik vorig jaar de eerste diagnose kreeg en in afwachting was van defenitieve resultaten. Het moment waar je wereld instort en je geen toekomst ziet was het laatste van mijn gedachten boeken die ik nog moest lezen of gelezen moest hebben.
Mijn gedachten gingen eerder uit naar mezelf. Niet in die zin, van nu kan ik doodgaan, ocharme ik maar in de zin van dat ik teveel in de toekomst leefde. De dingen die ik zou gaan doen, de dingen die ik wou doen als ...., wat ik wilde bereiken,..... alles lag in de toekomst. Zodanig zelfs dat ik in het heden door mijn studies die ik deed (voor later als de kinderen uit huis waren) alle tijd in beslag namen. Ik had geen tijd voor mijn gezin en mijn kinderen, geen tijd voor vrienden, al helemaal geen tijd meer om te lezen... (ik had in 2 jaar amper 10 boeken gelezen).
De studie moest ik onderbreken en heb ik dit jaar niet opnieuw gestart. Ik doe nu veel meer de dingen waar ik van geniet waaronder lezen. Maar ik lees wat ik op dat moment wil lezen en als daar morgen een einde aan komt dan is dat jammer, niet meer en niet minder.
Doodgaan is niet schrikwekkend, onrustbarend,.... Het is gewoon een natuurlijk gegeven. Van het ogenblik dat we geboren zijn gaan we op weg naar onze dood. Voor de een duurt dat wat langer dan voor de ander. Maar meer is het niet.
Daarom dat het mij ook niet uitmaakt welk boek ik zeker moet gelezen hebben. Ik blijf erbij. vandaag zal ik misschien zeggen ( bv.omdat ik het nu aan het lezen ben) het huis van de moskee, morgen zeg ik misschien totaal iets anders. Het blijft een feit dat ik nooit alle boeken zal gelezen hebben die ik wilde lezen, zelfs al wordt ik meer dan 100.
En op het moment zelf, wil ik al lachend gaan. Niet zwaarmoedig, verdrietig enz omdat ik juist een zwaarmoedig boek aan het lezen ben maar al gierend omdat ik juist weer een van die hilarische passages lees die in hoe kluts ik een muts of stephanie plum voorkomen.
Inge
Beste Inge,
Ik weet niet hoe ik zou reageren bij zo'n levensbedreigende diagnose.
Maar in volle gezondheid verkerende en makkelijk praten hebbende tracht ik toch alles te doen alsof het voor de laatste keer is, of zou kunnen zijn.
Ik pauzeer nóóit, ik leef alsof de duivel achter me aan zit en het leven voor me uit vlucht.
Ik wil geen tijd verliezen.
Ook niet aan de dood.
Maar zoals elke echtgenoot, vader, grootvader, of “kunstenaar” wil ik het tijdloze en immateriële (tijd en ) ruimte geven, koesteren, bewaren, cultiveren, sterker maken, en doorgeven.
“Ik wil” zeg ik, het is een ideaal, niet dat ik erin slaag.
Mijn idealen zijn groter dan mijn toekomst. En zo wil ik het houden. “Ik wil”weliswaar.
Zo blijft mijn ambitie pezig, vlezig en taai.
Ik heb geen toekomst voor me. Mijn toekomst leeft naast me mee, in de mijnen.
Dat is ergens veel leuker dan een ver vooruitzicht hebben, vind ik.
Heimwee naar onze jeugd is volgens mij eigenlijk heimwee naar een toekomst, een grotere toekomst - zoals we die in onze jeugd nog hadden.
Ikzelf “wil”, door de dood in de pupil te willen zien, heel het leven erin weerkaatst zien, in een tijdloze glans.
Ik ben niet als de dood voor de dood, zij zweept me op.
Mijn definitie van de dood is tenslotte een fiere definitie : de dood is volgens mij het onvermogen van de natuur om ons levend te overwinnen.
g
Ik weet niet hoe ik zou reageren bij zo'n levensbedreigende diagnose.
Maar in volle gezondheid verkerende en makkelijk praten hebbende tracht ik toch alles te doen alsof het voor de laatste keer is, of zou kunnen zijn.
Ik pauzeer nóóit, ik leef alsof de duivel achter me aan zit en het leven voor me uit vlucht.
Ik wil geen tijd verliezen.
Ook niet aan de dood.
Maar zoals elke echtgenoot, vader, grootvader, of “kunstenaar” wil ik het tijdloze en immateriële (tijd en ) ruimte geven, koesteren, bewaren, cultiveren, sterker maken, en doorgeven.
“Ik wil” zeg ik, het is een ideaal, niet dat ik erin slaag.
Mijn idealen zijn groter dan mijn toekomst. En zo wil ik het houden. “Ik wil”weliswaar.
Zo blijft mijn ambitie pezig, vlezig en taai.
Ik heb geen toekomst voor me. Mijn toekomst leeft naast me mee, in de mijnen.
Dat is ergens veel leuker dan een ver vooruitzicht hebben, vind ik.
Heimwee naar onze jeugd is volgens mij eigenlijk heimwee naar een toekomst, een grotere toekomst - zoals we die in onze jeugd nog hadden.
Ikzelf “wil”, door de dood in de pupil te willen zien, heel het leven erin weerkaatst zien, in een tijdloze glans.
Ik ben niet als de dood voor de dood, zij zweept me op.
Mijn definitie van de dood is tenslotte een fiere definitie : de dood is volgens mij het onvermogen van de natuur om ons levend te overwinnen.
g
Zo, heftige gesprekken!
Ik vraag me af of mensen wel weten wat ze willen.
Er wordt wel vaak geroepen van dit en dat wil ik nog gaan doen maar vervolgens doen ze het niet. Of blijken ze de moeite niet te willen nemen om hun droom of wens waar te maken. Willen ze dan wel echt?
En als je leeft alsof het 2 voor 12 is... kan je dan nog wel genieten?
Want je bent dan constant bezig met dingen die je nog wilt, maak je het moment zelf dan nog wel mee? Wordt het willen dan geen moeten?
Persoonlijk denk ik meer als Inge, in het heden, het nu leven en bezig zijn met de dingen waar je je op dat moment mee bezig wil houden en dat maakt ook dat daar weer nieuwe dingen uit voort komen.
Eigenlijk maakt het mij ook niet veel uit welke boeken ik wel of niet heb gelezen. Ik heb waarschijnlijk als het moment daar is, gelezen wat ik wilde lezen anders had ik het niet gelezen.
Bernadet
Ik vraag me af of mensen wel weten wat ze willen.
Er wordt wel vaak geroepen van dit en dat wil ik nog gaan doen maar vervolgens doen ze het niet. Of blijken ze de moeite niet te willen nemen om hun droom of wens waar te maken. Willen ze dan wel echt?
En als je leeft alsof het 2 voor 12 is... kan je dan nog wel genieten?
Want je bent dan constant bezig met dingen die je nog wilt, maak je het moment zelf dan nog wel mee? Wordt het willen dan geen moeten?
Persoonlijk denk ik meer als Inge, in het heden, het nu leven en bezig zijn met de dingen waar je je op dat moment mee bezig wil houden en dat maakt ook dat daar weer nieuwe dingen uit voort komen.
Eigenlijk maakt het mij ook niet veel uit welke boeken ik wel of niet heb gelezen. Ik heb waarschijnlijk als het moment daar is, gelezen wat ik wilde lezen anders had ik het niet gelezen.
Bernadet
" Maar ik lees wat ik op dat moment wil lezen en als daar morgen een einde aan komt dan is dat jammer, niet meer en niet minder. "
Dat is het precies Inge!! Wat heb je aan hoogdravende voornemens die je toch niet uitvoert, want als het moment daar is heb je wel wat anders aan je hoofd! En zolang het moment niet daar is stel je het uit die boeken die je gelezen zou moeten hebben (van wie??) te lezen.
Dat is het precies Inge!! Wat heb je aan hoogdravende voornemens die je toch niet uitvoert, want als het moment daar is heb je wel wat anders aan je hoofd! En zolang het moment niet daar is stel je het uit die boeken die je gelezen zou moeten hebben (van wie??) te lezen.
Nu lijkt het of ik de goedbedoelde vraag van Jom totaal afbreek 
Da's ook de bedoeling niet Het was nog veel minder de bedoeling om er een zwaarwichtig gesprek van te maken. 
Ik pauzeer nu dus juist veel
Even stilstaan bij nu. Tenvolle beseffen wat er nu gebeurt, nu bezig is. Gewoon fantastisch
Inge
Da's ook de bedoeling niet Het was nog veel minder de bedoeling om er een zwaarwichtig gesprek van te maken.
Ik pauzeer nóóit, ik leef alsof de duivel achter me aan zit en het leven voor me uit vlucht.
Ik wil geen tijd verliezen.
Ook niet aan de dood.
Ik pauzeer nu dus juist veel
Even stilstaan bij nu. Tenvolle beseffen wat er nu gebeurt, nu bezig is. Gewoon fantastisch
Inge
Tja, elk zijn levenswijze zal het juiste moto zijn zeker? Is inderdaad interessant hoe verschillend mensen over hetzelfde denken. Om eerlijk te zijn, had je de vraag enkele jaren eerder gesteld zou ik misschien anders gereageerd hebben. Hoe jonger je bent hoe verder het van je bed lijkt te zijn. Toen ik jonger was was de enige manier dat ik bij doodgaan enz. stilstond dan was het het besef dat doodgaan een deel van het leven was. Niet meer of niet minder. Nu besef ik dat het ook niet de bedoeling is om dat leven zo vol mogelijk te steken om maar het gevoel te hebben dat je geleefd hebt. Om eerlijk te zijn had ik vroeger dikwijls het gevoel geleefd te worden. ik ging gewoon mee met de stroom van het leven. Net zoals zoveel mensen wilde ik zoveel en keek voordurend vooruit. Achteruitkijken was voor mij al geen levenswijze dus kon alleen vooruit. Nu maak ik minder toekomstplannen. Als het mogelijk is dan doe ik het nu. En anders in de recente toekomst. Niet meer als we met pensioen zijn, als de kinderen groot zijn, als..., als...., als.....
Inge
Is inderdaad interessant hoe verschillend mensen over hetzelfde denken. Om eerlijk te zijn, had je de vraag enkele jaren eerder gesteld zou ik misschien anders gereageerd hebben. Hoe jonger je bent hoe verder het van je bed lijkt te zijn. Toen ik jonger was was de enige manier dat ik bij doodgaan enz. stilstond dan was het het besef dat doodgaan een deel van het leven was. Niet meer of niet minder. Nu besef ik dat het ook niet de bedoeling is om dat leven zo vol mogelijk te steken om maar het gevoel te hebben dat je geleefd hebt. Om eerlijk te zijn had ik vroeger dikwijls het gevoel geleefd te worden. ik ging gewoon mee met de stroom van het leven. Net zoals zoveel mensen wilde ik zoveel en keek voordurend vooruit. Achteruitkijken was voor mij al geen levenswijze dus kon alleen vooruit. Nu maak ik minder toekomstplannen. Als het mogelijk is dan doe ik het nu. En anders in de recente toekomst. Niet meer als we met pensioen zijn, als de kinderen groot zijn, als..., als...., als.....
Inge
Ik wil te veel, ik kan dat niet zoals jij zegt, alles proberen nu te doen.
Álleen het lezen al, daar zou ik 36 uur in een dag moeten hebben zonder te slapen, en dan nog..
en dan heb ik het niet eens over wat ik verder allemaal wil. Maar niet alles heeft eenzelfde prioriteit, en ik probeer dan maar de goede keuze te maken..
Álleen het lezen al, daar zou ik 36 uur in een dag moeten hebben zonder te slapen, en dan nog..
en dan heb ik het niet eens over wat ik verder allemaal wil. Maar niet alles heeft eenzelfde prioriteit, en ik probeer dan maar de goede keuze te maken..
Ik heb een eenvoudige regel 
als ik me amuseer Nee, ik wil maar zeggen, vroeger ontzei ik mezelf veel dingen omdat ik altijd zei "later als". En ik praat hier niet over financiele zaken, geen materiele zaken. Maar bv. Als je plots zin hebt om te gaan wandelen gewoon het werk laten liggen en het doen, als je eens een dagje zin hebt om niets anders te doen dan te lezen, als je eens gewoon een dagje lui wilt zijn..... Vroeger zei ik dan, morgen misschien want nu moet ik nog dit en dat, uiteindelijk denk je, dat is iets voor als ik in pensioen ben, voor als de kinderen het huis uit zijn,enz. Vroeger, toen ik een puber was ging ik enorm veel wandelen. Toen ik moest gaan werken en een gezin kreeg had ik daar geen tijd meer voor. Nu is het iets waar ik tijd voor maak als ik er zin in heb.
Wat dat lezen betreft heb ik hetzelfde probleem. Teveel boeken, te weinig tijd maar ook met computeren enz heb ik dat. Uiteindelijk teveel in te weinig tijd.
Inge
als ik me amuseer Nee, ik wil maar zeggen, vroeger ontzei ik mezelf veel dingen omdat ik altijd zei "later als". En ik praat hier niet over financiele zaken, geen materiele zaken. Maar bv. Als je plots zin hebt om te gaan wandelen gewoon het werk laten liggen en het doen, als je eens een dagje zin hebt om niets anders te doen dan te lezen, als je eens gewoon een dagje lui wilt zijn..... Vroeger zei ik dan, morgen misschien want nu moet ik nog dit en dat, uiteindelijk denk je, dat is iets voor als ik in pensioen ben, voor als de kinderen het huis uit zijn,enz. Vroeger, toen ik een puber was ging ik enorm veel wandelen. Toen ik moest gaan werken en een gezin kreeg had ik daar geen tijd meer voor. Nu is het iets waar ik tijd voor maak als ik er zin in heb.
Wat dat lezen betreft heb ik hetzelfde probleem. Teveel boeken, te weinig tijd maar ook met computeren enz heb ik dat. Uiteindelijk teveel in te weinig tijd.
Inge
Bernadet schreef:De boeken Het hijgend hert en Het boek Van Violet en dood Van Reve.
Dat zijn de laatste boeken die hij geschreven heeft en ik stel het maar steeds uit deze te lezen omdat er dan écht niets meer komt.
Bernadet
hoe stelt men zich dat voor: spijt hebben van het nog niet gelezen hebben van een bepaald boek? voor zo'n intens gevoel, op zo'n intens moment, moet je het boek toch al kennen?
het is wel filosofisch om een niet te beantwoorden vraag te stellen. dat wel ;-)
tot strakjes, femi
Ik ben even totaal van de kook bij alles wat ik bij dit (mij ongekende) item gelezen heb ( wou ik zo maar even losweg een paar favoriete titels vermelden, maar dit item gaat echt heel diep).
Jom ('voor mijn tijd') heeft hier heel veel 'losgemaakt', bij tal van leden, heel wat mensen gingen wat 'filosoferen', Inge, Dettie, tiba,... ook Marjo.
Het moet nog wat bezinken.
Ik moet dit alles nog heel grondig herlezen.
mira
Jom ('voor mijn tijd') heeft hier heel veel 'losgemaakt', bij tal van leden, heel wat mensen gingen wat 'filosoferen', Inge, Dettie, tiba,... ook Marjo.
Het moet nog wat bezinken.
Ik moet dit alles nog heel grondig herlezen.
mira
Ik zit hier mijn eigen reacties te lezen van jaren geleden en kom tot de conclusie dat ik door alle chaos weer teveel naar de toekomst kijk. Ik zou jullie en mezelf moeten bedanken voor de reactie van jaren geleden. Brengt me helemaal weer met mijn beide voeten op de grond 
Gisteren kwam ik per toeval op de site omdat ik vandaag een mondeling examen heb in de bibliotheek van pittem en de zin om weer "mee te doen" kwam weer boven. Nu weet ik zeker... ik moet hier veel meer komen
Thx mensen
Gisteren kwam ik per toeval op de site omdat ik vandaag een mondeling examen heb in de bibliotheek van pittem en de zin om weer "mee te doen" kwam weer boven. Nu weet ik zeker... ik moet hier veel meer komen
Thx mensen
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 99 gasten