Hallo Tiba
Ja ik ga ze spoedig weer lezen
Bij mij was het ook al weer een tijdje geleden dat ik ze gelezen heb
Gisteren had ik de moeder weer eens even doorgebladerd
en heb er weer veel zin in
groetjes Piedie
Romans over China
Hallo Tiba
Ja ik ga ze spoedig weer lezen
Bij mij was het ook al weer een tijdje geleden dat ik ze gelezen heb
Gisteren had ik de moeder weer eens even doorgebladerd
en heb er weer veel zin in
groetjes Piedie
Hallo Piedie,
"De moeder" las ik niet, voor zover ik me herinner.
Graag hoor ik nog meer hierover.
Groetjes. Tiba.
Hallo Tiba
Ben na jaren weer begonnen met de Moeder
Hoewel ik het erg mooi vind, vind ik; dat in oostenwind westenwind toch mooier maar vooral duidelijker de cultuur(verschillen) worden omschreven
De moeder is toch meer drama dan de cultuur die naar voren komt ( hoewel daar ook wel over wordt geschreven)
Het gaat over een arme chinese vrouw die elk jaar een kind baart, opgescheept zit met haar zogenaamde stervende schoonmoeder, die maar niet dood wil gaan ,en haar stukje land moet bewerken;
en met een man zit, die de kantjes er van af loopt en in theehuizen zit en het karige centje wat ze verdienen vergokt
Ze heeft een kind die iets aan haar ogen mankeert en zij wil daarvoor medicijnen kopen;
Haar man vindt dat te duur dus dat mag ze niet kopen
Het meisje wordt daarna blind
Op een dag komt er een handelaar in stoffen langs en de man wil een prachtige stof kopen voor een jas
maar ze hebben geen geld, de vrouw had in die jaren toch een paar munten gespaard die hij weg gritst en daar de prachtige stof van koopt
Hij vraagt haar daarvoor een mooie mantel te maken
Zij doet dat terwijl zij natuurlijk heel erg boos is
Hij trekt de mantel aan, doet olie in zijn haar( uiterlijk schijnt het een knap ding te zijn) en de volgende dag is hij verdwenen en komt niet meer terug
Zij moet zich alleen staande zien te houden voor het boerderijtje, dus het erf bewerken en oogsten en voor haar kinderen te zorgen, en haar lastige schoonmoeder die om haar zoon zit te grienen
en de roddelende buurt die er niks van begrijpt
Zij cijfert zich daarvoor helemaal weg
Haar kinderen worden groot en het blinde meisje kan niet uitgehuwelijkt worden, de oudste zoon werkt zich kapot op het land en de jongere zoon , is van het zelfde laken een pak zoals zijn vader,ze wonen allemaal nog thuis
De oudste zoon gaat trouwen en de nieuwe vrouw komt er bij wonen
Er staat in het boek: ( dat vind ik wel leuk)
Nu moest de moeder het bed verlaten waarin zij al die jaren had geslapen.
Het viel de moeder niet gemakkelijk, aan dat nieuwe paar de plaats te moeten afstaan, die eens van haar en haar man was geweest, en ze voelde zich s'nachts oud,wanneer zij daar op het bed van de oude vrouw lag
(De moeder moest nu natuurlijk in het bed slapen achter het gordijn ( waar de schoonmoeder altijd geslapen heeft)
Hoewel de schoondochter door iedereen zeer gewaardeerd wordt is het voor de moeder moeilijk te begrijpen dat zij de klussen juist op een andere manier doet als de moeder De moeder voelt zich nu achtergesteld en is jaloers( op de schoondochter) omdat het nieuwe paar nu alles in het huis bepaald
Ze zit ze in de weg en ze is nu lastig net zoals haar schoonmoeder toen bij haar
Haar blinde dochtertje wordt uitgehuwelijkt aan een debiele man( omdat niemand haar verder wil hebben)
en overlijd later
En haar jongste zoon draagt een geheim met zich mee, waardoor hij later de doodstraf krjgt
Dus zijn overleeft zo'n beetje al haar kinderen, maar heeft dan weer genoeg kleinkinderen waar ze voor kan zorgen
Haar man komt trouwens nooit meer terug
Oostenwind Westenwind ( misschien kan je dat ook nog wel herinneren)
gaat over een vrouw die dus een perfecte chinese opvoeding heeft gehad;
waarbij ze haar man moet behagen en respecteren in alle opzichten
Dus de lekkerste gerechten moet maken,met bewegingen van haar hoofd, dus in de vorm van knikjes met haar man moet communiceren, dus eigenlijk niet praten
zich in de lekkerste olien moet baden, de mooiste parels en kleden moet dragen
hoe ze perfect thee moet schenken, hoe ze de perfecte gastvrouw moet spelen, hoe ze het beste haar schoonouders kan respecteren en bedienen etc
Ze heeft ook ingebonden voetjes, waar ze heel erg trots op is
Dus de perfecte vrouw in alle opzichten,tenminste dat moet de cultuur doen geloven natuurlijk
Haar man is dus westers geworden door zijn artsenopleiding( hoewel hij best gek op haar is) wil hij dat hij met zijn vrouw bijv problemen kan bespreken, of dat ze raad geeft,dus dat zijn vrouw zijn gelijke is
Ook die ingebonden voeten vind ie natuurlijk helemaal niks, ook omdat hij ziet wat een pijnen zij daarvan heeft
Maar zij houdt zich vast aan haar opvoeding omdat haar dat zo geleerd is
Haar man gaat natuurlijk om met vrouwen die hij door zijn opleiding heeft leren kennen en die zijn natuurlijk wel modern en zijn gelijke;
dus voelt zij zich daardoor buitengesloten en dat begrijpt ze niet want ze is toch de perfecte vrouw voor haar man
Dat is dus een grote communicatiestoorins waardoor ze uit elkaar groeien
Hoe het verder afloopt,dus of ze uit elkaar gaan of bij elkaar blijven dat weet ik niet meer precies,
maar het boek heeft zeer zeker grote indruk op me gemaakt!
Het is trouwens een boek uit 1960
En ik denk dat De moeder eerder geschreven is
Ik heb trouwens nog veel meer boeken van haar( Pioenroos,, Kinderen van de dageraad, , De zonen van wang Lung, Het verdeelde huis, China Trilogie,De 3 dochters van Madame Liang) maar die moet ik nog lezen
Groetjes piedie
Ben na jaren weer begonnen met de Moeder
Hoewel ik het erg mooi vind, vind ik; dat in oostenwind westenwind toch mooier maar vooral duidelijker de cultuur(verschillen) worden omschreven
De moeder is toch meer drama dan de cultuur die naar voren komt ( hoewel daar ook wel over wordt geschreven)
Het gaat over een arme chinese vrouw die elk jaar een kind baart, opgescheept zit met haar zogenaamde stervende schoonmoeder, die maar niet dood wil gaan ,en haar stukje land moet bewerken;
en met een man zit, die de kantjes er van af loopt en in theehuizen zit en het karige centje wat ze verdienen vergokt
Ze heeft een kind die iets aan haar ogen mankeert en zij wil daarvoor medicijnen kopen;
Haar man vindt dat te duur dus dat mag ze niet kopen
Het meisje wordt daarna blind
Op een dag komt er een handelaar in stoffen langs en de man wil een prachtige stof kopen voor een jas
maar ze hebben geen geld, de vrouw had in die jaren toch een paar munten gespaard die hij weg gritst en daar de prachtige stof van koopt
Hij vraagt haar daarvoor een mooie mantel te maken
Zij doet dat terwijl zij natuurlijk heel erg boos is
Hij trekt de mantel aan, doet olie in zijn haar( uiterlijk schijnt het een knap ding te zijn) en de volgende dag is hij verdwenen en komt niet meer terug
Zij moet zich alleen staande zien te houden voor het boerderijtje, dus het erf bewerken en oogsten en voor haar kinderen te zorgen, en haar lastige schoonmoeder die om haar zoon zit te grienen
en de roddelende buurt die er niks van begrijpt
Zij cijfert zich daarvoor helemaal weg
Haar kinderen worden groot en het blinde meisje kan niet uitgehuwelijkt worden, de oudste zoon werkt zich kapot op het land en de jongere zoon , is van het zelfde laken een pak zoals zijn vader,ze wonen allemaal nog thuis
De oudste zoon gaat trouwen en de nieuwe vrouw komt er bij wonen
Er staat in het boek: ( dat vind ik wel leuk)
Nu moest de moeder het bed verlaten waarin zij al die jaren had geslapen.
Het viel de moeder niet gemakkelijk, aan dat nieuwe paar de plaats te moeten afstaan, die eens van haar en haar man was geweest, en ze voelde zich s'nachts oud,wanneer zij daar op het bed van de oude vrouw lag
(De moeder moest nu natuurlijk in het bed slapen achter het gordijn ( waar de schoonmoeder altijd geslapen heeft)
Hoewel de schoondochter door iedereen zeer gewaardeerd wordt is het voor de moeder moeilijk te begrijpen dat zij de klussen juist op een andere manier doet als de moeder De moeder voelt zich nu achtergesteld en is jaloers( op de schoondochter) omdat het nieuwe paar nu alles in het huis bepaald
Ze zit ze in de weg en ze is nu lastig net zoals haar schoonmoeder toen bij haar
Haar blinde dochtertje wordt uitgehuwelijkt aan een debiele man( omdat niemand haar verder wil hebben)
en overlijd later
En haar jongste zoon draagt een geheim met zich mee, waardoor hij later de doodstraf krjgt
Dus zijn overleeft zo'n beetje al haar kinderen, maar heeft dan weer genoeg kleinkinderen waar ze voor kan zorgen
Haar man komt trouwens nooit meer terug
Oostenwind Westenwind ( misschien kan je dat ook nog wel herinneren)
gaat over een vrouw die dus een perfecte chinese opvoeding heeft gehad;
waarbij ze haar man moet behagen en respecteren in alle opzichten
Dus de lekkerste gerechten moet maken,met bewegingen van haar hoofd, dus in de vorm van knikjes met haar man moet communiceren, dus eigenlijk niet praten
zich in de lekkerste olien moet baden, de mooiste parels en kleden moet dragen
hoe ze perfect thee moet schenken, hoe ze de perfecte gastvrouw moet spelen, hoe ze het beste haar schoonouders kan respecteren en bedienen etc
Ze heeft ook ingebonden voetjes, waar ze heel erg trots op is
Dus de perfecte vrouw in alle opzichten,tenminste dat moet de cultuur doen geloven natuurlijk
Haar man is dus westers geworden door zijn artsenopleiding( hoewel hij best gek op haar is) wil hij dat hij met zijn vrouw bijv problemen kan bespreken, of dat ze raad geeft,dus dat zijn vrouw zijn gelijke is
Ook die ingebonden voeten vind ie natuurlijk helemaal niks, ook omdat hij ziet wat een pijnen zij daarvan heeft
Maar zij houdt zich vast aan haar opvoeding omdat haar dat zo geleerd is
Haar man gaat natuurlijk om met vrouwen die hij door zijn opleiding heeft leren kennen en die zijn natuurlijk wel modern en zijn gelijke;
dus voelt zij zich daardoor buitengesloten en dat begrijpt ze niet want ze is toch de perfecte vrouw voor haar man
Dat is dus een grote communicatiestoorins waardoor ze uit elkaar groeien
Hoe het verder afloopt,dus of ze uit elkaar gaan of bij elkaar blijven dat weet ik niet meer precies,
maar het boek heeft zeer zeker grote indruk op me gemaakt!
Het is trouwens een boek uit 1960
En ik denk dat De moeder eerder geschreven is
Ik heb trouwens nog veel meer boeken van haar( Pioenroos,, Kinderen van de dageraad, , De zonen van wang Lung, Het verdeelde huis, China Trilogie,De 3 dochters van Madame Liang) maar die moet ik nog lezen
Groetjes piedie
In de boekhandel niet volgensmij
maar deze moet je gewoon zoeken op rommelmarkten
Op de koningendag markt ( is weer lekker snel!) liggen ze heel veel
Kosten bijna niks
Op marktplaats heb je ze ook
maar daar vind ik ze al te duur
Zelf schaf ik ze aan als ze 0,50 of 1 euro zijn
maar zeker niet duurder
http://tinyurl.com/m2xo2
Ze heeft heel veel geschreven, maar veel boeken van haar ken ik ook niet
http://jfbrouwer.kabel.utwente.nl/psb/
maar deze moet je gewoon zoeken op rommelmarkten
Op de koningendag markt ( is weer lekker snel!) liggen ze heel veel
Kosten bijna niks
Op marktplaats heb je ze ook
maar daar vind ik ze al te duur
Zelf schaf ik ze aan als ze 0,50 of 1 euro zijn
maar zeker niet duurder
http://tinyurl.com/m2xo2
Ze heeft heel veel geschreven, maar veel boeken van haar ken ik ook niet
http://jfbrouwer.kabel.utwente.nl/psb/
Oostenwind Westenwind ( misschien kan je dat ook nog wel herinneren)
gaat over een vrouw die dus een perfecte chinese opvoeding heeft gehad;
waarbij ze haar man moet behagen en respecteren in alle opzichten
Dus de lekkerste gerechten moet maken,met bewegingen van haar hoofd, dus in de vorm van knikjes met haar man moet communiceren, dus eigenlijk niet praten
zich in de lekkerste olien moet baden, de mooiste parels en kleden moet dragen
hoe ze perfect thee moet schenken, hoe ze de perfecte gastvrouw moet spelen, hoe ze het beste haar schoonouders kan respecteren en bedienen etc
Ze heeft ook ingebonden voetjes, waar ze heel erg trots op is
Dus de perfecte vrouw in alle opzichten,tenminste dat moet de cultuur doen geloven natuurlijk
Haar man is dus westers geworden door zijn artsenopleiding( hoewel hij best gek op haar is) wil hij dat hij met zijn vrouw bijv problemen kan bespreken, of dat ze raad geeft,dus dat zijn vrouw zijn gelijke is
Ook die ingebonden voeten vind ie natuurlijk helemaal niks, ook omdat hij ziet wat een pijnen zij daarvan heeft
Maar zij houdt zich vast aan haar opvoeding omdat haar dat zo geleerd is
Haar man gaat natuurlijk om met vrouwen die hij door zijn opleiding heeft leren kennen en die zijn natuurlijk wel modern en zijn gelijke;
dus voelt zij zich daardoor buitengesloten en dat begrijpt ze niet want ze is toch de perfecte vrouw voor haar man
Dat is dus een grote communicatiestoorins waardoor ze uit elkaar groeien
O ja, zoals je het vertelt, komt het allemaal weer naar boven.
Die ingebonden voetjes zal ik nooit vergeten: op de rand van haar bed zat ze te schudden met haar voetjes die van de omzwachtelingen waren ontdaan (zo herinner ik me toch) en leed ondraaglijke pijn door het bloed dat er opeens weer doorstroomde. Die deed ze om haar man te behagen die die (onmenselijke) tradities maar niks vond. Het einde van het boek herinner ik me ook niet.
Heel raar, Inge, dat ze dat boek bij jou niet in de bib hebben. Voor zover ik weet is dat haar bekendste boek, normaliter wel in de meeste bibliotheken verkrijgbaar...
Groetjes. Tiba.
.
oh pardon, ik zal het even uitleggen
kom gewoon de 29 ste naar nederland
het is dan koningendag, de verjaardag van de vroegere juliana, eigenlijk is het de verjaardag van de koningin maar omdat bea haar moeder juultje respecteerde heeft ze haar geboorte dag zo gehouden, het is bij ons dan een grote feestdag,met veel vlaggen en veel oranje en muziek etc dat is dus elk jaar, dan hebben we ook een vrije dag( huilen dat het nu op zaterdag is
en dan mag iedereen ( eigenlijk de kinderen
met hun spulletjes, rommeltjes in de stad, vaak gewoon midden op de straat gaan staan en verkopen, dus een super super grote rommelmarkt)
Vroeger waren bij ons dan de winkels ook echt dicht, tegenwoordig zijn er wel veel winkels open
maar goed de kinderen vinden dat geweldig want zo kunnen ze een centje bij verdienen, vaak zitten ze al een nacht van te voren voor het beste plekje, de straten worden dan ook afgezet
dus kleedjes vol met 2e hands spullen, leuk!!
helaas is het wel de laatste jaren commercieel geworden
de winkeliers staan er ook tussen met hun handel, dat is minder
maar officieel is het voor de particulier met hun oude spullen
en vooral in de wat kleine plaatsen is dat erg leuk
in amsterdam is het bijv erg massaal dat begint al snachts maar dat vind ik persoonlijk niet zo leuk, hoewel het daar altijd stervens druk is
ook zijn er vooral veeeeel oude boeken voor een prikkie
Leuk hoor!!
het is dus in heel nederland!!
misschien hebben de mede forum gebruikers wel de leukste tip is om naar toe te gaan vanuit vlaanderen
wij wonen nu in zeeland daar is het minder groots dan bijv utrecht
wij woonden toendertijd in ijsselstein ( utr) en gingen dan naar nieuwegein
maar ik denk dat het overal een beetje hetzelfde is
kom gewoon de 29 ste naar nederland
het is dan koningendag, de verjaardag van de vroegere juliana, eigenlijk is het de verjaardag van de koningin maar omdat bea haar moeder juultje respecteerde heeft ze haar geboorte dag zo gehouden, het is bij ons dan een grote feestdag,met veel vlaggen en veel oranje en muziek etc dat is dus elk jaar, dan hebben we ook een vrije dag( huilen dat het nu op zaterdag is
en dan mag iedereen ( eigenlijk de kinderen
met hun spulletjes, rommeltjes in de stad, vaak gewoon midden op de straat gaan staan en verkopen, dus een super super grote rommelmarkt)
Vroeger waren bij ons dan de winkels ook echt dicht, tegenwoordig zijn er wel veel winkels open
maar goed de kinderen vinden dat geweldig want zo kunnen ze een centje bij verdienen, vaak zitten ze al een nacht van te voren voor het beste plekje, de straten worden dan ook afgezet
dus kleedjes vol met 2e hands spullen, leuk!!
helaas is het wel de laatste jaren commercieel geworden
de winkeliers staan er ook tussen met hun handel, dat is minder
maar officieel is het voor de particulier met hun oude spullen
en vooral in de wat kleine plaatsen is dat erg leuk
in amsterdam is het bijv erg massaal dat begint al snachts maar dat vind ik persoonlijk niet zo leuk, hoewel het daar altijd stervens druk is
ook zijn er vooral veeeeel oude boeken voor een prikkie
Leuk hoor!!
het is dus in heel nederland!!
misschien hebben de mede forum gebruikers wel de leukste tip is om naar toe te gaan vanuit vlaanderen
wij wonen nu in zeeland daar is het minder groots dan bijv utrecht
wij woonden toendertijd in ijsselstein ( utr) en gingen dan naar nieuwegein
maar ik denk dat het overal een beetje hetzelfde is
En... dat was ik bijna vergeten te zeggen
op 7 mei is er bij ons in middelburg een grote boekenmarkt!
http://www.zeelandnet.nl/prikbord2/adve ... ?id=740048
en in deventer dat is in augustus heb je de grootste boekenmarkt van de wereld!
is ook helemaal tegek!!!!!
ga ik proberen om dit jaar weer heen te gaan
vroeger ging ik elk jaar
maar ja nu is het een beetje ver weg
zit er wel aan te denken om een hotelletje te nemen
de precieze datum weet ik nog niet precies
oh hier staat het
http://www.vvvdeventer.nl/11_08_eveneme ... nmarkt.php
op 7 mei is er bij ons in middelburg een grote boekenmarkt!
http://www.zeelandnet.nl/prikbord2/adve ... ?id=740048
en in deventer dat is in augustus heb je de grootste boekenmarkt van de wereld!
is ook helemaal tegek!!!!!
ga ik proberen om dit jaar weer heen te gaan
vroeger ging ik elk jaar
maar ja nu is het een beetje ver weg
zit er wel aan te denken om een hotelletje te nemen
de precieze datum weet ik nog niet precies
oh hier staat het
http://www.vvvdeventer.nl/11_08_eveneme ... nmarkt.php
Ben Oostenwind aan het lezen en het is weer zo mooi
Ik zal een stukje uit
het boek neerzetten, want dit wil ik jullie niet onthouden
Hij las in een van zijn grote boeken, toen ik binnenkwam, en ik keek terwijl ik naar mijn stoel liep, zijdelings naar de afbeelding op de bladzijde en zag dat het een rechtopstaande, menselijke gestalte was, tot mijn ontzetting echter zonder huid - niets dan het bloedige vlees! Ik was ontsteld en verwonderd, dat hij zulke dingen las, doch waagde het niet hem er naar te vragen
Na lange stilte sloeg mijn echtegenoot zijn boek dicht en keek mij peinzend aan.
"Kwei-lan" zei hij
Mijn hart begon luid te kloppen. Het was de eerste keer dat hij mij bij mijn naam noemde
Wat had hij mij ten laatste te zeggen? Ik sloeg de ogen schuchter naar hem op. Hij vervolgde: Ik heb je,sinds wij getrouwd zijn, reeds willen vragen of je je voeten niet wilt loswikkelen. Het is ongezond voor je hele lichaam
"Zie, je beenderen zien er aldus uit."
Hij nam een potlood en schetste haastig op een blad van zijn boek een vreseliijke, blote, verwrongen voet
Hoe wist hij dit? Ik had mijn voeten nooit in zijn tegenwoordigheid ontbloot. Wij, Chinese vrouwen, laten onze voeten nooit aan anderen zien, zelfs s'nachts dragen wij witte kousen
"Hoe weet je dat?" stamelde ik
"Omdat ik een dokter ben, die in het westen is opgeleid,"antwoordde hij "En ik vraag je ze los te wikkelen, omdat ze niet mooi zijn"
Gebonden voeten zijn trouwens niet meer in de mode. Kan dat je er misschien toe bewegen? Hij glimlachte even en keek mij niet onvriendelijk aan
Maar ik trok mijn voeten haastig terug onder mijn stoel.Niet mooi?
Ik was altijd trots op mijn kleine voeten geweest! gedurende mijn hele kindsheid had mijn moeder zelf toezicht gehouden op het dompelen in heet water en het zwachtelen - iedere dag iets stijver
Wanneer ik schreide van pijn, herinnerde zij mij eraan, dat mijn echtgenoot eenmaal de schoonheid van mijn voeten zou prijzen
Ik boog mijn hoofd om mijn tranen te verbergen, ik dacht aan alle slaaploze nachten en aan alle dagen dat ik niet kon eten en niet wilde spelen, doch op de rand van mijn bed zat en met mijn arme voeten heen en weer schommelde, om de druk van het bloed te verlichten
En nu, nadat ik dit alles had verduurd, totdat de pijn, nauwelijks een jaar geleden, had opgehouden, moet ik horen, dat hij mijn voeten lelijk vond!
"Ik kan het niet," zei ik gesmoord, terwijl ik opstond en, niet in staat mijn tranen te bedwingen, de kamer verliet
Het was niet omdat ik zozeer op mijn gebonden voeten gesteld was Maar indien zelfs mijn kleine voeten in hun kunstig geborduurde schoentjes geen genade in zijn ogen vonden, hoe kon ik dan ooit hopen zijn liefde te winnen?
Twee weken later vetrok ik, overeenkomstig onze Chinese gewoonte, voor mijn eerst bezoek aan mijn moeders huis
Mijn echtgenoot had niet meer over het loswikkelen van mijn voeten gesproken
Hij had mij ook niet weer bij mijn naam genoemd
Uit: Oostenwind-Westenwind Pearl Buck
Ik ga weer snel verder met lezen..doegies
Ik zal een stukje uit
het boek neerzetten, want dit wil ik jullie niet onthouden
Hij las in een van zijn grote boeken, toen ik binnenkwam, en ik keek terwijl ik naar mijn stoel liep, zijdelings naar de afbeelding op de bladzijde en zag dat het een rechtopstaande, menselijke gestalte was, tot mijn ontzetting echter zonder huid - niets dan het bloedige vlees! Ik was ontsteld en verwonderd, dat hij zulke dingen las, doch waagde het niet hem er naar te vragen
Na lange stilte sloeg mijn echtegenoot zijn boek dicht en keek mij peinzend aan.
"Kwei-lan" zei hij
Mijn hart begon luid te kloppen. Het was de eerste keer dat hij mij bij mijn naam noemde
Wat had hij mij ten laatste te zeggen? Ik sloeg de ogen schuchter naar hem op. Hij vervolgde: Ik heb je,sinds wij getrouwd zijn, reeds willen vragen of je je voeten niet wilt loswikkelen. Het is ongezond voor je hele lichaam
"Zie, je beenderen zien er aldus uit."
Hij nam een potlood en schetste haastig op een blad van zijn boek een vreseliijke, blote, verwrongen voet
Hoe wist hij dit? Ik had mijn voeten nooit in zijn tegenwoordigheid ontbloot. Wij, Chinese vrouwen, laten onze voeten nooit aan anderen zien, zelfs s'nachts dragen wij witte kousen
"Hoe weet je dat?" stamelde ik
"Omdat ik een dokter ben, die in het westen is opgeleid,"antwoordde hij "En ik vraag je ze los te wikkelen, omdat ze niet mooi zijn"
Gebonden voeten zijn trouwens niet meer in de mode. Kan dat je er misschien toe bewegen? Hij glimlachte even en keek mij niet onvriendelijk aan
Maar ik trok mijn voeten haastig terug onder mijn stoel.Niet mooi?
Ik was altijd trots op mijn kleine voeten geweest! gedurende mijn hele kindsheid had mijn moeder zelf toezicht gehouden op het dompelen in heet water en het zwachtelen - iedere dag iets stijver
Wanneer ik schreide van pijn, herinnerde zij mij eraan, dat mijn echtgenoot eenmaal de schoonheid van mijn voeten zou prijzen
Ik boog mijn hoofd om mijn tranen te verbergen, ik dacht aan alle slaaploze nachten en aan alle dagen dat ik niet kon eten en niet wilde spelen, doch op de rand van mijn bed zat en met mijn arme voeten heen en weer schommelde, om de druk van het bloed te verlichten
En nu, nadat ik dit alles had verduurd, totdat de pijn, nauwelijks een jaar geleden, had opgehouden, moet ik horen, dat hij mijn voeten lelijk vond!
"Ik kan het niet," zei ik gesmoord, terwijl ik opstond en, niet in staat mijn tranen te bedwingen, de kamer verliet
Het was niet omdat ik zozeer op mijn gebonden voeten gesteld was Maar indien zelfs mijn kleine voeten in hun kunstig geborduurde schoentjes geen genade in zijn ogen vonden, hoe kon ik dan ooit hopen zijn liefde te winnen?
Twee weken later vetrok ik, overeenkomstig onze Chinese gewoonte, voor mijn eerst bezoek aan mijn moeders huis
Mijn echtgenoot had niet meer over het loswikkelen van mijn voeten gesproken
Hij had mij ook niet weer bij mijn naam genoemd
Uit: Oostenwind-Westenwind Pearl Buck
Ik ga weer snel verder met lezen..doegies
Pfoe, dat is heftig! Al die onwetendheid ook. Niet weten hoe een lichaam in elkaar zit, niet weten hoe misvormd die voeten eigenlijk zijn.
Alleen maar weten dat kleine voetjes mooi zijn, dat je daarmee de liefde van je man kan winnen.
Ik heb in een museum die schoentjes wel eens gezien, onvoorstelbaar hoe klein die zijn. Je snapt niet dat iemand daar nog mee kon lopen!
Bernadet
Alleen maar weten dat kleine voetjes mooi zijn, dat je daarmee de liefde van je man kan winnen.
Ik heb in een museum die schoentjes wel eens gezien, onvoorstelbaar hoe klein die zijn. Je snapt niet dat iemand daar nog mee kon lopen!
Bernadet
Ik heb op National Geographic eens een reportage gezien daarover. Ik weet het niet meer zeker maar ik geloof dat de ideale maat ergens rond of onder de 10 cm was. Ze intervieuwden enkele bejaarde vrouwen met lotusvoetjes. Die vonden het jammer dat het nu niet meer gedaan werd. Ze vonden dat het hen "prestige" gaf. Nu konden ze amper nog lopen. Ze toonden toen ook een jonge danseres (gezicht anoniem) die nog regelmatig haar voeten inbond want blijkbaar is het nog iets die zo nu en dan (verscholen) gedaan werd in hogere kringen. meer dan een uur was ze bezig om haar voeten in te binden maar meer dan 3 uur duurde het voor haar voeten, nadat ze een hele dag ingebonden waren, weer ongebonden waren. Ze moest het een klein beetje per keer lossen omdat anders de pijn niet te verdragen was. Een paar tenen stonden zelfs al naar binnen gekeerd en haar hele voet was al een beetje vervormd. Ze zei ook dat als ze "gesnapt" werd dat het erge gevolgen zou hebben omdat het nu blijkbaar verboden is. De laatste opmerking is me lang bijgebleven: door het zo nu en dan inbinden van haar voeten kon ze niet meer zonder pijn in gewone schoenen, haar voeten deden constant pijn, als ze ingebonden waren en als ze niet ingebonden waren.
Vreselijk vond ik dat.
Inge
Vreselijk vond ik dat.
Inge
Marjo schreef:Erg hè, hoe die vrouwen helemaal gehersenspoeld zijn om te denken dat dat inzwachtelen moet..
Ik heb dat laatst nog ergens gelezen, zo'n soort gesprek tussen man en vrouw, maar weet niet meer waar.
Het schijnt dat juist de adel weer niet aan inbinden van voeten deed. De heersende klasse had dus normale voetjes. Het waren vooral de arme mensen op het platteland die dit deden. Dat heeft me altijd heel erg verwonderd!
Jammer dat er van Pearl Buck geen werk in het Nederlands is te verkrijgen. Ik kan prima Engels lezen, maar op die manier raakt een auteur toch langzamerhand in de vergetelheid.
Het schijnt dat juist de adel weer niet aan inbinden van voeten deed. De heersende klasse had dus normale voetjes.
Het waren vooral de arme mensen op het platteland die dit deden.
Dat heeft me altijd heel erg verwonderd!
Ik heb het juist omgekeerd gehoord
Dat het inbinden van voeten vooral bij de rijke klasse gedaan werd omdat het een toonbeeld van status was. de armere bevolking kon het niet doen omdat ze moesten werken. Ik kan natuurlijk ook verkeerd ingelicht zijn hoor. ik bne nu ook geen specialist over chinese culturen.
Inge
Wat jij zegt Inge. De rijke klasse kon het zich permiteren om kleine voetjes te hebben. Zij hoefden niet keihard te werken en letterlijk op eigen benen te staan. De rijke klasse werd ook altijd gedragen in een soort draagstoelen. Het was een toonbeeld van rijkdom als je kleine voetjes had (en ook een bewijs voor rijkdom) maar ook een toonbeeld van schoonheid.
Daartegenover was het in de tijd van hendrik de 8e in Engeland 'mode' om platte, heel brede schoenen te dragen. Dit kwam eigenlijk omdat Hendrik de 8e enorm moeilijke en pijnlijke voeten had en alleen dat soort schoenen aan kon hebben. Maar dat lijkt me nog altijd véél beter dan die misvormde en enorm pijnlijke voeten van de Chinese vrouwen. Waarom het ook altijd vrouwen moeten zijn die 'mooi' moeten zijn is mij een raadsel. Als mannen dit afbinden hadden moeten doen..... had het dan ook zo lang 'mode' geweest???
Bernadet
Daartegenover was het in de tijd van hendrik de 8e in Engeland 'mode' om platte, heel brede schoenen te dragen. Dit kwam eigenlijk omdat Hendrik de 8e enorm moeilijke en pijnlijke voeten had en alleen dat soort schoenen aan kon hebben. Maar dat lijkt me nog altijd véél beter dan die misvormde en enorm pijnlijke voeten van de Chinese vrouwen. Waarom het ook altijd vrouwen moeten zijn die 'mooi' moeten zijn is mij een raadsel. Als mannen dit afbinden hadden moeten doen..... had het dan ook zo lang 'mode' geweest???
Bernadet
Ik heb even gegoogled en dit gevonden.
Het binden van vrouwenvoeten was een wijdverbreide gewoonte in het oude China, die vroeg in de 20e eeuw grotendeels in onbruik is geraakt.
Deze praktijk heeft zich kunnen ontwikkelen omdat bij Chinese mannen (aanvankelijk alleen in hofkringen) een "schoonheidsideaal" had postgevat dat kleine voeten heel "sexy" waren, vooral door de invoed die dat had op de (waggelende) manier van lopen. De praktijk is begonnen tijdens de Tang-dynastie (618- 907 na Chr.). Volgens de overlevering begon het met een beeldschone keizerlijke concubine, die van nature kleine voetjes had. Vele vaders en moeders wilden vervolgens dat hun dochter met dit schoonheidsicon konden wedijveren en begonnen hun dochters als klein meisje de voeten te binden, om ervoor te zorgen dat hun voeten niet "te groot" zouden worden. Wedijver naar steeds kleinere voeten deed vervolgens deze wanpraktijk volkomen uit de hand lopen.
Bij jonge meisjes werden, gewoonlijk vanaf de leeftijd van 6 jaar maar vaak ook al vroeger, de voeten in strakke verbanden gebonden, zodat zij niet verder konden groeien. Doorgaans zouden de botten in de voet breken en volledig vergroeien. Op deze voeten kon de vrouw nauwelijks nog lopen, en deze voeten werden vaak een broeiplaats van allerlei infecties.
Tegen de 12e eeuw, tijdens de Song-dynastie, was de gewoonte wijd verspreid geraakt. Het gold als een teken van welstand, want alleen redelijk welvarende families konden een vrouw onderhouden die geen behoorlijke hoeveelheid werk meer kon verzetten. De voeten van een van jongs af aan ingebonden volwassen vrouw waren vaak niet meer dan 10 cm lang. De praktijk bezorgde de meisjes die eraan werden onderworpen helse pijnen.
De Mantsjoes, die vanaf 1644 China onderwierpen, zouden naar verloop van tijd het grootste deel van de Chinese gewoontes overnemen. Het voetenbinden beschouwden zij evenwel als een barbaarse en smerige praktijk, dus de Mantsjoe-vrouwen bleven hiervoor gespaard. De Mantsjoe-keizers voelden echter geen roeping om deze wanpraktijk bij hun Chinese onderdanen uit te roeien.
De opstandige beweging der Taiping (1852-1865) verbood het voetenbinden resoluut.
Eind 19e eeuw kwam er in China een hervormingsbeweging op, die zich sterk door Europese en Amerikaanse opvattingen liet beïnvloeden. In deze kringen kwam men snel tot de conclusie dat deze Chinese traditie het verdiende om over boord te worden gegooid. Na de omverwerping van het keizerrijk en de uitroeping van de republiek, in 1911, werd de praktijk buiten de wet gesteld. Kennelijk was de Chinese samenleving toen rijp voor deze hervorming, want sindsdien werden nog maar weinig meisjes aan deze foltering onderworpen. Van de vrouwen van wie voor 1911, of enkele jaren later, de voeten werden gebonden, zijn thans er nog maar weinig in leven.
Het binden van vrouwenvoeten was een wijdverbreide gewoonte in het oude China, die vroeg in de 20e eeuw grotendeels in onbruik is geraakt.
Deze praktijk heeft zich kunnen ontwikkelen omdat bij Chinese mannen (aanvankelijk alleen in hofkringen) een "schoonheidsideaal" had postgevat dat kleine voeten heel "sexy" waren, vooral door de invoed die dat had op de (waggelende) manier van lopen. De praktijk is begonnen tijdens de Tang-dynastie (618- 907 na Chr.). Volgens de overlevering begon het met een beeldschone keizerlijke concubine, die van nature kleine voetjes had. Vele vaders en moeders wilden vervolgens dat hun dochter met dit schoonheidsicon konden wedijveren en begonnen hun dochters als klein meisje de voeten te binden, om ervoor te zorgen dat hun voeten niet "te groot" zouden worden. Wedijver naar steeds kleinere voeten deed vervolgens deze wanpraktijk volkomen uit de hand lopen.
Bij jonge meisjes werden, gewoonlijk vanaf de leeftijd van 6 jaar maar vaak ook al vroeger, de voeten in strakke verbanden gebonden, zodat zij niet verder konden groeien. Doorgaans zouden de botten in de voet breken en volledig vergroeien. Op deze voeten kon de vrouw nauwelijks nog lopen, en deze voeten werden vaak een broeiplaats van allerlei infecties.
Tegen de 12e eeuw, tijdens de Song-dynastie, was de gewoonte wijd verspreid geraakt. Het gold als een teken van welstand, want alleen redelijk welvarende families konden een vrouw onderhouden die geen behoorlijke hoeveelheid werk meer kon verzetten. De voeten van een van jongs af aan ingebonden volwassen vrouw waren vaak niet meer dan 10 cm lang. De praktijk bezorgde de meisjes die eraan werden onderworpen helse pijnen.
De Mantsjoes, die vanaf 1644 China onderwierpen, zouden naar verloop van tijd het grootste deel van de Chinese gewoontes overnemen. Het voetenbinden beschouwden zij evenwel als een barbaarse en smerige praktijk, dus de Mantsjoe-vrouwen bleven hiervoor gespaard. De Mantsjoe-keizers voelden echter geen roeping om deze wanpraktijk bij hun Chinese onderdanen uit te roeien.
De opstandige beweging der Taiping (1852-1865) verbood het voetenbinden resoluut.
Eind 19e eeuw kwam er in China een hervormingsbeweging op, die zich sterk door Europese en Amerikaanse opvattingen liet beïnvloeden. In deze kringen kwam men snel tot de conclusie dat deze Chinese traditie het verdiende om over boord te worden gegooid. Na de omverwerping van het keizerrijk en de uitroeping van de republiek, in 1911, werd de praktijk buiten de wet gesteld. Kennelijk was de Chinese samenleving toen rijp voor deze hervorming, want sindsdien werden nog maar weinig meisjes aan deze foltering onderworpen. Van de vrouwen van wie voor 1911, of enkele jaren later, de voeten werden gebonden, zijn thans er nog maar weinig in leven.
Vrouwen worden gezien als een bron van verleiding en een gevaar voor de man. Het is onder die impuls dat voetbinden een hoogtepunt bereikte. Voetbinden is een manier om te voorkomen dat vrouwen het huis verlaten en hun kuisheid verliezen. Er wordt ook een erotische connotatie gegeven aan deze ‘lotusvoetjes’. Lotusvoeten worden een voorwaarde voor een goed huwelijk.
(Neo-Confuciaanse tijdperk)
afgrijselijk!
Bernadet
(Neo-Confuciaanse tijdperk)
afgrijselijk!
Bernadet
Nu nog Marjo? Ik heb de link naar markplaats wat ingekort.
Laatst gewijzigd door Dettie op 29 Apr 2006, 18:05, 1 keer totaal gewijzigd.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 112 gasten