Naar aanleiding van het druk bezochte "eerste-zinnen-topic", nam ik het boek van Marcel Möring "Het grote verlangen" ter hand. En zie ik was alweer verkocht: de prachtige, vloeiende zinnen (nu eens kort, dan weer lang), de sfeer, het gevoel dat uit ieder woord spreekt... het is er allemaal nog. Momenteel herlees ik dus "Het grote verlangen".
Een idee voor een nieuw onderwerp, dacht ik.
Welk boek herlezen jullie? Boeit het nog evenzeer of juist niet?
En waarom?
Ben ik toch benieuwd naar.
Groetjes. Tiba.
Momenteel herlees ik...
Dit is een superieur idee Tiba!
De stapel nog te herlezen boeken is inmiddels al hoger dan de nog nieuw te lezen boeken.
N.A.V. het dagboek 1974 van Jan Wolkers las ik nog maar eens Turks Fruit en de Walgvogel, was na zoooveeel jaren best wel weer leuk.
Gran Café Boulevard van Tomas Lieske heb ik inmiddels drie keer gelezen en steeds blijf ik daar nieuwe dingen in ontdekken. 'n Prachtig boek.
Houd je op de hoogte,
groetjes,
Irene
De stapel nog te herlezen boeken is inmiddels al hoger dan de nog nieuw te lezen boeken.
N.A.V. het dagboek 1974 van Jan Wolkers las ik nog maar eens Turks Fruit en de Walgvogel, was na zoooveeel jaren best wel weer leuk.
Gran Café Boulevard van Tomas Lieske heb ik inmiddels drie keer gelezen en steeds blijf ik daar nieuwe dingen in ontdekken. 'n Prachtig boek.
Houd je op de hoogte,
groetjes,
Irene
Leestafelen en manieren.
Hallo Tiba,
Jullie zijn ongelooflijk, jullie hérlezen ook boeken ?
Hoe doe je dat ? Is er een geheim ?
Een tijdloop waar ik geen weet van heb ?
Een inter-alfabetair melkwegstelsel waar
boeken in één keer opgeslorpt worden ?
En, belangrijker, hoe bezinken ze ?
Want pas als droesem, als alluvium wordt een boek vruchtbare grond, niet ?
Of doen jullie het écht allemaal louter voor het plezier ?
Ach mijn beste leestafelaangezetenen,
Ik snap niets van het leestafeletiquette
- en ik heb aan een gewone eettafel al zo weinig manieren.
(Moet je me hier thuis zien smullen van boeken !
En morsen met commentaren en halfgelezen kantnootjes
- ik heb altijd wel ergens een half citaat nog in de hoek van mijn mond.)
Hoe doen jullie dat, dat lezen ?
Welke logica volgen jullie ?
Wat bepaalt wat jullie lezen ?
Ziehier de mijne :
Gegeven : ik ben would-be-dichter-in-spe en ik word hoogstens 100 jaar.
Dus : moet ik bij leven en welzijn erg secuur selecteren.
Ik geloof meer in talenten dan in treffers.
Ik lees dus auteurs.
Oeuvres.
Geen boeken,
maar alles of zoveel mogelijk van George Eliot bvb,
of van Keats, Milton, Giraudoux, Nietzsche, Valéry, etc.
Dat is natuurlijk intens lezen.
Ik ben nog niet aan de levenden toegekomen.
En ik raak steeds minder bij.
En ik volhard voorlopig in de boosheid,
want als iemand mij zou vragen : wat vind je de beste schoolopleiding ?
Dan zou ik zeggen: lees geheel het oeuvre van één waarlijk interessante schrijver
( “waarlijk interessante” - daar zit natuurlijk het addertje).
Er zijn zoveel leerrijke facetten aan.
En de onbetaalbare spankracht tussen de eenheid en complexiteit van diens wereldvisie maak je live mee.
En ik lees “natuurlijk” ook de absolute historische klassiekers:
Ilias, Odyssee, Aeneis, Metamorfosen, Belijdenissen, Divina Commedia, Faust, je weet wel.
En dan nog die andere klassiekers : werken die de lezer trachten op te tillen tot het niveau dat nodig is om het te kunnen smaken of ervan te kunnen genieten.
Huizinga’s Herfsttij, Spinoza’s Ethiek, e.d.
En tenslotte de klassiekers die de klassieken schijnbaar louter voor elkaar hebben geschreven.
Zoals Amphytrion, Qu’est-ce-que la propriété ?, Tractatus Logico-Philosophicus, …
Hoe kom ik dan toe aan
– en wat zou me dan kunnen verleiden of motiveren tot –
de laatste Hemmerechts ?
Alle hints zijn welkom.
Gg
PS
O ja, ik bezit ook één van de weinige kapotgelezen encyclopedieën van het Noordelijk Halfrond (van het Woordelijk Halfrond). Een Winkler Prins - lijkt nu meer op een Winkler Clochard.
Ik lees woordenboeken, geniet er van het plot, van een leuke etymologische wending,
en heb spijt wanneer een volgende beginletter in het verschiet komt.
PS-PS
En tegen dat ik doodga moet ik mijn nachtkast verruilen voor een nachtbuffet,
want ik wil buiten mijn egade en nageslacht
alle poëzie van Emily Dickinson, de late Rilke,
en heel het proza van Tsvetaeva binnen hand-en tastbereik.
Jullie zijn ongelooflijk, jullie hérlezen ook boeken ?
Hoe doe je dat ? Is er een geheim ?
Een tijdloop waar ik geen weet van heb ?
Een inter-alfabetair melkwegstelsel waar
boeken in één keer opgeslorpt worden ?
En, belangrijker, hoe bezinken ze ?
Want pas als droesem, als alluvium wordt een boek vruchtbare grond, niet ?
Of doen jullie het écht allemaal louter voor het plezier ?
Ach mijn beste leestafelaangezetenen,
Ik snap niets van het leestafeletiquette
- en ik heb aan een gewone eettafel al zo weinig manieren.
(Moet je me hier thuis zien smullen van boeken !
En morsen met commentaren en halfgelezen kantnootjes
- ik heb altijd wel ergens een half citaat nog in de hoek van mijn mond.)
Hoe doen jullie dat, dat lezen ?
Welke logica volgen jullie ?
Wat bepaalt wat jullie lezen ?
Ziehier de mijne :
Gegeven : ik ben would-be-dichter-in-spe en ik word hoogstens 100 jaar.
Dus : moet ik bij leven en welzijn erg secuur selecteren.
Ik geloof meer in talenten dan in treffers.
Ik lees dus auteurs.
Oeuvres.
Geen boeken,
maar alles of zoveel mogelijk van George Eliot bvb,
of van Keats, Milton, Giraudoux, Nietzsche, Valéry, etc.
Dat is natuurlijk intens lezen.
Ik ben nog niet aan de levenden toegekomen.
En ik raak steeds minder bij.
En ik volhard voorlopig in de boosheid,
want als iemand mij zou vragen : wat vind je de beste schoolopleiding ?
Dan zou ik zeggen: lees geheel het oeuvre van één waarlijk interessante schrijver
( “waarlijk interessante” - daar zit natuurlijk het addertje).
Er zijn zoveel leerrijke facetten aan.
En de onbetaalbare spankracht tussen de eenheid en complexiteit van diens wereldvisie maak je live mee.
En ik lees “natuurlijk” ook de absolute historische klassiekers:
Ilias, Odyssee, Aeneis, Metamorfosen, Belijdenissen, Divina Commedia, Faust, je weet wel.
En dan nog die andere klassiekers : werken die de lezer trachten op te tillen tot het niveau dat nodig is om het te kunnen smaken of ervan te kunnen genieten.
Huizinga’s Herfsttij, Spinoza’s Ethiek, e.d.
En tenslotte de klassiekers die de klassieken schijnbaar louter voor elkaar hebben geschreven.
Zoals Amphytrion, Qu’est-ce-que la propriété ?, Tractatus Logico-Philosophicus, …
Hoe kom ik dan toe aan
– en wat zou me dan kunnen verleiden of motiveren tot –
de laatste Hemmerechts ?
Alle hints zijn welkom.
Gg
PS
O ja, ik bezit ook één van de weinige kapotgelezen encyclopedieën van het Noordelijk Halfrond (van het Woordelijk Halfrond). Een Winkler Prins - lijkt nu meer op een Winkler Clochard.
Ik lees woordenboeken, geniet er van het plot, van een leuke etymologische wending,
en heb spijt wanneer een volgende beginletter in het verschiet komt.
PS-PS
En tegen dat ik doodga moet ik mijn nachtkast verruilen voor een nachtbuffet,
want ik wil buiten mijn egade en nageslacht
alle poëzie van Emily Dickinson, de late Rilke,
en heel het proza van Tsvetaeva binnen hand-en tastbereik.
(Moet je me hier thuis zien smullen van boeken !
En morsen met commentaren en halfgelezen kantnootjes
- ik heb altijd wel ergens een half citaat nog in de hoek van mijn mond.)
Geweldig vind ik dit! Volgens mij schuilt er een dichter in je!!
Ik vind dit een moeilijke vraag, herlezen doe ik zelden omdat er nog zoveel boeken liggen te wachten die ik nog wil lezen.
De enige boeken die ik herlees zijn enkele boeken van W.F. Hermans (ik ga binnenkort weer Onder professoren lezen en Een heilge van de horlogerie) en Gerard Reve, die kan ik blijven lezen.
Een paar jaar geleden heb ik De kleine Johannes opnieuw gelezen en dat was een vreemde ervaring. De eerste keer had vooral het paradijselijke begin me geraakt, en had ik heel goede herinneringen aan het boek, de tweede keer raakte me het tweede gedeelte veel meer en dat was somber en zwart.
En... een kinderboek herlezen Gerdientje van W.G. van der Hulst. Als kind vond ik dat zo mooi en zo zielig en nu? wéér prachtig!
Meer niet eigenlijk.
Woordenboeken mag ik ook graag inkijken en me verwonderen en vermaken met woorden, maar atlassen kan ik ook met veel genoegen bekijken.
Ze te zien lees jij veel filosofisch getinte boeken Jom. En ik denk sowieso dat veel mannen andere boeken lezen dan vrouwen.
Ik zou je niet kunnen zeggen waarom je bijv. Hemmerechts zou moeten lezen. (ik ben namelijk niet gecharmeerd van Hemmerechts)
Maar als ik over Reve zou beginnen....
Het is altijd moeilijk een ander te overtuigen van een boek.
Persoonlijk was ik erg onder de indruk van Gail Tsukiyama's De tuin van de Samoerai. Het is een boek dat erg mooi, bijna sereen geschreven is.. Maar of ik jou daar een plezier mee zou doen? Geen idee.
De taal is natuurlijk heel anders dan van de schrijvers die jij leest.
Ben je huiverig voor de nieuwe generatie schrijvers? Hou je van uitvoerige beschrijvingen? Of is het dat je een soort logische volgorde in je leeservaring hebt?
Groet
Bernadet
De stapel nog te herlezen boeken is inmiddels al hoger dan de nog nieuw te lezen boeken.
N.A.V. het dagboek 1974 van Jan Wolkers las ik nog maar eens Turks Fruit en de Walgvogel, was na zoooveeel jaren best wel weer leuk.
Gran Café Boulevard van Tomas Lieske heb ik inmiddels drie keer gelezen en steeds blijf ik daar nieuwe dingen in ontdekken. 'n Prachtig boek
Van de boeken die jij opsomt heb ik er nog maar één gelezen, Irene
m.n. Turks fruit.
Een boek dat je driemaal herleest moet beslist de moeite waard zijn.
Fijn dat je dit thema zo'n goed idee vindt.
Groetjes. Tiba.
Hallo Tiba,
Jullie zijn ongelooflijk, jullie hérlezen ook boeken ?
Hoe doe je dat ? Is er een geheim ?
Hoe doen jullie dat, dat lezen ?
Welke logica volgen jullie ?
Wat bepaalt wat jullie lezen ?
Hallo Jom,
Zelf ben ik niet zo'n veellezer (slechts een schijntje in vergelijking met heel wat anderen op Leestafel). Er was een tijd, lang geleden dat ik echt veeél las. En ja, sommige 'ontdekkingen' die in mijn boekenkast beland zijn, las ik, met een tussenperiode, tot driemaal toe.
Ik denk bv. aan "De herfst van de patriarch" van Marquez. Die schrijver was toen zo'n ontdekking voor mij dat ik hem na verloop van tijd wel moest herlezen.
Nu lees ik vooral op basis van tips hier op Leestafel, en ik moet zeggen, ik heb al heel wat ongekende of nog ongelezen schrijvers ontdekt of gelezen. En daar heb ik geen spijt van.
Voor de rest lees ik gewoonlijk poëzie, maar echt niet systematisch, ik bedoel nooit veel van dezelfde dichter achter elkaar. Ook nooit veel in het verzamelde werk van....(al heb ik er wel een aantal). Waarom weet ik zelf niet. Ik lees eigenlijk liever in bloemlezingen. Zo kom ik regelmatig in bloemlezingen dezelfde gedichten tegen en dat is dan vaak (als het al een tijdje geleden is) een Aha-Erlebnis.
Een boek dat ik prachtig vond, en om een of andere reden weer ter hand wordt genomen, heeft me gewoonlijk op een-twee-drie weer vast, en daar ben ik dan in verzonken, soms rechtstaand aan mijn boekenkast (want nee, eigenlijk heb ik niet de bedoeling om voort te lezen)...
Groetjes. Tiba.
Leuk topic..
Eerst wat ik lees....
Ik ben een late lezer, ruim een jaar of tien nu, en ik ben echt blanco begonnen, gewoon bij de bieb van schrijvers en dichters waar ik wel eens van gehoord had,
en dan maar kijken wat mijn smaak was. Veel van die eerste boeken hebben de grootste indruk gemaakt en behoren nog steeds tot m n favorieten.
En hoe gaat dan..hoe meer je leest hoe meer je wilt lezen, van die schrijver, of van een boek wat in een boek genoemd word...en zo gaat dan maar door.
in de loop der jaren heb ik wel een duidelijke smaak en stijl ontwikkeld, en dat ontwikkeld zich eigenlijk nog steeds door.
En wat ik dan lees..wat op mijn pad komt eigenlijk..hier, of door wat ik hoor van vrienden, of uit recencies etc. Daar zit niet echt een duidelijke lijn in.
Wat ik herlees...
Ik heb een aantal boeken die ik herlees als lezen niet zo goed gaat..gewoon omdat ze makkelijk lezen en ik ze al zo vaak heb gelezen dat ik er nauwelijks bij hoef na te denken, boeken van Rascha Peper bijvorbeeld..
en ik heb boeken die ik af en toe MOET herlezen..Uitverkoren van Chaim Potok lees ik zeker eens per jaar, Marquez herlees ik regelmatig, de ontdekking van de hemel heb ik meerdere malen gelezen, dat soort boeken,
en net als de meeste hier heb ik dan ook nog een grote grote stapel van boeken die ik heel graag nog wel zou willen herlezen,
vaak doordat zo n boek hier op de leestafel besproken wordt zoals pas bv Bezonken rood)...dan denk ik dat MOET ik herlezen
maar in de praktijk gaat de grote stapel ongelezen boeken dan toch vaak voor.
Maar ooit....
Wil
Eerst wat ik lees....
Ik ben een late lezer, ruim een jaar of tien nu, en ik ben echt blanco begonnen, gewoon bij de bieb van schrijvers en dichters waar ik wel eens van gehoord had,
en dan maar kijken wat mijn smaak was. Veel van die eerste boeken hebben de grootste indruk gemaakt en behoren nog steeds tot m n favorieten.
En hoe gaat dan..hoe meer je leest hoe meer je wilt lezen, van die schrijver, of van een boek wat in een boek genoemd word...en zo gaat dan maar door.
in de loop der jaren heb ik wel een duidelijke smaak en stijl ontwikkeld, en dat ontwikkeld zich eigenlijk nog steeds door.
En wat ik dan lees..wat op mijn pad komt eigenlijk..hier, of door wat ik hoor van vrienden, of uit recencies etc. Daar zit niet echt een duidelijke lijn in.
Wat ik herlees...
Ik heb een aantal boeken die ik herlees als lezen niet zo goed gaat..gewoon omdat ze makkelijk lezen en ik ze al zo vaak heb gelezen dat ik er nauwelijks bij hoef na te denken, boeken van Rascha Peper bijvorbeeld..
en ik heb boeken die ik af en toe MOET herlezen..Uitverkoren van Chaim Potok lees ik zeker eens per jaar, Marquez herlees ik regelmatig, de ontdekking van de hemel heb ik meerdere malen gelezen, dat soort boeken,
en net als de meeste hier heb ik dan ook nog een grote grote stapel van boeken die ik heel graag nog wel zou willen herlezen,
vaak doordat zo n boek hier op de leestafel besproken wordt zoals pas bv Bezonken rood)...dan denk ik dat MOET ik herlezen
maar in de praktijk gaat de grote stapel ongelezen boeken dan toch vaak voor.
Maar ooit....
Wil
Wat ik lees:
Ik lees het meeste thriller(altijd al gedaan) en daarnaast lees ik de laatste tijd ook veel fantasy boeken. Heel enkele keer wanneer ik hier een literair boek zie die ik interessant vind, lees ik ook literaire boeken.
Wat ik herlees:
Nu herlees ik niks, ik heb zo'n grote stapel nog te lezen boeken, dat ik geen tijd heb om nog boeken te herlezen. Vroeger heb ik onverkorte versie van De Beproeving meerdere keren gelezen.
Ik lees het meeste thriller(altijd al gedaan) en daarnaast lees ik de laatste tijd ook veel fantasy boeken. Heel enkele keer wanneer ik hier een literair boek zie die ik interessant vind, lees ik ook literaire boeken.
Wat ik herlees:
Nu herlees ik niks, ik heb zo'n grote stapel nog te lezen boeken, dat ik geen tijd heb om nog boeken te herlezen. Vroeger heb ik onverkorte versie van De Beproeving meerdere keren gelezen.
Ja, The Stand, die heb ik ook herhaaldelijk gelezen, en In de Ban van de Ring, en Waterschapsheuvel. Drie boeken die zeker ook in mijn top-tien komen..Het lied van de loopgraven..
Ik herlees niet zo vaak meer..laatst nog wel een boek van John Fowler, en een van Nilgun Yerli, maar dat is dan meestal "in opdracht". De stapel herleesboeken is net zo groot als mijn boekenkast(en), want wat daar staat is allemaal het herlezen waard!!
Ik herlees niet zo vaak meer..laatst nog wel een boek van John Fowler, en een van Nilgun Yerli, maar dat is dan meestal "in opdracht". De stapel herleesboeken is net zo groot als mijn boekenkast(en), want wat daar staat is allemaal het herlezen waard!!
Sommige mensen vinden het jammer als je geld uitgeeft aan een literaire roman. Ik koop deze dan ook alleen als ik zeker weet dat het boek meerdere malen door mij gelezen zal worden! Zo heb je inderdaad je favoriete auteurs, waar je dan ook (bijna) alles van in huis hebt.
En ja Marjo, In de ban de ring van Tolkien, las ik voor het eerst toen ik 16 jaar oud was (prismapockets). Ze liggen nu nog (35jaarlater) versleten, kapotgelezen op mijn nachtkastje!
groetjes,
Irene
En ja Marjo, In de ban de ring van Tolkien, las ik voor het eerst toen ik 16 jaar oud was (prismapockets). Ze liggen nu nog (35jaarlater) versleten, kapotgelezen op mijn nachtkastje!
groetjes,
Irene
Waarom herlees ik?
Omdat ik soms niet in de stemming ben om in een nieuw boek te beginnen, zo'n boek waarvan je maar moet afwachten of het de moeite waard is en dat altijd weer moeite kost om erin te komen.
Maar als ik daar wel voor in de stemming ben (onafgeleid door geestelijk fastfood als de tv en de computer) lees ik veel en obsessief.
Wat ik herlees? 'De verborgen Geschiedenis' (zes keer), De autobiografische romans van Frank Mc Court, Bezonken Rood van Jeroen Brouwers, etc.
Maar goed Jom, ik vond je stuk vermakelijk om te lezen, maar sla stijf achterover van de boeken die je leest. Het zou mij duizelen, ik zou geen grip kunnen krijgen op de lange complexe zinnen, compact geschreven.
Omdat ik soms niet in de stemming ben om in een nieuw boek te beginnen, zo'n boek waarvan je maar moet afwachten of het de moeite waard is en dat altijd weer moeite kost om erin te komen.
Maar als ik daar wel voor in de stemming ben (onafgeleid door geestelijk fastfood als de tv en de computer) lees ik veel en obsessief.
Wat ik herlees? 'De verborgen Geschiedenis' (zes keer), De autobiografische romans van Frank Mc Court, Bezonken Rood van Jeroen Brouwers, etc.
Maar goed Jom, ik vond je stuk vermakelijk om te lezen, maar sla stijf achterover van de boeken die je leest. Het zou mij duizelen, ik zou geen grip kunnen krijgen op de lange complexe zinnen, compact geschreven.
Naar mijn mening is ieder goed boek het herlezen waard. Waarom? Omdat een goed boek niet alles in een keer prijs geeft. Dat je sommige boeken pas waardeert op hun waarde nadat je ze herlezen hebt. Ik lees aan de ene kant boeken opnieuw om ik dat een bijzondere sfeer opnieuw wil proeven, aan de andere kant vergen complexe boeken meerdere malen herlezen om alles eruit te halen en te begrijpen. Maar andere boeken blijven herlezenswaardig, omdat ze hun raadselachtigheid behouden.
Ik vraag me af of Jom ook deze wereldklassiekers ook in de orginele taal leest? Ik lees ze zoveel mogelijk als mijn taalkennis (Duits en Engels) toelaat in de orginele taal. Maar in het Frans, Italiaans of Spaans moet ik ook genoegen nemen met de vertaling.
Van deze oudjes heb ik De Ilias en the odyssey van Homerus gelezen, een deel van Dante's La divina Comedia. Milton's Paradise Lost staat nog op het programma. Ook moet Metamorfosen van Ovidius lezen, heb ik vorig jaar gekocht. Daarnaast inderdaad het filosofische werk van Schopenhauer en Nietzsche zeker. Ik heb beide compleet in het Duits
staan. Herfstij van Huizenga heb ik vorig jaar gekocht, nog niet gelezen.
Faust van Goethe een maal gelezen.
Ik ben wel benieuwd Jom of je je ook gewaagd heb aan de Duitse romanticus Jean Paul. Ik heb sindskort 3 romans van hem staan en was begonnen in Tristan, maar zoals iemand mij waarschuwde dat het heel weerbarstig, complex proza is, heb ik al geweten! Maar ik geeft niet, Proust roman cyclus Op zoek naar de verloren tijd kwam ik ook pas na 4 pogingen in!
Ik vraag me af of Jom ook deze wereldklassiekers ook in de orginele taal leest? Ik lees ze zoveel mogelijk als mijn taalkennis (Duits en Engels) toelaat in de orginele taal. Maar in het Frans, Italiaans of Spaans moet ik ook genoegen nemen met de vertaling.
Van deze oudjes heb ik De Ilias en the odyssey van Homerus gelezen, een deel van Dante's La divina Comedia. Milton's Paradise Lost staat nog op het programma. Ook moet Metamorfosen van Ovidius lezen, heb ik vorig jaar gekocht. Daarnaast inderdaad het filosofische werk van Schopenhauer en Nietzsche zeker. Ik heb beide compleet in het Duits
staan. Herfstij van Huizenga heb ik vorig jaar gekocht, nog niet gelezen.
Faust van Goethe een maal gelezen.
Ik ben wel benieuwd Jom of je je ook gewaagd heb aan de Duitse romanticus Jean Paul. Ik heb sindskort 3 romans van hem staan en was begonnen in Tristan, maar zoals iemand mij waarschuwde dat het heel weerbarstig, complex proza is, heb ik al geweten! Maar ik geeft niet, Proust roman cyclus Op zoek naar de verloren tijd kwam ik ook pas na 4 pogingen in!
Hallo Rotor,
Ik lees in het Nederlands, Frans, en Engels.
Meer niet.
Duits alleen in tweetalige edities.
De stiltes en spaties allemaal in het origineel,
in een ontastbaar Braille,
en dat is niet zelden het belangrijkste in de poëzie.
Ik moet het voor het overige hebben van vertalingen.
Dat is echter niet zo erg, want mij interesseert vooral het mededeelbare,
het ver-taal-bare in de literatuur.
Naar wat tussen de lijnen staat moet je dan wel met des te meer omhaal hengelen.
Maar je leert er zodoende goed mee vermoeden,
en flexibel interpreteren.
Het oefent je wendbaarheid in een verengde tussenregelruimte.
Als je dicht moet je ook zeer veel naar de juiste woorden voelen.
Het is dan niet zo erg als een gedicht bijna een devinette wordt.
Een invulrijmpje. Ook dat is instructief.
Vind ik.
Groeten, Rotor, hou het draaiende.
PS
Jean Paul ?
Ik ben ooit begonnen aan "Hyperion" van Hölderlin
(machtig dichter vind ik, maar als romancier...).
Zijn “Diotima” vond dat zo ongelooflijk mooi,
maar ik vond het van een onwezenlijke verheven gezwollenheid.
Ik heb dus wat schrik van Jean Paul.
PS-PS
Als Kesselloniër en als dichter leef ik tweemaal
op een taalgrens
- op de grens met de Romaanse wereld
- en op de grens van het onzegbare.
Dat is misschien een voordeel in het taalgevoelen.
Ik lees in het Nederlands, Frans, en Engels.
Meer niet.
Duits alleen in tweetalige edities.
De stiltes en spaties allemaal in het origineel,
in een ontastbaar Braille,
en dat is niet zelden het belangrijkste in de poëzie.
Ik moet het voor het overige hebben van vertalingen.
Dat is echter niet zo erg, want mij interesseert vooral het mededeelbare,
het ver-taal-bare in de literatuur.
Naar wat tussen de lijnen staat moet je dan wel met des te meer omhaal hengelen.
Maar je leert er zodoende goed mee vermoeden,
en flexibel interpreteren.
Het oefent je wendbaarheid in een verengde tussenregelruimte.
Als je dicht moet je ook zeer veel naar de juiste woorden voelen.
Het is dan niet zo erg als een gedicht bijna een devinette wordt.
Een invulrijmpje. Ook dat is instructief.
Vind ik.
Groeten, Rotor, hou het draaiende.
PS
Jean Paul ?
Ik ben ooit begonnen aan "Hyperion" van Hölderlin
(machtig dichter vind ik, maar als romancier...).
Zijn “Diotima” vond dat zo ongelooflijk mooi,
maar ik vond het van een onwezenlijke verheven gezwollenheid.
Ik heb dus wat schrik van Jean Paul.
PS-PS
Als Kesselloniër en als dichter leef ik tweemaal
op een taalgrens
- op de grens met de Romaanse wereld
- en op de grens van het onzegbare.
Dat is misschien een voordeel in het taalgevoelen.
.
Hallo Jom,
Vind je het niet jammer, dat je niet in het Frans, Italiaans en bv Spaans kunt lezen? Hoe goed een vertaling ook mag zijn, ik heb gemerkt dat iedere taal weer anders is, dat er in het Duits en Engels woorden bestaan, waar geen Nederlands equivalent bestaat. Iedere taal heeft ook zo weer zijn eigen sfeer, daarom vind ik het echt jammer dat ik Proust niet in het Frans kan lezen. Ik kan wel oefenen met de gedichten van Beaudelaire die ik in het Frans en Nederlands heb staan.
Ik ben altijd aan het lezen, op alle fronten (ik bedoel allerlei onderwerpen in studieboeken) lezen in mijn lust en mijn leven en gaat zelfs nog dieper.
Ik moet zeggen dat ik het heel bijzonder vind hier iemand tegen te komen, die de klassiekers uit het verleden niet alleen nog leest, maar er ook mee wegloopt, dat zie je tegenwoordig niet veel meer.
Ik heb vroeger wat gedichten van Holderlin gelezen, maar die pakten mij toen niet.
Jean Paul was in zijn tijd even beroemd als Goethe! Zijn boeken werden vooral door vrouwelijke lezers gelezen en die zwermden ook bewonderend om hem heen. Hij was van arme komaf, maar wist zich ondanks zijn moeilijkheden toch een tijdje universitair te scholen.
Ik moet trouwens nog wat herstellen, het is natuurlijk niet Tristan (dat is bij Wagner in de opera) maar Titan, de roman van bijna 1000 bladzijden wat ik bedoel.
Heb je trouwens al eens andere schrijvers uit de Duitse romantiek geprobeerd? Zoals Joseph Von Eichendorff, Ludwig Tieck en ETA Hoffmann (Die Eliziere des Teufels, dat is een heerlijk en knap boek!).
Als ik echter je laatste ps goed lees, moet ik haast concluderen dat je zelf een romanticus bent!
Ik heb trouwens vroeger ook nog het grote dichtwerk "Trolius and Cresside van Jeffrey Chaucer uit de, ik geloof 14de eeuw gelezen. Dat was pittig, maar ik vond het wel prachtig.
Vind je het niet jammer, dat je niet in het Frans, Italiaans en bv Spaans kunt lezen? Hoe goed een vertaling ook mag zijn, ik heb gemerkt dat iedere taal weer anders is, dat er in het Duits en Engels woorden bestaan, waar geen Nederlands equivalent bestaat. Iedere taal heeft ook zo weer zijn eigen sfeer, daarom vind ik het echt jammer dat ik Proust niet in het Frans kan lezen. Ik kan wel oefenen met de gedichten van Beaudelaire die ik in het Frans en Nederlands heb staan.
Ik ben altijd aan het lezen, op alle fronten (ik bedoel allerlei onderwerpen in studieboeken) lezen in mijn lust en mijn leven en gaat zelfs nog dieper.
Ik moet zeggen dat ik het heel bijzonder vind hier iemand tegen te komen, die de klassiekers uit het verleden niet alleen nog leest, maar er ook mee wegloopt, dat zie je tegenwoordig niet veel meer.
Ik heb vroeger wat gedichten van Holderlin gelezen, maar die pakten mij toen niet.
Jean Paul was in zijn tijd even beroemd als Goethe! Zijn boeken werden vooral door vrouwelijke lezers gelezen en die zwermden ook bewonderend om hem heen. Hij was van arme komaf, maar wist zich ondanks zijn moeilijkheden toch een tijdje universitair te scholen.
Ik moet trouwens nog wat herstellen, het is natuurlijk niet Tristan (dat is bij Wagner in de opera) maar Titan, de roman van bijna 1000 bladzijden wat ik bedoel.
Heb je trouwens al eens andere schrijvers uit de Duitse romantiek geprobeerd? Zoals Joseph Von Eichendorff, Ludwig Tieck en ETA Hoffmann (Die Eliziere des Teufels, dat is een heerlijk en knap boek!).
Als ik echter je laatste ps goed lees, moet ik haast concluderen dat je zelf een romanticus bent!
Ik heb trouwens vroeger ook nog het grote dichtwerk "Trolius and Cresside van Jeffrey Chaucer uit de, ik geloof 14de eeuw gelezen. Dat was pittig, maar ik vond het wel prachtig.
Beste Rotor,
Ik weet dat het eigenlijk zonde is om vertalingen te lezen,
maar ik heb geen tijd, ik moet kiezen : schrijven of lezen.
Ik onderhoud enkel mijn Frans en Engels. En dan nog louter de passieve taalkennis.
En dat gaat nu moeizamer dan vroeger.
Vreemd, hoe minder tijd men nog heeft in het leven hoe trager men wordt...
(En de jeugd is daarentegen altijd in alles gehaast, terwijl ze nog alle tijd heeft.
De jeugd droomt ook de oude dromen,
terwijl de ouderen een steeds kleinere rol spelen in hun eigen toekomstdromen.
Evenveel paradoxen. Maar dit terzijde.)
Maar ik ben heel blij dat ik de schoonheid van die talen sterk voel.
Van von Kleist heb ik “Over het marionettentheater” gelezen,
en van Novalis stukken uit zijn “Encyclopedie”.
Ik wantrouw die romantici een beetje, ze zijn zo vlug oneerlijk, vind ik,
historisch volgroeide pubers.
Als je het vuur en de massiviteit van Goethe’s liefdesverklaringen vergelijkt
met de ijselijke vluchtigheid van zijn liefdes...
Een dichter moet je niet alleen op zijn woorden nemen, denk ik,
want een goed gedicht laat het niet bij woorden.
gg
PS
Mijn Tsvetaeva schrijft ergens in haar cahiers dat
wanneer een dichter een gevoel kan vertalen naar het geschreven woord,
men dat gevoel a fortiori kan vertalen van de ene taal naar de andere.
En daar zit waarheid in, meen ik.
Voor mij is zelfs de vorm bijkomstig : het vertaalbare, mededeelbare aan een gedicht is voor mij de essentie ervan. Een gedicht moet in de eerste plaats een brug zijn, evenveel verbinden als ontsluiten.
Ik weet dat het eigenlijk zonde is om vertalingen te lezen,
maar ik heb geen tijd, ik moet kiezen : schrijven of lezen.
Ik onderhoud enkel mijn Frans en Engels. En dan nog louter de passieve taalkennis.
En dat gaat nu moeizamer dan vroeger.
Vreemd, hoe minder tijd men nog heeft in het leven hoe trager men wordt...
(En de jeugd is daarentegen altijd in alles gehaast, terwijl ze nog alle tijd heeft.
De jeugd droomt ook de oude dromen,
terwijl de ouderen een steeds kleinere rol spelen in hun eigen toekomstdromen.
Evenveel paradoxen. Maar dit terzijde.)
Maar ik ben heel blij dat ik de schoonheid van die talen sterk voel.
Van von Kleist heb ik “Over het marionettentheater” gelezen,
en van Novalis stukken uit zijn “Encyclopedie”.
Ik wantrouw die romantici een beetje, ze zijn zo vlug oneerlijk, vind ik,
historisch volgroeide pubers.
Als je het vuur en de massiviteit van Goethe’s liefdesverklaringen vergelijkt
met de ijselijke vluchtigheid van zijn liefdes...
Een dichter moet je niet alleen op zijn woorden nemen, denk ik,
want een goed gedicht laat het niet bij woorden.
gg
PS
Mijn Tsvetaeva schrijft ergens in haar cahiers dat
wanneer een dichter een gevoel kan vertalen naar het geschreven woord,
men dat gevoel a fortiori kan vertalen van de ene taal naar de andere.
En daar zit waarheid in, meen ik.
Voor mij is zelfs de vorm bijkomstig : het vertaalbare, mededeelbare aan een gedicht is voor mij de essentie ervan. Een gedicht moet in de eerste plaats een brug zijn, evenveel verbinden als ontsluiten.
Hallo Jom,
Sorry dat ik niet eerder gereageerd heb, maar soms is er hier zo'n stapel onderwerpen boven opgekomen, dat ik het onderwerp waar ik laatst op gereageerd heb niet meer zie staan! Of dat ik zelf niet meer weet onder welke groep het stond.
Nou hier ben ik dan weer.
Ja, ik kan het zondermeer ben je eens zijn, in mijn leven is er ook geen plaats om speciaal een taal te gaan leren. Ik doe het dus naar mijn moedertaal met Duits en Engels en leer daar iedere dag weer bij.
Jij schreef "Vreemd, hoe minder tijd men nog heeft in het leven hoe trager men wordt..."
Hoe bedoel je dat? Dat je wanhopig begint worden, dat je defaitistisch wordt?
Verder schreef je "De jeugd droomt ook de oude dromen", dat is heel mooi gezegd, maar wat bedoel je daar mee. Mijn ervaring is juist het tegenovergestelde, dat veel van de huidige jeugden eigenlijk geen verleden meer hebben. Dat hun kennis van de wereld niet verder dan 10 jaar terug gaat, daarvoor is het een zwart gat. Ik kon het niet geloven, maar velen schijnen alleen nog maar met een kort-termijn geheugen te werken. Ik als geschiedenisliefhebber bij uitstek kan me eigenlijk geen voorstelling maken, dat iemand niet meer op de hoogte is wat in die explosieve en dynamische 20ste eeuw allemaal gebeurd is en hoe dit heden ten dage nog doorwerkt.
Von Kleist heb ik nog niet gelezen. Dit jaar is er in Nederland nog een stuk van hem opgevoerd. Ik wil echter nog werk van deze schrijver in boekvorm aanschaffen. “Over het marionettentheater” is stuk wat me zeker interesseert. Hoeveel poppen op mensen lijken en verschillen is iets wat me mateloos fascineert. Novalis filosofische werk kijk ik echt naar uit; ik heb tot nog toe alleen zijn door tussenkomst van de dood onaffe “Heinrich von Ofterdingen” gelezen.
(Historische) Volgroeide pubers is weer een contradictie, maar bewijst wel dat je hen diepere kennis toedicht. Het grappige is, hoewel je de romantici wantrouwt, lijk je me zelf ook iemand die vaker twijfelt, een typische eigenschap van een romanticus. Wat bedoel je dat romantici vlug oneerlijk zijn? Het is interessant dat je Goethe erbij haalt. Goethe keerde zich al snel tegen de romantici. Een belangrijk argument hier voor is zijn rol als beoordeelder bij een schilderijententoonstelling waar de romantici voor het eerst hun visie op de werkelijkheid presenteerden. Goethe stelde zich heel klassiek op en weg ze fantasierijke schilderijen van Friederich e.a. af. Later zijn nog meer uitspraken over de romantici uit zijn mond opgetekend, de heftigste was dat hij zich niet als een romanticus beschouwde en niet tot deze groep wilde behoren. Logisch dat Goethe zich aan de ene kant afzette, hij wilde zelf uniek de geschiedenis in gaan. Aan de andere kant spreekt Goethe zichzelf tegen omdat er in zijn werk genoeg romantische trekken aanwezig zijn.
Wat mij aanspreekt bij de romantici is dat ze je wegvoeren van het bekende, al te vanzelfsprekende, naar oorden waar gevoelens en gedachten in nevelen gehuld blijven, waardoor die verhalen voor mij immer boeiend blijven. Niet alles moet ontraadseld worden, er moet plaats blijven voor het mysterie. En ja een romanticus is net een kind wat staat voor het labyrinth van het leven staat en probeert te achterhalen welke kant hij beste uit kan gaan. Het is altijd een gok of het de goede kant is, maar aan de andere kant leveren beide wegen een spannend avontuur op. Maar het is ook zo dat de romantici door hun dialogen (zie de boeiende gesprekken over kunst in Franz Sternsbalds Wanderungen van Ludwig Tieck) tot grote wijsheden zijn gekomen.
Sorry dat ik niet eerder gereageerd heb, maar soms is er hier zo'n stapel onderwerpen boven opgekomen, dat ik het onderwerp waar ik laatst op gereageerd heb niet meer zie staan! Of dat ik zelf niet meer weet onder welke groep het stond.
Nou hier ben ik dan weer.
Ja, ik kan het zondermeer ben je eens zijn, in mijn leven is er ook geen plaats om speciaal een taal te gaan leren. Ik doe het dus naar mijn moedertaal met Duits en Engels en leer daar iedere dag weer bij.
Jij schreef "Vreemd, hoe minder tijd men nog heeft in het leven hoe trager men wordt..."
Hoe bedoel je dat? Dat je wanhopig begint worden, dat je defaitistisch wordt?
Verder schreef je "De jeugd droomt ook de oude dromen", dat is heel mooi gezegd, maar wat bedoel je daar mee. Mijn ervaring is juist het tegenovergestelde, dat veel van de huidige jeugden eigenlijk geen verleden meer hebben. Dat hun kennis van de wereld niet verder dan 10 jaar terug gaat, daarvoor is het een zwart gat. Ik kon het niet geloven, maar velen schijnen alleen nog maar met een kort-termijn geheugen te werken. Ik als geschiedenisliefhebber bij uitstek kan me eigenlijk geen voorstelling maken, dat iemand niet meer op de hoogte is wat in die explosieve en dynamische 20ste eeuw allemaal gebeurd is en hoe dit heden ten dage nog doorwerkt.
Von Kleist heb ik nog niet gelezen. Dit jaar is er in Nederland nog een stuk van hem opgevoerd. Ik wil echter nog werk van deze schrijver in boekvorm aanschaffen. “Over het marionettentheater” is stuk wat me zeker interesseert. Hoeveel poppen op mensen lijken en verschillen is iets wat me mateloos fascineert. Novalis filosofische werk kijk ik echt naar uit; ik heb tot nog toe alleen zijn door tussenkomst van de dood onaffe “Heinrich von Ofterdingen” gelezen.
(Historische) Volgroeide pubers is weer een contradictie, maar bewijst wel dat je hen diepere kennis toedicht. Het grappige is, hoewel je de romantici wantrouwt, lijk je me zelf ook iemand die vaker twijfelt, een typische eigenschap van een romanticus. Wat bedoel je dat romantici vlug oneerlijk zijn? Het is interessant dat je Goethe erbij haalt. Goethe keerde zich al snel tegen de romantici. Een belangrijk argument hier voor is zijn rol als beoordeelder bij een schilderijententoonstelling waar de romantici voor het eerst hun visie op de werkelijkheid presenteerden. Goethe stelde zich heel klassiek op en weg ze fantasierijke schilderijen van Friederich e.a. af. Later zijn nog meer uitspraken over de romantici uit zijn mond opgetekend, de heftigste was dat hij zich niet als een romanticus beschouwde en niet tot deze groep wilde behoren. Logisch dat Goethe zich aan de ene kant afzette, hij wilde zelf uniek de geschiedenis in gaan. Aan de andere kant spreekt Goethe zichzelf tegen omdat er in zijn werk genoeg romantische trekken aanwezig zijn.
Wat mij aanspreekt bij de romantici is dat ze je wegvoeren van het bekende, al te vanzelfsprekende, naar oorden waar gevoelens en gedachten in nevelen gehuld blijven, waardoor die verhalen voor mij immer boeiend blijven. Niet alles moet ontraadseld worden, er moet plaats blijven voor het mysterie. En ja een romanticus is net een kind wat staat voor het labyrinth van het leven staat en probeert te achterhalen welke kant hij beste uit kan gaan. Het is altijd een gok of het de goede kant is, maar aan de andere kant leveren beide wegen een spannend avontuur op. Maar het is ook zo dat de romantici door hun dialogen (zie de boeiende gesprekken over kunst in Franz Sternsbalds Wanderungen van Ludwig Tieck) tot grote wijsheden zijn gekomen.
oei !
Hallo Rotor,
Ik ontdek pas nu je antwoord.
Zo'n forum blijft voor mij een doolhof.
Dankje voor je reactie.
Vele vele interessante dingen aangeraakt.
Repliek volgt.
gg
Ik ontdek pas nu je antwoord.
Zo'n forum blijft voor mij een doolhof.
Dankje voor je reactie.
Vele vele interessante dingen aangeraakt.
Repliek volgt.
gg
Hallo Jom,
Ja, een doolhof is het hier soms zeker, ondanks dat Bernadet, alles netjes heeft ingedeeld, blijft het soms zoeken door de enorme hoeveelheid onderwerpen en bijdragen. Maar dat maakt ook weer spannend!
Ik heb trouwens goed nieuws wat Jean Paul aangaat. Ik ben opnieuw begonnen en nu kon ik wel het verhaal volgen. Hij schrijft op een unieke wijze, haast als in een droom (ik bedoel de manier hoe hij soms afdwaalt, gaat zo sluipend dat je als lezer ongemerkt volgt). Maar ik ben geboeid en lees door. Ik moet hier proberen constant aan door te lezen, anders ben ik bang dat ik zaken ga kwijt raken, door de complexiteit.
Ik ben heel benieuwd naar je gedegen commentaar.
groeten,
Roel
Ja, een doolhof is het hier soms zeker, ondanks dat Bernadet, alles netjes heeft ingedeeld, blijft het soms zoeken door de enorme hoeveelheid onderwerpen en bijdragen. Maar dat maakt ook weer spannend!
Ik heb trouwens goed nieuws wat Jean Paul aangaat. Ik ben opnieuw begonnen en nu kon ik wel het verhaal volgen. Hij schrijft op een unieke wijze, haast als in een droom (ik bedoel de manier hoe hij soms afdwaalt, gaat zo sluipend dat je als lezer ongemerkt volgt). Maar ik ben geboeid en lees door. Ik moet hier proberen constant aan door te lezen, anders ben ik bang dat ik zaken ga kwijt raken, door de complexiteit.
Ik ben heel benieuwd naar je gedegen commentaar.
groeten,
Roel
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 95 gasten