50 vragen Vraag 11 Lees jij kookboeken?
50 vragen Vraag 11 Lees jij kookboeken?
Vraag 1 Wat is je leesvoornemen voor 2017?
Al jaren volg ik de fraaie, doordachte berichten en recensies van Jannie Trouwborst op haar blog Mijn Boekenkast en een enkele keer verschijnt er tot mijn grote vreugde ook een recensie op Leestafel van haar hand. Vorig jaar deed Jannie mee aan de Leesuitdaging zoals die gepresenteerd werd in 'De wereld van Hendrik Jan' waarin vijftig vragen over boeken en lezen werden gesteld. Dat idee sprak me aan en dit jaar probeer ik elke week een vraag van Hendrik Jan te beantwoorden. De eerste vraag ligt voor de hand, maar is niet zo eenvoudig te beantwoorden merkte ik.
Leesvoornemen 2017
De meeste mensen roepen dat ze meer boeken willen lezen maar mijn voornemen is het tegengestelde. Ik wil minder gaan lezen!
Er verschijnen namelijk zoveel boeken die me aanspreken en heel graag wil lezen, dat de stapels boeken in huis groter en groter worden. Maar door dat rijke bezit, merk ik dat ik me nauwelijks de tijd gun om een boek in alle rust te lezen want het volgende boek ligt alweer te lonken. Soms ben ik zo jachtig aan het lezen dat ik me later nauwelijks meer iets weet over het boek en dat vind ik niet prettig. Zelf vind ik namelijk niets lekkerder dan een gelezen boek uit de kast pakken en je dan bijvoorbeeld het prachtige verhaal weer te herinneren.
Aandacht
Op school vond ik het ook heerlijk als we een boek moesten analyseren, dan zocht ik allerlei informatie over de schrijver op, misschien herkende ik dan iets in het verhaal. Ik kon in alle rust heerlijk opgaan in het woordgebruik, het verloop, de stijl, de inhoud, de opbouw enz. Dat was genieten, je proefde het boek, je nam het helemaal in al zijn facetten tot je. Het hele boek bloeide open, begon meer te 'spreken'.
Die aandacht voor een boek, die tijd gun ik me niet meer en ik mis het.
(Daarom lees ik ook zo graag het blog van Jannie Trouwborst omdat zij nog wél in het boek duikt en grondig analyseert en bespreekt.)
Mijn voornemen is dus om daar verandering in brengen, weer met volle aandacht te gaan lezen, zodat ik me later het boek wel weer herinner.
Ik ben heel benieuwd of ik mijn hebberigheid naar boeken zal kunnen beheersen. Maar dat zal ik pas aan het eind van dit jaar weten.
Dettie, 2 januari 2017
Al jaren volg ik de fraaie, doordachte berichten en recensies van Jannie Trouwborst op haar blog Mijn Boekenkast en een enkele keer verschijnt er tot mijn grote vreugde ook een recensie op Leestafel van haar hand. Vorig jaar deed Jannie mee aan de Leesuitdaging zoals die gepresenteerd werd in 'De wereld van Hendrik Jan' waarin vijftig vragen over boeken en lezen werden gesteld. Dat idee sprak me aan en dit jaar probeer ik elke week een vraag van Hendrik Jan te beantwoorden. De eerste vraag ligt voor de hand, maar is niet zo eenvoudig te beantwoorden merkte ik.
Leesvoornemen 2017
De meeste mensen roepen dat ze meer boeken willen lezen maar mijn voornemen is het tegengestelde. Ik wil minder gaan lezen!
Er verschijnen namelijk zoveel boeken die me aanspreken en heel graag wil lezen, dat de stapels boeken in huis groter en groter worden. Maar door dat rijke bezit, merk ik dat ik me nauwelijks de tijd gun om een boek in alle rust te lezen want het volgende boek ligt alweer te lonken. Soms ben ik zo jachtig aan het lezen dat ik me later nauwelijks meer iets weet over het boek en dat vind ik niet prettig. Zelf vind ik namelijk niets lekkerder dan een gelezen boek uit de kast pakken en je dan bijvoorbeeld het prachtige verhaal weer te herinneren.
Aandacht
Op school vond ik het ook heerlijk als we een boek moesten analyseren, dan zocht ik allerlei informatie over de schrijver op, misschien herkende ik dan iets in het verhaal. Ik kon in alle rust heerlijk opgaan in het woordgebruik, het verloop, de stijl, de inhoud, de opbouw enz. Dat was genieten, je proefde het boek, je nam het helemaal in al zijn facetten tot je. Het hele boek bloeide open, begon meer te 'spreken'.
Die aandacht voor een boek, die tijd gun ik me niet meer en ik mis het.
(Daarom lees ik ook zo graag het blog van Jannie Trouwborst omdat zij nog wél in het boek duikt en grondig analyseert en bespreekt.)
Mijn voornemen is dus om daar verandering in brengen, weer met volle aandacht te gaan lezen, zodat ik me later het boek wel weer herinner.
Ik ben heel benieuwd of ik mijn hebberigheid naar boeken zal kunnen beheersen. Maar dat zal ik pas aan het eind van dit jaar weten.
Dettie, 2 januari 2017
Re: 50 vragen Vraag 1 Wat is je leesvoornemen voor 2017?
Sterkte dan. Ik zou het niet kunnen. ik ben een echte veellezer. Niet dat ik streef naar zo veel mogelijk, ik hoef geen kwantum te halen, maar precies zoals je zegt: er is zoveel aanbod en ik wil (bijna) alles...
Re: 50 vragen Vraag 1 Wat is je leesvoornemen voor 2017?
Tja, daar ben ik het wel mee eens. Ik lees voor m'n plezier en misschien zo veel mogelijk, althans voor zo ver m'n andere bezigheden er niet onder lijden.
Maar het bijbehorende onderwerp op het forum is niet toegankelijk voor mij, maar misschien komt dat nog.
Als ik al een voornemen heb, dan is dat om eindelijk eens een stuk op te schieten in het zeer dikke (2 boeken) eerste deel van de zeer uitgebreide Beatles biografie.
Maar het bijbehorende onderwerp op het forum is niet toegankelijk voor mij, maar misschien komt dat nog.
Als ik al een voornemen heb, dan is dat om eindelijk eens een stuk op te schieten in het zeer dikke (2 boeken) eerste deel van de zeer uitgebreide Beatles biografie.
Re: 50 vragen Vraag 1 Wat is je leesvoornemen voor 2017?
Nee dat bijbehorende forumitem werkt niet, ik had alleen de naam veranderd van columns in 50 vragen en toen kwam er ineens de melding bij dat item dat je in moet loggen. Ben al de hele tijd aan het speuren hoe ik dat kan verhelpen maar snap er weinig van als ik eerlijk ben, die computertaal is lastig.
Dettie
Dettie
Re: 50 vragen Vraag 1 Wat is je leesvoornemen voor 2017?
Ik weet niet hoe het zit, maar bij de rubriek over literaire tijdschriften was dit eerst ook het geval.
Re: 50 vragen Vraag 1 Wat is je leesvoornemen voor 2017?
Ja ik weet het, daarom is dat item eveneens verplaatst.
Dettie
Dettie
Re: 50 vragen Vraag 1 Wat is je leesvoornemen voor 2017?
Leesvoornemen voor 2017? Niets bijzonders, zoveel mogelijk lezen op dezelfde manier als altijd....
Re: 50 vragen
Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Vandaag is vraag twee aan de beurt, 'Wat vertelt jouw boekenkast over jou?' Een interessante vraag die ik mezelf overigens nog nooit gesteld heb.
Inhoud
Inderdaad, wat vertellen onze boekenkasten eigenlijk over ons? Laat je met de inhoud van de kasten zien wie je bent?
Er zijn ook mensen die uiterlijk fraaie boeken kopen omdat ze er in de kast zo indrukwekkend uitzien en ze vervolgens niet lezen, bedacht ik me even later. En hoe zit het met mensen die alleen die boeken lezen die een belangrijke prijs gewonnen hebben of bijvoorbeeld in DWDD besproken zijn? Kunnen we dan aan hun boekenkast zien wie ze zijn? Zijn dat mensen die alleen maar populaire titels lezen om erbij te horen? Of zijn dat mensen die weinig tijd hebben maar toch wel een beetje op de hoogte willen blijven van wat er zoal geschreven wordt?
Ik stelde me vervolgens voor dat ik voor het eerst bij iemand op bezoek kom en diegene heeft geen boeken in huis? Hoe is dat dan? Mis ik de boeken, mis ik de kasten? Nee, als ik eerlijk ben. Ik kom voor de persoon niet voor zijn of haar boeken.
Maar als er wél boeken in huis zijn? Wat gebeurt er dán?
Dan maakt mijn hart een sprongetje, vooral als er veel boeken zijn in grote kasten of liggend op tafel. Dan voel ik een vorm van opluchting en blijdschap en ook een vorm van thuiskomen. Ik heb de neiging om gelijk naar de kasten te stappen en te kijken wat er zoal in staat. En de vreugde is helemaal compleet als ik boeken aantref die ik zelf ook met groot genoegen gelezen heb en nog steeds koester. Er is dan gelijk een klik, een band met de eigenaar van de boekenkast. Het geeft iets extra's. Je voelt dat je met diegene wel zal kunnen opschieten.
In zoverre vertelt een boekenkast inderdaad wel iets.
De vraag
Maar dan kom ik bij de gestelde vraag. Geven mijn boekenkasten weer wie ik ben? Wat vertellen mijn boekenkasten aan andere mensen?
Dat is een aparte gewaarwording als je daar ineens op gaat letten. Ik heb meerdere boekenkasten waarvan één wordt gedeeld met mijn man, dat is de hele grote boekenkast in de huiskamer. Die kast is voornamelijk gevuld met boeken van mijn man, maar ze gaan wel over gedeelde interesses. Zoals kunstboeken, boeken over vogels, insecten, planten, de natuur, de duinen etc. De rest van de kast staat vol met boeken die het interessegebied van mijn man vertegenwoordigen zoals, schaakboeken, boeken over filosofen en filosofie, geschiedenisboeken etc.
Eén plank kan ik echt mijn plank noemen, daar staan de prentenboeken waarvan de prenten zo mooi zijn dat ik het diep in mijn hart kunstboeken noem.
In het kamertje waar mijn computer staat, staan twee hoge boekenkasten die ik de gevuld heb met 'mijn' boeken. Een plank staat vol woordenboeken en boeken over taal. Daar kan ik met enorm veel plezier in lezen en nieuwe woorden in ontdekken. Twee andere planken staan vol met poëziebundels. Ook is een plank gevuld met bijna al het werk van Sandór Márai, de door mij zeer geliefde schrijver, aangevuld met andere zeer gekoesterde romans. Verder een halve plank met boeken over schrijven en een hele plank met boeken over de wereldgodsdiensten. Een halve plank met boeken van de Spaanse bibliotheek die me gek genoeg altijd aantrekken en afstoten. Helemaal bovenin boeken over computerprogramma's die ik niet meer gebruik. Voor de rest staan in die kast twee series van 12 boeken over architecten en kunstenaars, met veel plezier gelezen, en verder de romans die ik wil houden. (ik geef namelijk ook heel veel boeken weg)
Ik noem deze kasten altijd mijn indrukwekkende kast, niet om indruk te maken maar omdat de boeken zo'n grote indruk op me maakten.
De twee hoge kasten in de slaapkamer staan daarentegen weer vol met prachtige kinderboeken en boeken over de werking van de geest, zelfreflectie, meditatie, baghavad gita, yoga, inhoudelijk en uiterlijk fraaie kleine boekjes van bijv. Seneca en Pinkola Estes, Eknath Easwaran etc. waar ik erg van kan genieten, ze worden keer op keer gelezen. Sommige boeken zijn bijna bijbeltjes geworden.
Ook staan er in die kasten boeken waarvan ik twijfel of ik ze wil houden of niet en heb ze daarom nog even 'in de wacht' heb gezet.
Kortom, als ik dit allemaal zo bekijk dan kan ik maar tot één conclusie komen. Mijn boekenkast vertelt heel veel over mij.
Leuk om er eens bij stil te staan.
(Mijn droom is overigens om een grote kamer te hebben, gevuld met boeken, daarbij een heel lange 'eet'tafel waar je meerdere boeken op kunt leggen met papier ernaast om aantekeningen te maken (ik lees altijd meerdere boeken tegelijk) én in die kamer een mooie rieten stoel met grote kussens om lekker opgekruld in te zitten lezen. Wie weet... ooit...)
Dettie, 9 januari 2017
Vandaag is vraag twee aan de beurt, 'Wat vertelt jouw boekenkast over jou?' Een interessante vraag die ik mezelf overigens nog nooit gesteld heb.
Inhoud
Inderdaad, wat vertellen onze boekenkasten eigenlijk over ons? Laat je met de inhoud van de kasten zien wie je bent?
Er zijn ook mensen die uiterlijk fraaie boeken kopen omdat ze er in de kast zo indrukwekkend uitzien en ze vervolgens niet lezen, bedacht ik me even later. En hoe zit het met mensen die alleen die boeken lezen die een belangrijke prijs gewonnen hebben of bijvoorbeeld in DWDD besproken zijn? Kunnen we dan aan hun boekenkast zien wie ze zijn? Zijn dat mensen die alleen maar populaire titels lezen om erbij te horen? Of zijn dat mensen die weinig tijd hebben maar toch wel een beetje op de hoogte willen blijven van wat er zoal geschreven wordt?
Ik stelde me vervolgens voor dat ik voor het eerst bij iemand op bezoek kom en diegene heeft geen boeken in huis? Hoe is dat dan? Mis ik de boeken, mis ik de kasten? Nee, als ik eerlijk ben. Ik kom voor de persoon niet voor zijn of haar boeken.
Maar als er wél boeken in huis zijn? Wat gebeurt er dán?
Dan maakt mijn hart een sprongetje, vooral als er veel boeken zijn in grote kasten of liggend op tafel. Dan voel ik een vorm van opluchting en blijdschap en ook een vorm van thuiskomen. Ik heb de neiging om gelijk naar de kasten te stappen en te kijken wat er zoal in staat. En de vreugde is helemaal compleet als ik boeken aantref die ik zelf ook met groot genoegen gelezen heb en nog steeds koester. Er is dan gelijk een klik, een band met de eigenaar van de boekenkast. Het geeft iets extra's. Je voelt dat je met diegene wel zal kunnen opschieten.
In zoverre vertelt een boekenkast inderdaad wel iets.
De vraag
Maar dan kom ik bij de gestelde vraag. Geven mijn boekenkasten weer wie ik ben? Wat vertellen mijn boekenkasten aan andere mensen?
Dat is een aparte gewaarwording als je daar ineens op gaat letten. Ik heb meerdere boekenkasten waarvan één wordt gedeeld met mijn man, dat is de hele grote boekenkast in de huiskamer. Die kast is voornamelijk gevuld met boeken van mijn man, maar ze gaan wel over gedeelde interesses. Zoals kunstboeken, boeken over vogels, insecten, planten, de natuur, de duinen etc. De rest van de kast staat vol met boeken die het interessegebied van mijn man vertegenwoordigen zoals, schaakboeken, boeken over filosofen en filosofie, geschiedenisboeken etc.
Eén plank kan ik echt mijn plank noemen, daar staan de prentenboeken waarvan de prenten zo mooi zijn dat ik het diep in mijn hart kunstboeken noem.
In het kamertje waar mijn computer staat, staan twee hoge boekenkasten die ik de gevuld heb met 'mijn' boeken. Een plank staat vol woordenboeken en boeken over taal. Daar kan ik met enorm veel plezier in lezen en nieuwe woorden in ontdekken. Twee andere planken staan vol met poëziebundels. Ook is een plank gevuld met bijna al het werk van Sandór Márai, de door mij zeer geliefde schrijver, aangevuld met andere zeer gekoesterde romans. Verder een halve plank met boeken over schrijven en een hele plank met boeken over de wereldgodsdiensten. Een halve plank met boeken van de Spaanse bibliotheek die me gek genoeg altijd aantrekken en afstoten. Helemaal bovenin boeken over computerprogramma's die ik niet meer gebruik. Voor de rest staan in die kast twee series van 12 boeken over architecten en kunstenaars, met veel plezier gelezen, en verder de romans die ik wil houden. (ik geef namelijk ook heel veel boeken weg)
Ik noem deze kasten altijd mijn indrukwekkende kast, niet om indruk te maken maar omdat de boeken zo'n grote indruk op me maakten.
De twee hoge kasten in de slaapkamer staan daarentegen weer vol met prachtige kinderboeken en boeken over de werking van de geest, zelfreflectie, meditatie, baghavad gita, yoga, inhoudelijk en uiterlijk fraaie kleine boekjes van bijv. Seneca en Pinkola Estes, Eknath Easwaran etc. waar ik erg van kan genieten, ze worden keer op keer gelezen. Sommige boeken zijn bijna bijbeltjes geworden.
Ook staan er in die kasten boeken waarvan ik twijfel of ik ze wil houden of niet en heb ze daarom nog even 'in de wacht' heb gezet.
Kortom, als ik dit allemaal zo bekijk dan kan ik maar tot één conclusie komen. Mijn boekenkast vertelt heel veel over mij.
Leuk om er eens bij stil te staan.
(Mijn droom is overigens om een grote kamer te hebben, gevuld met boeken, daarbij een heel lange 'eet'tafel waar je meerdere boeken op kunt leggen met papier ernaast om aantekeningen te maken (ik lees altijd meerdere boeken tegelijk) én in die kamer een mooie rieten stoel met grote kussens om lekker opgekruld in te zitten lezen. Wie weet... ooit...)
Dettie, 9 januari 2017
Re: 50 vragen Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Ik denk wel dat een boekenkast iets zegt over iemand, maar tref je een kast bij iemand thuis, die vol staat met boeken die je niets zeggen omdat je er nog nooit van gehoord hebt, schiet je daar niets mee op. Dikwijls kun je aan titels, covers of achterkantjes wel een inschatting maken over de inhoud, maar meestal pluk je de boeken niet uit de kast als je ergens voor het eerst komt.
Ik kan het ook niet laten om naar een boekenkast te schieten als ik er ergens in een huis eentje tegenkom. Het is maar zelden dat ik in zo'n kast boeken vind die ik zelf ook heb (gelezen) of die op mijn lijstje staan. Het is me maar één keer gebeurd bij een vriendin in Duitsland. Net als jij word ik daar heel blij van. Maar altijd is er die spanning, die verwachting iets te vinden wat ik zelf ook waardeer. Zoals ik altijd enorm blij was met de ECI-brochure, die ik dan uiteindelijk teleurgesteld dicht sloeg.
Ik zou niet weten wat mijn boekenkast over mij vertelt. Wat erin staat is vrij divers. Van enkele schrijvers heb ik veel, maar van de meeste maar een enkel boek. Daarnaast heb ik ook nogal wat op mijn e-reader. Van die boeken vergeet ik soms dat ik ze heb. Dan denk ik dat ik dat ik een bepaald boek van de bieb heb gelezen, maar blijk ik het zelf te hebben.
Ik ken inderdaad ook mensen die boeken kopen puur voor in de kast. Bij iemand trof ik ze zelfs in plastic aan. Dat vond ze 'chic'. Ik geloof niet dat er nog veel dichtgesealde boeken te koop zijn, dus moet ze nu iets anders verzinnen. En ze wil ook alleen maar dikke boeken hebben. Absoluut geen uitzonderingen. Zo zonde hè? Je mist de prachtigste novellen.
In mijn boekenkast in de kamer staat, alfabetisch, van alles wat, dik en dun, wel alleen maar literatuur en een beetje poëzie. De onderste planken zijn zijn van mijn man en staan vol met fotoboeken. In onze slaapkamer heb ik nog een kast met non-fictie, naslagwerken en alles wat niet bij de kast in de kamer past.
Ik kan het ook niet laten om naar een boekenkast te schieten als ik er ergens in een huis eentje tegenkom. Het is maar zelden dat ik in zo'n kast boeken vind die ik zelf ook heb (gelezen) of die op mijn lijstje staan. Het is me maar één keer gebeurd bij een vriendin in Duitsland. Net als jij word ik daar heel blij van. Maar altijd is er die spanning, die verwachting iets te vinden wat ik zelf ook waardeer. Zoals ik altijd enorm blij was met de ECI-brochure, die ik dan uiteindelijk teleurgesteld dicht sloeg.
Ik zou niet weten wat mijn boekenkast over mij vertelt. Wat erin staat is vrij divers. Van enkele schrijvers heb ik veel, maar van de meeste maar een enkel boek. Daarnaast heb ik ook nogal wat op mijn e-reader. Van die boeken vergeet ik soms dat ik ze heb. Dan denk ik dat ik dat ik een bepaald boek van de bieb heb gelezen, maar blijk ik het zelf te hebben.
Ik ken inderdaad ook mensen die boeken kopen puur voor in de kast. Bij iemand trof ik ze zelfs in plastic aan. Dat vond ze 'chic'. Ik geloof niet dat er nog veel dichtgesealde boeken te koop zijn, dus moet ze nu iets anders verzinnen. En ze wil ook alleen maar dikke boeken hebben. Absoluut geen uitzonderingen. Zo zonde hè? Je mist de prachtigste novellen.
In mijn boekenkast in de kamer staat, alfabetisch, van alles wat, dik en dun, wel alleen maar literatuur en een beetje poëzie. De onderste planken zijn zijn van mijn man en staan vol met fotoboeken. In onze slaapkamer heb ik nog een kast met non-fictie, naslagwerken en alles wat niet bij de kast in de kamer past.
Re: 50 vragen Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Leuke reacties Berdine.
Ik vond het achteraf ook best een moeilijke vraag want ik ken ook mensen die bijna al hun boeken weggeven aan kringloopwinkels of ergens achterlaten zoals bijvoorbeeld de bookcrossers doen. Dan heb je niet alles wat je gelezen hebt in je kast staan en wat dan? Vertelt hun boekenkast dan nog wat over hen? Maar zouden zij ook hun meest favoriete boeken wegdoen? (Ik deed het tenminste niet)
Toch denk ik dat een boekenkast zeker wel iets over iemand zegt. Je leert in elk geval iemands smaak in boeken gelijk kennen en dan weet je ook of die aansluit bij jouw smaak. Het fijne van een boekenkast aantreffen is ook dat je onmiddellijk gespreksstof hebt!
Bij mij staan de romans ook alfabetisch, de rest staat op onderwerp.
Grappig die teleurstelling bij de ECI-brochure! Ik ben nog steeds blij als die brochure komt, (van alle boekenfolders trouwens) maar net als jij denk ik bij de ECI vaak mwah... Hoewel ze de laatste tijd wel weer betere boeken hebben gelukkig.
Dettie
Ik vond het achteraf ook best een moeilijke vraag want ik ken ook mensen die bijna al hun boeken weggeven aan kringloopwinkels of ergens achterlaten zoals bijvoorbeeld de bookcrossers doen. Dan heb je niet alles wat je gelezen hebt in je kast staan en wat dan? Vertelt hun boekenkast dan nog wat over hen? Maar zouden zij ook hun meest favoriete boeken wegdoen? (Ik deed het tenminste niet)
Toch denk ik dat een boekenkast zeker wel iets over iemand zegt. Je leert in elk geval iemands smaak in boeken gelijk kennen en dan weet je ook of die aansluit bij jouw smaak. Het fijne van een boekenkast aantreffen is ook dat je onmiddellijk gespreksstof hebt!
Bij mij staan de romans ook alfabetisch, de rest staat op onderwerp.
Grappig die teleurstelling bij de ECI-brochure! Ik ben nog steeds blij als die brochure komt, (van alle boekenfolders trouwens) maar net als jij denk ik bij de ECI vaak mwah... Hoewel ze de laatste tijd wel weer betere boeken hebben gelukkig.
Dettie
Re: 50 vragen Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Ik heb meerdere boekenkasten. In de slaapkamer staan m'n leesboeken, voor een redelijk deel thrillers en studieboeken, die ik niet zo veel inkijk. Daarbij zitten ook boeken die ik van m'n grootvader (een timmerman in de bouw, met blijkens de boeken, een brede belangstelling), geërfd heb, boeken over kunstgeschiedenis, wereldgeschiedenis, jaarboeken, boeken over archeologie en biologie. Verder staan er een paar boeken over muziek, wat oude computerboeken (boeken weggooien kan ik niet), een zeer oud boek over vissen, boekjes uit de Videoreeks, over allerlei onderwerpen, zoals vissen, zoogdieren, wiskunde, computers en nog het een en ander. M'n oude kinderboeken staan daar ook, voor een deel achter de andere boeken.
In de kamer staan ook verschillende boekenkasten, met natuurlijk de nodige boeken over muziek, verspreid over de kamer zo'n 66 boeken en dan nog een 10-delige muziekencyclopedie. Voorts boeken over planten, dieren, vogels, vissen, reptielen en insecten en een verzameling reisgidsen van Baedecker. Verder ook nog de nodige boeken met kaarten, boeken over kunst en architectuur en een encyclopedie. De boeken over muziek zijn voor een redelijk deel in het Duits, verder in het Engels en het Nederlands. Verder de nodige woordenboeken en boeken over webdesign.
Ik haal natuurlijk veel boeken uit de bibliotheek, dus in dat opzicht zeggen mijn boekenkasten niet alles over me.
Misschien zegt m'n CD-kast meer over me. Daar staan meer dan 1.500 CD's in en CD's moet ik hebben. Daarbij volstaat lenen, of iets als Spotify, niet.
Als ik bij andere mensen ben kijk ik ook graag in de boekenkasten en naar de CD's.
In de kamer staan ook verschillende boekenkasten, met natuurlijk de nodige boeken over muziek, verspreid over de kamer zo'n 66 boeken en dan nog een 10-delige muziekencyclopedie. Voorts boeken over planten, dieren, vogels, vissen, reptielen en insecten en een verzameling reisgidsen van Baedecker. Verder ook nog de nodige boeken met kaarten, boeken over kunst en architectuur en een encyclopedie. De boeken over muziek zijn voor een redelijk deel in het Duits, verder in het Engels en het Nederlands. Verder de nodige woordenboeken en boeken over webdesign.
Ik haal natuurlijk veel boeken uit de bibliotheek, dus in dat opzicht zeggen mijn boekenkasten niet alles over me.
Misschien zegt m'n CD-kast meer over me. Daar staan meer dan 1.500 CD's in en CD's moet ik hebben. Daarbij volstaat lenen, of iets als Spotify, niet.
Als ik bij andere mensen ben kijk ik ook graag in de boekenkasten en naar de CD's.
Re: 50 vragen Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Jullie hebben het nog niet gehad over het tijdselement. Omdat ik nog maar pas mijn boekenkasten heb opgeruimd, zien die er nu heel anders uit. Zoals ze voor eerdere opruimingen ook weer anders waren.
Bovendien staan er veel ongelezen boeken, boeken die nog 'moeten', en aangezien je dat niet aan het boek kan zien, zouden die weer een andere indruk kunnen geven.
Dus: zonder rondleiding zeggen mijn boekenkasten helemaal niets.
Bovendien staan er veel ongelezen boeken, boeken die nog 'moeten', en aangezien je dat niet aan het boek kan zien, zouden die weer een andere indruk kunnen geven.
Dus: zonder rondleiding zeggen mijn boekenkasten helemaal niets.
Re: 50 vragen Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Tijdselement?
Boekenkasten opruimen?
Hoe bedoelt u?
Boeken wegdoen vind ik veel te moeilijk. Ik geloof dat ik tot nu toe een boek dat ik ter bespreking heb gekregen in een weggeefboekenkast heb gezet, waar het nog steeds staat. Vermoedelijk omdat de titel 'De geschiedenis van de punk in Helsinki' de mensen op het verkeerde been zet.
Boekenkasten opruimen?
Hoe bedoelt u?
Boeken wegdoen vind ik veel te moeilijk. Ik geloof dat ik tot nu toe een boek dat ik ter bespreking heb gekregen in een weggeefboekenkast heb gezet, waar het nog steeds staat. Vermoedelijk omdat de titel 'De geschiedenis van de punk in Helsinki' de mensen op het verkeerde been zet.
Re: 50 vragen Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Eer wonen meer mensen in mijn huis, ik kan niet onbeperkt alle boeken houden. Dus ik geef er weg, net als Dettie. En dus worden kasten regelmatig opgeruimd.
Re: 50 vragen Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Ik zou dat moeilijk vinden. Boeken wegdoen vind ik vreselijk, zelfs als m'n vader bij hem thuis boeken van m'n moeder, die al 14 jaar dood is, op wil ruimen.
Re: 50 vragen Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Tja, het moet nu eenmaal. Life's hard..
Re: 50 vragen Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Jullie hebben het nog niet gehad over het tijdselement.
Ja inderdaad, nu je het zegt, mijn boekenkast zal er 30 jaar geleden heel anders uit hebben gezien, veel meer leesboeken en weinig non-fictie.
Ik merk nu wel een ommekeer, het wordt steeds meer non-fictie én kinder(prenten)boeken. Het lijkt wel of de romans me minder kunnen boeien. Maar ja, er worden nu ook veel meer boeken uitgegeven dan in mijn kinderjaren en mensen kunnen zich nu beter een boek veroorloven. Een boek kopen was in mijn jonge jaren toch wel een grote luxe. Ook had haast niemand een boekenkast in huis, hooguit een klein plankje met boeken. Ook kwamen de schrijvers toentertijd meestal uit gegoede kringen waarin veel gelezen werd, ook hadden ze vaak een goede opleiding gehad. Het was toch vaak literatuur wat uitgegeven werd of streekromans en 'romannetjes'. Tenminste dat staat me zo bij. Dat is nu heel anders.
Boeken wegdoen vond ik vroeger ook vreselijk maar dankzij bookcrossing heb ik dat wel geleerd, ik vond het idee leuk dat een ander mogelijk blij zou zijn met mijn boek, maar dat waren wel romans die ik geen tweede keer zou lezen. Non-fictie is vaak toch anders. Ik merkte dat ik die romans ook niet miste en kan daardoor nu nog steeds makkelijker afstand doen. Ik gooi ze zelden weg, tenzij het echt pulp is, maar geef wel heel veel weg aan buurkinderen en (leestafel)vriendinnen waarvan ik weet dat ze het waarderen of ook weer verder kunnen geven. Maar sommige boeken houd ik gewoon omdat ik ze te mooi vind. Kan best zijn dat ik ze over een tijd toch weggeef, maar nu even niet.
Maar om even terug te komen op de oorspronkelijke vraag, ook al verandert de kast in de loop van de jaren qua inhoud, toch geeft het bij mij wel weer waar ik op dat moment mee bezig ben, waar mijn interesse op dat moment naar uitgaat en welke boeken op dat moment mijn voorkeur hebben.
Maar dat kan inderdaad over tien jaar weer anders zijn.
Dettie
Ja inderdaad, nu je het zegt, mijn boekenkast zal er 30 jaar geleden heel anders uit hebben gezien, veel meer leesboeken en weinig non-fictie.
Ik merk nu wel een ommekeer, het wordt steeds meer non-fictie én kinder(prenten)boeken. Het lijkt wel of de romans me minder kunnen boeien. Maar ja, er worden nu ook veel meer boeken uitgegeven dan in mijn kinderjaren en mensen kunnen zich nu beter een boek veroorloven. Een boek kopen was in mijn jonge jaren toch wel een grote luxe. Ook had haast niemand een boekenkast in huis, hooguit een klein plankje met boeken. Ook kwamen de schrijvers toentertijd meestal uit gegoede kringen waarin veel gelezen werd, ook hadden ze vaak een goede opleiding gehad. Het was toch vaak literatuur wat uitgegeven werd of streekromans en 'romannetjes'. Tenminste dat staat me zo bij. Dat is nu heel anders.
Boeken wegdoen vond ik vroeger ook vreselijk maar dankzij bookcrossing heb ik dat wel geleerd, ik vond het idee leuk dat een ander mogelijk blij zou zijn met mijn boek, maar dat waren wel romans die ik geen tweede keer zou lezen. Non-fictie is vaak toch anders. Ik merkte dat ik die romans ook niet miste en kan daardoor nu nog steeds makkelijker afstand doen. Ik gooi ze zelden weg, tenzij het echt pulp is, maar geef wel heel veel weg aan buurkinderen en (leestafel)vriendinnen waarvan ik weet dat ze het waarderen of ook weer verder kunnen geven. Maar sommige boeken houd ik gewoon omdat ik ze te mooi vind. Kan best zijn dat ik ze over een tijd toch weggeef, maar nu even niet.
Maar om even terug te komen op de oorspronkelijke vraag, ook al verandert de kast in de loop van de jaren qua inhoud, toch geeft het bij mij wel weer waar ik op dat moment mee bezig ben, waar mijn interesse op dat moment naar uitgaat en welke boeken op dat moment mijn voorkeur hebben.
Maar dat kan inderdaad over tien jaar weer anders zijn.
Dettie
Re: 50 vragen Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Ja dat is waar, over 10 jaar ziet mijn boekenkast er ook anders uit. Hij verandert zelfs elk jaar. Vol is vol en elk jaar kies ik bij het schoonmaken de boeken die weg moeten. Eerst waren dat de "romannetjes" maar op het moment zijn het al de boeken van gerenommeerde schrijvers die mij toch niet konden bekoren. Op een dag zullen ook die, die me wel konden bekoren, maar die ik toch niet nóg eens ga lezen, eraan moeten geloven. Gelukkig hebben we hier in het appartementencomplex elk jaar een bbq en dan bied ik die boeken aan de medebewoners aan. Helaas komen mijn medebewoners ook met overtollige boeken aanzetten en kom ik weer met nieuwe boeken thuis.
Voor alles wat over is zoek ik een goed adres. Her en der hangen er minibieb-kastjes in de stad. Een verzorgingshuis annex revalidatiecentrum heeft vorig jaar gretig een hele doos aangenomen. Er zijn buurtcentra met een open boekenkast en desnoods gaan ze naar de kringloop. Ik vind het prettiger dat iemand anders er nog plezier van heeft, dan dat ze in mijn kast staan te verstoffen.
Dus als iemand een beschrijving van mijn hand leest en denkt, oh dat zou ik wel willen hebben. Roep maar en wie weet! (Als ik laaiend enthousiast ben heeft het geen zin ) Of weet je wat? Ik zal voortaan in dat geval eindigen met :"te geef!" Dat is beter want ik lees ook een hoop van de bieb.
Ik vrees het moment dat er in de kast alleen nog maar boeken staan die ik absoluut niet weg wil doen.......
Voor alles wat over is zoek ik een goed adres. Her en der hangen er minibieb-kastjes in de stad. Een verzorgingshuis annex revalidatiecentrum heeft vorig jaar gretig een hele doos aangenomen. Er zijn buurtcentra met een open boekenkast en desnoods gaan ze naar de kringloop. Ik vind het prettiger dat iemand anders er nog plezier van heeft, dan dat ze in mijn kast staan te verstoffen.
Dus als iemand een beschrijving van mijn hand leest en denkt, oh dat zou ik wel willen hebben. Roep maar en wie weet! (Als ik laaiend enthousiast ben heeft het geen zin ) Of weet je wat? Ik zal voortaan in dat geval eindigen met :"te geef!" Dat is beter want ik lees ook een hoop van de bieb.
Ik vrees het moment dat er in de kast alleen nog maar boeken staan die ik absoluut niet weg wil doen.......
Re: 50 vragen Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Ik denk dat mijn boekenkast over het geheel genomen wel een aardig beeld van me geeft. Daar staan toch de boeken in, die veel voor me betekenen. Hoofdzakelijk dus nonfictie en zoals gezegd voor een aardig deel over muziek.
Weggeven aan mensen die je min of meer kent is in zekere zin toch wel weer een beetje anders. Boeken in de weggeefkast zetten, vind ik ergens wat ondankbaar.
Romans haal ik over het algemeen uit de bibliotheek.
Maar ik blijf moeite hebben met dingen weg doen. Dat geldt zelfs voor CD's, die ik min of meer dubbel heb, of platen die ik ook op CD heb. In sommige gevallen heb ik de oorspronkelijke LP en 2 versies op CD en ik kan van geen er van afscheid nemen.
Weggeven aan mensen die je min of meer kent is in zekere zin toch wel weer een beetje anders. Boeken in de weggeefkast zetten, vind ik ergens wat ondankbaar.
Romans haal ik over het algemeen uit de bibliotheek.
Maar ik blijf moeite hebben met dingen weg doen. Dat geldt zelfs voor CD's, die ik min of meer dubbel heb, of platen die ik ook op CD heb. In sommige gevallen heb ik de oorspronkelijke LP en 2 versies op CD en ik kan van geen er van afscheid nemen.
Re: 50 vragen Vraag 2 Wat vertelt jouw boekenkast over jou?
Vraag 3 Spring je ook uit de band bij de boekenopruiming?
internetboekwinkels
In de maand januari word ik platgemaild met aanbiedingen van allerlei internetboekwinkels. Ook krijgen we folders in de bus van de plaatselijke boekwinkels of de ramsjkrant. Zowel de mails als de folders worden gretig bestudeerd. Er staat altijd wel wat in wat me aanspreekt. Is het niet die ene roman dan is het wel dat prachtige natuurboek. De boeken worden aangekruist en naam en adres staan al ingevuld... Enthousiast als ik ben zou ik al die boeken het liefst gelijk, op dat zelfde moment, in huis willen hebben.
En dan... krijg ik bezoek van mevrouw 'gezond verstand' die me toespreekt. "Je hebt al zoveel boeken, je kunt ze nu al niet meer kwijt, je hebt nog zoveel ongelezen boeken liggen, als je dit allemaal koopt ben je evengoed een hoop geld kwijt, enz. enz."
Maar er is ook nog de gezellige tante 'verleiding' die heel andere taal spreekt. 'Doe nou maar, je mag jezelf ook wel eens verwennen, die boeken wil je al zo lang, dan ruim je gewoon een paar andere boeken op en is er weer plek voor nieuwe, enz. enz.
(Manlief, net zo'n grote lezer als ik, die ook alle folders en mails bekeken heeft roept ondertussen gewoon dat er binnenkort een stel boeken bezorgd worden, dat ik het even weet...)
Uiteindelijk besluit ik na lang dubben en afhankelijk van mijn bui toch van de koop af te zien of - meestal - de boel aan te schaffen. En elke keer als de stapel boeken binnenkomt is het genieten. De folie wordt er afgerist, de geur van de boeken wordt opgesnoven, vervolgens snel even bladeren en eerste indrukken opdoen en dan, bijna als een verliefd meisje, de nieuwe boeken ergens neerleggen zodat je ze kunt zien, er steeds even naar kunt kijken. Het blijft steeds opnieuw een klein feestje.
Maar dan de uitverkoop in de boekwinkels...
Lange tijd ben ik er met een grote boog om boekwinkels heen gelopen, uitverkoop of niet, want als ik daar eenmaal in loop, ga ik geheid de deur weer uit met een of meerdere boeken. Als ik wèl naar binnen ga dan worden de hoek, kast, of bak met afgeprijsde boeken nooit overgeslagen en niets is lekkerder om daar juweeltjes van boeken voor een zacht prijsje aan te treffen. Daar kan ik intens blij van worden.
Maar het gekke is dat ik als er echt grote opruiming is, zoals in januari, zelden de boekwinkels in ga. Het gretige, het graaien, het bijna respectloze behandelen van het boek staat me tegen, stoot me af. De sfeer in de winkel is ook heel anders. Het kalme, vredige, bijna tijdloze van de boekwinkel is weg. Er zijn dan naar mijn gevoel geen echte lezers maar alleen maar koopjesjagers en dat maakt de winkel onrustig, je hebt het gevoel dat je op moet schieten, dat je snel moet wezen anders is alles weg. Ik kan me niet meer concentreren op de titels, op de boeken, zie alleen maar schreeuwerige prijsstickers... Het lijkt alsof mensen zo veel mogelijk boeken willen scoren voor zo min mogelijk geld. De titels maken eigenlijk niet eens zoveel uit, het is het idee dat je zo goedkoop iets kunt kopen wat ze drijft. (Of het waar is weet ik niet maar het komt wel zo over.)
Maar voor mij is een boekenopruiming de mogelijkheid om de boeken die je al zo lang wilt hebben maar gewoon te duur voor je waren, toch te kunnen aanschaffen. Het is dan fantastisch als die boeken er tussen liggen voor een prijs die je je wél kunt veroorloven.
Een andere reden om in de opruiming een boek aan te schaffen is als ik twijfel over een boek, het trekt je wel, maar het is net te duur om het als 'probeersel' te kopen. Het is zonde om 20 euro uit te geven en na 50 pagina's blijkt dat je twijfel terecht was en je niet verder wil lezen. Maar als het voor een leuk prijsje in de uitverkoop ligt dan is het minder erg. Maar om voor deze laatste boeken speciaal naar de opruiming te gaan... nee. Wel voor de wensboeken maar als het kan dan liever een stille, niet met grote letters omgeroepen, opruiming zodat je in alle rust kunt kijken en genieten en misschien spring ik dan wèl uit de band.
Dettie, 17 januari 2017
internetboekwinkels
In de maand januari word ik platgemaild met aanbiedingen van allerlei internetboekwinkels. Ook krijgen we folders in de bus van de plaatselijke boekwinkels of de ramsjkrant. Zowel de mails als de folders worden gretig bestudeerd. Er staat altijd wel wat in wat me aanspreekt. Is het niet die ene roman dan is het wel dat prachtige natuurboek. De boeken worden aangekruist en naam en adres staan al ingevuld... Enthousiast als ik ben zou ik al die boeken het liefst gelijk, op dat zelfde moment, in huis willen hebben.
En dan... krijg ik bezoek van mevrouw 'gezond verstand' die me toespreekt. "Je hebt al zoveel boeken, je kunt ze nu al niet meer kwijt, je hebt nog zoveel ongelezen boeken liggen, als je dit allemaal koopt ben je evengoed een hoop geld kwijt, enz. enz."
Maar er is ook nog de gezellige tante 'verleiding' die heel andere taal spreekt. 'Doe nou maar, je mag jezelf ook wel eens verwennen, die boeken wil je al zo lang, dan ruim je gewoon een paar andere boeken op en is er weer plek voor nieuwe, enz. enz.
(Manlief, net zo'n grote lezer als ik, die ook alle folders en mails bekeken heeft roept ondertussen gewoon dat er binnenkort een stel boeken bezorgd worden, dat ik het even weet...)
Uiteindelijk besluit ik na lang dubben en afhankelijk van mijn bui toch van de koop af te zien of - meestal - de boel aan te schaffen. En elke keer als de stapel boeken binnenkomt is het genieten. De folie wordt er afgerist, de geur van de boeken wordt opgesnoven, vervolgens snel even bladeren en eerste indrukken opdoen en dan, bijna als een verliefd meisje, de nieuwe boeken ergens neerleggen zodat je ze kunt zien, er steeds even naar kunt kijken. Het blijft steeds opnieuw een klein feestje.
Maar dan de uitverkoop in de boekwinkels...
Lange tijd ben ik er met een grote boog om boekwinkels heen gelopen, uitverkoop of niet, want als ik daar eenmaal in loop, ga ik geheid de deur weer uit met een of meerdere boeken. Als ik wèl naar binnen ga dan worden de hoek, kast, of bak met afgeprijsde boeken nooit overgeslagen en niets is lekkerder om daar juweeltjes van boeken voor een zacht prijsje aan te treffen. Daar kan ik intens blij van worden.
Maar het gekke is dat ik als er echt grote opruiming is, zoals in januari, zelden de boekwinkels in ga. Het gretige, het graaien, het bijna respectloze behandelen van het boek staat me tegen, stoot me af. De sfeer in de winkel is ook heel anders. Het kalme, vredige, bijna tijdloze van de boekwinkel is weg. Er zijn dan naar mijn gevoel geen echte lezers maar alleen maar koopjesjagers en dat maakt de winkel onrustig, je hebt het gevoel dat je op moet schieten, dat je snel moet wezen anders is alles weg. Ik kan me niet meer concentreren op de titels, op de boeken, zie alleen maar schreeuwerige prijsstickers... Het lijkt alsof mensen zo veel mogelijk boeken willen scoren voor zo min mogelijk geld. De titels maken eigenlijk niet eens zoveel uit, het is het idee dat je zo goedkoop iets kunt kopen wat ze drijft. (Of het waar is weet ik niet maar het komt wel zo over.)
Maar voor mij is een boekenopruiming de mogelijkheid om de boeken die je al zo lang wilt hebben maar gewoon te duur voor je waren, toch te kunnen aanschaffen. Het is dan fantastisch als die boeken er tussen liggen voor een prijs die je je wél kunt veroorloven.
Een andere reden om in de opruiming een boek aan te schaffen is als ik twijfel over een boek, het trekt je wel, maar het is net te duur om het als 'probeersel' te kopen. Het is zonde om 20 euro uit te geven en na 50 pagina's blijkt dat je twijfel terecht was en je niet verder wil lezen. Maar als het voor een leuk prijsje in de uitverkoop ligt dan is het minder erg. Maar om voor deze laatste boeken speciaal naar de opruiming te gaan... nee. Wel voor de wensboeken maar als het kan dan liever een stille, niet met grote letters omgeroepen, opruiming zodat je in alle rust kunt kijken en genieten en misschien spring ik dan wèl uit de band.
Dettie, 17 januari 2017
Re: 50 vragen Vraag 3 Spring je ook uit de band bij de boekenopruiming?
Met boeken heb ik dat niet zo, vermoedelijk omdat de boeken die ik graag zelf wil hebben, zelden of nooit in de opruiming zijn, of afgeprijsd worden.
Met CD's heb ik dat misschien meer en ben ik vaak geneigd te wachten tot iets goedkoper wordt.
Met CD's heb ik dat misschien meer en ben ik vaak geneigd te wachten tot iets goedkoper wordt.
Re: 50 vragen Vraag 3 Spring je ook uit de band bij de boekenopruiming?
Bakken met boeken kan ik ook niet weerstaan. Gelukkig zit er meestal niks voor me bij. Internetwinkels met opruiming....soms kijk ik wel eens een aantal pagina's door, maar als dat er 98 of zo zijn en er zit na 20 pagina's nog niks bij, dan hou ik het verder voor gezien. Of ik sorteer ze op prijs en kijk niet verder dan b.v. 10 euro. Soms zijn er e-books voor 5 euro. Die koop ik regelmatig.
Bij boekhandels moet ik meestal geluk hebben Die kondigen niks aan en ik zie het soms toevallig. Daarbij zijn ze vaak te duur. Een boek van 20 euro voor 15? Nee laat maar.
Dan hebben we nog de bieb. Die kondigt een week ná het begin aan dat ze met de opruiming zijn begonnen en dan is mijn agenda al zo vol, dat ik er pas na twee weken heen kan. Bah!
En tenslotte de boekenmarkten. Wij hebben er om de twee jaar eentje, die veel goede en vrij nieuwe boeken heeft. Daar sta ik dan voor de deur zodra die open gaat. Soms gaat het op gewicht, soms per boek. De laatste keer had ik o.a. Tonio voor 1 euro. Daar spring ik inderdaad uit de band, want dan kun je tenminste risico nemen.
Vroeger kocht ik ze ook wel bij de kringloopwinkels, maar die worden steeds vaker "vintage"-winkels en dan kosten ze al gauw 5 euro (met de oorspronkelijke sticker "afgeprijsd 3.50" er nog op!). Dat is nog niet veel voor een boek dat op je lijstje staat, maar voor een "probeer"-boek wel. Gelukkig komen er ook telkens weer echte kringloopwinkels bij.
Eigenlijk koop ik zelden een boek voor de normale prijs. Dat is ook niet goed voor de business!
Bij boekhandels moet ik meestal geluk hebben Die kondigen niks aan en ik zie het soms toevallig. Daarbij zijn ze vaak te duur. Een boek van 20 euro voor 15? Nee laat maar.
Dan hebben we nog de bieb. Die kondigt een week ná het begin aan dat ze met de opruiming zijn begonnen en dan is mijn agenda al zo vol, dat ik er pas na twee weken heen kan. Bah!
En tenslotte de boekenmarkten. Wij hebben er om de twee jaar eentje, die veel goede en vrij nieuwe boeken heeft. Daar sta ik dan voor de deur zodra die open gaat. Soms gaat het op gewicht, soms per boek. De laatste keer had ik o.a. Tonio voor 1 euro. Daar spring ik inderdaad uit de band, want dan kun je tenminste risico nemen.
Vroeger kocht ik ze ook wel bij de kringloopwinkels, maar die worden steeds vaker "vintage"-winkels en dan kosten ze al gauw 5 euro (met de oorspronkelijke sticker "afgeprijsd 3.50" er nog op!). Dat is nog niet veel voor een boek dat op je lijstje staat, maar voor een "probeer"-boek wel. Gelukkig komen er ook telkens weer echte kringloopwinkels bij.
Eigenlijk koop ik zelden een boek voor de normale prijs. Dat is ook niet goed voor de business!
Re: 50 vragen Vraag 3 Spring je ook uit de band bij de boekenopruiming?
Het lijkt wel of er steeds minder opgeruimd wordt in de winkels. Of het gebeurt gewoon door het jaar heen. Ik heb er tenminste nauwelijks iets van meegekregen.
Dat stemmetje van het gezonde verstand spreekt mij vaak toe, maar toch niet vaak genoeg!
Ik weet maar al te goed dat vaak die boeken die ik toch echt wel wil lezen alsnog in de kast terecht komen, tot ooit.
Heb vandaag die kast ongelezen boeken maar eens opgeruimd. Dat is smullen van wat me nog te wachten staat en dan weet ik niet welke ik toch eerst zou willen lezen. Om vervolgens iets heel anders te pakken, van de bieb bijvoorbeeld.
Ja, Berdine, boekenmarkten!! Dat is een ander verhaal. Heerlijk daar te snuffelen !
Dat stemmetje van het gezonde verstand spreekt mij vaak toe, maar toch niet vaak genoeg!
Ik weet maar al te goed dat vaak die boeken die ik toch echt wel wil lezen alsnog in de kast terecht komen, tot ooit.
Heb vandaag die kast ongelezen boeken maar eens opgeruimd. Dat is smullen van wat me nog te wachten staat en dan weet ik niet welke ik toch eerst zou willen lezen. Om vervolgens iets heel anders te pakken, van de bieb bijvoorbeeld.
Ja, Berdine, boekenmarkten!! Dat is een ander verhaal. Heerlijk daar te snuffelen !
Re: 50 vragen Vraag 3 Spring je ook uit de band bij de boekenopruiming?
Bij een boekenopruiming van de bibliotheek heb ik wel eens een tiendelige muziekencyclopedie op de kop getikt, waar ik nog steeds plezier van heb.
Boekenmarkten trekken me niet zo. Ik houd te veel van orde.
Boekenmarkten trekken me niet zo. Ik houd te veel van orde.
Re: 50 vragen Vraag 3 Spring je ook uit de band bij de boekenopruiming?
Vraag 4 Welke 10 boeken zou iedereen gelezen moeten hebben?
Er zijn een aantal boeken die in mijn geheugen gegrift staan en die ik koester maar om te roepen dat iedereen die boeken gelezen moet hebben vind ik wel wat ver gaan. Ieder heeft zijn eigen smaak en belevingswereld en voorkeuren. Maar onderstaand een paar boeken die op mij een grote indruk gemaakt hebben.
Eén daarvan is Het onkruid en de bloem (1971) het boek dat ik las toen ik een jaar of 14- 15 was.
Daar gaat een verhaal aan vooraf. Bij onze katholieke bibliotheek werd toentertijd ieder boek gekeurd of het wel geschikt was voor meisjes en of de taal wel netjes was. Het waren dus vooral onschuldige, keurige boeken waarin niet gescholden en gevloekt werd en als het wel gebeurde dan kreeg dat meisje straf en kwam vervolgens tot inkeer. Dat soort werk dus.
Ik las toentertijd ook al enorm veel en was op gegeven moment door de voorraad meisjesbibliotheekboeken heen. Ik mocht toen een tijdje de splinternieuwe boeken lenen maar ook die waren er natuurlijk niet elke week. Op gegeven moment mocht ik boeken uit een andere boekenkast lenen, voor de oudere meisjes. Daar stond dit (dag)boek bij. Gewend als ik was aan de brave meisjesboeken was dit boek een schok.
Het ging over een meisje, Alice, dat aan de drugs ging en zwaar verslaafd raakte, ze kickte af, maar door een streek van iemand krijgt ze toch weer LSD binnen en flipt. Uiteindelijk overlijdt ze. Het verhaal kwam keihard binnen, mede omdat het precies het tegenovergestelde was van wat ik gewend was. Maar het was ook een prachtig en mooi geschreven en indringend verhaal. over de verwoesting die het gebruik van drugs veroorzaakt.
Heb het daarna nog meerdere malen gelezen en het blijft zijn impact houden.
Ook het boek Gloed van Sandór Márai vind ik verbluffend. De taal, de inhoud die bestaat uit een bijna ononderbroken monoloog het is overweldigend mooi. Vooral de inhoud die in feite alle voorkomende plussen en minnen van het menselijk handelen vertegenwoordigt is zo adembenemend.
Het verhaal gaat over twee mannen, de een rijk, de ander arm, die in hun jonge jaren heel goed bevriend waren. De rijke 'ontfermd' zich over de arme. Maar wat de rijke niet ziet is dat de arme een veel rijker innerlijk heeft. De arme houdt van kunst, poëzie etc. Na een heftig voorval scheiden hun wegen en 40 jaar later komt de arme bij de rijke op bezoek. De rijke vertelt vervolgens in een lange monoloog wat er volgens hem die dag gebeurd is. Het gebeurde liet hem namelijk niet los, werd een obsessie en zijn hele verdere leven stond in het teken van de gebeurtenis. De rijke heeft alles van alle kanten bekeken en hij wil dat de arme zijn conclusies hoort. Maar zijn conclusies bestaan louter uit veronderstellingen. Als de arme man wil reageren, wordt hem dan ook de mond gesnoerd. De rijke weet namelijk donders goed dat als de arme hem tegenspreekt en vertelt hoe het werkelijk was dat hij 40 jaar voor niets is bezig geweest met puzzelen. Dan zal zijn wereld instorten, dus praat hij door...
Dit alles wordt in prachtige zinnen weergegeven. Die je keer op keer kunt herlezen om hun schoonheid steeds opnieuw te proeven.
Het lied en de waarheid (1997) van Helga Ruebsamen is het volgende niet te vergeten boek. Het verhaal over een meisje dat in Indonesië woont met haar ouders. Vader werkt keihard. Haar moeder is mooi en eenzaam. En dan komt de gezellige, aantrekkelijke, vrolijke oom een tijdje logeren...
Ruebsamen weet de hele broeierige tropische sfeer perfect te vatten en weer te geven. Alles wat gebeurt daar wordt verteld door de ogen van het meisje, die in haar onschuld precies de volwassenen nadoet omdat ze hun plezier zo leuk vindt. In feite geeft ze daarmee de onthutsende waarheid weer. Erg indrukwekkend.
Brieven aan Simon Carmiggelt (1982) van Gerard Reve moet ik ook zeker noemen. Het was het eerste boek dat ik van hem las en ik vond het verpletterend. Opgegroeid in een verzuild Nederland waarin veel taboe en een schande was en over gevoelens en seksualiteit nauwelijks gesproken werd was dit boek van Gerard Reve waarin hij openlijk schrijft over zijn homoseksualiteit verpletterend. Hij schreef o.a. aan Carmiggelt over zijn worsteling met het schrijven daarover omdat hij niet wilde dat het banaal en choquerend werd. Hij was in feite heel integer en liet Carmiggelt veel stukken lezen met de vraag of hij niet te ver ging. Maar ook schreef Reve over zijn onzekerheden, angsten, depressies enz. Ik vond het een openbaring dat hij zo vrij over zijn gevoelens durfde te schrijven. Het boek heeft me veel geleerd.
De dansende grootmoeders (2007) van Clarissa Pinkola Estés is ook zo'n boek dat nooit de deur uit zal gaan. Pinkola Éstes laat in dit boek de kracht van vrouwen zien en dat doet ze in beeldschone, soms metaforische, verhalen. Zoals het verhaal over de enorme boom, de moederboom noemt de schrijfster het, waaronder mensen hun beschutting zochten tegen zon en regen. De boom is een rustpunt voor veel mensen, een ankerplaats. Maar die boom wordt door de gemeente omgezaagd, neergehaald en de kreun van de boom als hij uiteindelijk valt, raakt iedereen. - De boom was zo groot dat op het zaagvlak makkelijk 3 vrouwen naast elkaar konden liggen. - Het omzagen lijkt het einde van de boom, ze wordt hevig gemist, maar de boom bezit een oerkracht en haar wortels zitten diep en tot ieders verrassing ontstaan langs de kaprand nieuwe twijgen, die uiteindelijk dansen in de wind, ze laat zien dat zij niet klein te krijgen is, ondanks alle tegenslag.
Ook het verhaal rond de tantes van de schrijfster die gehavend en geblutst aankomen in aaa-mee-riee-kaa. Vrouwen die uit Hongarije gevlucht zijn en alles gezien en meegemaakt hebben. Hun voeten zijn ontveld, hun huid verbrand, hun huisraad (matrassen) op hun nek, hun koffer met touwen dichtgebonden. Vrouwen die de schrijfster, toentertijd nog een kind, - die bijna ingeslapen was door saaiheid en verplichtingen - alles hebben gegeven en geleerd wat er uiteindelijk toe doet.
Schijnheilige en onoprechte mensen werden onmiddellijk uit hun omgeving verbannen, maar werd je eenmaal toegelaten in hun denkbeeldige kring dan was het voor de volle honderd procent. Ondanks al hun angsten en nachtmerries en depressieve buien over de doorstane ellende en ondanks het verlies van veel familieleden en geliefden gingen ze voor hun nieuwe leven met een intensiteit die ontzag oproept. Prachtig!
Het is vooral de manier waarop de verhalen verteld worden die zo raakt. Ze stralen enorme kracht uit en Clarissa Pinkola Estés 'praat' met zoveel liefde en respect over vrouwen, dat het me keer op keer voedt en raakt.
Verder zijn er heel veel boeken die ik prachtig vond, teveel om hier op te noemen. Maar de bovenstaande boeken gaven me zoveel, ze deden me dingen anders zien, ze brachten me verder. Kortom, boeken die er voor mij toe doen.
Dettie, 23 januari 2017
Er zijn een aantal boeken die in mijn geheugen gegrift staan en die ik koester maar om te roepen dat iedereen die boeken gelezen moet hebben vind ik wel wat ver gaan. Ieder heeft zijn eigen smaak en belevingswereld en voorkeuren. Maar onderstaand een paar boeken die op mij een grote indruk gemaakt hebben.
Eén daarvan is Het onkruid en de bloem (1971) het boek dat ik las toen ik een jaar of 14- 15 was.
Daar gaat een verhaal aan vooraf. Bij onze katholieke bibliotheek werd toentertijd ieder boek gekeurd of het wel geschikt was voor meisjes en of de taal wel netjes was. Het waren dus vooral onschuldige, keurige boeken waarin niet gescholden en gevloekt werd en als het wel gebeurde dan kreeg dat meisje straf en kwam vervolgens tot inkeer. Dat soort werk dus.
Ik las toentertijd ook al enorm veel en was op gegeven moment door de voorraad meisjesbibliotheekboeken heen. Ik mocht toen een tijdje de splinternieuwe boeken lenen maar ook die waren er natuurlijk niet elke week. Op gegeven moment mocht ik boeken uit een andere boekenkast lenen, voor de oudere meisjes. Daar stond dit (dag)boek bij. Gewend als ik was aan de brave meisjesboeken was dit boek een schok.
Het ging over een meisje, Alice, dat aan de drugs ging en zwaar verslaafd raakte, ze kickte af, maar door een streek van iemand krijgt ze toch weer LSD binnen en flipt. Uiteindelijk overlijdt ze. Het verhaal kwam keihard binnen, mede omdat het precies het tegenovergestelde was van wat ik gewend was. Maar het was ook een prachtig en mooi geschreven en indringend verhaal. over de verwoesting die het gebruik van drugs veroorzaakt.
Heb het daarna nog meerdere malen gelezen en het blijft zijn impact houden.
Ook het boek Gloed van Sandór Márai vind ik verbluffend. De taal, de inhoud die bestaat uit een bijna ononderbroken monoloog het is overweldigend mooi. Vooral de inhoud die in feite alle voorkomende plussen en minnen van het menselijk handelen vertegenwoordigt is zo adembenemend.
Het verhaal gaat over twee mannen, de een rijk, de ander arm, die in hun jonge jaren heel goed bevriend waren. De rijke 'ontfermd' zich over de arme. Maar wat de rijke niet ziet is dat de arme een veel rijker innerlijk heeft. De arme houdt van kunst, poëzie etc. Na een heftig voorval scheiden hun wegen en 40 jaar later komt de arme bij de rijke op bezoek. De rijke vertelt vervolgens in een lange monoloog wat er volgens hem die dag gebeurd is. Het gebeurde liet hem namelijk niet los, werd een obsessie en zijn hele verdere leven stond in het teken van de gebeurtenis. De rijke heeft alles van alle kanten bekeken en hij wil dat de arme zijn conclusies hoort. Maar zijn conclusies bestaan louter uit veronderstellingen. Als de arme man wil reageren, wordt hem dan ook de mond gesnoerd. De rijke weet namelijk donders goed dat als de arme hem tegenspreekt en vertelt hoe het werkelijk was dat hij 40 jaar voor niets is bezig geweest met puzzelen. Dan zal zijn wereld instorten, dus praat hij door...
Dit alles wordt in prachtige zinnen weergegeven. Die je keer op keer kunt herlezen om hun schoonheid steeds opnieuw te proeven.
Het lied en de waarheid (1997) van Helga Ruebsamen is het volgende niet te vergeten boek. Het verhaal over een meisje dat in Indonesië woont met haar ouders. Vader werkt keihard. Haar moeder is mooi en eenzaam. En dan komt de gezellige, aantrekkelijke, vrolijke oom een tijdje logeren...
Ruebsamen weet de hele broeierige tropische sfeer perfect te vatten en weer te geven. Alles wat gebeurt daar wordt verteld door de ogen van het meisje, die in haar onschuld precies de volwassenen nadoet omdat ze hun plezier zo leuk vindt. In feite geeft ze daarmee de onthutsende waarheid weer. Erg indrukwekkend.
Brieven aan Simon Carmiggelt (1982) van Gerard Reve moet ik ook zeker noemen. Het was het eerste boek dat ik van hem las en ik vond het verpletterend. Opgegroeid in een verzuild Nederland waarin veel taboe en een schande was en over gevoelens en seksualiteit nauwelijks gesproken werd was dit boek van Gerard Reve waarin hij openlijk schrijft over zijn homoseksualiteit verpletterend. Hij schreef o.a. aan Carmiggelt over zijn worsteling met het schrijven daarover omdat hij niet wilde dat het banaal en choquerend werd. Hij was in feite heel integer en liet Carmiggelt veel stukken lezen met de vraag of hij niet te ver ging. Maar ook schreef Reve over zijn onzekerheden, angsten, depressies enz. Ik vond het een openbaring dat hij zo vrij over zijn gevoelens durfde te schrijven. Het boek heeft me veel geleerd.
De dansende grootmoeders (2007) van Clarissa Pinkola Estés is ook zo'n boek dat nooit de deur uit zal gaan. Pinkola Éstes laat in dit boek de kracht van vrouwen zien en dat doet ze in beeldschone, soms metaforische, verhalen. Zoals het verhaal over de enorme boom, de moederboom noemt de schrijfster het, waaronder mensen hun beschutting zochten tegen zon en regen. De boom is een rustpunt voor veel mensen, een ankerplaats. Maar die boom wordt door de gemeente omgezaagd, neergehaald en de kreun van de boom als hij uiteindelijk valt, raakt iedereen. - De boom was zo groot dat op het zaagvlak makkelijk 3 vrouwen naast elkaar konden liggen. - Het omzagen lijkt het einde van de boom, ze wordt hevig gemist, maar de boom bezit een oerkracht en haar wortels zitten diep en tot ieders verrassing ontstaan langs de kaprand nieuwe twijgen, die uiteindelijk dansen in de wind, ze laat zien dat zij niet klein te krijgen is, ondanks alle tegenslag.
Ook het verhaal rond de tantes van de schrijfster die gehavend en geblutst aankomen in aaa-mee-riee-kaa. Vrouwen die uit Hongarije gevlucht zijn en alles gezien en meegemaakt hebben. Hun voeten zijn ontveld, hun huid verbrand, hun huisraad (matrassen) op hun nek, hun koffer met touwen dichtgebonden. Vrouwen die de schrijfster, toentertijd nog een kind, - die bijna ingeslapen was door saaiheid en verplichtingen - alles hebben gegeven en geleerd wat er uiteindelijk toe doet.
Schijnheilige en onoprechte mensen werden onmiddellijk uit hun omgeving verbannen, maar werd je eenmaal toegelaten in hun denkbeeldige kring dan was het voor de volle honderd procent. Ondanks al hun angsten en nachtmerries en depressieve buien over de doorstane ellende en ondanks het verlies van veel familieleden en geliefden gingen ze voor hun nieuwe leven met een intensiteit die ontzag oproept. Prachtig!
Het is vooral de manier waarop de verhalen verteld worden die zo raakt. Ze stralen enorme kracht uit en Clarissa Pinkola Estés 'praat' met zoveel liefde en respect over vrouwen, dat het me keer op keer voedt en raakt.
Verder zijn er heel veel boeken die ik prachtig vond, teveel om hier op te noemen. Maar de bovenstaande boeken gaven me zoveel, ze deden me dingen anders zien, ze brachten me verder. Kortom, boeken die er voor mij toe doen.
Dettie, 23 januari 2017
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast