Maar dat is een groot verschil he, een film of een boek..
Zal een volgende keer eens het boek nomineren, als ik het niet vergeet..
Boeken die ik niet verder wil lezen dan zo'n 50 pagina's
Ik vond beide heel goed, maar de film kon toch niet tippen aan het boek, wat naar mijn idee een waar meesterwerk is. Ik denk niet, dat er onder de andere boeken van Wolkers die ik niet gelezen heb, een boek zit dat net zo goed is. Terug naar Oostgeest en De doodshoofdvlinder halen het niet.
Marjo schreef:Maar dat is een groot verschil he, een film of een boek..
Zal een volgende keer eens het boek nomineren, als ik het niet vergeet..
Ik ben er mee gestopt na 30 bladzijden. Met György Konrad's De stedenbouwer.
Het is een eindeloze stroom van beschrijvingen, waardoor het verhaal helemaal versluierd wordt. Dat is er wel, maar haast onvindbaar in het woud van beelden. Door die overvloed van beeldende beschrijvingen ontstaat er geen spanning en ondanks die vaak prachtige omschrijvingen wordt het snel saai en verlies je de aandacht.
Het is een eindeloze stroom van beschrijvingen, waardoor het verhaal helemaal versluierd wordt. Dat is er wel, maar haast onvindbaar in het woud van beelden. Door die overvloed van beeldende beschrijvingen ontstaat er geen spanning en ondanks die vaak prachtige omschrijvingen wordt het snel saai en verlies je de aandacht.
Nee, dat was de eerste kennismaking met deze Konrad Willeke.
Een hongaar die wel een aanrader is, voor doordouwers weliswaar, is Peter Nadas met zijn Boek der herinneringen. Een pil (bijna 1000 bladzijden), maar fantastisch. Daar moet ik eens opnieuw aan beginnen, was tot over de helft gekomen. Verheug me op hernieuwde kennismaking. En natuurlijk Sandor Marai.
Terug naar Konrad. Ik had dit boek, uitgegeven door Van Gennep ergens halverwege de jaren negentig gekocht. Jammer dan.
Een hongaar die wel een aanrader is, voor doordouwers weliswaar, is Peter Nadas met zijn Boek der herinneringen. Een pil (bijna 1000 bladzijden), maar fantastisch. Daar moet ik eens opnieuw aan beginnen, was tot over de helft gekomen. Verheug me op hernieuwde kennismaking. En natuurlijk Sandor Marai.
Terug naar Konrad. Ik had dit boek, uitgegeven door Van Gennep ergens halverwege de jaren negentig gekocht. Jammer dan.
WilV schreef:Oei, er staat nog wat van Konrad op mijn uitdaging-lijst..
Heb je meer van hem gelezen Roel, of is dit boek een uitzondering?
Groeten
Willeke
-
Henny
Roel schreef:Ik ben er mee gestopt na 30 bladzijden. Met György Konrad's De stedenbouwer.
Het is een eindeloze stroom van beschrijvingen, waardoor het verhaal helemaal versluierd wordt. Dat is er wel, maar haast onvindbaar in het woud van beelden. Door die overvloed van beeldende beschrijvingen ontstaat er geen spanning en ondanks die vaak prachtige omschrijvingen wordt het snel saai en verlies je de aandacht.
Jaren geleden 2 romans van hem gelezen: De medeplichtige en Tuinfeest.
Met name de laatste kostte me de nodige inspanning, maar door de prachtige passages kon ik wel door blijven lezen. De medeplichtige is meer verhalend en gemakkelijker te lezen.
Hallo Henny,
Op zich is het zeker intrigerend wat hij beschrijft, maar waar is het verhaal? Ik las achterop dat het in een stad in de middeleeuwen zich afspeelde, dat had ik er helemaal niet uitgehaald! Het leek me eerder in de moderne tijd!!
Een schrijver die wel wegkomt met tassenladingen beelden en metaforen is de Poolse schrijver Bruno Schulz. Ik ben heel blij dat ik toen snel toehapt heb toen zijn bescheiden oeuvre in het Nederlands uit was gekomen bij Meulenhof. Oplage misschien 250 en die was ook vrij snel weg. Schulze brengt alles wat hij beschrijft op een extatische manier tot leven. Bij Konrad mis ik je de houvast, de rode draad.
De Tagesspiegel was vol lof (tenminste wat de uitgever uit de recensie heeft gelicht) en zijn boeken schijnen in veel landen uitgegeven te zijn.
Groeten,
Roel
Op zich is het zeker intrigerend wat hij beschrijft, maar waar is het verhaal? Ik las achterop dat het in een stad in de middeleeuwen zich afspeelde, dat had ik er helemaal niet uitgehaald! Het leek me eerder in de moderne tijd!!
Een schrijver die wel wegkomt met tassenladingen beelden en metaforen is de Poolse schrijver Bruno Schulz. Ik ben heel blij dat ik toen snel toehapt heb toen zijn bescheiden oeuvre in het Nederlands uit was gekomen bij Meulenhof. Oplage misschien 250 en die was ook vrij snel weg. Schulze brengt alles wat hij beschrijft op een extatische manier tot leven. Bij Konrad mis ik je de houvast, de rode draad.
De Tagesspiegel was vol lof (tenminste wat de uitgever uit de recensie heeft gelicht) en zijn boeken schijnen in veel landen uitgegeven te zijn.
Groeten,
Roel
Henny schreef:Roel schreef:Ik ben er mee gestopt na 30 bladzijden. Met György Konrad's De stedenbouwer.
Het is een eindeloze stroom van beschrijvingen, waardoor het verhaal helemaal versluierd wordt. Dat is er wel, maar haast onvindbaar in het woud van beelden. Door die overvloed van beeldende beschrijvingen ontstaat er geen spanning en ondanks die vaak prachtige omschrijvingen wordt het snel saai en verlies je de aandacht.
Jaren geleden 2 romans van hem gelezen: De medeplichtige en Tuinfeest.
Met name de laatste kostte me de nodige inspanning, maar door de prachtige passages kon ik wel door blijven lezen. De medeplichtige is meer verhalend en gemakkelijker te lezen.
Oscar van den Boogaard: 'magic man'.. Ik heb bijna 200 pagina's gelezen, en dat ik zover gekomen ben komt denk ik doordat hij wel goed schrijft. Het psychologische portret dat hij van de hoofdpersoon schetst is interessant, behalve dan dat het alleen maar om sek.s draait.
Ik ben een tijd door blijven lezen, maar dat is toch wel het hoofdthema, en nee, ik hoef de rest niet meer te weten.
Ik ben een tijd door blijven lezen, maar dat is toch wel het hoofdthema, en nee, ik hoef de rest niet meer te weten.
Waarom ben ik er weer ingetrapt? Toch weer zo'n "thriller" meegenomen van de hand van Simone van der Vlugt..Het zal er wel aan liggen dat ik haar jeugdboeken goed vind, want haar "thriller'-collega's Saskia en Esther pak ik niet meer, maar dit zal toch ook wel de laatste Simone zijn.
Blauw water heet het boek en gaat over een moeder en dochter die gegijzeld worden door een tbs-er met verlof. Er is een vrouw die zonder dat de tbs-er het ziet langs komt en ziet dat er iets aan de hand is, maar op weg naar de politie krijgt die een ongeluk en ze raakt in coma. Dat kan, alles kan, ook in werkelijke leven gebeuren ongeloofwaardige dingen, maar als je ze opschrijft moet je dat wel geloofwaardig maken, en dat kan Simone niet. Ik begon me te ergeren, en ben doorgebladerd naar het laatste hoofdstuk zodat ik de voorspelbare afloop nu ook ken.
Nee, geen aanrader. Bij 'het laatste offer' vermengde de schrijfster nog wat historie in, zoals ik de schrijfster ken van haar jeugdboeken, maar dat heeft ze nu helemaal losgelaten.
Terug naar de bieb!
Blauw water heet het boek en gaat over een moeder en dochter die gegijzeld worden door een tbs-er met verlof. Er is een vrouw die zonder dat de tbs-er het ziet langs komt en ziet dat er iets aan de hand is, maar op weg naar de politie krijgt die een ongeluk en ze raakt in coma. Dat kan, alles kan, ook in werkelijke leven gebeuren ongeloofwaardige dingen, maar als je ze opschrijft moet je dat wel geloofwaardig maken, en dat kan Simone niet. Ik begon me te ergeren, en ben doorgebladerd naar het laatste hoofdstuk zodat ik de voorspelbare afloop nu ook ken.
Nee, geen aanrader. Bij 'het laatste offer' vermengde de schrijfster nog wat historie in, zoals ik de schrijfster ken van haar jeugdboeken, maar dat heeft ze nu helemaal losgelaten.
Terug naar de bieb!
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Ik heb getracht Vaarwel mijn liefste van Petra Nemcova te lezen. Het is een autobiografie over een model, die tijdens de tsunami in Thailand haar geliefde verliest.
Ik heb alleen de proloog gelezen (20 bladzijden) en de eerste bladzijden van hoofdstuk 1. Niet om door te komen wat mij betreft. Kinderachtig taalgebruik en ik had verwacht dat het boek meer over de tsunami en zijn gevolgen zou gaan, maar het is een autobiografie van een model waar ik in ieder geval nog nooit van gehoord had en waarin ik ook niet geïnteresseerd ben. Heb de foto's bekeken en er doorheen gebladerd. Klaar.
Ik heb alleen de proloog gelezen (20 bladzijden) en de eerste bladzijden van hoofdstuk 1. Niet om door te komen wat mij betreft. Kinderachtig taalgebruik en ik had verwacht dat het boek meer over de tsunami en zijn gevolgen zou gaan, maar het is een autobiografie van een model waar ik in ieder geval nog nooit van gehoord had en waarin ik ook niet geïnteresseerd ben. Heb de foto's bekeken en er doorheen gebladerd. Klaar.
Ik had dat andere boek van Hans Sahar meegenomen uit de bieb, maar ik had er na zo'n 60 pagina's genoeg van.
Dat ligt waarschijnlijk gedeeltelijk aan het feit dat ik Hassan Bahara net gelezen heb, en ik vraag me echt af waarom die Marokkaanse schrijvers zo negatief over Marokkaanse jongeren menen te moeten schrijven. Ook deze hoofdpersoon houdt zich voornamelijk bezig met drugs, drank en seks. Daarnaast geeft hij aan dat hij een fatsoenlijke Nederlander wil worden, en niet wil afglijden zoals zijn landgenoten die al van school af zijn..Maar hij gedraagt zich er niet naar.
Ik hoef dit echt niet meer uit te lezen..
Dat ligt waarschijnlijk gedeeltelijk aan het feit dat ik Hassan Bahara net gelezen heb, en ik vraag me echt af waarom die Marokkaanse schrijvers zo negatief over Marokkaanse jongeren menen te moeten schrijven. Ook deze hoofdpersoon houdt zich voornamelijk bezig met drugs, drank en seks. Daarnaast geeft hij aan dat hij een fatsoenlijke Nederlander wil worden, en niet wil afglijden zoals zijn landgenoten die al van school af zijn..Maar hij gedraagt zich er niet naar.
Ik hoef dit echt niet meer uit te lezen..
De mogelijkheid van een eiland van Houellebecq barst van de se.x en ik vind het een prachtig boek, een van de beste die ik ooit heb gelezen.
Maar in Zomerhitte is alles gekunsteld en er met de haren bijgesleept. Je moet nooit oude schrijvers het boekenweekgeschenk laten schrijven. De film is alleen gemaakt voor de kassa en heeft net als het boek geen enkele inhoud van betekenis. Blijkt ook uit de reacties.
Mooi weekend, Pieter
Maar in Zomerhitte is alles gekunsteld en er met de haren bijgesleept. Je moet nooit oude schrijvers het boekenweekgeschenk laten schrijven. De film is alleen gemaakt voor de kassa en heeft net als het boek geen enkele inhoud van betekenis. Blijkt ook uit de reacties.
Mooi weekend, Pieter
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
PieterW schreef:De mogelijkheid van een eiland van Houellebecq barst van de sex en ik vind het een prachtig boek, een van de beste die ik ooit heb gelezen.
Maar in Zomerhitte is alles gekunsteld en er met de haren bijgesleept. Je moet nooit oude schrijvers het boekenweekgeschenk laten schrijven. De film is alleen gemaakt voor de kassa en heeft net als het boek geen enkele inhoud van betekenis. Blijkt ook uit de reacties.
Mooi weekend, Pieter
Die van Houellebecq ga ik nog lezen. Zomerhitte vond ik wel lekker weglezen. Ik denk niet dat het commercieel uitgebuit wordt.
Dettie schreef:Pieter schreef:De film is alleen gemaakt voor de kassa en heeft net als het boek geen enkele inhoud van betekenis.
Je hebt de film toch niet gezien? Of wel? Nu breng je me aan het twijfelen.
Dettie
Dettie, ik heb aan de recensies, de commentaren op TV en mijn niet zuinige vooroordelen genoeg om niet naar deze flop te gaan. De film werd uitsluitend gemaakt om de se.xscènes die erin zitten en men heeft nog wat meer geweld toegevoegd omdat het verhaal zeer dun was. Wat de boekenweekgeschenken betreft staan die van de vrouwen, met name die van Hella Haasse en Anna Enquist, ver bovenaan omdat vrouwen er i.h.a. niet van houden zich ergens van af te maken.
(Augment bij de film: En men heeft expres een exhibitioniste van BNN ingehuurd om daar wat jongere kijkers vandaan te halen.)
Allemaal een gezellige, witte Pasen!
Pieter
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Wat ik nietwil nalaten te zeggen dat ik De zwaardvis van Hugo Claus ook een heel goed boekenweekgeschenk vond. Maar dat is al weer lang geleden. Dat van Wolkers was wel het slechtste van de laatste tien jaar. En dat men daar dan uitgerekend een film van moet maken toont aan dat de Nederlandse film even in een dal zit.
Pieter
Pieter
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten