Berichtdoor Jom » 12 Sep 2005, 13:26
Beste Bernadet,
“Gloed” gelezen.
Gloei er nog wat van na.
Met licht uit ben ik nog altijd een beetje zichtbaar, zal wel overgaan.
Dat is mijn reactie in lumen uitgedrukt.
Mijn impressie in woorden :
iets met een “m”, ik twijfel tussen magistraal en machtig.
En Malte-aans (naar de enige “roman” van Rilke : Malte Lauridts Brigge).
En Midden-Europees.
Ik hou zeer veel van die Midden-Europese sfeer ( het Duitstalige , Wenen, het tanende Habsburgse rijk, de eeuwwisseling ), Nietzsche, Einstein, Freud, Marx, Wittgenstein, de geest van Mozart, de lijvigheid van Krauss, Mauthner, Rilke, eigenlijk houdt het daar niet op.
“Gloed” ’s zomers zijn ook heet en warm, de winters ook koud en hard.
Wereldinwaarts landklimaat.
Maar midden in het boek Maleisië, de “trieste tropen”.
“Gloed” doet je adem dampen.
“Gloed” verschroeit soms ook een beetje de adem waarmee je het leest.
Een boek als een toorts.
Een monoloog van vuur.
Een magistrale monoloog ( weeral “m’s”),
een monoliet,
geen seizuren, geen inslagsporen, geen onafgewerkte binnenzijde.
En waar geen menselijk licht of oog bij kan,
waar de gloed slechts vermoedbaar is,
daar kan je het ruwe erts rechtstreeks betasten,
met je ene vrije hand,
want de andere hand heb je nodig om voor je openvallende mond te houden.
Dat is mijn reactie in verrukking uitgedrukt.
Waar waar waar zijn er nog boeken van Marai ?
mmmmmmmmmm...
gxg