Wie wint de Boekenpauw 2012?

[Dettie]

Jurymotivatie Boekenpauw & Boekenpluimen 2012

Wie wint de Boekenpauw 2012?

De jury, bestaande uit Joukje Akveld (journalist), Tania Van Acker (Stichting Lezen), Balder Martens (grafisch ontwerper De Barbaren), Marie Boseret (Boekhandel De Kleine Prins) en Jan Ruysbergh (journalist Het Nieuwsblad, voorzitter), nomineerde de volgende negen boeken en illustratoren:


Mannetje Koek schrijft een boek. Martha, Pieter Gaudesaboos. Tekst: Lorraine Francis (Lannoo)

Pieter Gaudesaboos slaagt erin om een ontroerend en tegelijkertijd vrolijk verhaal met een champignon en een koekje in de hoofdrol op een sprankelende en geestige manier te vertellen. De jury was gecharmeerd door zoveel fantasie- en verzinplezier. De erg verfijnde en intense digitale illustratiestijl en leuke knipogen spreken niet alleen kinderen aan, maar kunnen ook volwassenen boeien. De koekjesvorm van de boekjes (er zijn er al vier verschenen in de serie) blijft een leuke vondst.


Ik wou. Ingrid Godon, tekst: Toon Tellegen (Lannoo)

Een prachtig uitgegeven boek om op je salontafel te leggen en steeds opnieuw te bekijken. De omslag met kalkpapier, de doorschijnende bladzijden binnenin, het lettertype, alles klopt gewoon aan dit boek. Ingrid Godon tekende krachtige, robuuste koppen die elk op zich een verhaal vertellen, zelfs zonder de begeleidende tekst. Aansprekende verhalen en mooi gebalanceerde typografie zorgen voor een sterk geheel dat misschien meer volwassenen dan kinderen zal aanspreken.


Fred en de wolk. Tom Schamp, tekst: Dirk Nielandt (Davidsfonds/Infodok)

Een verademing tussen alle saaie eerste lezersboekjes. Leren lezen wordt hier vooral leren kijken en genieten van al die typische Tom Schamp-humor. De stijl van Schamp is zoals steeds verfijnd en aangenaam om naar te kijken en met veel zin voor detail. Avontuurlijk en prikkelend, en veilig tegelijk. Woord en beeld gaan hand in hand, en nemen de beginnende lezer steeds verder mee.


Boem. Illustraties en tekst: Leo Timmers (Querido)

Vrolijk werd de jury van dit uiterst charmante, op het eerste gezicht simpele boekje. Kleuren, vormgeving, ...., alle schakels haken op de juiste manier in elkaar. Knap hoe Leo Timmers met zo goed als geen tekst toch een grappig verhaal vol schwung en beweging en zelfs een vleugje romantiek weet te vertellen. In elke illustratie komen verschillende kleinere verhalen aan bod, met precies op het juiste moment kleine weerhaakjes die de lezer op een plagerige manier uit het ritme halen. Ondanks de herhaling zakt het visuele verhaal nergens in elkaar. De vrolijke chaos is geknipt voor de jonge doelgroep.


De dokter en het leger van Davy. Pieter Van Eenoge. Tekst: Edward van de Vendel (De Eenhoorn)

Debutant Pieter Van Eenoge en Edward Van de Vendel maken van De dokter en het leger een opvallend en origineel prentenboek. Permeke is nooit ver weg. Een jongetje vecht tegen een leger microben en het proces van ziek zijn wordt ook voor de jongsten heel aanschouwelijk voorgesteld. De illustrator slaagt erin om de tekst op te tillen met zijn krachtige, wat grimmige illustraties vol diepe kleuren en contrasten. Gedurfd maar efficiënt.


Waarom lig jij in mijn bedje? , Illustraties en tekst Joke van Leeuwen (Querido)

Met Joke van Leeuwen zit je altijd goed en dat bewijst de 'Nederbelgische' eens te meer met dit boekje dat zich als een harmonica laat uitvouwen tot een meterslange strook. Vorm en inhoud vallen hier perfect samen: leporello, bedtijdverhaal, cirkelverhaal. Mooi hoe Van Leeuwen de lezer kan laten meeleven met de eenzaamheid en triestheid van een knuffelpopje, zonder in kleffe zeemzoeterigheid te vervallen. De gelaagdheid in de beelden zal ook de volwassen voorlezer charmeren. Eenvoudig, maar o zo sterk.


De vraag van Olifant. Kaatje Vermeire. Tekst: Leen van den Berg (De Eenhoorn)

Kaatje Vermeire haalt alles uit de kast in De vraag van Olifant. Van donker naar licht, van heel gedetailleerd met mieren die van alles naar boven sjouwen op de rug van de olifant tot een kalere prent met twee circusartiesten die naar elkaars handen reiken. Een warm boek over de vele facetten van de liefde, en die vele facetten kan Vermeire moeiteloos de baas. De voortdurende afwisseling in kleur, sfeer, gezichtspunt en compositie laat zien wat ze allemaal kan.


De nieuwe dino’s, Klaas Verplancke. Tekst: Noé Carlain – vertaald door Edward van de Vendel (Lannoo)

Ook Klaas Verplancke is een vaste waarde die iedere keer opnieuw garant staat voor kwaliteit en originaliteit. De verschillende dino’s zijn origineel gevonden en verbeeld. Er zit veel humor in de prenten die allemaal los van elkaar staan. Een echt verhaal ontbreekt weliswaar, maar de illustraties alleen al prikkelen de lezer met hun grappige details en het sterke en frisse kleurgebruik.


De duif die niet kon duiken. Alain Verster. Tekst: Edward van de Vendel (De Eenhoorn)

Intrigerend, poëtisch, volwassen, ingetogen… de juryleden waren onder de indruk van de subtiele pracht van De duif die niet kon duiken. Mooi hoe debutant Alain Verster hier op een heel persoonlijke manier het verhaal weergeeft met een techniek (met echte foto's en plakband) die niemand hem voordeed. Met hier en daar een roodroze accent creëert hij een wat nostalgische sfeer en dat houdt hij consequent vol, prent na prent. De prenten met soms grappige details tillen het verhaal op en tonen de twijfel en de angst van duif Telemark.

Bron: http://www.boek.be

Dettie