En er zijn wel meer boeken die over dit thema gaan. Laten we alsjeblieft de auteurs niet verwarren met de hoofdpersoon.
Een punt is natuurlijk dat er een groot verschil is tussen jonge kinderen en pubers, waarbij de seksualiteit aan het ontwaken is. Dat neemt natuurlijk niet weg dat het ook dan niet goed te praten is dat een volwassene daar misbruik van maakt, maar het is dan natuurlijk eerder voorstelbaar dat het slachtoffer zich op het moment zelf niet direct als slachtoffer ziet. Dat schijnt in zekere zin het geval te zijn bij het verhaal van Pim Lammers.
https://www.volkskrant.nl/columns-opini ... ~b57b2a1b/ In Lammers’ geval komt het ongemak vooral voort uit de gekozen vertelstem, want de auteur laat de betaste jongen aan het woord via een personaal perspectief. En dan blijkt het kind de aanrakingen niet gelaten te ondergaan, maar er al tijdens de training naar te verlangen. Lammers schetst dus een jongen met een ontluikende seksualiteit die niet lijkt door te hebben dat hij slachtoffer is van seksueel grensoverschrijdend gedrag.
In de laatste alinea van het verhaal wordt echter maar al te duidelijk hoezeer we het gedrag van de trainer moeten veroordelen. Juist als de volwassen man aan de onderbroekrand van de jongen zit, schrijft Lammers namelijk: ‘De schelle fluittoon komt onverwachts’ – waarop de vingers zich terugtrekken. Die ‘schelle fluittoon’ klinkt niet alleen op het voetbalveld, maar verbeeldt ook de norm die hier binnen de verhaalwerkelijkheid overschreden wordt.
Ook bij 'Mijn meneer' zien we eigenlijk hoe het slachtoffer eigenlijk langzaam in de ban van de pedofiel raakt. De pedofiel wordt niet als een monster beschreven, maar als een mens met gevoelens. Dat die gevoelens niet in de haak zijn, Er is een soort spanningsveld tussen de ontluikende seksualiteit van de jongere en de persoon die daar misbruik van maakt. En dat is misschien ook het punt. De pedofiel is niet altijd het monster, dat in de bosjes loert, maar het kan gewoon die vriendelijke buurman zijn, waar je misschien goed met je problemen terecht kunt. En misschien is het dan juist goed dat een kind leert dat het op een bepaald moment grenzen aan moet geven en dat niet alles wat misschien prettig lijkt ook in orde is.
Tijden veranderen ook. In het verleden was het niet ongebruikelijk dat een meisje van een jaar of 16 werd uitgehuwelijkt. Laten we ook niet vergeten dat er in de jaren 60 werd gestreden om de leeftijdsgrens van 21 jaar voor seksuele handelingen te verlagen. Ik kan me ook herinneren dat er bij de NVSH een werkgroep pedofilie bestond.
Laten we overigens niet vergeten dat president Macron met z'n lerares is getrouwd.