Peter Daanen: Het Zwarte Koor

[Marjo]

Oftewel: hoe je geschiedenis in je opneemt door een spannend, maar kloppend verhaal
Het gaat natuurlijk over Nijmegen, met name over de periode tussen 1932 en 1955.

Lees meer: http://www.leestafel.info/p-daanen

[Annemarie]

Klinkt boeiend Marjo!

[Dettie]

Wat een typische tram! Leuk die link erbij. Je snapt tegelijk waarom het het Zwarte Koor werd genoemd.
En wat voor functie had die tram in de oorlog? Kon die evengoed blijven rijden en ging de gaslevering gewoon door?
Of wordt dat niet verteld in het boek.
Speelt die tram de hoofdrol, of zijn het de mensen die werkten met die tram? Zijn zij het die de aanleiding geven om over Nijmegen te vertellen?

Dettie

[Marjo]

Gas was belangrijk: de personeelsleden werden ook vrijgesteld van arbeid in Duitsland, dus ja, de tram bleef rijden.

Over wie nu het belangrijkste was heb ik ook zitten dubben: het zijn vooral de oorlogservaringen, met name het bombardement, waar het verhaal om draait, maar Allan speelt voortdurend mee, al is het maar omdat het verhaal van zijn laatste rit steeds een nieuw hoofdstuk inluidt.
Maar de titel van het boek is ook veelzeggend: en het zijn dan ook de mensen die het verhaal 'maken'.

[Dettie]

Beetje luguber eigenlijk dat gas belangrijk was in verband met de Tweede Wereldoorlog.
Je denkt dan meteen aan de vernietigingskampen hoewel die in Nijmegen niet voorkwamen.

Ik begrijp een beetje uit jouw verslag dat dankzij die laatste rit steeds herinneringen opgehaald worden. Ze komen dan steeds langs plekken die belangrijk geweest zijn voor het Zwarte Koor?

Dettie

[Marjo]

Zoiets. Of de herinnering aan een bepaalde persoon. Het kan van alles zijn.

In hetzelfde boek werd verteld over concentratiekampen waar de Engelsen hun -Duitse- gevangenen opsloten, en die waren blijkbaar niet minder gruwelijk.
In een ander boek kwam ik concentratiekampen tegen, die voor de indianen in Amerika waren,. Zij maakten ook zo'n lange Dodenmars, dwars door de woestijn.

Zo zie je maar: geschiedenis herhaalt zich, telkens weer. Heden ten dage zijn die kampen misschien humanistischer, maar net zo dodelijk.