Naomi Rebekka Boekwijt: Pels (debuut)

[Marjo]

Mooie verhalen, over mensen die even de weg kwijt zijn. Stuk voor stuk romannetjes in het klein.

Lees meer: http://www.leestafel.info/naomi-rebekka-boekwijt

[Dettie]

Dit is ook een erg mooi debuut, alleen vond ik de taal nogal gezocht.
Ze probeerde het soms te mooi te schrijven maar het is wel een heel mooi debuut.

Dettie

[Dettie]

Nou de recensie staat erop, maar het was lastig onder woorden te brengen wat ik precies vind.
Hopelijk komt het wel een beetje over.

http://www.leestafel.info/naomi-rebekka-boekwijt

Dettie

[Annemarie]

Het komt zeker over Dettie. Het klinkt van de ene kant intrigerend - een boek om over na te denken - en aan de andere kant moet het natuurlijk allemaal niet te mysterieus worden. Heb je het idee dat je informatie tekort komt?

[librije]

Ik snap precies wat je bedoelt Dettie. Je hebt het goed onder woorden gebracht. (Zie ook mijn recensie op Mijn Boekenkast). Ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed wat Marjo bedoelt met: in de traditie van Gerbrand Bakker. Dat verband zie ik totaal niet!

[Dettie]

Het komt zeker over Dettie. Het klinkt van de ene kant intrigerend - een boek om over na te denken - en aan de andere kant moet het natuurlijk allemaal niet te mysterieus worden. Heb je het idee dat je informatie tekort komt?

De verhalen beginnen ergens middenin en eindigen ook zo. Dat is niet erg maar ik heb steeds het gevoel dat ik iets mis.
Zelfs na twee keer lezen denk ik nog wat wil ze met deze verhalen, wat wil ze ons zeggen?
Het laatste verhaal speelt zich af op een universiteit waar de docent (filosofie?) eerst twee maanden geen les kan geven, daarna terugkomt en iedereen overweldigt met zijn houding maar eigenlijk begrijpt niemand hem. En dat is precies wat ik ook voel.
Ik kom geen informatie tekort denk ik maar ik begrijp het gewoon niet. Marjo schrijft bijv. dat in het eerste verhaal een meisje op een boerderij aankomt, NRC of Volkskrant schrijft dat ook, maar zelfs dat kan ik er niet uithalen, voor mij kan het een man of vrouw zijn. Op zich is dat allemaal niet erg, het intrigeert ook moet ik zeggen, juist vanwege het raadselachtige maar ik snap niet wat ze met de verhalen wil, wat ze bedoelt.

Dettie

[Dettie]

Ik snap precies wat je bedoelt Dettie. Je hebt het goed onder woorden gebracht. (Zie ook mijn recensie op Mijn Boekenkast). Ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed wat Marjo bedoelt met: in de traditie van Gerbrand Bakker. Dat verband zie ik totaal niet!

hee Librije!

Wat vind ik dat leuk je hier weer te zien!

Je geeft in jouw recensie precies weer wat ik ook voel

"Maar nadat het boek uit was, had ik er nog steeds een heel ongemakkelijk gevoel over. Dit moest haast wel aan mij liggen, dacht ik, als het boek genomineerd voor de debutantenprijs?" [...]

"Ik zag ook dat er genoeg lovende recensies zijn. Maar mij viel het dus tegen. Ik houd er best wel van als niet alles voorgekauwd is en als er van de lezer verwacht wordt dat hij zelf nadenkt, interpreteert. Dat hij een diepere laag herkent en dat er te genieten valt van verwijzingen en beeldspraak. Maar ik ben dus blijkbaar niet te enige die de verhalen onbegrijpelijk vond. En te geforceerd literair. Die wel dieren voorbij zag komen, maar niet zo zeer "het dier zag dat de mens is".

Het is overigens wel knap om de ongemakkelijke sfeer op te roepen waar alle verhalen door gedragen worden. Onzekerheid, eenzaamheid, twijfel, afhankelijkheid, kwetsbaarheid maken het beklemmende verhalen, terwijl er eigenlijk in werkelijkheid weinig gebeurt. Misschien is dat wel het thema van deze bundel: een weerspiegeling van hoe veel opgroeiende jongeren zich voelen in deze afstandelijke maatschappij."

http://mijnboekenkast.blogspot.nl/searc ... date=false

Dus jij had ook dat je het soms te gekunsteld vond? Sommige zinnen vond ik wel mooi maar bij enkele andere stukken dacht ik, dit gaat net over de grens, zo denkt iemand niet, zo voelt iemand niet. Ik ga dan aan mezelf twijfelen of ik dat nou alleen zo vindt. Maar gelukkig, jij ook!
Ik zag ook geen 'dier dat de mens is'.

(In het eerste verhaal wordt ook een zin uit de bijbel twee keer aangehaald. "Met u storm ik af op een legerbende" (blz 11 en 14) en dat begrijp ik ook niet. Dit soort dingen dus, die maken onder andere ook dat ik denk ik mis iets. Wat wordt hier bedoeld? Het verhaal is te kort (maar toch compact) om daar verder iets mee te kunnen.)

Ik heb nog gezocht naar een interview met de schrijfster maar die kon ik niet vinden helaas.

Dettie
die zich moet beheersen om niet naar je 2 andere recensies over de genomineerde debuten te kijken.
Die debuten heb ik nu ook gelezen en ik loop erg te broeden op de recensie van het boek van Ineke Riem.
Daarna komt Gravenzuid aan de beurt.

[Marjo]

Dat het een meisje is, denk ik dat ik dat gezegd heb omdat het verderop duidelijk wordt dat het een vrouwspersoon is. Maar voor de rest van mijn opmerkingen zou ik toch opnieuw moeten gaan lezen.

Maar Bakker heb ik er denk ik bijgehaald vanwege het verhaal: een platteland, een beetje unheimisch. Dat is het sfeertje dat ik bij Bakker ook proefde.

[Dettie]

Iemand heeft een nieuwe naam bedacht voor boeken als dit...
De literaire landschapsroman

http://www.hanta.nl/hanta/2013/11/03/ee ... hapsroman/

Dettie

[Renate]

Toch, als er literaire thrillers bestaan, waarom dan geen literaire streekromans? Thrillers hadden toch ook met een stigma te maken?

[Marjo]

Nou kijk, ik ben niet de enige die de link met Bakker legt..

[librije]

Sinds de term "literaire thriller" op nagenoeg ieder spannend boek geschreven wordt, ongeacht de literaire kwaliteit, zou ik voorzichtig willen zijn met het toekennen van alweer zo'n dubieuze term aan boeken die toevallig op het platteland spelen. Dat doen we toch ook niet met bv. "stadsromans"? Schrijvers zouden eerder op hun stijl dan op de omgeving waarin hun verhalen spelen vergeleken moeten worden. En als ik aan De omweg en Perenbomen bloeien wit denk, dan leg ik ook niet direct in eerste instantie een verband met het platteland. Het zou Bakker te kort doen om hem in zo'n hokje te willen stoppen.

[Marjo]

Hokjes, tja, mensen willen nu eenmaal weten wat voor soort boek ze gaan lezen. Je hebt gelijk dat als er plattelandsromans zijn er ook stadsromans zijn. Maar maakt het wat uit zo'n labeltje?
Het is toch een andere manier van aanduiden dat het boek zich afspeelt op het platteland of in de stad? Ik zit er niet mee.

Ik vind overigens het leukste aan debuutromans dat ik tevoren niet weet hoe of wat. Ik lees nooit een achterflap, het liefst geen andere recensies, helemaal niets.
Zo in het diepe duiken zonder te weten hoe of wat, dàt vind ik leuk.

[Renate]

Hokjes, tja, mensen willen nu eenmaal weten wat voor soort boek ze gaan lezen. Je hebt gelijk dat als er plattelandsromans zijn er ook stadsromans zijn. Maar maakt het wat uit zo'n labeltje?
Het is toch een andere manier van aanduiden dat het boek zich afspeelt op het platteland of in de stad? Ik zit er niet mee.

Ik vind overigens het leukste aan debuutromans dat ik tevoren niet weet hoe of wat. Ik lees nooit een achterflap, het liefst geen andere recensies, helemaal niets.
Zo in het diepe duiken zonder te weten hoe of wat, dàt vind ik leuk.

Dat in het diepe duiken doe ik eigenlijk zelden. Ik wil toch wel enig idee hebben of ik een boek leuk zou kunnen vinden.

[Dettie]

Sinds de term "literaire thriller" op nagenoeg ieder spannend boek geschreven wordt, ongeacht de literaire kwaliteit, zou ik voorzichtig willen zijn met het toekennen van alweer zo'n dubieuze term aan boeken die toevallig op het platteland spelen. Dat doen we toch ook niet met bv. "stadsromans"? Schrijvers zouden eerder op hun stijl dan op de omgeving waarin hun verhalen spelen vergeleken moeten worden. En als ik aan De omweg en Perenbomen bloeien wit denk, dan leg ik ook niet direct in eerste instantie een verband met het platteland. Het zou Bakker te kort doen om hem in zo'n hokje te willen stoppen.

Zelf vind ik literaire landschapsroman wel mooi klinken.

Persoonlijk vind ik de boeken van Gerbrand Bakker ook geen streekromans. Ik heb heel wat streekromans weggewerkt maar die gaan vooral om de inhoud waarbij de gebeurtenissen volgens een vrij vast patroon verlopen. De rijke boerenzoon en de arme meid. De boerderij die later door de zoon overgenomen wordt en waar een 'pront gezond wijf' de lakens uit moet delen. Liefst moet zij ook een dochter van een rijke boer zijn, vanwege landuitbreiding en familiebezittingen.
Dat mag zeker geen arme dienstmeid of dochter van landwerker zijn. Natuurlijk worden rijke zoon en arme meid verliefd en dan zijn de poppen aan het dansen, maar uiteindelijk komt alles goed. Ook het geloof speelt vaak een grote rol in streekromans.

Bij Bakker spelen de verhalen zich wel af op het platteland maar ik kan zijn boeken echt geen streekromans noemen. Net als Librije denk ik ook niet in de eerste plaats aan het platteland bij zijn boeken, wel aan de karakters die er in voorkomen en de speciale stijl van schrijven (subtiel, verstild) en de sfeervolle kwaliteit van de verhalen.
Streekromans vind ik meer de richting van boeketreeksboeken op gaan, en dat kun je de boeken van Gerbrand Bakker toch echt niet noemen.

Dettie
die nog steeds af en toe een streekroman tussendoor weet te waarderen.

[Dettie]

Hokjes, tja, mensen willen nu eenmaal weten wat voor soort boek ze gaan lezen. Je hebt gelijk dat als er plattelandsromans zijn er ook stadsromans zijn. Maar maakt het wat uit zo'n labeltje?
Het is toch een andere manier van aanduiden dat het boek zich afspeelt op het platteland of in de stad? Ik zit er niet mee.

Ik vind overigens het leukste aan debuutromans dat ik tevoren niet weet hoe of wat. Ik lees nooit een achterflap, het liefst geen andere recensies, helemaal niets.
Zo in het diepe duiken zonder te weten hoe of wat, dàt vind ik leuk.

Als boeken bijvoorbeeld geen cover zouden hebben waaraan je vaak al kunt zien wat voor soort boek je kunt verwachten zou ik dat erg lastig vinden. Stel je eens voor alle boeken zien er hetzelfde uit, je kunt totaal niet zien welk genre het is dan zou je blij zijn met de schriftelijke aanduiding.
Nu hebben (geen literaire) romans en streekromans vaak wel een romantische uitstraling maar toch zie je verschil. Ook zie je gelijk of een boek een chicklit of thriller is of een literaire roman.
Dus waarom ook geen schriftelijk labeltje? Persoonlijk vind ik zo'n labeltje wel wat hebben, dan weet je gelijk wat je kunt verwachten.

Dat wat jij doet met de debuutromans vind ik heel knap. Je leest ze gewoon ondanks dat je niet weet wat je te lezen krijgt.
Dat zou ik niet kunnen. Ik wil daarvan lang niet alles lezen omdat bepaalde onderwerpen of genres me totaal niet aanspreken.

Dettie

[Marjo]

Het gaat om de verrassing. En ja, dat kan wel eens tegenvallen..
Maar je hebt gelijk dat natuurlijk een omslag ook al een indruk geeft. Maar hoe vaak word je daardoor net op het verkeerde been gezet? Ik probeer er dus niet naar te kijken voor het boek uit is. Natuurlijk lukt dat niet, maar toch. Het is net zoals met de verslagen die jullie dan misschien al gemaakt hebben. Dat ga ik echt niet eerst zitten lezen, dan is de hele verrassing weg.
Hoewel het ook hier niet zwart-wit is, want het komt net zo goed voor dat ik een boek wél lees omdat het hier lovend besproken wordt. Of niet, zodat ik voor mezelf wil oordelen. Maar ik heb niet zo'n goed geheugen, vaak ben ik dan tegen de tijd dat ik ga lezen helemaal vergeten waarom ik dat boek nou perse wilde lezen.

[librije]

Hokjes, Marjo, is zo'n beetje mijn grootste ergernis en ik was het in dit geval niet die Gerbrand Bakker de plattelandsliteratuur in wilde persen. Zoals Dettie al zegt: zijn kwaliteiten staan los van de omgeving waarin ze spelen.

Ik heb er bewondering voor hoeveel boeken jij in korte tijd van een recensie kunt voorzien. Dat kan ik helaas niet. Daarom maak ik weloverwogen een keuze en dan is op zijn minst de beschrijving door de uitgever op het boek of in de catalogus wel handig. Ik ga mijn tijd niet verdoen aan boeken die niets voor mij zullen kunnen betekenen.

Dat betekent niet dat ik recensies lees voor ik mijn verslag maak. Dat doe ik bij voorkeur niet, al lees ik wel eens een boek dat hier op Leestafel besproken is. Het leukst vind ik toch nog de leesexemparen die ik krijg op aanvraag omdat daar nog helemaal niets over bekend is. Ach, als we het allemaal maar naar ons zin hebben met onze boeken, daar gaat het toch om.

[Marjo]

Precies, Librije: plezier in lezen, daar gaat het om.
Zoals voor de komende Kinderboekenweek geldt: lezen is een feest!

[Dettie]

Het leukst vind ik toch nog de leesexemparen die ik krijg op aanvraag omdat daar nog helemaal niets over
bekend is.

Ik sprak laatst iemand en die vond dat juist eng. Ze zei wat doe je dan als jij in jouw recensie schrijft dat je het een slecht
boek vond en iedereen prijst het de hemel in, ga je dan niet vreselijk op je bek?
Nou ik doe dus niets want positieve recensies veranderen mijn mening over het boek niet. Ik ben dan wel benieuwd en vind
het ook interessant wat anderen er dan zo goed aan vinden.
Dat 'wat anderen erover zeggen' hield diegene tegen om recensies te schrijven, ze wilde dan eerst weten of het aansloeg of
niet. Ik denk dan dat het ook maar beter is dat ze geen recensies schrijft want dan praat je na in plaats van een eigen mening
te hebben.

Dettie

[Renate]

Het leukst vind ik toch nog de leesexemparen die ik krijg op aanvraag omdat daar nog helemaal niets over
bekend is.

Ik sprak laatst iemand en die vond dat juist eng. Ze zei wat doe je dan als jij in jouw recensie schrijft dat je het een slecht
boek vond en iedereen prijst het de hemel in, ga je dan niet vreselijk op je bek?
Nou ik doe dus niets want positieve recensies veranderen mijn mening over het boek niet. Ik ben dan wel benieuwd en vind
het ook interessant wat anderen er dan zo goed aan vinden.
Dat 'wat anderen erover zeggen' hield diegene tegen om recensies te schrijven, ze wilde dan eerst weten of het aansloeg of
niet. Ik denk dan dat het ook maar beter is dat ze geen recensies schrijft want dan praat je na in plaats van een eigen mening
te hebben.

Dettie

Een bespreking moet toch uiteindelijk altijd een eigen mening zijn?

Vroeger schreef ik regelmatig CD-besprekingen. Nu was dat gemakkelijker, omdat er over het algemeen geen andere besprekingen waren. Ik heb het overigens wel een keer maakt dat de redacteur besloot om iets uit een bespreking die een andere medewerker op z'n website had staan, aan mijn bespreking toe te voegen, iets dat die medewerker mij min of meer verweet.

[Annemarie]

Het leukst vind ik toch nog de leesexemparen die ik krijg op aanvraag omdat daar nog helemaal niets over
bekend is.

Ik sprak laatst iemand en die vond dat juist eng. Ze zei wat doe je dan als jij in jouw recensie schrijft dat je het een slecht
boek vond en iedereen prijst het de hemel in, ga je dan niet vreselijk op je bek?
Nou ik doe dus niets want positieve recensies veranderen mijn mening over het boek niet. Ik ben dan wel benieuwd en vind
het ook interessant wat anderen er dan zo goed aan vinden.
Dat 'wat anderen erover zeggen' hield diegene tegen om recensies te schrijven, ze wilde dan eerst weten of het aansloeg of
niet. Ik denk dan dat het ook maar beter is dat ze geen recensies schrijft want dan praat je na in plaats van een eigen mening
te hebben.

Dettie

Als ik een boek heb ontvangen om te recenseren dan lees ik juist bewust geen andere recensies over het boek. Dat doe ik pas nadat ik mijn recensie geplaatst heb. Ik wil niet beïnvloed worden door de mening van een ander tijdens het beoordelen van een boek. Mijn recensies geven puur en alleen mijn mening over een boek weer. Soms blijk ik het met anderen eens te zijn, andere keren niet. Smaken en meningen verschillen nu eenmaal.

[Dettie]

Als ik een boek heb ontvangen om te recenseren dan lees ik juist bewust geen andere recensies over het boek. Dat doe ik pas nadat ik mijn recensie geplaatst heb. Ik wil niet beïnvloed worden door de mening van een ander tijdens het beoordelen van een boek. Mijn recensies geven puur en alleen mijn mening over een boek weer. Soms blijk ik het met anderen eens te zijn, andere keren niet. Smaken en meningen verschillen nu eenmaal.

Ik kijk ook nooit van tevoren. Ik plaats eerst mijn recensie en dan ga ik lezen wat anderen van het boek vonden.
Soms val ik bijna om als ze een in mijn ogen prachtig boek, helemaal afkraken. Hoe bestaat het! denk ik dan.
Maar soms vind ik een boek vreselijk en wordt het door andere recensenten opgehemeld. En dan denk ik ook Hoe bestaat het!
Het blijft dus altijd verrassend.
Dat vind ik wel erg leuk trouwens.

Dettie

[Marjo]

Als je de oordelen hoort die de leden van de kernjury van de Academica LiteratuurPrijs geven aan de drie genomineerde boeken, dan verbaas je je opnieuw. Ook daar hoor je over dezelfde boeken zulke verschillende commentaren. Dat is een gegeven, zoals Annemarie zegt: meningen verschillen, we zijn allemaal anders.

[Annemarie]

Ik heb het boek nu ook gelezen en ik heb zeker van de verhalen genoten. Zoals dat eigenlijk altijd is bij een verhalenbundel valt het ene verhaal meer in de smaak dan het andere. Het melancholieke van de verhalen vind ik mooi. Soms is het allemaal wel wat hoogdravend van toon. Misschien dat de verhalen krachtiger zouden zijn als ze iets minder gestileerd zouden zijn. Iets eenvoudiger van toon. Het "onaffe" vond ik bij de meeste verhalen niet vervelend maar bij een paar verhalen miste ik toch wel iets van een afronding. Ze zijn op zich wel allemaal te ontleden en ik heb de bundel dan ook met plezier gelezen.