Berichtdoor Renate » 12 Okt 2014, 16:49
Ove is een mopperige man van 59 jaar, wiens vrouw een half jaar geleden is overleden. Z'n vrouw Sonja was de zon in z'n leven. Voor zij in z'n leven kwam, leefde hij eigenlijk niet en nu ze dood is, leeft hij eigenlijk ook niet meer. Maar Ove heeft een groot plichtsgevoel en gaat dus iedere dag naar z'n werk, tot het moment dat hij met vervroegd pensioen wordt gestuurd. Dan is de tijd gekomen om zich bij z'n vrouw te voegen, als een soort moderne Orfeus, hoewel die Eurydice natuurlijk uit het dodenrijk terug wilde halen. Dat kan natuurlijk niet, dus moet het dodenrijk betreden worden. Helaas voor Ove, blijkt dit niet zo eenvoudig te zijn. De mensen in zijn omgeving blijken hem harder nodig hebben. Het zijn namelijk allemaal onhandige klunzen, die niets goed kunnen doen. Kortom, net nu hij geen verplichtingen voor z'n werk heeft, blijkt de plicht nog steeds te roepen.
Het verhaal begint in een computerwinkel, waar Ove het personeel tot wanhoop drijft. Wat hij daar nu eigenlijk doet is niet duidelijk. Hij wil een computer kopen, maar de reden hiervan wordt pas veel later in het verhaal duidelijk. Na dit eerste hoofdstuk springen we namelijk 3 weken terug in de tijd.
Ove doet z'n ronde door de buurt. Dat is hij zo gewend, want alles moet natuurlijk wel goed lopen en zonder Ove doet iedereen maar wat. De mensen kunnen tegenwoordig niets meer, geen fatsoenlijke koffie zetten, niet schrijven en zo nog het een en ander. Ove rijd al z'n hele leven in een Saab, die iedere 3 jaar vervangen wordt. Een ander merk komt er bij hem niet in en dat iemand ooit zou kunnen besluiten om een auto van een ander merk zou kunnen kopen, wil er bij hem niet in. Dat is een onbegrijpelijke vorm van verraad. Dat z'n buurman Rune in een Volvo rijdt, is tot daar aan toe, maar dat deze op een gegeven moment een BMW koopt, is een grof schandaal.
Ove is een eerlijk mens, die gewoon doet wat gedaan moet worden. Als er brand is in een huis en er is nog iemand binnen, dan moet die persoon er uit gehaald worden. Dat is geen heldendaad, zo hoort het gewoon. En als er iemand van het perron valt, dan moet die persoon ook geholpen worden. Het idee dat hij daardoor een held zou zijn, komt geen moment in hem op. Een gevonden portemonnee zelf houden? Geen haar op z'n hoofd die er aan denkt. Maar degene aangeven die besluit de tas, waar de portemonnee uit is gevallen, te houden, nee dat zal hij ook niet doen. Ove is trouw aan z'n principes.
Ove heeft een groot hart en staat altijd voor z'n medemensen klaar. Dat is ook te zien in de hoofdstukken die over het verleden gaan en waarin we zien hoe z'n jeugd een beetje was en hoe hij z'n vrouw Sonja leert kennen. Sonja, die na een tragisch ongeluk in een rolstoel beland. Wat volgt is een strijd tegen de instanties, waar we eigenlijk niets van mee krijgen. Sonja moet naar een verzorgingshuis, maar daarvan kan natuurlijk geen sprake zijn. Ove past het huis wel aan en draagt Sonja iedere avond naar boven. Sonja kan niet werken, althans volgens de instanties, maar Sonja werkt als docente op een school voor moeilijke leerlingen en Ove brengt haar daar en zorgt er natuurlijk ook voor dat ze binnen komt. Van de wereld van Sonja begrijpt Ove maar weinig. Sonja houdt van boeken, Ove heeft genoeg aan de realiteit van alle dag. Sonja houdt van mensen, Ove houdt van een goed gebouwd huis en een goede auto, die hij zelf kan repareren. Maar hoe het ook zij, ze houden van elkaar en nu Sonja er niet meer is, voelt Ove zich verloren.
Ove plant z'n reis naar de onderwereld, waar Sonja verblijft, heel zorgvuldig. Niets mag aan het toeval worden overgelaten. Er mag geen rommel van komen, alles moet zorgvuldig geregeld worden. De telefoon wordt opgezegd, er mogen geen lampen branden en er is een brief waarin precies staat wat er verder moet gebeuren. Helaas worden de voorbereidingen van de reis wreed verstoord door een schrapend geluid van een aanhanger, die langs de muur van Ove's huis schraapt. Ove stormt naar buiten en roept dat auto's niet op het woonerf mogen rijden. Even later wordt er tegen de brievenbus van Ove gereden en op dat moment heeft hij er genoeg van. De man in de auto moet uitstappen en Ove zal hem wel eens even laten zien, hoe je achteruit rijdt met een aanhangwagen. En zo komen Patrick en Parvaneh en hun 2 dochtertjes in z'n leven en gooien dat helemaal overhoop. Patrick is een kluns, die nog geen klemmend raam open kan maken en Parvaneh is geen idioot. Ze komt uit Iran en is dus een Pers.
En zo komen we in een verhaal over een man die z'n vrouw zo mist. Een mopperkont, waarvoor je steeds meer sympathie gaat voelen en die langzaam een plekje in je hart veroverd. Ove heeft een groot hart en hoewel hij weinig van z'n medemensen en de kat, die zich in z'n leven dringt, moet hebben, worden ze toch belangrijk voor hem, of hij wordt belangrijk voor hen. Iedereen gaat maar over z'n grenzen heen en Ove accepteert het. Weliswaar wil hij bij Sonja zijn, maar z'n omgeving heeft hem nog steeds hard nodig en zo wordt deze mopperige eenzaat toch een soort spil, waarom alles draait.