Ignacio Martínez de Pisón - De dag van morgen

[Annemarie]

Indrukwekkend en goed geschreven boek over een man die als verklikker voor de Spaanse Brigade Social werkt ten tijde van Franco.

Lees meer: http://www.leestafel.info/ignacio-martinez-de-pison

[Dettie]

Jouw recensie klinkt wel heel anders en een stuk aantrekkelijker dan de beschrijving die we toentertijd toegestuurd kregen:

Verschillende personages leggen een stukje van de puzzel rondom Justo Gil, een immigrant uit het zuiden van Spanje die in Barcelona zijn geluk komt zoeken. Hij wordt uiteindelijk informant voor de Brigada Social, een aspect uit de Franco-dictatuur dat tot op heden onderbelicht is gebleven

Justo Gil is een slimme, ambitieuze immigrant in Barcelona die als informant terechtkomt bij de Brigada Social, de geheime politie van het Franco-regime. Twaalf memorabele personages beschrijven hoe ze op een bepaald moment in hun leven met Justo in aanraking komen. Hun verklaringen vormen puzzelstukjes van de figuur Justo Gil en geven en passant een caleidoscopische kijk op de snel veranderende realiteit van de jaren zestig en zeventig in Spanje.
De dag van morgen is het verhaal van de persoonlijke teloorgang van een man.

Zo lijkt het een heel ingewikkeld, erg politiek boek. Maar na jouw beschrijving roept het wel nieuwsgierigheid op en lijkt het me een mooi boek. Kan ook haast niet anders. Signatuur heeft vaak erg mooie boeken.

Dettie

[Annemarie]

In het begin is het even wennen omdat de personages elkaar steeds afwisselen en je dat niet altijd meteen in de gaten hebt. Maar dat went snel en dan merk je hoe goed deze manier van vertellen gekozen is. Politiek komt zeker aan bod maar dan meer over hoe het was als je je tegen het regime verzette. Op de standpunten van voor- en tegenstanders van Franco wordt niet heel diep ingegaan. Daar gaat het ook niet om. Het gaat erom dat als je mensen een mening wilt opdringen, een groot aantal van hen gaat steigeren. En het gaat over verraders. Wat een nare gladjakkers dat eigenlijk waren. Het is niet ingewikkeld en het leest ook niet zwaar.

Toch wekt Justo soms ook wel sympathie op. Hij is iemand die door zijn eigen gedrag steeds meer in de problemen komt. Hij is iemand die het ook wel anders had gewild misschien maar niet weet hoe. Het verhaal begint immers dat hij als jong knulletje zijn zwaar zieke moeder verzorgt. Die vrouw is niet eens meer aanspreekbaar dus in feite heeft niemand hem opgevoed. Hij heeft het altijd zelf moeten redden.