Leestafel forum

Een dun boek over rouwverwerking. Somber.
Het verbaasde mij dat deze mij wel aansprak en dat boekje van Thomèse niet.

http://www.leestafel.info/philippe-claudel
Marjo

Misschien omdat Tomèse uit eigen ervaring schreef en Claudel het verzonnen heeft. Dat je dat verschil voelt. Claudel zal er toch meer een verhaal van gemaakt hebben.
Ik moet zeggen dat beide boeken me niet erg aanspreken en dan vooral die van Claudel niet. Maar dat had ik al voor jouw verslag hoor marjo.

Bernadet

Verklaart de titel eigenlijk de afloop niet?

Bernadet

De titel in het Frans is "j'abandonne".En net als "zonder mij" is dat dubbel uitlegbaar vind ik. Voor mij was de afloop heel duidelijk, tot ik hoorde dat het een open einde was..ik had dat niet zo gelezen, maar inderdaad: het kan.

Ik heb dit boek van de week gelezen. Wederom weer een goed boek van Philippe Claudel. Wel een somber boek. Ik zie hier staan dat Marjo het een open einde vind, maar voor mij was het einde heel duidelijk.

Ben heel benieuwd naar dit boek..vond grijze zielen werkelijk prachtig.

Groetjes,
Wil

Ik vond het einde niet echt open, maar toen men daarop wees, zag ik wel dat je het als open kon beschouwen. Ik zou het nu niet precies meer weten. Alleen de somberheid is me bijgebleven.

Philippe Claudel: Zonder Mij
Over leven en dood

Vanwege het uitmuntende succes van “Grijze Zielen” besloot uitgeverij de Bezige Bij ook het veel eerder geschreven “Zonder Mij” van Philippe Claudel op de Nederlandse markt uit te brengen. Gestoken in een prachtige verpakking zal het ongetwijfeld zijn weg naar een groot publiek hebben gevonden, aangezien je na het lezen van het inmiddels verfilmde “Grijze Zielen” alleen maar kan smachten naar nieuw werk van deze Franse auteur. Maar jammer genoeg zullen de meeste kopers van “Zonder Mij” een gevoel van hevige teleurstelling niet kunnen onderdrukken. In niets lijkt dit namelijk op het gevoelige en meeslepende meesterwerk van Claudel en lijkt pure winstbejag van de uitgever aan de wieg van deze vertaling te hebben gestaan.

De hoofdpersoon in dit verhaal heeft onlangs zijn vrouw verloren en blijft alleen achter met zijn pasgeboren dochtertje. Op het moment dat “Zonder Mij” begint is zij 21 maanden oud en voornamelijk in de nauwelijks verzorgende handen van een naar feest, drank en muziek hongerende oppas van waarschijnlijk rond de achttien jaar. Zelf werkt hij in een plaatselijk ziekenhuis, waar hij de taak heeft om de nabestaanden van overleden mensen over te halen het lichaam van hun geliefde af te staan als orgaandonor. Samen met zijn vaste collega ziet hij zichzelf als een hyena die “hun cliënten breken, verscheuren en urenlang murw laten worden” om uiteindelijk “van de levenden betere levenden te maken door de doden te ontdoen van wat ze niet meer nodig hebben”. Maar het werk staat hem steeds meer tegen, evenals zijn collega, die hij begint te haten om diens onverschilligheid en zijn dubbele moraal. Genoeg ingrediënten dus voor een behoorlijk zwartgallig boek en dat is “Zonder Mij” dan ook zeker geworden.

Waarom moet je nog verder leven als de zin van het leven je is ontnomen? Heeft het nog zin om een kind op te voeden in een wereld die bol staat van het geweld en waar de bedreigingen in de vorm van oorlog, terrorisme, vreselijke ziektes en steeds verder oprukkende armoede dagelijks de boventoon lijken te voeren? Kan je als ouder je kinderen nog wel beschermen en is je kind op school en binnen zijn of haar vriendenkring wel opgewassen tegen alle verleidingen van buitenaf? Drank, drugs, geweld: alleen het slechtste wat de mens kan voortbrengen lijken in de huidige maatschappij de normen te bepalen. Philippe Claudel weet het in en tussen de regels van dit boek aardig te verwoorden en maakt van de hoofdpersoon een depressieve en suïcidale man, die echter toch nog in staat lijkt zich aan een enkele strohalm vast te klampen. Tevens roept het boek een aantal vragen op die allemaal niet zo makkelijk te beantwoorden zijn. En juist dat is in de regel het nadeel van dit soort boeken. Het grijpt je naar de keel, zet je soms ook behoorlijk aan het denken, maar laat je uiteindelijk weer los zonder ook maar ergens een oplossing aan te dragen. Maar het is ook maar de vraag of een onderwerp als dit uiteindelijk geschikt is om als roman te worden uitgebracht, want de literatuur is per definitie niet geschikt om de vraagstukken over leven en dood met overtuiging en geruststelling te verklaren.





Bron: http://www.ezzulia.nl

Je vindt het niet genoeg als een boek aanzet tot nadenken over een bepaald onderwerp, Eric?
Ik vind dat juist de kracht van een boek, als het dat als gevolg heeft!
Ik lees liever dit dan een boek over Glastra van Loon. Dat is me te confronterend, het is echt. Daar kan je niet over nadenken, dat moet je accepteren.

Ik heb je verslag in het archief gezet.

Klik hier http://www.leestafel.info/philippe-claudel

Het grijpt je naar de keel, zet je soms ook behoorlijk aan het denken, maar laat je uiteindelijk weer los zonder ook maar ergens een oplossing aan te dragen

Misschien is dat juist de bedoeling van het verhaal of denk je van niet?

bernadet