Murat Isik: Verloren grond (debuut) samenleesb maart 2013

[Dettie]

Hier is mijn recensie over dit prachtige boek

http://www.leestafel.info/murat-isik

Dettie

[WilV]

Wij zijn het wel eens over de winaar dit jaar volgens mij.

[Marjo]

Wij misschien wel, maar dit boek is niet genomineerd!!!
Het zal een schaduwprijs moeten worden..

[WilV]

Niet te geloven zeg!

Dan maar op voor de leestafel-schaduwprijs...

[irene]

Sorry voor de late reactie, ik was de laatste dagen vrij druk en vandaag verstoken van internet. Gelukkig nu weer online. Ik wil het boek graag lezen, maar geen haast hoor...er ligt hier nog genoeg.

groetjes, irene

[WilV]

Leuk, dan komt het via inge naar jou, en daarna terug naar mij. Maar heeft geen enkele haast hoor.

Groetjes Willeke

[Dettie]

Wat ik zo apart vond was dat die vader ineens zo halsstarrig werd. Steeds op de verkeerde momenten. En eigenlijk begreep ik die moeder ook niet helemaal. Ze begint haar man steeds minachtender te behandelen terwijl hij er verder niets aan kon doen dat hij kreupel was. Dat had Atilla gedaan niet haar man. Wel vreemd vind ik nog steeds waarom ze hals over de kop vertrokken uit Sobyan. Moest dat nu zo onmiddellijk? Ze hadden geen inkomen meer, maar toch...
Maar voor de rest een prachtig verhaal, je zit je op te vreten dat Selim maar steeds niet kan vertellen wat zijn bedoeling is, het vooroordeel van de mensen in het tweede dorp is onuitroeibaar.
Het einde is mooi maar na alle doorstane spanning wel een beetje weinig spectaculair. Of vinden jullie dat niet?

Dettie

[WilV]

Kom ik op terug. Goed?

[Marjo]

Zou dat niet samen hangen? Als je vrouw je oneerbiedig behandelt, op je neer kijkt, dan ga je toch juist halsstarrig vasthouden aan je ideeën? Voeg daarbij de manier van met elkaar omgaan in een andere cultuur. De man moest de boel in de hand houden.
En ook nog het feit dat de jongen het verhaal vertelt, niet een algemene alwetende verteller.
Ik persoonlijk vind het wel prettig als je niet alles uitgekauwd gepresenteerd krijgt.

[Dettie]

Als je vrouw je oneerbiedig behandelt, op je neer kijkt, dan ga je toch juist halsstarrig vasthouden aan je ideeën?

Maar die vrouw wist aldoor niets van zijn plannen, hij kondigde aan...
Zij behandelde hem als een man die afgedaan had omdat hij haast niets meer kon en dat vee verkocht had en dat geld had laten lopen, terwijl zij ook wel wist dat het moeilijk anders kon. Er was geen geld meer, hij moest iets doen. Zij kon ook al het werk niet aan en Yusuf deed niets. Als ze zo bijdehand was dan had ze Yusuf tot de orde moeten roepen en aan zijn haren de stal in moeten trekken... helpen jij!
Hij dacht de oplossing te hebben gevonden door terug te keren naar zijn geboortedorp want daar had hij nog dat stuk grond. dat het zo mis zou lopen kon hij ook niet weten.
De vader teerde helemaal weg mede door de scheldpartijen van zijn vrouw.
Ook al was hij inderdaad veel te zachtaardig, zij wreef hem dat er wel steeds nog eens extra in. Zij had ook wel wat vriendelijker naar hem toe mogen zijn en samen proberen eruit te komen.
Dat hij op zijn manier zijn best deed wilde ze niet zien. Hij had een oplossing voor het land maar niemand liet hem uitspreken. Er was alleen maar agressie.
Maar de vader hield helemaal niet halstarrig vast aan de ideeën dankzij zijn vrouw toch? Hij vond dat hij recht op het land had, het was van hém. Hij begreep niet dat de bewoners dat niet wilde accepteren. Het bevreemde mij dat hij juist in die enorm gespannen en levensbedreigende situatie bleef vasthouden aan zijn plan terwijl hij voor de rest aldoor zo toegevend was, zelfs de ander naam voor zijn zoon vond hij goed. Hij had rond dat stuk grond toch al door dat niemand naar hem luisterde?

Ik vond het eind nogal lief in verhouding met de rest van het verhaal vandaar mijn vraag.

Ik persoonlijk vind het wel prettig als je niet alles uitgekauwd gepresenteerd krijgt.

Ik begrijp deze opmerking niet zo goed. Daar is in dit boek geen sprake van toch?

Dettie

[Marjo]

Je kent toch niet de finesses van alles wat je leest?
Dan was jouw opmerking dat je bepaalde dingen niet begrijpt immers niet nodig geweest?
Ik weet niet meer hoe het afloopt, dus daar kan ik niet op reageren. Maar de verhouding tussen man en vrouw in die cultuur is heel anders dan wij gewend zijn. Denk ik.
De man maakt plannen en wil dat zijn vrouw hem onvoorwaardelijk volgt. Maar deze doet dat niet, protesteert op haar manier. Of er sprake is van een liefdevol huwelijk, dat betwijfel ik. Ze neemt hem kwalijk dat haar dromen niet uitgekomen zijn en reageert zich af op hem. Hij als man kan dat niet op zich laten zitten en zet toch door. Misschien wel tegen beter weten in. (Dat bedoelde ik)

[Dettie]

Oh bedoel je het zo! Nee, alles uitgekauwd krijgen in een boek is 3 x niets.
Maar het is wel leuk om je dingen af te vragen en dit waren dingen die ik me afvroeg.

Aanvankelijk hadden ze een heel liefdevol huwelijk. Hij had haar gezien en viel als een blok voor haar en zij viel al snel voor zijn vriendelijkheid en oprechte aandacht. Hij nam het altijd voor haar op. Zij noemde haar huwelijk aanvankelijk uitstekend.
Ik kreeg ook niet de indruk dat in dit verhaal de vader wilde dat zij hem onvoorwaardelijk volgt, integendeel zelfs. Hij laat haar in veel dingen vrij juist omdat hij haar prima vindt zoals ze is. Ze hebben een heel goed leven, ze moppert wel eens dat hij te vriendelijk is maar dat is goedmoedig gemopper. Geen sneren die ze later wel geeft.

De man is wanhopig, hij kan niets meer nu hij met krukken loopt en ziet zijn vrouw zich kapot werken. Mehmet probeert ook bij te springen maar is nog veel te jong. Zoon Yusuf laat het helemaal afweten. Van ellende krijgt vader amper nog een hap door zijn keel.
Van de vrolijke verhalenverteller is het een ingekeerde man geworden. Zij doet weinig om hem uit zijn ellende te trekken, snauwt alleen maar. Haar dromen waren wel uitgekomen maar door het ongeluk is het prettige leven weg. En dat neemt ze hem wel kwalijk terwijl het Atilla is die ze het kwalijk moet nemen. Hij heeft willens en wetens dat been verkeerd behandeld zodat de vader niets meer kon en Atilla toch het vee kon kopen wat hij al jarenlang wilde.
Zij nam ook voor zoete koek aan dat ze niets aan dat been mochten doen met alle gevolgen van dien. Dus waarom nu haar man alles verwijten?
Hij van zijn kant had zich wel wat sterker mogen opstellen, maar hij stelde zich alleen sterk op als het juist niet moest. Dat vond ik wel vreemd. Waar haalde hij ineens die 'lef' vandaan? Uit wanhoop? Of juist vanwege zijn enorme rechtvaardigheidsgevoel? Dat land was toch van hem? Hoe konden ze doen alsof het niet zo was...

Dettie

[Marjo]

Ik heb het idee dat je graag zou willen dat mensen doen en laten zoals je dat zelf zou doen?
Ik heb het boek niet meer, dus kan het niet nakijken, maar ik dacht dat haar dromen niet uitgekomen waren? Ze had meer van hem verwacht? En als ze dan reageert zoals ze doet, tja, het is niet netjes om dat op je man af te reageren, maar wel menselijk.
Ik heb geen moeite met de houding van de vader. ieder mens is zoals hij is, of in dit geval zoals de schrijver wil dat hij is. Hij is niet als iedereen, niet zoals je zou willen. Prima.

[Dettie]

haha nee, natuurlijk kan ik mensen niet sturen zoals ik het zelf graag zou willen. Ik baseer me op het verhaal en mijn opmerkingen gaan van het verhaal uit, niet hoe ik graag zou willen dat het verhaal was. dat zou helemaal mooi zijn!

Maar ik denk wel dat we een beetje langs elkaar heen zitten te praten.
Dus voor alle duidelijkheid. Jij vindt dat de man dominant was? Jij denkt dat hij wilde dat zijn vrouw hem onvoorwaardelijk volgde? Waarom denk je dat?
Zo kwam het verhaal namelijk op mij helemaal niet over. Hij was in mijn ogen heel erg, soms te, zachtaardig en vriendelijk en totaal niet dominant.
Het boek is onderweg naar Inge dus ik kan het ook niet meer nakijken maar zoals het op mij overkwam hebben ze aanvankelijk een erg goed huwelijk en zijn ze erg gelukkig met elkaar. Hij draagt zijn vrouw op handen. Ze lijden alle twee erg als die tweeling en dat dochtertje overlijden en vangen elkaar zo goed en kwaad als het gaat op. Pas na het ongeluk begint ze hem af te katten en maakt ze snerende opmerkingen.
Ik heb ook geen moeite met de houding van de vader, ik vond het een lieve man, die in zijn wanhoop ook niet meer precies weet waar hij wel en niet goed aan doet.
Ik wilde wel graag weten hoe het verhaal op jullie overgekomen is. Wat jullie denken waarom die man ineens zo vasthoudend is.

Dettie

[Marjo]

Nee, ik denk niet dat de man dominant was. Niet van nature. Maar wel dat het volgens hun manier van leven zo was dat hij de baas moest zijn, zeker in de ogen van de buren. Dus liet hij zich gelden.
Maar ik begrijp dan jouw eerdere vragen niet. Ik kreeg de indruk dat je wilde weten wat er achter hun handelingen zat. Maar het verhaal is niet vanuit deze mensen geschreven en die jongen weet dat ook niet. Dus heb ik het me niet afgevraagd. Het is gewoon zo. Wat wij als lezer interpreteren, dat mogen we doen. Maar het staat er niet.

[Inge]

Het boek is aangekomen bedankt!

[Dettie]

Je schrijft

Maar wel dat het volgens hun manier van leven zo was dat hij de baas moest zijn, zeker in de ogen van de buren. Dus liet hij zich gelden.

In mijn ogen was de man juist helemaal niet iemand die de baas wilde zijn, in tegendeel. In feite was zijn vrouw al de 'baas' omdat hij zo ontstellend vriendelijk was, zij was degene die alles regelde en hij vond het prima. Hij had haar juist nodig om niet te ver in zijn vriendelijkheid te gaan.

Maar ik begrijp dan jouw eerdere vragen niet. Ik kreeg de indruk dat je wilde weten wat er achter hun handelingen zat. Maar het verhaal is niet vanuit deze mensen geschreven en die jongen weet dat ook niet.

Nee, die jongen weet het ook niet. Ik merkte alleen op (geen vraag) dat die vader juist op die heel heftige momenten, waarbij hij beter niet zo vasthoudend moest zijn, het wél was. Ik wilde alleen weten hoe jullie dat zagen, meer niet. Wat jullie daarover dachten. Het is het samenleesboek, dus als ik het boek gelezen heb dan probeer ik altijd wat wat verder door te gaan op de inhoud.

Maar ik geloof dat we maar moeten stoppen Marjo, We hebben zo'n totaal verschillende visie op het verhaal. Het lijkt wel of we een ander boek gelezen hebben.


Dettie

[WilV]

Wat ik zo apart vond was dat die vader ineens zo halsstarrig werd. Steeds op de verkeerde momenten. En eigenlijk begreep ik die moeder ook niet helemaal. Ze begint haar man steeds minachtender te behandelen terwijl hij er verder niets aan kon doen dat hij kreupel was. Dat had Atilla gedaan niet haar man. Wel vreemd vind ik nog steeds waarom ze hals over de kop vertrokken uit Sobyan. Moest dat nu zo onmiddellijk? Ze hadden geen inkomen meer, maar toch...
Maar voor de rest een prachtig verhaal, je zit je op te vreten dat Selim maar steeds niet kan vertellen wat zijn bedoeling is, het vooroordeel is onuitroeibaar.
Het einde is mooi maar na alle doorstane spanning wel een beetje weinig spectaculair. Of vinden jullie dat niet?

Dettie

Ik heb me ook verbaasd over de passiviteit, en later de halsstarrigheid van de vader. Maar ik heb het geïnterpreteerd als totale verslagenheid, zijn been was weg, zijn toekomst was weg, zijn levenslust was weg, en daarna beet hij zich bijna tegen beter weten en met veel te veel risico voor zijn geliefden, vast in het enige wat in zijn hoofd nog restte...het land van zijn familie.
Zijn vrouw kon totaal geen respect opbrengen voor die houding .

Waarom ze zo hals over kop weg gingen uit Sobyan weet ik niet.

Het einde was inderdaad wat soft, maar heeft me niet al te veel gestoord. Ik was vooral blij dat ze nu op een veilige plek waren.

[Dettie]

Ja hij was totaal verslagen, en inderdaad hij had tenminste dat stuk land nog. In zijn naïviteit (zo zag ik het tenminste) dacht hij dat het al die jaren gewoon was blijven liggen, wachtend op zijn eventuele terugkeer. En dat viel dus even heel erg tegen. Ik begreep wel dat hij om zijn stuk land vocht. In zijn ogen had hij er gewoon recht op, en de mensen reageerden ook wel érg agressief. Maar dat hij dan juist op de meest vreselijke momenten ineens erg koppig wordt verraste me.
Vond jij dat zijn vrouw gelijk had Willeke?

Ja het einde was wat soft dat vond ik jammer van het boek, maar voor de rest was het wel een prachtig verhaal.

Dettie

[WilV]

Vond jij dat zijn vrouw gelijk had Willeke?

Dat vind ik een lastige vraag. Néé, is mijn eerste reactie, ze had hem veel meer kunnen steunen, en het niet erger kunnen maken met haar minachtendheid. Maar ook zij wordt meegezogen in alle ellende, en reageert weer op haar passieve, en later buitensporig koppige man.

Ja ik vond het een prachtig boek. Ik zie het ook regelmatig verschijnen in advertenties en aanprijzingen, dus ik denk dat het zijn weg gaat vinden onder een grote groep lezers, en dat verdient het boek.

[Dettie]

Ja zo zat ik ook te dubben over die vrouw. Ik had tijdens het lezen deels bewondering voor haar, want ze stapte wel over overal op af. Ze ging zelfs naar die ellendige Atilla. Ze ging zelfs mee de operatiekamer in om bij hem te zijn!
En inderdaad ga er maar aanstaan om al die ellende op te vangen, daar word je echt niet vrolijker van.
Maar ze was ook wel erg hard voor haar man waarmee ze voor zijn ongeluk een fijn leven had, dit in tegenstelling tot bijv. Atilla's vrouw die niet meer dan een huisslaaf was.
Ik dacht aanvankelijk nog dat ze probeerde hem met haar gescheld aan te sporen om tot actie over te laten gaan. Ze zag niet dat hij veel dingen gewoon lichamelijk niet meer kon. Ze zag ook niet hoeveel pijn ze haar man deed met haar geschimp.
Ik heb dus een dubbel gevoel over haar. Enerzijds bewondering, anderzijds een beetje afkeer vanwege haar weinig medeleven en sneren en schelden.

dettie

[Inge]

Ik heb het boek gelezen en heb zitten nadenken over waarom die vrouw zo hard was voor haar kreupele man.
Ik begrijp haar ergens heel goed. Na het ongeluk is haar man nogal stocijns (depressief), hij doet werkelijk niets mee, verstopt zich voor alles en iedereen. De verhuis naar Hemgin was eigenlijk een vlucht en het brengt het gezin geen geluk en weer is haar man eerder stocijns. Enkel in het daar in het dorp willen blijven is hij volhardend. Hij is volhardend in de verkeerde dingen. En dat zou me ook irriteren. Ik zou ook tamelijk hard reageren denk ik.

[irene]

Het boek is zojuist bezorgd door de postbode. Dankjewel Inge en wat een vrolijke kaart heb je er bij gedaan

groetjes, irene

[Inge]

Een kaart zoals het weer hier momenteel is warm, zonnig

[Dettie]

ik kom maar bij jou wonen Inge. Zonnig is het hier echt niet