Leestafel forum

Mooi verhaal over het leven op een plantage na de Civil War (1865)

zie http://www.leestafel.info/lynn-austin

Dettie

In dat leesfragment is het inderdaad wel veel God en Bijbel...
Het stoorde echt niet?

Nee, in het begin kijk je wat vreemd op omdat je het niet gewend bent maar naderhand past het wel in het verhaal. Eén keer dacht ik nu is het wel genoeg en toen stopte het ook.

Dettie

Ha grappig! Je had met je toverstokje gezwaaid?

Jij hebt het door!

Er zijn boeken waarin het me niet erg stoort als het veel over God en het geloof gaat. Maar soms gaat het me op een gegeven moment tegenstaan. Over dit boek twijfel ik maar als jij zegt dat het te doen is dan geloof ik dat wel. Het verhaal klinkt wel heel boeiend.

In dit boek past het wel, het is zelfs bijna benijdenswaardig zo rustig en kalm als voormalig slaaf Otis is doordat hij gelooft.

Dettie

Dettie schreef:het is zelfs bijna benijdenswaardig zo rustig en kalm als voormalig slaaf Otis is doordat hij gelooft.

Dettie

Dat heb ik ook eens gehad met een boek (ik weet de titel niet meer). De hoofdpersonen in het boek hadden zo'n rotsvast vertrouwen in God dat ik bijna wilde dat ik ook zo kon geloven. Ook in dat boek stoorde het me niet dat het geloof zo'n grote ruimte innam. Het hoort dan echt bij de personages en is niet belerend van toon.

Wat een héérlijk weekendboek dit...ik blijf lezen.

Ha fijn, is het maar altijd de vraag of je het ook mooi vindt.

Dettie

Erg mooi. Het leest makkelijk, en de romantiek zie je vanaf het begin aan komen,
maar het gáát ook echt ergers over, en het is spannend.

Bizarre tijd toen. Dat proces van het omslaan van het denken, vooral bij de moeder, wordt mooi beschreven. Als je je hele leven geleerd en geleefd heb dat slaven geen mensen maar bezit zijn kun je niet van de ene op de andere dag omschakelen.

hee ik zie dit nu pas.

Ja heel bizarre tijd. Ik vond Otis, die eigenlijk niet echt de hoofdpersoon is het meeste indruk maken.
Vond jij het storend dat het geloof erin verweven was?

Wat ik zo raak vond was wat Lizzie zei. We hebben nooit leren denken, er werd voor ons gedacht, we hebben nooit beslist, er werd voor ons beslist. Het lijkt me heel vreemd én angstaanjagend als dat ineens allemaal wel mag. Voordat ze blanken gaan vertrouwen en gaan geloven... Prachtig ook haar houding na de oorlog, ze had ineens wat terug te zeggen!

Dettie

>>Ja heel bizarre tijd. Ik vond Otis, die eigenlijk niet echt de hoofdpersoon is het meeste indruk maken.
Vond jij het storend dat het geloof erin verweven was?

Ja ik vond Otis ook de meeste indruk maken. Zo vol vertrouwen en vasthoudend aan het goede ook al doen mensen hem kwaad.

Nee ik vond dat het geloof er niet storend in verweven was. Jo heeft zoveel twijfels en afkeer, dat het een mooie balans brengt met de rest van het boek.
Vond ik erg mooi, dat dat er ook in verweven was, en duidelijk ruimte voor werd geboden.

Willeke