Leestafel forum

Mooi en aangrijpend romandebuut. Eerder schreef Frances Greenslade al non-fictie.
Dit is een boek om even helemaal in weg te zinken.

Lees meer: http://www.leestafel.info/frances-greenslade

Klinkt boeiend. En het is dus fictie?
Het begin klinkt bijna alsof echt gebeurd is.

Het is fictie maar als ik het goed onthouden heb is de auteur aan dit boek begonnen nadat haar moeder overleed. Het thema moederliefde zal dus daarvandaan komen. De schrijfster komt ook uit Canada en was een ook een tiener in de jaren zeventig. Het verhaal kan dus heel goed wat raakvlakken hebben met de werkelijkheid maar ik denk zelf dat deze dan vooral in de details te vinden zijn.

Ik had volgens de administratie van de bibliotheek dit boek eerder geleend maar ik heb het nooit gelezen. Nu denk ik dat ik het geleend heb toen jij er hier over schreef, Annemarie, maar waarom ik het dan niet las??
Nu in ieder geval wel, en heb er absoluut geen spijt van! Prachtig!

Lees meer: http://www.leestafel.info/frances-greenslade

O ja, dit is echt een prachtig boek! Fijn dat jij er ook zo van genoten hebt!

Ik zie dat dit boek al in 2012 is uitgekomen. Leuk dat jullie je niet beperken tot de allernieuwste uitgaven, maar ook oudere juweeltjes bespreken.
Als ik het zo lees, vraag ik me af of veel jongens/mannen een boek als dit zullen lezen en of de auteur 'Schuilplaats' bewust of onbewust als een boek voor meisjes/vrouwen schreef.
Zelf ben ik een slecht voorbeeld, omdat ik als schrijver in staat moet zijn vanuit een meisje of vrouw te schrijven en dat ook met regelmaat doe, althans probeer. Daarom lees ik dit soort boeken denk ik ook eerder en met meer interesse dan de meeste mannen.

Hay, ik wil àlles lezen...
Je weet vast wel dat me dat nooit lukken zal, maar zodoende grijp ik naast naar nieuwe boeken, ook naar oudere die er tussen door geschoten zijn. En dat kan heel ver terug gaan!!

Ik denk dat je gelijk hebt dat dit niet een boek is dat mannen snel zullen lezen. Het is een psychologische roman, en de verhalen met psychologisch inzicht die vanuit een man worden geschreven zijn in de minderheid.
Het is knap vind ik als je het wél kunt, het lijkt me sowieso moeilijk je in andere mensen te verplaatsen en dat nog geloofwaardig op te schrijven ook.

Maar toch... ik lees genoeg boeken met mannen in de hoofdrol. En daar heb ik geen enkel probleem mee. Jij wel Marjo? Denk je dat vrouwen zich makkelijker in het leven van een man kunnen verplaatsen dan andersom?

Wie weet. Men zegt dat vrouwen invoelender zijn. Misschien -ha ha, zijn mannen ook niet zo ingewikkeld als vrouwen...

Als je het hebt over boeken met mannen in de hoofdrol, bedoel je dan ook geschreven door een man? Of toch door een vrouw?
Ik vind het best lastig als ik ontdek dat een psychologische roman geschreven is door een man als het over een vrouw gaat, of andersom. Dat moet dan even wennen. Dat gebeurt overigens meestal wel hoor, dat wennen.

De meeste boeken over mannen zijn door mannen geschreven maar dat is niet altijd het geval. En ik heb ook wel eens een "vrouwenboek" gelezen dat toch echt door een man was geschreven. Bij een echt goede schrijver merk je dat niet maar het is soms wel een vreemd idee dat een man over vrouwengevoelens schrijft. Ik had er laatst eentje (ik weet even niet meer welke het was) die heel overtuigend geschreven was. Dat vind ik dan toch wel bijzonder knap.

Of je nu man of vrouw bent, zonder een behoorlijke portie invoelingsvermogen kun je geen acceptabel boek schrijven, denk ik. En welke schrijver ontkomt er aan om zich ook in de andere sekse te verdiepen? Ja, je kunt natuurlijk een boek schrijven over een paar mannen die samen de wildernis in trekken en daar het hele verhaal door geen meisje of vrouw tegenkomen, maar dat zijn de beroemde uitzonderingen die de regel bevestigen. Meestal komen beide seksen in een verhaal voor en die zul je dus allebei geloofwaardig en levensecht neer moeten zetten. Misschien is dat voor een man inderdaad wat moeilijker, want al blijft het een generalisatie die niet voor ieder individu opgaat, ik denk ook wel dat vrouwen gemiddeld net iets ingewikkelder in elkaar zitten.
Vreemd genoeg sta ik daar bij het bedenken van een nieuw verhaal nooit echt bij stil. Ik start gewoon vanuit een idee dat in mij opkomt. Soms komt daar een jongen of man in voor, maar ongeveer net zo vaak een meisje of vrouw. Of het een of het ander lastiger is, vraag ik mij daarna helemaal niet meer af. Ik begin gewoon met schrijven.

Dat is misschien ook beter: intuïtief schrijven. Je loopt anders het risico dat het gekunsteld wordt.
Ik ben intussen wel nieuwsgierig naar jouw pennenvruchten!

Ik ook!

Leuk dat ik jullie nieuwsgierig maak.
Mijn pennenvruchten gaan meestal in de fantastische richting. Ik probeer ook in dat genre wel altijd zo veel mogelijk over mensen en hun dilemma's te blijven schrijven. Draken, elfen, dwergen of andere cliché-schepsels komen in mijn verhalen dan ook nauwelijks voor, al blijft het natuurlijk best mogelijk om ook daarmee iets origineels te bedenken. Ik werk nu trouwens aan een prehistorisch YA-boek. Dat is dan wel geen fantasy, maar het heeft wel raakvlakken omdat over de prehistorie (in dit geval het einde van de laatste ijstijd, zo'n 10.000 jaar geleden) zo weinig bekend is dat je heel veel vanuit je fantasie aan moet vullen of zelfs in moet vullen.

Als ik google op 'Hay fantasy' dan kom ik uit bij Hay van den Munckhof

en vind het boek Traisha en het Ei http://www.fantasyboeken.org/recensie-h ... en-het-ei/

en een heel mooi blog http://hayvandenmunckhof.com/ over winterwende een prehistorisch young adult verhaal...

Het ziet er alle twee goed uit!

Dettie

Dank je, Dettie!
Ik zal zorgen dat ik me hier niet enkel voor een potje zelfpromotie af en toe laat zien. Dat komt wel goed, want ik was al veertig jaar een verwoed lezer voordat ik er eindelijk toe kwam om zelf in de pen te klimmen. Helaas schiet het lezen er daardoor wel eens bij in. Mijn 'to-read-stapel' groeit en groeit maar ...

Wat bijzonder dat je jouw fantasyverhalen in een korte verhaalvorm hebt gegoten. Dat gebeurt niet vaak! Knap dat je dat kunt.

Het probleem van een groeiende "to-read-stapel" kennen we hier allemaal. Een probleem maar tegelijkertijd een heerlijk vooruitzicht dat er nog zoveel mooie boeken om te lezen zijn.

Om terug te komen op het boek van dit topic: ik ben (alweer eens) niet zo laaiend enthousiast. Het is mooi geschreven, maar ik vond het wel een beetje kinderlijk. Veel gedetailleerde avonturen om het hoofdthema heen die er niet echt toe deden. Psychologisch ook niet al te sterk.

Dat is een roman, Berdine...

Ja dat is zo. Ik dacht door het onderwerp, dat het meer diepgang zou hebben. De natuurbeschrijvingen zijn ook echt wel mooi. Maar het verhaal vond ik niet goed uitgewerkt.

Een roman kan toch wel diepgang hebben en hoeft toch niet kinderlijk te zijn?
Wat heeft een roman dan waardoor je kan verwachten dat het boek is zoals dit boek?
O dear, o dear, ik ben bang dat ik het niet snap

Dettie,
die weer niet zo houdt van natuurbeschrijvingen, schiet nou maar op met het verhaal denk ik dan.

Kinderlijk hoeft hij niet te zijn, maar diepgang heeft een roman niet echt. De karakters worden met een paar pennenstreken neergezet en als het in het verhaal zo uitkomt dan veranderen ze gewoon een beetje. Het verhaal in een roman is deels voorspelbaar. Dat was het in dit geval ook niet.
Wat ik van een goed boek verwacht is, dat wanneer er een zijpad wordt genomen en er iets wordt beleefd dat niet direct met het plot te maken heeft, dat dat dan doorwerkt in het verhaal. En niet, zoals hier, dat je het er even goed uit kunt schrappen.

Meen je dat nou dat een roman geen diepgang heeft en deels voorspelbaar is?
Of bedoel je dat déze roman heeft geen diepgang etc. heeft?

Dettie

Nee dat bedoel ik in het algemeen. Nu kunnen we gaan discussiëren over "wat is een roman". Voor mij is een een roman, zoals ik omschreef. Als voorbeeld de romans van Catherine Cookson, Rosamund Pilcher e.d. Geen literatuur, maar aangenaam degelijk leesvoer. Een paar klassen beter dan een kasteelroman.
Ik denk ook dat Marjo dat bedoelde. Voor jou is een roman denk ik iets anders? Overigens gaan we hier niet uitkomen. Net zoals met de vraag "wat is literatuur".

Pfff ik schrok me rot. Ik was bang dat je ook de literaire roman bedoelde zoals ze dat zo mooi noemen.
Ik dacht even waar ben ik die 10 jaar dan mee bezig geweest als er in romans geen diepgang zit.
Maar nu je er de boeken van Cookson en Pilcher noemt dan snap ik wat je bedoelt.
Ja dat leest heerlijk weg en zijn vaak behoorlijk goed geschreven maar veel diepgang, nee.

Dettie
opgelucht