Cristovão Tezza - Een emotionele fout

[Dettie]

Ik heb een emotionele fout gemaakt, stelde Beatriz zich voor twee dagen later aan haar vriendin te vertellen – dat was wat hij zei toen ik de deur opendeed, op de neutrale toon van iemand die het over een beursnotering leek te hebben, en zonder me aan te kijken liep hij door alsof hij het appartement al kende...

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/cristovao-tezza

Dettie

[Annemarie]

Klinkt mooi en pittig. Zo'n boek waarbij je regelmatig een voorgaande zin opnieuw moet lezen om de betekenis goed door te laten dringen. Of niet?

[Dettie]

Nee dat juist niet, maar het verhaal is wel zo geschreven dat je het niet even snel wegleest. ik heb er ook vrij lang over gedaan. De twee mensen hebben heel veel gedachten en die flitsen, net als bij iedereen, heen en weer daarom moet je wel opletten maar het is niet zo dat de betekenis onduidelijk is.

dettie

[Annemarie]

O gelukkig!

[berdine]

Lijkt me een mooi boek. Ik heb het op mijn leeslijst gezet!

[Dettie]

Ja, het is denkelijk wel wat voor jou berdine.

Dettie

[berdine]

Ach Dettie, ik heb je verslag niet ècht gelezen, voor ik aan dit boek begon. Ik las je antwoord aan Annemarie en zag bij je verslag aan het eind het woord juweeltje staan. Had ik het maar wel gedaan! Die openingszin, die je in je verslag aanhaalt, had me wel op andere gedachten gebracht. Ik word gek van de schrijfstijl! Ellenlange zinnen en dan in elke zin wel een bijzin tussen haakjes, nog afgezien van de liggende streepjes en de puntkomma's. Iedere zin zit ik eerst te ontleden om te begrijpen wat er staat! Even heb ik nog gewoon doorgelezen, hopend dat de kwartjes wel achter me aan kwamen vallen, maar het is zo vermoeiend! Ik haak af.... Sorry!

[Annemarie]

Ai, dus toch. Dat bedoelde ik met pittig en met mijn vraag of de zinnen vaak teruggelezen moeten worden. Ik hou niet zo van die enorm lange zinnen.

[Dettie]

ja het zijn allemaal gedachtegangen van die twee. Ze zeggen in feite heel weinig tegen elkaar maar het zijn allemaal gedachten die ze hebben. En die flitsen heen en weer zoals bij iedereen, vandaar ook die tussen haakjes zinnen. Ik vond dat wel knap om dat zo weer te kunnen geven. Alleen het is in het begin erg wennen omdat het zelden voorkomt dat iemand zo schrijft. Maar toen ik daar eenmaal doorheen was vond ik het steeds mooier worden. Alle onzekerheden naar elkaar toe worden overdacht en gelijk flitsen er allerlei verdere gedachten door hun hoofd waardoor je ook hun achtergrond leert kennen.

Dettie

[berdine]

Ik kon er niet aan wennen Dettie. Het leverde alleen maar irritatie op en daar lezen we niet voor, hè.
Annemarie, je moet zelf maar oordelen. De eerste zin, die Dettie in haar verslag plaatst, is tekenend voor de rest. Best mogelijk dat jij er wel aan went en het verhaal lijkt me verder prima. Voor mij was de stijl - hoe functioneel ook voor het het verhaal - die me tegenstond.

[Dettie]

Ik heb het boek aan iemand gegeven dus ik kan het niet opsturen helaas. Maar ik snap wel dat zo'n stijl je moet liggen. Ik moets ook érg wennen maar toen het me te pakken had...


Dettie

[Annemarie]

Nou Dettie, dat hoeft ook niet hoor. Dit is denk ik geen boek voor mij.