Daphne Huisden: Alles is altijd fictie (debuut)

[Marjo]

Verrassend debuut! Heel bijzonder..zou zomaar een favoriet kunnen worden..


Lees meer : http://www.leestafel.info/daphne-huisden

[Annemarie]

Klinkt als een goed verhaal.

[berdine]

Jeetje Marjo, je blijft maar boeken van mijn verlanglijst lezen!

[Marjo]

Wat leuk! Hoe kom jij dan aan die titels?
Deze is overigens heel apart. Ik ben wel benieuwd of jij het kan waarderen!

[berdine]

Recensies uit de Volkskrant en BN De Stem (die staan oorspronkelijk in Het Parool geloof ik).
Ik zal eens kijken of ik Huisdens bij de bieb kan vinden. Maar daar ligt nu eindelijk Naar huis zwemmen voor me klaar, dus die moet eerst!

[berdine]

Intrigerend boek. En knap geschreven. Goed doordachte filosofie voor een zo jonge schrijfster!

[Marjo]

En wat vond je van de plot, zonder veel te verraden?

[berdine]

Wel gaandeweg worden de gebeurtenissen telkens ietsje ongeloofwaardiger, fictiever zo je wilt, zodat ik het einde interpreteerde zoals ze het zelf interpreteerde. Is dat duidelijk en cryptisch genoeg voor je? Anders gaan we toch gewoon een Verklapper plaatsen....
Overigens vond ik haar beschouwingen over de aard van de mens en de maatschappij helemaal niet fictief.

[Marjo]

Het gaat mij er meer om hoe je daar op reageerde. Ik ken genoeg lezers die op zo'n moment zouden afhaken, omdat 'het verhaal niet meer te volgen is'. Omdat het te gek voor woorden wordt.
Maar gelukkig deed je dat niet. Afhaken bedoel ik.

[berdine]

Nee, te gek voor woorden vond ik het niet worden. Het was toch gewoon te volgen? De dingen die gebeurden werden allengs wat onwaarschijnlijk, teveel van het goede, maar niet meer te volgen kun je hooguit de laatste pagina's noemen. Bovendien wist ik van tevoren, dat het misschien niet echt gebeurde. Daarbij vond ik haar analyse van de mensen om haar heen mooi verwoord. Ik haak niet zomaar af. Dat doe ik met name als het verhaal technisch slecht in elkaar steekt, slecht geschreven is of (voor mij) onbegrijpelijk. En in het laatste geval ga ik nog lang door als het goed geschreven is, omdat ik het wìl begrijpen.
Maar nu ben ik wel benieuwd hoe jij het hebt geïnterpreteerd.

[Marjo]

Is interpretatie mogelijk? Voor mij was het het antwoord op de titel van het boek. Alles is fictie: je weet niet meer wat er echt is en wat niet. Ben je alleen een toeschouwer, of zit je in het hoofd van de hoofdpersoon? Het eerste betekent dat het hele verhaal op losse schroeven staat, het tweede dat er iets gebeurt met het meisje waar je geen grip op hebt.
Dat ik dat niet weet, dat vind ik het leuke van dit boek. Het is verrassend.

[Marjo]

Ik weet het niet meer: heb ik het verzonnen of heb ik Daphne Huisden gisteren echt gezien en gesproken..
Ha, ha, nee hoor, ze was helemaal echt!

Maar ik heb gehoord dat ik even iets recht moet zetten. Ik zeg in mijn verslag steeds 'zij' als ik het over de hoofdpersoon heb, maar het is geen 'zij'. Het is ook geen 'hij'. Ik zou moeten herlezen, het maakt het boek waarschijnlijk toch anders.
Zoals Arjan Peters opmerkte: het blijft een het. Hij wilde wel weten of dat moeilijk was geweest, om consequent te vermijden er een mans- dan wel vrouwspersoon van te maken. Goed controleren zei ze en vertelde over een discussie over een pyjama die het personage aanhad. Dragen mannen wel een pyjama? Zo niet, dan moest het iets anders worden, want het moest voor allebei 'kunnen'.

Op de vraag waar haar nieuwe roman speelt reageerde ze: 'nergens'.
Peters: 'Natuurlijk! of hier, of daar, dus nergens.. '

[Dettie]

Gek he, het boek trekt me helemaal niet, misschien wil ik niet aan dat onzekere in het verhaal
In filosofie wordt ook vaak gezegd, niets is wat het is. Is de tafel wel een tafel enz. Daar krijg ik ook de kriebels van
terwijl filosofen toch heel boeiende gedachten kunnen hebben.
Ik wil verhalen met een kop en staart geloof ik maar daar ga ik eens over filosoferen

Dettie.

[Marjo]

Er is wel een kop en een staart hoor..het is niet echt zweverig. Maar ik kan dat niet uitleggen.

[berdine]

Nou ik weet het niet Marjo. Als alle zij's het's moeten worden.... Waarom heeft ze dan geen "het" geschreven? Als het meisje geen meisje mag zijn, dan is er werkelijk kop nog staart aan dit boek.

[Marjo]

Als het goed is - maar ik heb het niet gecontroleerd - staat er in het boek geen vermelding als zij of hij als het om de hoofdpersoon gaat, heeft ze dat omzeild.

[berdine]

Ik zal er zo meteen in de bieb even een blik in werpen. Of laat ik het maar even meenemen.

[berdine]

Ik heb een flink stuk door het boek gezapt, en natuurlijk heeft ze gelijk en wordt er nergens expliciet zij of hij gezegd. Maar als ik het lees alsof de hoofdpersoon een hij is, dan wordt "hij" toch wel een erg watje en zijn moeder nog erger gestoord dan ze mogelijk al is. Hij/zij wordt door moeder voortdurend lieverd, schat en schattebout genoemd, hij/zij staat te trillen op zijn/haar benen als in de supermarkt een "vieze man" hem/haar niet los wil laten en raakt helemaal in paniek als hij/zij later door diezelfde man achtervolgd wordt. Lees ik het boek alsof het om een hij gaat, dan voelt het absoluut niet goed aan. Teveel kleine, soms onbenoembare dingen in het gedrag dat een jongen van een jaar of 18 (hij/zij mag zelf het huurcontract tekenen) niet zou vertonen.
Nou heb ik het nog niet gelezen als zijnde een "het", maar dat is ook niet mogelijk, of ik zou er in gedachte een marsmannetje van moeten maken.
De annotatie van de bieb, voor in het boek, gaat ook gewoon uit van een meisje.
Eerlijk gezegd vind ik het een beter rieken naar gewichtigdoenerij........

[Marjo]

Ik heb het in mijn verslag dus ook over een 'zij', en blijkbaar om dezelfde redenen als jij.
Weer een punt dat ik van tevoren had moeten weten!