Martin Schouten: Het meisje met het hoofddoekje

[Marjo]

Boek dat je tot denken zet. Meer is niet nodig, maar dat krijg je toch: een goed verhaal.

Lees meer : http://www.leestafel.info/martin-schouten

Marjo

[Dettie]

noemt haar Shahara,

Heeft dat nog een speciale reden? Je zou denken woestijn maar dat is Sahara. Waarom Sharara?

Het meisje met het hoofddoekje is uiteindelijk weinig meer dan een opsomming van argumenten om de juistheid van religies te bevragen. De auteur had deze argumenten zorgvuldiger kunnen verwerken in het verhaal, en meer aandacht aan de personages kunnen besteden. Wanneer hij ook nog aan het einde van zijn boek de afloop van Tolstoj's Anna Karenina verklapt – een literaire hoofdzonde – heeft de roman voor mij definitief afgedaan.

Dit is de eindconclusie van Bob Hopman (Recensieweb) een heel ander geluid dus. Ook vindt hij de taal van Shahara te wijs voor een meisje van 16.

Zelf krijg ik erg mijn bedenkingen als ikdit lees: Zijn beste vriend is niet zonder toeval een atheïstische, homoseksuele, joodse boekverkoper.

Wat vind jij goed aan dit boek marjo? Uit je verslag lees ik het eigenlijk niet zo, alleen dat het tot nadenken stemt.

Dettie

[Marjo]

Is dat niet genoeg dan? Schouten geeft aanzetjes, en daar kun je als lezer mee doen wat je wil. Dat vind ik dus goed.
Ik hoef niet zijn specifieke eigen mening te kennen, en natuurlijk zijn de personages niet toevallig zo gekozen. Schouten heeft op deze manier verschillende religies bij elkaar gebracht, je leest over de verschillen, maar ook over de overeenkomsten. Het meisje is een intelligent meisje, dat is heel duidelijk in de tekst, ik heb me dus niet gestoord aan haar taalgebruik. Ze heet Sharara, naar Shahara Islam, een van de slachtoffers van de aanslag in Londen. Daar is onze hoofdpersoon ook mee bezig.