Leestafel forum

Naar huis zwemmen’ gaat over Wilbur, wiens geringe lichaamslengte en waterfobie nog zijn minste problemen zijn. Bij zijn geboorte overlijdt zijn moeder en neemt zijn vader de benen, zodat hij in een weeshuis terecht komt. Als peuter komt hij bij z’n opa en oma op het platteland van Ierland terecht, waar hij al jong moet aanzien hoe de één langzaam gek wordt en de ander overlijdt. Hij wordt gepest en buitengesloten op school en z’n enige vriend verdwijnt achter de tralies nadat hij diens vader heeft neergeschoten. Uiteindelijk komt het zo ver dat Wilbur zelf ook de jeugdgevangenis in moet. (Nee, misbruikt wordt hij daar niet. En dat is eigenlijk weer een geluk te noemen in het Ierland van de jaren ’90.)

Waarom fladdert de één door het leven zonder al te veel obstakels tegen te komen, en wordt de ander keer op keer neergebeukt door harde klappen van het lot, zonder daar ook maar enige invloed op te hebben? Rolf Lappert snijdt in ‘Naar huis zwemmen’ dit realistische thema aan. Het rare is echter dat de grote hoeveelheid narigheid in dit boek het leesplezier niet in de weg zit. De toon is vaak luchtig, en bij de eerste bladzijden wil je al weten hoe het af gaat lopen met Wilbur, die zijn troost voornamelijk in Bruce Willis-films zoekt. Vooral de vraag of Wilbur zijn vader ooit zal ontmoeten, houdt je aan de pagina’s gekluisterd. Een groot aantal zijwegen wordt bewandeld, maar uiteindelijk weet de schrijver op een verrassende manier alle verhaallijnen aan elkaar te knopen. Knap ook is de op de filmografie van Bruce Willis gebaseerde hoofdstukkenstructuur van het boek. ‘Naar huis zwemmen’ is een aanrader voor iedereen die van een lekker dik boek met een goed verhaal houdt. Daarnaast mogen Bruce Willis- en Ierlandfans dit boek natuurlijk al helemaal niet missen.

Ik twijfelde over aanschaf van dit boek, maar het is dus een aanrader?

Groeten Willeke
(Geen fan van Bruce Willis, wel van Ierland)

Ik heb het boek kortgeleden gekocht; het staat te wachten op de vakantie!

Zojuist heb ik het boek dichtgeslagen. Uit helaas. Wat een mooi verhaal.

Je mag altijd een recensie schrijven! Daar ben ik gek op!!!
(Maar niets moet hè, 't mag )

Dettie

En het verslag van Annemarie staat op de site!

zie http://www.leestafel.info/rolf-lappert

-

ik heb het boek mezelf cadeau gegeven voor mijn verjaardag....

groetjes, irene

Het boek was mee op vakantie, en daar is het gelezen.
Ik denk dat ik als schrijver het een en ander er uit geknipt zou hebben, omdat af en toe de aandacht toch wel verslapt, maar over het algemeen: nou ja, lees maar...

http://www.leestafel.info/rolf-lappert

Annemarie: petje af voor jouw recensie!! Ik denk dat we elkaar redelijk aanvullen, en dezelfde aanmerking hebben.
Dat van Bruce Willis en zijn films heb ik gemist, het is zeker zo dat het belangrijk is voor Wilbur. Maar het was het niet voor mij. En met een boek van deze omvang haalt iedere lezer er weer het zijne uit. Alles is onmogelijk.

Marjo

Ik ben benieuwd, ik ben benieuwd

Goed verjaardagscadeau trouwens Irene!!!!
Van harte nog

Willeke

Dank voor je complimenten Marjo. Ik vond jouw recensie ook heel mooi. Het is duidelijk dat je allebei wel geraakt zijn door dit boek.

Jaaaa...dit boek vandaag cadeau gekregen!!!!!

Wat een mooi boek is dit. Wel veel personages inderdaad. En je weet van te voren niet wie van al die personages een grote rol zal gaan spelen of op een veel later moment weer terug komt, dus dat is even opletten. Maar het is mooi geschreven. Het einde vond ik ook wel bijzonder gedaan, het heden en verleden komen steeds dichter bij elkaar waardoor de gebeurtenissen wel heel erg dicht bij elkaar komen te liggen.
Dat laatste hoofdstuk waarin alles ineens allemaal hélemaal goed komt had van mij ook niet gehoeven. Na zoveel ongeluk kwam dat tamelijk ongeloofwaardig en zoet over.

Maar verder echt een mooi boek.
Wilbur zit nog wel een tijdje in mijn hoofd. Ik vond het fascineren dat het ongeluk hem niet alleen overkwam maar hij het af en toe ook bijna opzocht, als er geluk dreigde weet hij de boel telkens weer zo te keren of te saboteren dat hij er aan ontsnapt.


Willeke

Even dit berichtje om jullie te laten weten dat ik dit boek aan het lezen ben. ( Mooi tot nu toe!!!)
Was even offline, laptop stuk, homecomputer onbereikbaar (zolder) vanwege een knieblessure...

groetjes, irene

Eigenlijk zou ik willen weten of jullie echt geboeid waren tot het laatst toe?

Ik wel. Maar ik vond het eind wat teleurstellend. Iets te mooi om waar te zijn.

Ik ook, maar inderdaad, na zoveel ellende was het eind veel te mooi om waar te zijn.

maar jij dus niet Marjo?

Ik beken: ik heb het laatste stuk heel snel doorgelezen. Het interesseerde me niet meer.

Dat had ik niet gelukkig. Ik vond het jammer dat het boek uit was.

Ik twijfel de hele tijd zo om het te gaan lezen. Ik heb momenteel niet zo'n zin in sombere verhalen maar heb zin in vrolijkheid of iets wat echt waar is, non-fictie. wat ik lees in de verslagen is toch wel veel kommer en kwel, klopt dat?

Dettie

Hoi Dettie. Het is inderdaad wel een zwaar verhaal. Deze jongen heeft gewoon geen fijn leven. Het zit hem niet mee. Wat wel heel mooi is, is de enorme veerkracht die hij heeft. Maar ik denk dat het op het moment niet het soort verhaal is dat je zoekt.
Heb je de boeken van Carol Drinkwater wel eens gelezen? Dat is misschien wel wat voor je.

Ja Carol Drinkwater ken ik wel, inderdaad luchtige boeken maar ik ben er niet echt kapot van. Jaja ik heb nog pretenties ook!

Dettie

Ik word zelf altijd heel vrolijk van de boeken van Carol Drinkwater, die over het huisje in Frankrijk. Maar dat is misschien weer iets te luchtig voor je? Moeilijk hoor

Ik sluit me aan bij jullie, maar niet helemaal! Ik vond het een erg mooi boek en het bleef me boeien tot het eind. Ik kon zelfs het geduld opbrengen om alle levensverhalen van de de mensen rondom Wilbur rustig te lezen, terwijl ik toch eigenlijk wilde weten hoe het verder ging met hem. Ook die levensverhalen werden spoedig zo boeiend, dat ik er helemaal in op ging.
Maar nu het einde. Jullie vonden dat te mooi om geloofwaardig te zijn. Daar ben ik het niet mee eens. Hoeveel momenten in zijn leven had Wilbur al meegemaakt waarop alles perfect in orde leek te komen? Wie zal zeggen, dat als het verhaal doorgegaan zou zijn, het allemaal zo mooi zou zijn gebleven? Het verhaal stopt op een ogenblik dat Wilbur's toekomst er weer eens rooskleurig uitziet. Ongetwijfeld zal er wel weer wat gebeuren - al dan niet door Wilbur zelf veroorzaakt - waardoor hij opnieuw in een diep dal belandt. Het feit dat hij zijn watervrees heeft overwonnen is voor mij een te dun draadje om te hopen dat hij niet weer in de afgrond zal belanden.
Maar het was een heerlijk boek om te lezen, zo een waar je helemaal in kunt verdwijnen.

Ik denk dat het (bij mij door het contrast kwam. Zovéél ellende, en dan ineens zo'n rozengeur en maneschijn-slot.
Maar je hebt gelijk, als het boek verder was gegaan was er vást wel weer ellende op zijn poad gekomen.

ik vond het overigens ook een heel mooi boek.

Willeke

Ik heb er (door familieomstandigheden) lang over gedaan, maar nu is het dan toch eindelijk uit!
Prachtig boek. Ik heb hoofdstuk voor hoofdstuk langzaam tot me genomen en genoten van de mooie schrijfstijl van de auteur.
Enigste minpuntje is het laatste hoofdstuk, een "happy end" na zo'n ellendige jeugd, komt dat dan toch wel heel erg ongeloofwaardig over...

groetjes, irene