Het is alweer zo ver...
Welk boek gaan we samen lezen in april-mei?
Je kunt 3 boeken nomineren, liefst met een korte beschrijving en het aantal pagina's erbij.
Als iedereen genomineerd heeft gaan we stemmen. Het boek dat de meeste stemmen krijgt wordt het samenleesboek.
Dettie
Welk boek gaan we samen lezen in april/mei?
Ik heb er twee
Auteur: Kathryn Stockett , een keukenmeidenroman
493 pagina'sjanuari 2010
In het Mississippi van de jaren 60 wordt aan zwarte vrouwen wel de opvoeding van blanke kinderen toevertrouwd, maar niet het poetsen van het tafelzilver. Drie vrouwen zijn het allesbepalende racisme meer dan zat en besluiten dat de verschillen tussen hen minder belangrijk zijn dan de overeenkomsten.
Het is 1962 en de 23-jarige Eugenia, door iedereen Skeeter genoemd, besluit een carrière als schrijfster na te jagen. Naar een onderwerp hoeft ze niet ver te zoeken, als op een dag haar vriendin Hilly vertelt over haar missie in alle huizen van blanke gezinnen een apart toilet te installeren voor de zwarte hulp. Hoe meer Hilly gebrand is op deze vorm van segregatie, hoe meer Skeeter twijfelt aan de 'gewone' manier van doen. Ze begint de verhalen te verzamelen van zwarte vrouwen die als hulp in de huishouding werken.
De eerste die haar verhaal aan Skeeter durft te vertellen is Aibileen. Ze heeft als hulp al zeventien blanke kinderen opgevoed, maar als haar eigen zoon Treelore verongelukt op zijn werk, kijken de blanke bazen de andere kant uit. Aibileen haalt ook haar vriendin Minny over om Skeeter in vertrouwen te nemen. Minny is al vaker ontslagen dan ze kan tellen, omdat ze haar werkgevers altijd van repliek dient.
Het boek dat de drie vrouwen schrijven wordt een ontroerend relaas, met schokkende maar ook warme verhalen, met scherpte, humor en hoop. Hoop voor de zwarte gemeenschap, maar ook hoop voor Skeeter, Aibileen en Minny dat hun dromen niet zo onbereikbaar zijn als ze vreesden.
En
Dave Eggers, een hartverscheurend verhaal van duizelingwekkende genialiteit
427 pagina's ,oktober 2001
Beschrijving
'Alleen op de wereld, maar dan met z´n tweeën' - HP/De Tijd
De absolute literaire sensatie van dit nieuwe millennium in New York is 'Een hartverscheurend verhaal van duizelingwekkende genialiteit' van Dave Eggers. Niet alleen werd zijn boek sensationeel goed gerecenseerd, spraakmakende interviews (onder andere door alle antwoorden te tekenen), innovatieve optredens tijdens signeersessies én reeds 200.000 verkochte exemplaren zorgden ervoor dat E.H.V.V.D.G. insloeg als een bom.
Hier is eindelijk weer een boek dat nu al de klassieker voor een hele generatie is. Het is, zoals HP/De Tijd reeds schreef, 'zowel een mis voor de doden als een toast op het leven': het gaat over de tragische dood van Eggers' ouders (die binnen vijf weken na elkaar aan kanker stierven toen hij eenentwintig jaar oud was) en de wijze waarop hij zijn dan achtjarige broertje Toph opvoedt:
'Ik pak zijn hand en we gaan door het venster en vliegen over de snel geschetste bomen, en dan op naar Californië'
Voorzien van een hilarische, veertig pagina's tellende inleiding, vol intertekstuele grappen, diagrammen, geschrapte passages, bestellijstjes, uitleg van de eenentwintig thema's, een symbolenmatrix en andere deconstructies van het memoir-genre, biedt het een hoogstpersoonlijke blik op een verscheurd en onconventioneel gezin, en refereert voortdurend aan de Generation-X hype van jaren geleden.
E.H.V.V.D.G. is een extreem zelfbewust, zelfkritisch, zelfverheerlijkend en bombastisch boek, dat spot met alle genres. Door reeds vooraf in zijn Regels en suggesties om van dit boek te genieten op het 'gevaar' te wijzen van commerciële exploitatie van de dood van zijn ouders - de eerste vier woorden in het boek zijn: 'This Was Uncalled For' - en te waarschuwen voor onevenwichtigheid pareerde Eggers op briljante wijze voor de hand liggende kritiek. Het is mede daarom dat E.H.V.V.D.G., zoals The New York Times schreef, 'een debuut is van duizelingwekkende genialiteit'.
Auteur: Kathryn Stockett , een keukenmeidenroman
493 pagina'sjanuari 2010
In het Mississippi van de jaren 60 wordt aan zwarte vrouwen wel de opvoeding van blanke kinderen toevertrouwd, maar niet het poetsen van het tafelzilver. Drie vrouwen zijn het allesbepalende racisme meer dan zat en besluiten dat de verschillen tussen hen minder belangrijk zijn dan de overeenkomsten.
Het is 1962 en de 23-jarige Eugenia, door iedereen Skeeter genoemd, besluit een carrière als schrijfster na te jagen. Naar een onderwerp hoeft ze niet ver te zoeken, als op een dag haar vriendin Hilly vertelt over haar missie in alle huizen van blanke gezinnen een apart toilet te installeren voor de zwarte hulp. Hoe meer Hilly gebrand is op deze vorm van segregatie, hoe meer Skeeter twijfelt aan de 'gewone' manier van doen. Ze begint de verhalen te verzamelen van zwarte vrouwen die als hulp in de huishouding werken.
De eerste die haar verhaal aan Skeeter durft te vertellen is Aibileen. Ze heeft als hulp al zeventien blanke kinderen opgevoed, maar als haar eigen zoon Treelore verongelukt op zijn werk, kijken de blanke bazen de andere kant uit. Aibileen haalt ook haar vriendin Minny over om Skeeter in vertrouwen te nemen. Minny is al vaker ontslagen dan ze kan tellen, omdat ze haar werkgevers altijd van repliek dient.
Het boek dat de drie vrouwen schrijven wordt een ontroerend relaas, met schokkende maar ook warme verhalen, met scherpte, humor en hoop. Hoop voor de zwarte gemeenschap, maar ook hoop voor Skeeter, Aibileen en Minny dat hun dromen niet zo onbereikbaar zijn als ze vreesden.
En
Dave Eggers, een hartverscheurend verhaal van duizelingwekkende genialiteit
427 pagina's ,oktober 2001
Beschrijving
'Alleen op de wereld, maar dan met z´n tweeën' - HP/De Tijd
De absolute literaire sensatie van dit nieuwe millennium in New York is 'Een hartverscheurend verhaal van duizelingwekkende genialiteit' van Dave Eggers. Niet alleen werd zijn boek sensationeel goed gerecenseerd, spraakmakende interviews (onder andere door alle antwoorden te tekenen), innovatieve optredens tijdens signeersessies én reeds 200.000 verkochte exemplaren zorgden ervoor dat E.H.V.V.D.G. insloeg als een bom.
Hier is eindelijk weer een boek dat nu al de klassieker voor een hele generatie is. Het is, zoals HP/De Tijd reeds schreef, 'zowel een mis voor de doden als een toast op het leven': het gaat over de tragische dood van Eggers' ouders (die binnen vijf weken na elkaar aan kanker stierven toen hij eenentwintig jaar oud was) en de wijze waarop hij zijn dan achtjarige broertje Toph opvoedt:
'Ik pak zijn hand en we gaan door het venster en vliegen over de snel geschetste bomen, en dan op naar Californië'
Voorzien van een hilarische, veertig pagina's tellende inleiding, vol intertekstuele grappen, diagrammen, geschrapte passages, bestellijstjes, uitleg van de eenentwintig thema's, een symbolenmatrix en andere deconstructies van het memoir-genre, biedt het een hoogstpersoonlijke blik op een verscheurd en onconventioneel gezin, en refereert voortdurend aan de Generation-X hype van jaren geleden.
E.H.V.V.D.G. is een extreem zelfbewust, zelfkritisch, zelfverheerlijkend en bombastisch boek, dat spot met alle genres. Door reeds vooraf in zijn Regels en suggesties om van dit boek te genieten op het 'gevaar' te wijzen van commerciële exploitatie van de dood van zijn ouders - de eerste vier woorden in het boek zijn: 'This Was Uncalled For' - en te waarschuwen voor onevenwichtigheid pareerde Eggers op briljante wijze voor de hand liggende kritiek. Het is mede daarom dat E.H.V.V.D.G., zoals The New York Times schreef, 'een debuut is van duizelingwekkende genialiteit'.
Ha, ik ben toch niet de enige deze keer?
Ik kwam trouwens ook "zaterdag" Iwan Mc Ewan nog tegen
Londen, zaterdag 15 februari 2003: Henry Perowne, liefdevolle echtgenoot, trotse vader van een volwassen zoon en dochter en succesvol neurochirurg, wordt vroeg wakker en ziet uit zijn slaapkamerraam het angstaanjagende schouwspel van een brandend vliegtuig.
Perowne doet die dag gewoontegetrouw boodschappen, gaat squashen en bezoekt 's middags zijn moeder. Het voorspelbare en rustige leven van de chirurg wordt echter ruw verstoord door een schijnbaar klein ongeluk, dat verstrekkende gevolgen zal hebben.
Tegelijkertijd vindt elders in het centrum van Londen de grote demonstratie tegen de aanstaande oorlog in Irak plaats, waaraan naar schatting twee miljoen mensen meedoen.
'... opnieuw een proeve van ontzagwekkend literair meesterschap.' de Volkskrant
'Zaterdag bevestigt op overtuigende wijze McEwans positie als beste Britse auteur van zijn generatie.' De Morgen
'Zaterdag is zonder enig beding het boek waarmee Ian McEwan de rest van zijn toch al niet geringe oeuvre overtreft.' Vrij Nederland
'De sterkste McEwan tot nu toe, en een boek dat je nog lang niet uit hebt als de laatste pagina is omgeslagen.' Het Parool
Zaterdag verschijnt in een gebonden editie evenals de herdruk van Boetekleed, McEwans succesvolste roman tot nu toe.
Ian McEwan (Aldershot, 1948) vestigde in 1975 zijn reputatie met zijn debuut De laatste dag van de zomer. Na een tweede verhalenbundel volgden onder andere de romans De cementen tuin, De troost van vreemden, Het kind in de tijd, Zwarte honden, Ziek van liefde, Amsterdam en Boetekleed. McEwan werd meerdere malen genomineerd voor de Booker Prize, die hij in 1998 ontving voor Amsterdam. Een aantal romans, zoals The Comfort of Strangers, The Cement Garden en Enduring Love, is verfilmd.
Ik kwam trouwens ook "zaterdag" Iwan Mc Ewan nog tegen
Londen, zaterdag 15 februari 2003: Henry Perowne, liefdevolle echtgenoot, trotse vader van een volwassen zoon en dochter en succesvol neurochirurg, wordt vroeg wakker en ziet uit zijn slaapkamerraam het angstaanjagende schouwspel van een brandend vliegtuig.
Perowne doet die dag gewoontegetrouw boodschappen, gaat squashen en bezoekt 's middags zijn moeder. Het voorspelbare en rustige leven van de chirurg wordt echter ruw verstoord door een schijnbaar klein ongeluk, dat verstrekkende gevolgen zal hebben.
Tegelijkertijd vindt elders in het centrum van Londen de grote demonstratie tegen de aanstaande oorlog in Irak plaats, waaraan naar schatting twee miljoen mensen meedoen.
'... opnieuw een proeve van ontzagwekkend literair meesterschap.' de Volkskrant
'Zaterdag bevestigt op overtuigende wijze McEwans positie als beste Britse auteur van zijn generatie.' De Morgen
'Zaterdag is zonder enig beding het boek waarmee Ian McEwan de rest van zijn toch al niet geringe oeuvre overtreft.' Vrij Nederland
'De sterkste McEwan tot nu toe, en een boek dat je nog lang niet uit hebt als de laatste pagina is omgeslagen.' Het Parool
Zaterdag verschijnt in een gebonden editie evenals de herdruk van Boetekleed, McEwans succesvolste roman tot nu toe.
Ian McEwan (Aldershot, 1948) vestigde in 1975 zijn reputatie met zijn debuut De laatste dag van de zomer. Na een tweede verhalenbundel volgden onder andere de romans De cementen tuin, De troost van vreemden, Het kind in de tijd, Zwarte honden, Ziek van liefde, Amsterdam en Boetekleed. McEwan werd meerdere malen genomineerd voor de Booker Prize, die hij in 1998 ontving voor Amsterdam. Een aantal romans, zoals The Comfort of Strangers, The Cement Garden en Enduring Love, is verfilmd.
Zaterdag trekt me niet zo eigenlijk.
Ik nomineer...
Caesarion van Tommy Wieringa
(Ik krijg hem net toegestuurd van Willeke)
Tijdens zware winterstormen ontlaadt de Noordzee zich op de kust van East Anglia, beetje bij beetje verdwijnt het land in de golven. Op de klif woont Ludwig Unger met zijn moeder, na iedere winter is de zee hun huis een beetje dichter genaderd.
Ludwig komt voort uit het huwelijk van twee beroemdheden, en was voorbestemd van hun beider talenten de vermenigvuldiging te zijn. In de ambitieuze dromen van zijn moeder is hij concertpianist. Nu speelt hij voor zijn geld in hotelbars, en vertelt in drie nachten zijn levensverhaal aan een vrouw.
De zoon van Julius Caesar en Cleopatra werd Caesarion genoemd, kleine Ceasar. Het is ook de koosnaam die Ludwig Unger van zijn moeder krijgt. Caesarion is een geschiedenis over schoonheid en verval, over de trouw van een kind en de ontrouw van zijn ouders, en ten slotte, wanneer deze dingen zijn verteld, over het belang jezelf ten offer te brengen.
Tommy Wieringa (1967) schreef onder meer de romans Alles over Tristan (Halewijnprijs 2002) en Joe Speedboot (Bordewijk-prijs 2006). Zijn reisverhalen werden gebundeld in Ik was nooit in Isfahaan. Tommy Wieringa schrijft voor de kunst- en literatuurpagina's van NRC Handelsblad.
Paperback 365 pagina's | De Bezige Bij | mei 2009
Ik nomineer...
Caesarion van Tommy Wieringa
(Ik krijg hem net toegestuurd van Willeke)Tijdens zware winterstormen ontlaadt de Noordzee zich op de kust van East Anglia, beetje bij beetje verdwijnt het land in de golven. Op de klif woont Ludwig Unger met zijn moeder, na iedere winter is de zee hun huis een beetje dichter genaderd.
Ludwig komt voort uit het huwelijk van twee beroemdheden, en was voorbestemd van hun beider talenten de vermenigvuldiging te zijn. In de ambitieuze dromen van zijn moeder is hij concertpianist. Nu speelt hij voor zijn geld in hotelbars, en vertelt in drie nachten zijn levensverhaal aan een vrouw.
De zoon van Julius Caesar en Cleopatra werd Caesarion genoemd, kleine Ceasar. Het is ook de koosnaam die Ludwig Unger van zijn moeder krijgt. Caesarion is een geschiedenis over schoonheid en verval, over de trouw van een kind en de ontrouw van zijn ouders, en ten slotte, wanneer deze dingen zijn verteld, over het belang jezelf ten offer te brengen.
Tommy Wieringa (1967) schreef onder meer de romans Alles over Tristan (Halewijnprijs 2002) en Joe Speedboot (Bordewijk-prijs 2006). Zijn reisverhalen werden gebundeld in Ik was nooit in Isfahaan. Tommy Wieringa schrijft voor de kunst- en literatuurpagina's van NRC Handelsblad.
Paperback 365 pagina's | De Bezige Bij | mei 2009
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Dit boek is heel anders dan b.v. "Wat is de wat". Vanwege alle humoristische aanwijzigingen en lijstjes voorin, lijkt E.H.V.V.D.G. minder serieus dan "Wat is de wat".Joanazinha schreef:Ik wil graag een keer wat van Dave Eggers lezen, dus misschien doe ik wel mee
Ik wil maar zeggen dat als je het ene goed vindt, je het andere misschien niet kunt waarderen.
Ik vond ze overigens allebei goed..
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Jawel.. daar is ze! Alleen beetje jammer, ik had graag meegedaan, maar ik heb Eggers' boek al gelezenDettie schreef: misschien zien we Ellen nog maar dat weet ik niet.
Nou ja, volgende keer beter......"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
Ik zal bekennen dat ik tien keer met E.H.V.V.D.G in mijn handen heb gestaan en steeds weer weglegde omdat ik toch liever dat of dat of dat boek wilde lezen. Wat is het met dat boek waarom ik er toch steeds niet in begin. Zeitoun vond ik mooi maar toch, elke keer weer denk ik morgen, overmorgen ga ik beginnen in E.H.V.V.D.G.
Kennelijk hebben meer mensen dat? Willeke, Joanazinha?
Dettie
die een nieuw item geopend heeft voor het samenleesboek juni/juli
ziehttp://oscar.messageboard.nl/7067/viewtopic.php?t=6492
°°
Kennelijk hebben meer mensen dat? Willeke, Joanazinha?
Dettie
die een nieuw item geopend heeft voor het samenleesboek juni/juli
ziehttp://oscar.messageboard.nl/7067/viewtopic.php?t=6492
°°
Ik heb geen idee waarom je het steeds weg legt Dettie. Het is een mooi boek. Wel heel anders dan Zeitoun denk ik. Dat ken ik niet verder dan de beschrijving ervan, maar Wat is de Wat is ook compleet anders.
Willeke heeft het mee met vakantie, dus die leest het zeker nog.
Als je nou eens de hele inleidende pagina's overslaat en meteen met het echte verhaal begint? Achteraf heb je misschien wel zin in al die "onzin", waar het boek mee begint.
Willeke heeft het mee met vakantie, dus die leest het zeker nog.
Als je nou eens de hele inleidende pagina's overslaat en meteen met het echte verhaal begint? Achteraf heb je misschien wel zin in al die "onzin", waar het boek mee begint.