Leestafel forum

In het genre Rural Noir is Each day a small victory van Chips Hardy een voltreffer. Het boek beschrijft een jaar uit het leven van Max, de hermelijn. Hij woont op een parkeerplaats van de Roaring Road, die dwars door het Oak Wood loopt en waarover mensen zich in 'hoestende dozen' voortbewegen. Een van de voordelen van het wonen op die parkeerplaats is de aanwezigheid van een 'rotting food box', waar mensen regelmatig van alles en nog wat bij of in achterlaten.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/chips-hardy

Ellen

Dit lijkt me een goed boek, inderdaad, maar ik denk dat ik het alleen huilend kan lezen met nachtmerries erna. Wel bijzonder, zo'n fabelachtig verhaal.

PetraO. schreef:Dit lijkt me een goed boek, inderdaad, maar ik denk dat ik het alleen huilend kan lezen met nachtmerries erna. Wel bijzonder, zo'n fabelachtig verhaal.

Nee, het is absoluut geen ontroerend boek, integendeel! Ik heb regelmatig hardop zitten grinniken (in de trein). Ik weet ook niet of het boek, bij vertaling naar het Nederlands, diezelfde sfeer zou behouden. Misschien is het wel 'te Engels'? Het is heel onderkoeld, 'feitelijk' geschreven (voor zover dat kan met dieren die praten), maar vaak zoooooo ontzettend grappig. Dat stukje over dat lieve konijntje Donna en haar moeder Laura is natuurlijk eigenlijk heel triest, maar de wijze van beschrijven laat mij grinniken. Misschien beschik ik wel over een raar soort humor ?

Vergeet niet dat het het verhaal van Max is. En Max ziet niet een lief knuffelkonijntje, maar rondhuppelend eten op het moment dat hij hartstikke hongerig is.

Nee volgens mij blijft daar niets van over als het vertaald is in het Nederlands. Net als bij The wind in the willows van Kenneth Grahame. Halverwege dat boek dacht ik dat ik misschien toch niet alles begreep en haalde de Nederlandse vertaling bij de bieb. Maar de hele sfeer was weg.
En dat niet begrijpen viel erg mee, dus heb toen toch maar weer de Engelse versie ter hand genomen.
Ik ga dit boek zeker lezen!

Een griezelig, gruwelijk boek, zo komt het bij mij over, maar met zwarte humor.
Voor de liefhebbers van het genre!

mira

Ellen, nu ik het boek gelezen heb, kan ik pas goed beoordelen hoe goed je verslag is! Het is een prachtig boek met subtiele humor. (Waarom houden mensen niet van regen op hun huid? De varkens geven er niks om en die hebben toch hetzelfde vel...) Het las ook best vlot, omdat er voortdurend gejaagd wordt en/of gevaar is en dus spannend is.
Ja er sneuvelen nogal wat dieren (zoals de flaptekst meldt: Animals were harmed in the writing of this book), maar zo gaat het in de natuur. Daar hoef je niet om te huilen. Je huilt toch ook niet om iedere worm die een merel aan zijn jongen voert?
De tekeningen zijn ook de moeite waard, de laatste zelfs noodzakelijk, aangezien ik maar niet kon bedenken wat het "soft stripy thing" was, waar de muizen onder schuilden.
Ik vind het wel treurig dat er ook in zo'n prachtig vorm gegeven boek weer de nodige drukfouten en slordigheidsfoutjes staan. Jammer!