BEWERKT:
Ik besef dat ik een beetje als een olifant in een porseleinkast loop, moet ik misschien niet doen. Maar ik heb wel een indruk van wat voor soort boek het is en die indruk geef ik weer.
Maar Marjo schrijft over twee "kampen", mensen die macht en bezit nastreven en mensen die de stem van hun hart volgen. Dat hoeft toch helemaal niet tegenstrijdig te zijn (zoals Marjo ook zelf suggereert)? Ik denk zelfs dat het een niet zonder het ander kan. Zal misschien niet voor iedereen in dezelfde mate gelden. Natuurlijk spelen andere meer concrete zaken een rol, waardoor het misschien niet lijkt dat het zo is.
Naastenliefde is kilheid, kaalheid, begrippen als verantwoordelijkheid en schuld, ressentiment, kortom al het negatieve, alles wat niet boeit

. Het is ook een soort dekmantel voor als het fout gaat (zie je wel zeggen mensen dan, mensen moeten meer naastenliefde hebben). Het tegenovergestelde van naastenliefde en alle negatieve bijbetekenissen (want positieve zijn er niet) is daarentegen alles wat mensen aan mensen boeit.
Met liefde kan de wereld niet geholpen worden. De hoeveelheid liefde in de wereld is niet onbeperkt en kan beter besteed worden voor waar het voor bedoeld is.
Nog een cynische opmerking ten slot

. De schrijver wil aanzetten tot nadenken, dat lijkt een beschaafd en bescheiden streven met zijn boek, maar is eigenlijk natuurlijk een makkelijke manier om zijn boek te vercommercialiseren. Nou ja, misschien gaat het wel samen, zoals eerder mijn analyse is. Genoeg eer voor Peter Holleman.
