Jamie Ford - Hotel op de hoek van bitter en zoet

[Dettie]

Henry Lee leeft in een verwarrende wereld. Van zijn vader moet hij 'Amerikaan worden'. Thuis moet hij Engels praten ook al verstaan zijn ouders hem dan nauwelijks en is zijn vader een Chinees in hart en nieren. Via de radio en de kranten beluistert vader al het nieuws over China. Bovendien is hij een invloedrijk man in de Chinese buurt waarin zij wonen. Vader is zeer gesloten, Henry kan geen persoonlijk gesprek met hem voeren. Het is 1942, Japans heeft Pearl Harbor aangevallen en vanaf die tijd wordt iedereen van Aziatische afkomst met de nek aangekeken.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/jamie-ford

Dettie

[jeanette]

Een mooie liefdesroman die zich afspeelt tijdens een voor mij onbekende periode in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Ik wist niet dat Japanners die woonden in de V.S. in 1942 naar interneringskampen gestuurd werden.

De personages in de roman zijn prachtig neergezet en er is voldoende opbouw van spanning in het verhaal. Maar de schrijfstijl van Jamie Ford is niet erg beeldend; hij mist bijvoorbeeld de kunst om tijdverdichting in zijn roman aan te brengen. Maar door het spanningselement was het een boek dat ik achter elkaar uit las.

Het eind vond ik te 'zoet'.

Jij noemt de schrijfstijl typisch Amerikaans, Dettie?

Ik denk dat het een gebrek aan beeldingskracht van de auteur is. Ford vertelt gewoon recht toe recht aan zijn verhaal. Maar omdat het een boeiend verhaal is, blijf je als lezer doorlezen.

Jeannette

[Annemarie]

Mooi verhaal over een tragische geschiedenis.

Lees mijn verslag: http://www.leestafel.info/jamie-ford

[Dettie]

Voor mij was het helemaal nieuw dat Japanse mensen apart werden gezet, ik heb dat ook met verbijstering zitten lezen.
Jamie Ford wist zo'n mooie breekbare sfeer tussen de jongen en het meisje weer te geven vond ik. ze waren zich er nauwelijks bewust van dat ze verliefd waren, wel wisten ze dat ze elkaar niet wilden missen. Heel mooi geschreven en knap dat je zo'n onderwerp zo weet neer te zetten.

Dettie

[Annemarie]

Voor mij was dat dus tot voor kort ook nieuw. Ik was helemaal geschokt toen bleek dat ik niet naar beelden van een concentratiekamp van Hitler keek maar naar een kamp in Amerika. Waarom wist ik dat niet? Ik kan me niet herinneren dat het ooit op school behandeld is.

[Marjo]

Zulke kampen waren er ook voor Duitsers. Of is dit anders dan wat in dit boek voorkomt?

http://www.tweede-wereldoorlog.org/kamp ... nhard.html

[Annemarie]

Volgens mij is het heel anders. Op deze website: http://www.amerika.nl/cms/geschiedenis/ ... ontent.100 staat o.a. het volgende: "In de kampen, concentratiekampen in alles behalve de naam, heersten erbarmelijke omstandigheden. In de barakken was geen water en wie 's avonds naar het toilet ging werd achtervolgd door een zoeklicht. Sommige kampen waren afgezet met prikkeldraad, met op de hoeken wachttorens met zwaar bewapende militairen."

Op de pagina waar jij naar linkt lees ik het volgende: "Het regime in het kamp is streng en eenvoudig, maar geheel volgens het Verdrag van Geneve. Er worden corveediensten gedaan, maar er is ook plaats voor ontspanning. Tussen de boerderij en de hooimijt wordt 's ochtends appel gehouden en 's avonds - als therapeutische strafexercitie - naar Radio Oranje geluisterd."

[Marjo]

De omstandigheden zijn anders, dat zeker. We gedroegen ons beter in dat opzicht dan de Duitsers in hun kampen.

Ik dacht dat jullie meer bedoelden dat het bestond: dat er kampen waren voor deze 'ongewenste' individuen.

[Annemarie]

Ja, dat bedoelde ik ook. Ik wist helemaal niet dat er dit soort kampen waren. En ook niet dat de omstandigheden er zo vreselijk waren.

[Dettie]

Ik wist inderdaad ook niet dat er toentertijd zulke kampen in Amerika waren. Dat was helemaal nieuw voor mij tot ik dit boek Hotel op de hoek van bitter en zoet las. Het is natuurlijk bizar om mensen die in Amerika geboren zijn zoals die Keiko, een kind nog, in een kamp op te sluiten als zijnde staatsgevaarlijk. Ik vond het verbijsterend tenminste maar er gebeuren altijd verbijsterende dingen rond een oorlog. In het boek komt het mensonterende wel naar voren maar draait het toch meer om de twee kinderen (als ik me goed meen te herinneren)

Dettie

[Annemarie]

Ja, het gaat vooral om de twee kinderen. Die trekken zich niets aan van oorlog en van met wie je wel en niet om hoort te gaan. Ze vinden elkaar leuk en dat is voor hen voldoende.