Leestafel forum

Vorige week “het verslag van Brodeck”gelezen, en i k wilde daar meteen wat over schrijven, maar het lukte me niet het goed te verwoorden. Ik heb het boek nu een weekje later bezinken, en waag een herkansing.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/philippe-claudel

Wil

Je hebt de sfeer van het boek mooi duidelijk gemaakt, Willeke.
Het lijkt me zeeeer indrukwekkend, maar voor mij is het (momenteel nog) te heftig. Ik heb het wel genoteerd.

Tiba.

Ik heb dit boek ook gelezen en vond het niet slecht, tamelijk origineel maar er zat volgens mij toch ook nogal wat clichématigs in; het zit vol symboliek over de slechtheid van de mens, maar er komen gelukkig ook verschillende oprecht goede karakters in voor. Het is natuurlijk een soort allegorie van het nazidom in de jaren 20-45. Het was me door iemand aanbevolen die het geweldig vond maar ik vond het toch niet boeiend genoeg om alle bladzijden te lezen.
Maar dat is zeer persoonlijk.
Pieter

Het verslag Brodeck bracht me terug op een plaats in Frankrijk toen we op fietsvakantie waren. Op zoek naar een gevangenkamp, die volgens de beschrijving daar moet hebben gestaan. Helemaal niets ervan te vinden.
Alle sporen waren gewist. Toen we ernaar vroegen kon niemand iets erover vertellen. Nooit van gehoord? Totdat een oudere mevrouw , waarschijnlijk rond de 8o jaar ons staande hield. We konden haar moeilijk verstaan, maar een ding was duidelijk. Volgens haar was het kamp er wel geweest.

Heden en verleden lopen in elkaar over. Brodeck is slachtoffer en tegelijk ook een beetje dader in de rol van toeschouwer. Hij schrijft zichzelf letterlijk uit het dorp. Geweldadige zaken worden zo beschreven, dat de gruwlijkheid ervan wel overkomt en tegelijk is het verteerbaar. Een feitenrelaas en de lezer komt niets te weten over de zieleroeselen van de schrijver. Het boek gaat verder dan het gebruikelijke goed - fout schema.

Ik had er in dit boek moeite mee dat alles zo negatief was. De enkele dingen die dat niet waren sprongen er daardoor extreem uit. Het gegeven dat de oude vrouw zich over de hoofdpersoon als kind ontfermd had en de keer dat hij op terugreis van het kamp naar 'huis' gevoed en gelaafd wordt door een man die hem helemaal niet kent.
De sfeer was zo van hopeloos.

Het valt inderdaad niet mee om dit boek 'lekker' te lezen. Het is erg somber.
Als het gaat over een vergelijking met '1984', dan komt dit boek voor mij eerder in aanmerking dan het eerste deel van Murakami.
Het heeft dezelfde eenzame, dreigende sfeer als het boek van Orwell. Het schildert onze samenleving en die is niet al te best.
Zoals we dagelijks kunnen lezen in de kranten.

Lees meer: http://www.leestafel.info/philippe-claudel

Het enige boek dat me echt wat deed van Claudel was 'Het kleine meisje van meneer Linh' de rest van zijn boeken zijn inderdaad vrij zwart.

Dettie

Deze is niks voor jou, maar dat begreep je vast al.

ja dat kwam over.

Dettie

Volgens mij is dit ook geen boek dat bij mij in de smaak zal vallen. Het klinkt allemaal wel erg melancholisch.

Ooit iets anders van Claudel gelezen? Hij heeft inderdaad een sombere stijl. Maar wel mooi.

Volgens mij heb ik nog niks van hem gelezen. Ik twijfel gewoon of dit mijn stijl is.

Nou, er zijn genoeg andere schrijvers!

Dat is waar. Toch kan het best zijn dat ik eens een boek van hem bij de bieb meeneem hoor. Jij vindt het mooi dus misschien moet ik het een kans geven.

Ik vind het mooi, ja...maar ik heb iets met Franstalige schrijvers. Terwijl jij meer voor de Scandinaviërs gaat, waar ik veel minder mee heb.
Maar met een keertje proberen weet je het. 'Grijze zielen' is overigens een goede eerste!

O ja Grijze zielen vind je vast prachtig Annemarie.

Dettie

Hij gaat op mijn lijstje!

Ik vond het een indrukwekkend verhaal. Wel zwart, dat klopt. Zoals het dorp zich als één man achter een idee schaart, niets wil weten van alles wat afwijkt en vreemd is. Dat zijn zaken die angst inboezemen. Daarnaast het collectieve schuldgevoel en de mogelijkheid dat die vreemdeling hun verraad en plichtsverzuim aan het licht zal brengen. De vreemdeling heeft af en toe iets van een Jezusfiguur. Hij weet de dorpelingen precies zo te tekenen en schilderen dat hun ware aard er duidelijk uit naar voren komt. Hij weet dus ook wat de gevolgen zullen zijn. Desondanks vertrekt hij niet.
Ik kreeg wel een Bint-gevoel bij de namen van de dorpelingen.

(En Annemarie, neem Het kleine meisje van meneer Linh maar eens mee uit de bieb. Klein boekje. Ik weet zeker dat je het goed vindt.)

Bedankt voor de tip, Berdine!