Anneke Alderlieste - Camille Claudel een leven in brieven
Geplaatst: 22 Jan 2009, 10:33
Camille Claudel. Een leven in brieven
Anneke Alderlieste
Eindelijk een boe k waarin de kunstenares zelf aan het woord is: ze was de geliefde van Rodin, maar breekt met hem omdat ze haar eigen weg wil gaan en hij haar teleurstelt. Hij kan immers niet kiezen tussen haar en zijn Rose Beuret. Na de breuk gaat ze alleen verder en ontwikkelt een eigen stijl, los van de invloed van Rodin.
Haar werk kan gerust naast dat van hem staan, maar in die tijd kreeg een vrouwelijke kunstenaar lang niet zoveel aandacht als de an-kunstenaar.
Uit vele brieven (nog voor haar opname in het gesticht) klinkt de noodkreet: gebrek aan geld, eenzaamheid, haar plaats in de wereld van de kunst... tot ze zich helemaal opsluit en haar familie besluit haar te laten interneren in een instelling, omdat ze zichzelf verwaarloost, lijdt aan vervolgingswaanzin (ze is ervan overtuigd dat Rodin haar haat, zelfs jaloers is op haar talent).
In 1913 wordt ze opgesloten en zal dat blijven tot aan haar dood in 1943, ondanks de vele brieven die ze schrijft en die 'schreeuwen' om vrijheid. Ze krijgt af en toe bezoek van haar broer Paul, maar haar moeder ziet ze niet meer. Op aanraden van de directie van de instelling zou ze haar
vrijheid kunnen terugkrijgen, maar haar moeder houdt dit tegen, uit angst dat Camille terug zal hervallen in de 'waanzin'.
Deze brieven grepen mij naar de keel: omdat ze recht uit het hart komen van deze talentvolle vrouw, die tegen haar wil opgesloten wordt en haar familie (vooral haar moeder) het hart niet heeft (of liefde) om haar dochter haar vrijheid terug te geven, zelfs niet op aanraden van de
artsen van het instituut. Vreselijk hoe deze vrouw zoveel onrecht is aangedaan. En nu op handen wordt gedragen omwille van haar prachtige beelden: L'Age Mûr, Sacountala, De Wals, enzoverder.
Meulenhoff, 2004, 224 p. ISBN: 9789029071109
Liliane Melis
Anneke Alderlieste
Eindelijk een boe k waarin de kunstenares zelf aan het woord is: ze was de geliefde van Rodin, maar breekt met hem omdat ze haar eigen weg wil gaan en hij haar teleurstelt. Hij kan immers niet kiezen tussen haar en zijn Rose Beuret. Na de breuk gaat ze alleen verder en ontwikkelt een eigen stijl, los van de invloed van Rodin.
Haar werk kan gerust naast dat van hem staan, maar in die tijd kreeg een vrouwelijke kunstenaar lang niet zoveel aandacht als de an-kunstenaar.
Uit vele brieven (nog voor haar opname in het gesticht) klinkt de noodkreet: gebrek aan geld, eenzaamheid, haar plaats in de wereld van de kunst... tot ze zich helemaal opsluit en haar familie besluit haar te laten interneren in een instelling, omdat ze zichzelf verwaarloost, lijdt aan vervolgingswaanzin (ze is ervan overtuigd dat Rodin haar haat, zelfs jaloers is op haar talent).
In 1913 wordt ze opgesloten en zal dat blijven tot aan haar dood in 1943, ondanks de vele brieven die ze schrijft en die 'schreeuwen' om vrijheid. Ze krijgt af en toe bezoek van haar broer Paul, maar haar moeder ziet ze niet meer. Op aanraden van de directie van de instelling zou ze haar
vrijheid kunnen terugkrijgen, maar haar moeder houdt dit tegen, uit angst dat Camille terug zal hervallen in de 'waanzin'.
Deze brieven grepen mij naar de keel: omdat ze recht uit het hart komen van deze talentvolle vrouw, die tegen haar wil opgesloten wordt en haar familie (vooral haar moeder) het hart niet heeft (of liefde) om haar dochter haar vrijheid terug te geven, zelfs niet op aanraden van de
artsen van het instituut. Vreselijk hoe deze vrouw zoveel onrecht is aangedaan. En nu op handen wordt gedragen omwille van haar prachtige beelden: L'Age Mûr, Sacountala, De Wals, enzoverder.
Meulenhoff, 2004, 224 p. ISBN: 9789029071109
Liliane Melis