Ik heb het boek ook uit. (Marjo het is naar je onderweg) en i k vond het zeer de moeite waard.
Ik heb ook nog wel veel vragen inderdaad, voor een deel dezelfde als Dettie stelde.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Mijn vornaamste vraag na het lezen van het boek is inderdaad "was dit nu echt nodig".
Já het was zwaar, maar de oorlog was voorbij en ze hadden al zoveel doorstaan. Uit de scene in het bod met het paddestoelen zoeken krijg ik eerder de indruk dat het niet zozeer met de omstandigheden als wel met haar eigen gemoedstoestand te maken had.
Mijn bezwaar tegen dit boek is wel een beetje dat het geschreven wordt als een verklaring voor het achterlaten van Peter. Helene's hele geschiedenis, haar moeder, haar jeugd, haar liefdes..alles dient als het ware als een inleiding/verklaring van dat feit. En los van dat het mij nog niet helemaal overtuigt, geeft het het boek ook iets dwangmatigs voor mijn gevoel.
Ik snapte niet zo goed waarom ze geen papieren had. Ik kan het ook niet terugvinden. Had ze die bewust niet omdat haar moeder joods was?
Nee dat begreep ik ook niet zo goed. Ze zou toch gewoon papieren moeten hebben uit haar jeugd, en ze zijn ook niet hals over kop gevlucht ofzo.
Hoe vonden jullie het eind? Waarom kwam ze hem bezoeken? Duidelijk was dat ze hem niet mee wilde nemen. Nog één keer zien?
Vertellen waarom ze het gedaan had?
Er had wat mij betreft niet perce een epiloog achteraan gehoeven, al krijg je nu wel een beeld van hoe het Peter vergaan is.
Dát Helene op zoek ging kan ik me wél voorstellen, en ik denk inderdaad dat ze misschien wilde verklaren waarom ze tot haar daad is gekomen.
[
quote]Hoe vonden jullie Helene in oorlogstijd, was ze echt zo naief, ze verzorgde slachtoffers, vertelden die niets van wat er écht gebeurde?
Het lijkt mij onvoorstelbaar dat ze niet door had wat er gebeurde. Ook de scene in het bos met de veewagen geeft toch wel weer wat er zo ongeveer aan de hand was. Volgens mij verdong ze heel erg wat er gebeurde omdat ze daar op geen enkele manier mee uit de voeten kon.
Hadden jullie ook de indruk dat Martha opgepakt was en overleden was? Volgens de epiloog is het niet zo. [/quote]
Ik had wel de indruk dat ze opgepakt was, maar niet zozeer dat ze overleden was.
Hoe vonden jullie het geschreven? Ik vond het erg afstandelijk, ik voelde steeds niet echt mee met Helene (maar vond het wel een mooi boek)
Ja het heeft een aparte stijl..de meest afschuwelijke dingen worden als terloops beschreven. De zin dat vader ondanks zijn ene been zwaar was om op de kar te trekken heb ik echt wel een paar keer moeten lezen, daar stond gewoon dat de goede man zijn been kwijt was. En ook de scene dat Peter met de hand van zijn vriendje thuis komt heb ik een paar keer over moeten lezen.
Dat Helene zo afstandelijk is beschreven is volgens mij bewust gedaan om haar persoonlijkheid en de manier waarop ze met haar leven omging als het ware te onderstrepen. Ik kon me ondanks dat toch wel met haar identifceren.
Het verlies van Carl vond ik prachtig beschreven. Die verdoofde toestand en verder leven omdat ze nu eenmaal leeft.
Ja dat vond ik ook mooi beschreven. Je kon haar verdriet bijna voelen.
Snapten jullie waarom ze met Wilhelm ging?Was dat omdat ze toch iets moest?
Nee daar snapte ik niets van. Misschien toch uit een gevoel van veiligheid, bij iemand horen in donkere tijden.?
Wat vonden jullie van de titel, vonden jullie dat voldoende verklaring vinden in het verhaal. het wordt wel genoemd en uitgelegd, maar vonden jullie het de lading dekken?
Het is in ieder geval een boek waar over te discussieren valt. En ik vond het ondanks mijn vragen toch de moeite van het lezen meer dan waard. Het verhaal zit ook nog wel even in mijn hoofd, i kheb het gister uitgelezen, maar ik loop er vandaag steeds nog over te denken.
Willeke
