In het najaar van 1945 vlucht een vrouw met haar zevenjarig zoontje voor de Russen naar het westen. Op een klein treinstation ergens in het oosten van Duitsland rusten ze uit. "Jij blijft hier wachten", zegt de vrouw tegen het kind. "Ik ben zo terug". Dat zijn de laatste woorden die Peter van zijn moeder hoort.
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/julia-franck
Jeannette
Julia Franck - De middagvrouw (samenleesboek decemb. 2008/jan. 2009)
Ja dat klopt Dettie. Ik moest tijdens het lezen ook denken aan De voorlezer van Schlink.
Het is inderdaad een heel aangrijpend boek! Je wordt als lezer heen en weer geslingerd in je gevoelens van sympathie en afkeer. Het gaat van "hoe kan iemand nu zoiets doen'' naar begrip en medelijden met Helene die in die moeilijke tijd in Duitsland opgroeide met een psychisch zieke joodse moeder en een afwezige vader, naar respect voor haar doorzettingsvermogen om verpleegster te worden, naar sympathie voor haar lieve aanstaande echtgenoot Carl, naar walging voor de rationele keuze van echtgenoot Wilhelm en onbegrip bij Helene's handelen op het station. Maar ondertussen ben je als lezer wel van de hoofdpersoon gaan houden!
Jeannette
Het is inderdaad een heel aangrijpend boek! Je wordt als lezer heen en weer geslingerd in je gevoelens van sympathie en afkeer. Het gaat van "hoe kan iemand nu zoiets doen'' naar begrip en medelijden met Helene die in die moeilijke tijd in Duitsland opgroeide met een psychisch zieke joodse moeder en een afwezige vader, naar respect voor haar doorzettingsvermogen om verpleegster te worden, naar sympathie voor haar lieve aanstaande echtgenoot Carl, naar walging voor de rationele keuze van echtgenoot Wilhelm en onbegrip bij Helene's handelen op het station. Maar ondertussen ben je als lezer wel van de hoofdpersoon gaan houden!
Jeannette
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Dettie schrijft:
Inmiddels alweer een eind gevorderd en het is flink heftig wat er allemaal gebeurd. Julia Franck heeft een aparte stijl van schrijven, zeer direct. Wat er allemaal voorvalt in het boek verraad ik nog niet maar het zal flink wat discussiestof opleveren denk ik.
Ben benieuwd naar jouw eindoordeel Dettie! En het is altijd leuk wanneer een boek gespreksstof oplevert! Ik ga het boek zeker nog een keer herlezen!
Jeannette
Inmiddels alweer een eind gevorderd en het is flink heftig wat er allemaal gebeurd. Julia Franck heeft een aparte stijl van schrijven, zeer direct. Wat er allemaal voorvalt in het boek verraad ik nog niet maar het zal flink wat discussiestof opleveren denk ik.
Ben benieuwd naar jouw eindoordeel Dettie! En het is altijd leuk wanneer een boek gespreksstof oplevert! Ik ga het boek zeker nog een keer herlezen!
Jeannette
Ik ben ook begonnen. Boeit me zeer tot nu toe.
Vooral het eerste hoofdstuk moest ik echt zin voor zin lezen omdat de meest verschrikkelijke dingen bijna als terloops beschreven worden. Af en toe moest ik een zin even terug lezen om te lezen of ik het echt goed gelezen had wat er stond.
Veelbelovend wat mij betreft.
Willeke
Ps..Marjo, Irene, Berdine en anderen...mochten er mensen niet aan het boek kunnen komen, ik heb het hier, dus als ik het uit heb mag het gerust doorgestuurd worden.
Vooral het eerste hoofdstuk moest ik echt zin voor zin lezen omdat de meest verschrikkelijke dingen bijna als terloops beschreven worden. Af en toe moest ik een zin even terug lezen om te lezen of ik het echt goed gelezen had wat er stond.
Veelbelovend wat mij betreft.
Willeke
Ps..Marjo, Irene, Berdine en anderen...mochten er mensen niet aan het boek kunnen komen, ik heb het hier, dus als ik het uit heb mag het gerust doorgestuurd worden.
Ik heb het boek uit en ben er nog over aan het nadenken. Ik heb niets toe te voegen aan het verslag van jeanette.
Het is een heftig verhaal. Aangrijpend, schokkend en af en toe niet te begrijpen waarom alles gaat zoals het gaat maar ergens snap je dat ook weer wel. Omdat veel mensen het nog moeten lezen plaats ik m'n vragen onder de VERKLAPPER .
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Ik snapte niet zo goed waarom ze geen papieren had. Ik kan het ook niet terugvinden. Had ze die bewust niet omdat haar moeder joods was?
Kwam bij jullie haar omstandigheden zo schrijnend over dat ze Peter wel weg móest doen? Het leek of ze wel en niet van hem hield.
Ze kon toentertijd ook morfine voor haar zus wegnemen, kon ze vanuit het ziekenhuis geen eten voor Peter meenemen?
Hoe vonden jullie het eind? Waarom kwam ze hem bezoeken? Duidelijk was dat ze hem niet mee wilde nemen. Nog één keer zien?
Vertellen waarom ze het gedaan had?
Hoe vonden jullie Helene in oorlogstijd, was ze echt zo naief, ze verzorgde slachtoffers, vertelden die niets van wat er écht gebeurde?
Hadden jullie ook de indruk dat Martha opgepakt was en overleden was? Volgens de epiloog is het niet zo.
Hoe vonden jullie het geschreven? Ik vond het erg afstandelijk, ik voelde steeds niet echt mee met Helene (maar vond het wel een mooi boek)
Het verlies van Carl vond ik prachtig beschreven. Die verdoofde toestand en verder leven omdat ze nu eenmaal leeft.
Snapten jullie waarom ze met Wilhelm ging?Was dat omdat ze toch iets moest? Het was een erg intelligente vrouw, had ze niets in de gaten van de toestand in Duitsland en het opkomend nazisme? Ik vond dat vreemd.
Er komen vast nog meer vragen in me op maar dit is het voor nu even.
Dettie
Het is een heftig verhaal. Aangrijpend, schokkend en af en toe niet te begrijpen waarom alles gaat zoals het gaat maar ergens snap je dat ook weer wel. Omdat veel mensen het nog moeten lezen plaats ik m'n vragen onder de VERKLAPPER .
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Ik snapte niet zo goed waarom ze geen papieren had. Ik kan het ook niet terugvinden. Had ze die bewust niet omdat haar moeder joods was?
Kwam bij jullie haar omstandigheden zo schrijnend over dat ze Peter wel weg móest doen? Het leek of ze wel en niet van hem hield.
Ze kon toentertijd ook morfine voor haar zus wegnemen, kon ze vanuit het ziekenhuis geen eten voor Peter meenemen?
Hoe vonden jullie het eind? Waarom kwam ze hem bezoeken? Duidelijk was dat ze hem niet mee wilde nemen. Nog één keer zien?
Vertellen waarom ze het gedaan had?
Hoe vonden jullie Helene in oorlogstijd, was ze echt zo naief, ze verzorgde slachtoffers, vertelden die niets van wat er écht gebeurde?
Hadden jullie ook de indruk dat Martha opgepakt was en overleden was? Volgens de epiloog is het niet zo.
Hoe vonden jullie het geschreven? Ik vond het erg afstandelijk, ik voelde steeds niet echt mee met Helene (maar vond het wel een mooi boek)
Het verlies van Carl vond ik prachtig beschreven. Die verdoofde toestand en verder leven omdat ze nu eenmaal leeft.
Snapten jullie waarom ze met Wilhelm ging?Was dat omdat ze toch iets moest? Het was een erg intelligente vrouw, had ze niets in de gaten van de toestand in Duitsland en het opkomend nazisme? Ik vond dat vreemd.
Er komen vast nog meer vragen in me op maar dit is het voor nu even.
Dettie
Ik heb het boek ook uit. (Marjo het is naar je onderweg) en i k vond het zeer de moeite waard.
Ik heb ook nog wel veel vragen inderdaad, voor een deel dezelfde als Dettie stelde.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Mijn vornaamste vraag na het lezen van het boek is inderdaad "was dit nu echt nodig".
Já het was zwaar, maar de oorlog was voorbij en ze hadden al zoveel doorstaan. Uit de scene in het bod met het paddestoelen zoeken krijg ik eerder de indruk dat het niet zozeer met de omstandigheden als wel met haar eigen gemoedstoestand te maken had.
Mijn bezwaar tegen dit boek is wel een beetje dat het geschreven wordt als een verklaring voor het achterlaten van Peter. Helene's hele geschiedenis, haar moeder, haar jeugd, haar liefdes..alles dient als het ware als een inleiding/verklaring van dat feit. En los van dat het mij nog niet helemaal overtuigt, geeft het het boek ook iets dwangmatigs voor mijn gevoel.
Nee dat begreep ik ook niet zo goed. Ze zou toch gewoon papieren moeten hebben uit haar jeugd, en ze zijn ook niet hals over kop gevlucht ofzo.
Er had wat mij betreft niet perce een epiloog achteraan gehoeven, al krijg je nu wel een beeld van hoe het Peter vergaan is.
Dát Helene op zoek ging kan ik me wél voorstellen, en ik denk inderdaad dat ze misschien wilde verklaren waarom ze tot haar daad is gekomen.
[
Het lijkt mij onvoorstelbaar dat ze niet door had wat er gebeurde. Ook de scene in het bos met de veewagen geeft toch wel weer wat er zo ongeveer aan de hand was. Volgens mij verdong ze heel erg wat er gebeurde omdat ze daar op geen enkele manier mee uit de voeten kon.
Ik had wel de indruk dat ze opgepakt was, maar niet zozeer dat ze overleden was.
Ja het heeft een aparte stijl..de meest afschuwelijke dingen worden als terloops beschreven. De zin dat vader ondanks zijn ene been zwaar was om op de kar te trekken heb ik echt wel een paar keer moeten lezen, daar stond gewoon dat de goede man zijn been kwijt was. En ook de scene dat Peter met de hand van zijn vriendje thuis komt heb ik een paar keer over moeten lezen.
Dat Helene zo afstandelijk is beschreven is volgens mij bewust gedaan om haar persoonlijkheid en de manier waarop ze met haar leven omging als het ware te onderstrepen. Ik kon me ondanks dat toch wel met haar identifceren.
Ja dat vond ik ook mooi beschreven. Je kon haar verdriet bijna voelen.
Nee daar snapte ik niets van. Misschien toch uit een gevoel van veiligheid, bij iemand horen in donkere tijden.?
Wat vonden jullie van de titel, vonden jullie dat voldoende verklaring vinden in het verhaal. het wordt wel genoemd en uitgelegd, maar vonden jullie het de lading dekken?
Het is in ieder geval een boek waar over te discussieren valt. En ik vond het ondanks mijn vragen toch de moeite van het lezen meer dan waard. Het verhaal zit ook nog wel even in mijn hoofd, i kheb het gister uitgelezen, maar ik loop er vandaag steeds nog over te denken.
Willeke
Ik heb ook nog wel veel vragen inderdaad, voor een deel dezelfde als Dettie stelde.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Mijn vornaamste vraag na het lezen van het boek is inderdaad "was dit nu echt nodig".
Já het was zwaar, maar de oorlog was voorbij en ze hadden al zoveel doorstaan. Uit de scene in het bod met het paddestoelen zoeken krijg ik eerder de indruk dat het niet zozeer met de omstandigheden als wel met haar eigen gemoedstoestand te maken had.
Mijn bezwaar tegen dit boek is wel een beetje dat het geschreven wordt als een verklaring voor het achterlaten van Peter. Helene's hele geschiedenis, haar moeder, haar jeugd, haar liefdes..alles dient als het ware als een inleiding/verklaring van dat feit. En los van dat het mij nog niet helemaal overtuigt, geeft het het boek ook iets dwangmatigs voor mijn gevoel.
Ik snapte niet zo goed waarom ze geen papieren had. Ik kan het ook niet terugvinden. Had ze die bewust niet omdat haar moeder joods was?
Nee dat begreep ik ook niet zo goed. Ze zou toch gewoon papieren moeten hebben uit haar jeugd, en ze zijn ook niet hals over kop gevlucht ofzo.
Hoe vonden jullie het eind? Waarom kwam ze hem bezoeken? Duidelijk was dat ze hem niet mee wilde nemen. Nog één keer zien?
Vertellen waarom ze het gedaan had?
Er had wat mij betreft niet perce een epiloog achteraan gehoeven, al krijg je nu wel een beeld van hoe het Peter vergaan is.
Dát Helene op zoek ging kan ik me wél voorstellen, en ik denk inderdaad dat ze misschien wilde verklaren waarom ze tot haar daad is gekomen.
[
quote]Hoe vonden jullie Helene in oorlogstijd, was ze echt zo naief, ze verzorgde slachtoffers, vertelden die niets van wat er écht gebeurde?
Het lijkt mij onvoorstelbaar dat ze niet door had wat er gebeurde. Ook de scene in het bos met de veewagen geeft toch wel weer wat er zo ongeveer aan de hand was. Volgens mij verdong ze heel erg wat er gebeurde omdat ze daar op geen enkele manier mee uit de voeten kon.
Hadden jullie ook de indruk dat Martha opgepakt was en overleden was? Volgens de epiloog is het niet zo. [/quote]
Ik had wel de indruk dat ze opgepakt was, maar niet zozeer dat ze overleden was.
Hoe vonden jullie het geschreven? Ik vond het erg afstandelijk, ik voelde steeds niet echt mee met Helene (maar vond het wel een mooi boek)
Ja het heeft een aparte stijl..de meest afschuwelijke dingen worden als terloops beschreven. De zin dat vader ondanks zijn ene been zwaar was om op de kar te trekken heb ik echt wel een paar keer moeten lezen, daar stond gewoon dat de goede man zijn been kwijt was. En ook de scene dat Peter met de hand van zijn vriendje thuis komt heb ik een paar keer over moeten lezen.
Dat Helene zo afstandelijk is beschreven is volgens mij bewust gedaan om haar persoonlijkheid en de manier waarop ze met haar leven omging als het ware te onderstrepen. Ik kon me ondanks dat toch wel met haar identifceren.
Het verlies van Carl vond ik prachtig beschreven. Die verdoofde toestand en verder leven omdat ze nu eenmaal leeft.
Ja dat vond ik ook mooi beschreven. Je kon haar verdriet bijna voelen.
Snapten jullie waarom ze met Wilhelm ging?Was dat omdat ze toch iets moest?
Nee daar snapte ik niets van. Misschien toch uit een gevoel van veiligheid, bij iemand horen in donkere tijden.?
Wat vonden jullie van de titel, vonden jullie dat voldoende verklaring vinden in het verhaal. het wordt wel genoemd en uitgelegd, maar vonden jullie het de lading dekken?
Het is in ieder geval een boek waar over te discussieren valt. En ik vond het ondanks mijn vragen toch de moeite van het lezen meer dan waard. Het verhaal zit ook nog wel even in mijn hoofd, i kheb het gister uitgelezen, maar ik loop er vandaag steeds nog over te denken.
Willeke
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten