Leestafel forum

Ben ik de eerste om met Wampie te beginnen ? Ik heb het mij alvast goedkoop gemaakt, en maar geopteerd voor een download uit dbnl. Het enige nadeel is dat er hier en daar wat schrijffouten opduiken, die niets te maken hebben met de ouderdom van de tekst.

Ik heb net hoofdstuk 1 achter de rug, waarbij we een alwetende verteller aan het woord hebben. Zonder iets van de inhoud te verraden kan ik alvast kwijt dat ik dit een zeer origineel begin vind, waarmee men nog alle kanten uit kan.

Ik heb het al wel uit, Rutger, maar ik maak er geen verslag van. Ik vond het 3x niks.....

berdine schreef:Ik heb het al wel uit, Rutger, maar ik maak er geen verslag van. Ik vond het 3x niks.....

Ik kan je indruk begrijpen, berdine. Het lijkt alvast op een stationsromannetje. Maar toch heeft het zijn charmes vind ik. En misschien ook wel een aantal aspecten die nu nogal ongeloofwaardig zouden overkomen. Neem nu gewoon de eerste ontmoeting tussen Wampie en Dolf. De schrijver legt hierbij toch wel enige fantasie aan de dag, vind ik.

bedankt rutger voor de tip
Ik vond het boek niet bij ons in de bieb dus heb ik het ook gedownload... is wel zo leuk om 's avonds op mijn gemak op pc te lezen

Inge schreef:bedankt rutger voor de tip
Ik vond het boek niet bij ons in de bieb dus heb ik het ook gedownload... is wel zo leuk om 's avonds op mijn gemak op pc te lezen

En je kan gemakkelijk nota's invoegen Inge. Leest wel vlot zo.

tja nota's nemen terwijl ik lees ofwel noteer ik teveel en kom bijna niet meer aan lezen toe of ik noteer te weinig
het lukt me meestal het best als ik het eerst helemaal lees en daarna hetgeen opzoek dat me interesseert of beter wil begrijpen..
Maar via pdf is het wel gemakkelijker zoeken he

inge

Ik heb er van genoten, ook al is het een eenvoudig romantisch verhaal. De manier waarop het verteld wordt is heel leuk.

Over het verhaal van Wampie is alles snel gezegd: een boswachter en een typiste ontmoeten elkaar en worden meteen verliefd. Er is alleen het probleem van de oude nurkse oom, die het leven van Dolf zuur maakt. Dat probleem zullen ze wel even uit de weg helpen.
Een gewoon romannetje dus eigenlijk, een bouquet uit de jaren '40 van de vorige eeuw.
Wat het echter een plezier maakt om te lezen is de stijl van Den Doolaard. Wat zijn plaats binnen de literatuur precies is dat kan ik zo gauw niet vinden. Hoort hij bij de naturalisten? Hij wordt omschreven als een 'populaire schrijver', dat lijkt me niet echt een literair statement.
Maar de manier waarop hij zijn verhaal vertelt, het begin bijvoorbeeld al, de manier waarop Wampie wakker wordt, ik vind het prachtig. Je ziet dat wicht in bed liggen en langzaam bij zinnen komen. Even verderop, op een precair moment, laat Den Doolaard het verhaal overnemen door de kat, die meteen een heel eigen conclusie verbindt aan de gebeurtenissen. Natuurlijk is het geen verhaal dat diep gaat, schuilen er geen grote filosofische ideeën achter, maar wat is er mis met een verhaaltje dat mooi verteld wordt?

Paperback | 157 Pagina's | Em. Querido's Uitgeverij ISBN10: 9021490013 | ISBN13: 9789021490014 (eerste druk, 1938)

ja ik ben halverwege en ik zit ook te genieten...
Het verhaal moet ook in de tijd geplaatst worden, het is geschreven in 1939 en ik denk dat het toentertijd vrij vernieuwend was, alles wordt nogal openhartig verteld en dat in een tijd dat alles vrij star was.
Maar sowieso vind ik het een leuk vehaal, mooie taal ook...

Dettie

Ik moest denken aan dat boek van Frijda (Ritselingen). Eenzelfde soort natuurbeschrijvingen. Verder zijn ze helemaal niet vergelijkbaar hoor.

Ik ben het niet met je eens Marjo , ik vond het helemaal niet mooi verteld. Om met de stijl te beginnen: een enkele keer fantasiewoorden maken van een bestaand woord is zonder meer leuk, maar in dit verhaal struikel je over "rilsels", "teleurstelsels", en een eindeloze rij "....sels" meer.
Het verhaal zelf vond ik gewoon kinderachtig, vroeg me zelfs af of het geen kinderboek ìs?? Dat bedoelde ik ook met gedateerd: hinkelende meisjes van rond de 20 bestaan tegenwoordig niet meer.

Dat bedoelde ik ook met gedateerd: hinkelende meisjes van rond de 20 bestaan tegenwoordig niet meer.

Hinkelende meisjes van rond de 50 wel! Gisteren op de camping heb ik op de hinkelbaan gehinkeld!

Het is volgens mij juist extra aangezet om aan te geven dat Wampie eigenlijk niets raar vindt en die taal vind ik juist wel leuk. Beetje Joop ter Heul.

Dettie

Ik vind er ook niets mis mee dat Wampie zo kinderlijk is. Zulke meisjes, eh vrouwen zijn er immers? Dettie bewijst het..

Haha ja zo zie je maar! Ik blijf gewoon een groot kind

Dettie

Ik heb nog nooit meegedaan aan samenleesboeken en ook nu ga ik niet
meer lezen .om de "eenvoudige" reden dat ik dat niet meer kan!

Maar telt het ook dat ik het bij wijze van spreken nog letterlijk ken uit
mijn puberteit?

Geweldig vond ik, zowel de romance als dat ze in bed ligt en een lepeltje
verkeerd had opgeborgen en dat ze opstond om dat goed te leggen,
anders voelde dat lepeltje zich zo eenzaam.

Ik kan me er nog steeds met mijn niet volwassen geworden deel van mij
totaal in vinden!

O nu heb ik niet naar de spelregels gekeken, misschien verklap ik van alles voor hen, die het nog niet kennen.

Wat heerlijk een keer mee te doen (uit mijn geheugen, ik lees hele
boeken in mijn geheugen in bed met ogen dicht- ja staat ook in
een gedicht van mij op leestafel "het archief").

Het is makkelijker als jullie me op een fout wijzen en me daar dan
even kort op te concentreren dan secuur een hele verhandeling te moeten lezen.

Excuses voor al mijn gebruiksaanwijzingen!



Iemand vraagt zich af of het geen kinderboek is, ik heb het dus inderdaad als kind gelezen, 1958 of zo. Oei ik ben oud! Maar ook nog jong dus. Het was een salamanderpocket als ik het me goed herinner.

Trouwens met Joop ter Heul had ik niets, maar weer alles door een
ZOMERZOTHEID ook Cissy van Marxveld en ook draken van boeken zijn leerzaam. Er kwamen een paar regels van de Lorelei in voor en mijn nieuwsgierige geest heeft dat toen opgezocht en ik ken het nog uit mijn
hoofd. Dus wat is kinderlijk en wat zijn slechte boeken. Mijn idee is meer
wat doe je ermee.
Zo en nu ben ik mijn grens weer over en stop.

Zou ik, als ik niet was gaan schrijven, een geschikte docent geworden zijn?
Manja

Wampie gelezen toen ik zo'n jaar of 14/15 was, en nu na bijna 40 jaar dus weer.
Heerlijk boek, genietend zat ik op mijn stoel: herinneringen kwamen we weer bij me op. Flarden van fragmenten kwamen weer naar boven. Bijna 70 jaar na dato (geschreven in 1938) blijft Wampie een fantastische lieve meid. Dat ongecompliceerde kinderlijke van haar zie ik, gelukkig, nog steeds in mezelf terug. ook bij m'n dochters. We gaan nog graag avontuurlijk en ja...(berdine) soms hinkelend, knikkerend, springend, door het leven!

Leuk dat dit boek als samenleesboek is gekozen!

groetjes, irene

Ja precies, dat kinderlijke/naïeve en gewoon doen! dat spreekt me juist zo aan. Ik was ook benieuwd hoe ik het na zoveel jaar zou vinden en opnieuw is het genieten geblazen.

Dettie

Ik heb Wampie gelezen en supergenoten...

'k heb genoten van de fratsen van Wampie, van het hele verhaal, van de manier waarop het geschreven is maar 'k heb toch enkele opmerkingen ook...

* de vele schrijffouten die op de onlineversie van dbnl staan zijn zo nu en dan meer als vervelend,
* ze is echt kinds Wampie wat mij niet stoorde maar ik kan me dan moeilijk inbeelden dat ze zo een verstandige secretaresse is.... ik had het gevoel dat het verschil in de 2 te groot was... als secretaresse komt ze niet echt overtuigend over, juist door haar kinderlijkheid
* en zo nu en dan is het verhaal teveel voor woorden... te ver gezocht, te ongeloofwaardig maar 'k denk net daarom zo leuk

inge

Dat ben ik met je eens,kan nooit een accurate secretaresse zijn!
Manja
Ach het is een sprookje!

en uiteindelijk een "modern" mooi sprookje alles is aanwezig... de ridder op het witte paard, de boze oom, het mooie meisje en het happy end

inge

Waarom zou een mens geen serieuze en een frivole kant kunnen hebben? Voor mij is die tegenstelling heel goed in te leven..

Ik zeg niet dat een mens geen frivole en serieuze kant kan hebben maar ik zie haar niet als zakelijke serieuze secretaresse en dan, bij wijze van spreken, dingen vertellen op die kindse manier van haar... het verschil is té groot in mijn ogen...

inge

Ik ben gisteravond in Wampie begonnen en het pakte me meteen. Wat ik wel frappant vind is de wel zeer losse moraal die beschreven wordt in het begin. Als je dat afzet tegen de tijd waarin het boek is geschreven, dan verbaast me dat een beetje. Weet iemand hoe het boek indertijd is ontvangen? Was men geshockeerd?
Ik heb wel een beetje een ongemakkelijk gevoel bij wat Wampie in het begin van het boek doet: eigenlijk is het gewoon spijbelen en dat komt mede door de beschrijving hoe ze zich afmeldt op haar werk. En aan de andere kant is daar de gepassioneerde zoen met Dolf wanneer ze elkaar net een half uurtje kennen. Kind versus vrouw? Ben benieuwd naar de rest van het boek!

Joanazinha

Wampie is zeker een meisje, jonge vrouw, dame, ... met vele kanten. Vind het verhaal ook wel vrij frivool voor die tijd.

Ik heb het boek uit en ik heb ervan genoten. Naast het hele kinderlijke dat Wampie tentoonspreidt, zie je toch ook het hele verstandige van een volwassen vrouw die weet wat ze wil en hoe ze het krijgen moet.
Het heeft inderdaad veel weg van de bouquetreeksboekjes, zeker die van de jaren 80, maar het is zo ontzettend leuk geschreven. Ik had alleen niet verwacht dat in die tijd zo'n soort boek geschreven werd; in mijn idee werden er alleen maar brave en/of stichtelijke boeken gedrukt. Leuke eye-opener!

Joanazinha

Ik verslond vroeger bouqetreeksboekjes en ik kan me niet herinneren dat ze zo openhartig waren als dit boek.
Het was een hoop gezwijmel en de boeken eindigden met het huwelijk waarna 'het' pas gebeurde.
Ik was echt stomverbaasd door deze openheid.
Ik ga nog eens zoeken of het toentertijd schokkend was.

Dettie