Kathrine Kressmann Taylor - Adres onbekend (samenleesboek aug/sept. 2008)

[Joanazinha]

Berdine bedankt dat je dit boekje hebt genomineerd! Wat een juweeltje. Wat als inhoud bij de nominatie van dit boek staat, dekt de gehele lading. Heel indrukwekkend.

[berdine]

Graag gedaan. Dat is ook mijn mening.
Ik kan je ook Gevonden voorwerpen van Keri Hulme aanbevelen. Net zo'n klein juweeltje. Wel wat moeilijker van taal, maar als je het uit hebt en je je realiseert wat het betekent wat je zojuist las, krijg je kippenvel!

[WilV]

Ik ben het helemaal met Joanazhina eens..een prachtig boekje. Je leest het zo uit, maar over de inhoud(waar ik nu nog niet op in zal gaan) blijf je een hele tijd nadenken. bij mij zat het tenminste wel een tijdje in mijn hoofd.

ik heb het hier, dus wie het niet te pakken kan krijgen roept maar, het is een dun boekje dus makkelijk op te sturen, en een aanrader dus.

Willeke

[Dettie]

Ik heb het heel goedkoop op de kop kunnen tikken dus binnenkort (na de 10e) horen jullie meer van mij.

Dettie

[littlegirllian]

Misschien even een domme vraag, maarn ik probeer even wegwijs te worden op het forum! Als ik wil meelzen aan het boek: Onbekend Adres,..Moet ik dat boek dan gewoon lezen en op een gegeven moment hier zeggen wat ik ervan vind?

[Dettie]

Vragen zijn nooit dom hoor.

Ja, elke twee maanden mogen de leden boeken opgeven (maximaal 3) die ze graag samen zouden willen lezen.
Daarna gaan we stemmen en het boek dat de meeste stemmen krijgt wordt het samenleesboek.
Iedereen die mee wil lezen, kan dat doen.

De mensen die mee willen lezen halen dat boek dan uit de bibliotheek of kopen het. Heel soms sturen we het naar elkaar door.

Voor de maanden augustus/september eindigden twee boeken op de eerste plaats. Wampie van A den Doolaard en dit boek Adres onbekend.

Groetjes
Dettie

[littlegirllian]

Okeej hartelijk bedankt! Lijkt me erg leuk! Heb nu net 4 andere boeken gehaald voor op vakantie ( ga morgen voor 2 weken naar Duitsland) maar als ik terugkom ga ik er een van lenen:D

[WilV]

Never stop believing in dreaming, and never stop dreaming of believing. That is what gives us hope, and what keeps us alive...#

Wat een mooi citaat, mag ik vragen van wie dat is?

Groetjes
Willeke

[littlegirllian]

Jaa uiteraard! Maar ik zou absoluut geen id hebben van wie! Heb het ergens op internet en het staat ook op mijn hyves al heellang... Dus nee... Ik zou het niet weten...Vind het zelf altijd een hoopgevend citaat!
Beetj off topic... sorry...

[WilV]

Ik vond 't ook een mooi citaat.

En dat we off topic zijn is het mijn schuld, ik vroeg er naar.
Snel weer terug naar adres onbekend.

Groeten
Willeke

[Marjo]

Die heb ik ook gelezen..zeker de moeite waard, maar een juweeltje?? Dat zeg ik alleen als ik de taal en de stijl ook erg mooi vind, en die is hier gewoon.. Goed, maar gewoon.
Het gaat bij dit boekje meer om de inhoud denk ik..

[irene]

Mooi boek. Je leest het vlot uit, maar de inhoud spookt nog lang na in je hoofd.
Ik ben het wel met Marjo eens: goed van inhoud, indrukwekkend ook, maar een juweeltje zou ik het boek ook niet willen noemen.
Op naar het andere samenleesboek!

groetjes, irene

[Marjo]

Ik heb een verslag gemaakt, maar noodgedwongen is dat heel kort. Het is zo jammer als je iets zou verklappen..

[irene]

Kan ik me iets bij voorstellen.
Ben benieuwd naar je verslag.

irene

[WilV]

Het is zo jammer als je iets zou verklappen..

Ja, juist het omslagpunt in het verhaal maakt dat het zo in je hoofd blijft hangen.

Willeke

[Dettie]

Het begint als twee vrienden, ook zakenpartners, uit elkaar gaan. Het speelt in de jaren '30 van de vorige eeuw, als in Europa het nazisme aan het opkomen is.
Een van de twee, Max Eisenstein, blijft in San Francisco achter als Martin Schulse, terug gaat naar Duitsland. Ze hadden samen een kunsthandel, die aardig liep. Nu hun wegen zich scheiden, schrijven ze elkaar brieven. Die brieven vormen het boek, en vertellen het verhaal.
Het zijn geen bijzondere brieven als je het over de taal of de stijl hebt, maar qua verhaal zijn ze zeer indringend.
En over dat verhaal vertel ik niets. Want: zoals 'Le figaro' zegt (geciteerd op de achterflap):
"We zullen niet verraden hoe Max je raakt, alleen maar dat zijn wraak even schrikwekkend als subtiel is."
Eigenlijk moet je niet al te veel vertellen over dit boekje.

Marjo

[Dettie]

Ik heb je verslag hier geplaatst Marjo, het is te kort om op de site te zetten.

Dettie

[Marjo]

Dat dacht ik al. Geen probleem dus.

[jeanette]

Wat bijzonder dat dit indringende verhaal in 1938 is gepubliceerd, en wel onder pseudoniem! Ik las op Wikipedia dat de redactie het verhaal te sterk vond voor een vrouwelijke schrijver... Vandaar een mannelijk pseudoniem.

In 1944 is het verhaal verfilmd. In 1995 is "Adres onbekend" herontdekt en in 20 talen vertaald. In 2007 werd het verhaal in Nederland bewerkt tot een toneelstuk.

Het valt me op dat er de laatste tijd veel schrijvers herondekt en heruitgegeven worden: b.v. Marai, Nemikovsky, Kosztolanyi en Szabo.

Hoe kwam jij aan deze titel van deze schrijfster Berdine?

Jeannette

[berdine]

Ik heb een enthousiaste recensie uit de Volkskrant. Waarschijnlijk naar aanleiding van de heruitgave. Het boek stond dus jarenlang op mijn "leeslijst". Toen kwam ik het toevallig tegen bij een boekenstand tijdens een literaire avond. Het was niet duur, de verkoper stond het op te hemelen en ik herinnerde mij de recensie...zodoende....

[jeanette]

Wat heerlijk is dat hè! Je hebt al iets over een boek gelezen en dan kom je het voor een zacht prijsje tegen...

Bewaar jij ook recensies van boeken die je interessant lijken? Dat doe ik namelijk en dan eens in de zoveel tijd maak ik een lijst van titels die ik wil lezen. (en die lijst wordt steeds langer...)

Jeannette

[Marjo]

Ik herken dat Jeanette..er is gewoon geen beginnen aan, en toch doe ik het iedere keer weer.

[Dettie]

En ik heb het boekje ook gelezen.
Ik ben het Marjo eens dat de taal niet bijzonder is maar de inhoud wel...
Over die inhoud ga ik door onder de verklapper.

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

Het omslagpunt is schokkend, daarna... bij dat telegram, dacht ik nog dat Max keurig bleef, een zakenpartner, en Martin toch op een afstandelijke manier op de hoogte bleef houden...

Het zet je inderdaad aan het denken, het is puur wraak nemen natuurlijk.
Maar het laat je ook denken over het Duitsland dat zo enorm beïnvloed werd door Hitler. De aanvankelijke scepcis van Martin ten opzichte van Hitler die omslaat in euforie, een aanbidding van Hitler. Of was het toch angst die hem zo deed schrijven? Was hij bang voor zijn gezin?
En dan de brief nadat de zus dood is, die toon!
"Zij heeft haar joodse lichaam op het toneel vertoond aan reine jonge Duitse mannen."
"En ik wens verder geen contact met joden te hebben, afgezien van het innen van gelden."
Het is een complete hersenspoeling als je het zo leest. Of toch angst?

En dan ineens "Max, mijn oude vriend:" "Ik heb je liefgehad als een broer, mijn oude Maxl." Als hij zelf in de problemen komt.

Het is een genadeloze wraak op een genadeloze daad.
Is het te begrijpen?

Dettie

[Marjo]

Nee. Dat is niet te begrijpen.
Je vraagt je af wat je eigen reactie zou zijn..je hoopt dat je zo niet zal zijn. Maar ik hoop dat we het nooit aan den lijve zullen ondervinden, wat onze eigen keuze dan is..

[berdine]

Denk je dat je géén wraak zult willen nemen, Marjo? Ik denk dat ik dat wel zou doen. Het is alleen de vraag of Max de gevolgen van zijn wraak kon overzien. Martin heeft carrière gemaakt en is rijk geworden in Duitsland. Dat kostte zijn zus het leven en dat wil hij wreken.
Martin is wat moeilijker te begrijpen. Je mag hopen dat je jezelf niet zo laat hersenspoelen. Uit winstbejag, dat ook nog. Misschien dat wij, na de oorlog, wat alerter zijn en meer voor ons zelf zijn gaan denken. Maar misschien ook kon Martin zijn gezin gewoon niet onderhouden als hij niet meeging in de gangbare opinies. Dan nog kun je misschien doen alsof. Moeilijk, moeilijk..... Je mag inderdaad hopen dat je nooit voor die keuze komt te staan.

En Jeannette, ja, dat doe ik ook. Ik heb een doos vol recensies en een leeslijst van gemiddeld 100 boeken. Daar ga ik volgend jaar mijn uitdaging aan wijden.....