Jeanette Winterson-Sinaasappels zijn niet de enige vruchten
Geplaatst: 07 Mei 2008, 21:39
Dit is het debuut van deze Engelse schrijfster en dit boek heeft me in tweede instantie niet onberoerd gelaten. Wat meteen opvalt is dat de hoofdstuk titels allemaal een boek uit de bijbel vertegenwoordigen. Dat is duidelijk met rede gedaan, want het verhaal speelt in een streng protestantse gemeenschap in het Noorden van Engeland. Ondanks deze symboliek heeft de schrijfster er voor gekozen om alles op een sobere, nuchtere manier weer te geven.
Het verhaal wordt verteld door de dochter des huizes en die heeft het niet bepaald gemakkelijk. De moeder neemt haar met haar denkbeelden, tegen wil en dank helemaal op sleeptouw, de vader werkt in de fabriek en heeft niks in te brengen, wil ook niks inbrengen, kijkt liever naar worstelen op tv. In geuren en kleuren vernemen wij de lusten en lasten van Jeanette. Aan de ene kant bestaat er bij haar weerzin tegen het geloof, aan de andere kant is er ook grote bewondering en respect voor haar fanatieke, gelovige moeder. Het kan niet anders of er komt een moment dat de vlam vol in de pan slaat. Jeanette wordt steeds opstandiger en nadat ze eerst zich zogenaamd heeft overgeven aan het geloof en de trots haar moeder mag ontvangen, keert ze het geloof daarna definitief de rug toe. Hoewel moeder en dochter hierdoor uit elkaar gedreven worden, blijkt de band te innig om te knappen en vinden ze elkaar weer.
De schrijfster heeft hier haar jeugd in Noord-Engeland beschreven en dit leidt niet tot sentimentele beschrijvingen, maar nuchterige en humorvolle constateringen, gevoelens en gedachtegangen. Ze is goed geslaagd in het neerzetten van geloofwaardige personages en weet bij de "ergste" van hen ook nog sympathie bij de lezer op te wekken. De confrontaties met haar moeder zijn in scherpe dialogen neergepend en blijven de lezer bij.
Dit debuut voorspelt een glorieuze toekomst voor de auteur en doet mijn eerdere mening over dit boek geheel te niet.
Het verhaal wordt verteld door de dochter des huizes en die heeft het niet bepaald gemakkelijk. De moeder neemt haar met haar denkbeelden, tegen wil en dank helemaal op sleeptouw, de vader werkt in de fabriek en heeft niks in te brengen, wil ook niks inbrengen, kijkt liever naar worstelen op tv. In geuren en kleuren vernemen wij de lusten en lasten van Jeanette. Aan de ene kant bestaat er bij haar weerzin tegen het geloof, aan de andere kant is er ook grote bewondering en respect voor haar fanatieke, gelovige moeder. Het kan niet anders of er komt een moment dat de vlam vol in de pan slaat. Jeanette wordt steeds opstandiger en nadat ze eerst zich zogenaamd heeft overgeven aan het geloof en de trots haar moeder mag ontvangen, keert ze het geloof daarna definitief de rug toe. Hoewel moeder en dochter hierdoor uit elkaar gedreven worden, blijkt de band te innig om te knappen en vinden ze elkaar weer.
De schrijfster heeft hier haar jeugd in Noord-Engeland beschreven en dit leidt niet tot sentimentele beschrijvingen, maar nuchterige en humorvolle constateringen, gevoelens en gedachtegangen. Ze is goed geslaagd in het neerzetten van geloofwaardige personages en weet bij de "ergste" van hen ook nog sympathie bij de lezer op te wekken. De confrontaties met haar moeder zijn in scherpe dialogen neergepend en blijven de lezer bij.
Dit debuut voorspelt een glorieuze toekomst voor de auteur en doet mijn eerdere mening over dit boek geheel te niet.