In dit verhaal kijkt een magistraat van een buitenpost van het leger terug op zijn leven in roerige tijden. Jarenlang brengt hij de tijd lanterfantend door, voert een slordige boekhouding; niemand die daar aanstoot aanneemt; niemand die hem controleert. Totdat er ineens een kolonel verschijnt die bloed wil zien. Niet dat deze man dit zou laat blijven, integendeel, hij is de onverstoorbaarheid en rust zelve. De magistraat heeft het hart op de goede plek zitten, maar dat komt hem duur te staan als hij een gevangene red van de dood en deze nomade (door het volk en leger barbaren genoemd) zijn bijslaap wordt. Het gaat van kwaad tot erger. Als hij op een gegeven moment terugkeert van een expeditie, waarbij hij op eigen houtje het meisje terugbrengt naar haar volk, slaat de vlam in de pan. Hij wordt beschuldigd en gevangen gezet en ondergaat marteling op marteling en vernedering op vernedering. Wie is sterker de kolonel of toch de magistraat?
Dit was mijn eerste kennismaking met de Zuid-Afrikaanse schrijver Coetzee. Ik moet zeggen, naar aanleiding van dit boek, het is niet mijn type schrijver. Het grootste bezwaar wat ik tegen de schrijfstijl van Coetzee heb is dat hij te afstandelijk is. De beste scene's en hier bewijst hij wel dat hij het zeker kan, zijn de scenes met de interactie tussen de oude magistraat en het jonge meisje; hier dringt Coetzee diep door in de zielen van beide mensen. Maar de kolonel blijft zo ongenaakbaar dat er eigenlijk niet echt sprake wordt van een psychologisch gevecht tussen de twee tegenstanders. De lezer wordt alleen getuige van de opstand van de magistraat; de kolonel blijft schimmig. Ook vond ik de beeldende kracht onvoldoende, wellicht bewust, maar daardoor kwam voor mij het landschap te weinig tot leven. In beginsel een spannend gegeven, maar te weinig uitgewerkt op bepaalde fronten.
J. M. Coetzee - Wachten op de barbaren
Waarom ben jij een liefhebber van Coetzee?
Moeilijk om precies te zeggen,
"In ongenade'”was het eerste wat ik van hem las,
en dat boek sloeg bij mij werkelijk in, ik had het gevoel dat ik nog nooit zoiets gelezen had.
Ik vind niet alles van hem goed, soms is het gewoon(voor mij) te moeilijk, en (in zijn laatste boeken) te filosofisch,
maar toch is het een schrijver die me boeit. Wellicht heeft het met de thematiek te maken, en dat, zoals een vriend van mij altijd zegt"iedere zin bij hem klopt”,
Zelfs als ik het verhaal minder vind kom ik toch altijd mooie zinnen tegen.
Maar zoals altijd is het moeilijk uit te leggen waarom je iets mooi vindt.
groeten
Wil
Dat is geen probleem. Als het tekort is, is het tekort. Dat snap ik.
Dettie schreef:Roel ik kan dit verslag niet op de site zetten, daarvoor is het te kort.
Dan krijg ik een enorme groene bovenbalk.
Ik heb van Coetzee Elizabeth Costello gelezen en sommige verhalen daarin vond ik indrukwekkend maar sommige verhalen snapte ik totaal niet.
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten