Basje Boer - Kiestoon (debuut)

[Dettie]

Op de flap van het boek staat o.a. Basje Boer hanteert de pen als een camera en dat is precies wat er gebeurt.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/basje-boer


Dettie

[Marjo]

Alweer een!! Je bent goed bezig, Bernadet!

[tiba]

Je bent wel enthousiast!
Waarom beginnen al die voornamen met de letter A? Heeft dat een betekenis?

Tiba.

[Dettie]

Nee het heeft geen betekenis Tiba, eigenlijk vond ik dat vrij lastig dat ze allemaal met een A begonnen omdat de personages ook met elkaars leven te maken hebben.

Dettie

[Marjo]

Ik vond het drie keer niks, al las het nog zo vlot weg..

[Dettie]

Zit even te grinniken marjo! Dit had ik eigenlijk al wel verwacht.

Dettie

[PetraO.]

Mij boeide het ook niet zo, maar ik had wel het idee dat die Basje de Boer kan schrijven en dat we over een jaar of tien nog wel een echt goed boek van haar mogen verwachten.
Het verhaal gaat over twintigers, en dat werd niet interessant genoeg verteld om het ook voor een vijftigjarige leuk te maken. Dat was mijn bezwaar, als ik er goed bij nadenk.

[Marjo]

Ach of het dat is? Ik heb toch wel boeken over jongeren kunnen waarderen.. Het is misschien niet zozeer dat het 'over' twintigers gaat, maar dat het door zo'n jonge gup geschreven is.

[PetraO.]

Nee, dat zeg ik, het heeft te maken met de manier waarop het verhaal verteld wordt. Ik bedoel: er komt niet een algemeen herkenbaar thema naar voren, niets universeels, maar het blijft teveel hangen in dat landerige wereldje van de personages in het verhaal.

[Dettie]

En ook Marjo's verslag staat er op.

http://www.leestafel.info/basje-boer

ik vraag me af of het over twintigers ging. het was duidelijk dat het zich afspeelde in de jaren 60-70 gezien de platen (geen cd's) de telefoon (geen mobieltje) de vele sigaretten die in de huidige tijd niet meer zoveel gerookt zouden worden.
Het herkenbare was voor mij dat voor jonge mensen toch vaak hun leven om feestjes draait of om het weekend waarin ze weer uit kunnen gaan? Landerig? Ik denk eerder dat het realistisch is.
Niet iedereen gaat toch flitsend door het leven? Jongeren zoeken elkaar toch altijd op? Kunnen avonden praten met elkaar over van alles en nog wat, wat voor hun op dat moment belangrijk is.
Misschien wordt er wel teveel verwacht dat er in een boek altijd maar wat schokkends, flitsends, aangrijpends e.d. moet gebeuren?
Het boek De avonden was eigenlijk het eerste boek waar weinig in gebeurt, het was eerder een dagelijkse gang van zaken, het eten met de ouders, het opzoeken van vrienden omdat je toch iets wil enz. is het daarom een slecht boek? Ik denk eerder dat veel mensen geen zin hebben over de dagelijkse dingen te lezen.
Er zijn maar weinigen die een dermate spannend leven hebben dat je
daar per dag wel een boek over kan schrijven. Maar over een dagelijkse gang van zaken een roman te schrijven of zoals in dit geval momentopnamen uit mensen hun leven wordt denkelijk niet gewaardeerd.
Ik roep maar iets en ben benieuwd wat jullie denken.

Dettie

[Marjo]

Mij stoorde niet het feit dat die jongeren niet veel uitvoerden. Ogenschijnlijk niet veel uitvoerden. Want dat weet je eigenlijk helemaal niet. Daar ging het niet over.
Waar het wel over ging, tja, dat is voor mij het probleem. Over onderlinge relaties? Maar er zat kop noch staart aan, losse flodders.
Toen het uit was, had ik niet het idee iets meegekregen te hebben. Vergeleken met "Lipari" is dit echt helemaal niks. Ook al gebeurt daar weinig, het is wel een geheel. Een momentopname, maar wel een geheel. Het gaat ergens over. Over die vakantie. Over eenzaamheid.

[PetraO.]

Het herkenbare was voor mij dat voor jonge mensen toch vaak hun leven om feestjes draait of om het weekend waarin ze weer uit kunnen gaan? Landerig? Ik denk eerder dat het realistisch is. [..]
De avonden was eigenlijk het eerste boek waar weinig in gebeurt, het was eerder een dagelijkse gang van zaken, het eten met de ouders, het opzoeken van vrienden omdat je toch iets wil enz. is het daarom een slecht boek? Ik denk eerder dat veel mensen geen zin hebben over de dagelijkse dingen te lezen. [...]
Dettie

Het is geen slecht boek, maar het sleepte mij niet mee. Dat hoeft nog niks te zeggen over het boek, natuurlijk, alleen over dat het mij niet bevalt. Het is wel heel anders dan De Avonden: dat is een heel humoristisch boek, door de stijl van Reve. Hij vertelt inderdaad ook over gewone dingen, maar doet dat op zo'n eigen manier, dat je de spruitjeslucht door het boek heen ruikt. Hij maakt een echt drama van alle kleine dingen (zoals die vruchtenwijn, die zijn moeder heeft gekocht omdat hij zo van wijn houdt en waarom hij van ellende ineenkrimpt). Het verhaal van Basje Boer is kort door de bocht, het zijn wat schetsen. Bijna lijkt het of die nog uitgewerkt moeten worden. Herkenbaarheid op zich is kennelijk niet genoeg. Denk bijvoorbeeld aan Het Bureau van Voskuil, ook met heel veel herkenbare zaken voor veel mensen, ook over kleine dingen als kantooroorlogjes. En ook veel boeiender dan het boek van Basje Boer. Door de selectie en de dosering van de voorvallen blijft het zeven delen lang boeiend en dat terwijl Voskuil niet echt uitblinkt door zijn humor (hoewel, veel in het Bureau doet je wel glimlachen).

[Dettie]

Ik zal eerlijk bekennen dat Kiestoon niet is blijven hangen. Ik kan nu al nauwelijks meer vertellen waar het over gaat en dat gebeurt me niet vaak. Het enige wat ik nog weet is die Sebastian die begon te klieren omdat hij niet uit kon staan dat het meisje wat hij wilde, hém niet wilde.
Toch was ik wel gefascineerd door het boek. waarschijnlijk juist vanwege die losse flarden.

Ik vroeg me zo in het algemeen af of mensen het niet prettig vinden om over de dagelijkse dingetjes te lezen, noem het sleur of maalstroom.
Maar Het bureau is eigenlijk wel hét voorbeeld waarin dat juist wél gebeurt. Dus blijkbaar wordt er wel graag over gelezen maar ook niet door iedereen. Net als veel mensen absoluut de humor in De avonden niet zien.
Conclusie: zoveel mensen zoveel zinnen

Dettie

[Marjo]

Het gaat niet om het onderwerp waarover men schrijft, het gaat over het hoe. We hebben nu al een paar dingen genoemd: samenhang, hunor, stijl (al vind ik dat altijd moeilijk), herkenbaarheid..en zo zijn er zoveel dingen die een boek maken tot wat het is. En dan is de lezer ook al niet onder een algemene deler te vangen.
Lastig.