Pagina 1 van 1

Alessandro Baricco - Land van glas / Oceaan van een zee

Geplaatst: 15 Sep 2006, 10:47
door Dettie
Alessandro Baricco is schrijver, musicoloog, saxofonist en gelegenheidsacteur. Vooral dat laatste vind ik mooi, want wat is de gelegenheid? Gaat het er om dat Baricco de gelegenheid heeft of krijgt? En op het podium of in het leven? Signor Baricco neemt de gelegenheid altijd en vertelt ons bij gelegenheid de werkelijkheid. Met fluweel. Niet de werkelijkheid zoals wij die kennen en niet willen zien. Baricco neemt ons mee naar een andere dimensie.

lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/alessandro-baricco

yvonnep

Geplaatst: 16 Sep 2006, 15:55
door tiba
Wat een enthousiast verslag, Yvonnep.
En zeggen dat ik de schrijver helemaal niet ken :( .
*Zucht* er valt nog zoveel te lezen.

Groetjes. Tiba.

Geplaatst: 18 Sep 2006, 09:56
door Roel
De link werkt momenteel niet, vrijdag echter nog wel. Ook niet als je op de hoofdpagina op "italiaanse schrijvers" klikt, werkt het niet!

Geplaatst: 18 Sep 2006, 12:08
door Roel
De link doet het weer, gelukkig.

Yvonnep, je bent hier goed bezig, een mooie geplaveide weg banend door de italiaanse literatuur.
Ik ben zelf ook een groot liefhebber van Baricco, heb alle boeken die in het Nederlands vertaald zijn gelezen.
Heb je al eens iets gelezen van Morazoni. Ben de titel kwijt, maar het was een warm, beeldend boekje. Echt de moeite waard.

Geplaatst: 18 Sep 2006, 12:33
door Dettie
Die Oceaan van een zee lonkt al tijden naar me. Het klinkt vrij bizar allemaal maar dat is wat me juist aantrekt.
Ik ga er eens achteraan.

Bernadet

Geplaatst: 18 Sep 2006, 14:52
door berdine
Ja, Oceaan van en zee staat al heeeel lang op mijn leeslijst. Het is vaak uitgeleend in de bieb, en vaak wil ik eerst iets anders lezen. Maar met die prachtige verslagen van Yvonnep, loop ik weer helemaal warm.

Geplaatst: 21 Sep 2006, 11:17
door Roel
Moet je zeker doen, Berdine!
En Baricco leest vrij gemakkelijk, zeker als je zoals ik het onvermijdelijk in een roes leest. Alleen City vond ik een lastiger boek.

berdine schreef:Ja, Oceaan van en zee staat al heeeel lang op mijn leeslijst. Het is vaak uitgeleend in de bieb, en vaak wil ik eerst iets anders lezen. Maar met die prachtige verslagen van Yvonnep, loop ik weer helemaal warm.

Geplaatst: 21 Sep 2006, 14:46
door Marjo
het is maar wat je makkelijk noemt, als je het niet begrijpt valt dat toch niet mee.

Geplaatst: 23 Sep 2006, 13:07
door Gast
Ik heb "City" nog steeds op mijn TBR-stapel liggen (na een enthousiast verhaal van een vriendin in een aanbiedng aangeschaft).
Ik probeer nu overigens kaartjes te krijgen voor een toneelvoorstelling naar aanleiding van zijn boek "Zijde".
Ben benieuwd!!

Geplaatst: 23 Sep 2006, 13:12
door berdine
Van die toneelvoorstelling heb ik een goede recensie gelezen. Komt helaas niet in bij ons.

Geplaatst: 24 Okt 2006, 19:10
door berdine
Oceaan van een zee. Ja een mooi boek. Niet helemaal begrijpelijk, maar toch. Sommige stukken zijn moeilijk en lezen traag. Filosofisch. Andere stukken zijn heel humoristisch, alsof de schrijver de spot drijft met zijn eigen "zware" verhaal. Daar schiet je razendsnel doorheen. Het middenstuk, het verhaal van het vlot vond ik heel aangrijpend. Net als Yvonnep, was ik ook benieuwd naar de gekke namen van de kinderen in het Italiaans. Doot? Staat dat voor dood? Zijn de kinderen engelen? Het verhaal speelt zich af in een soort niemandsland. Op de grens van de zee en van het land, tussen leven en dood, tussen hemel en hel, een soort vagevuur? Nee ik kan van geen kanten alles verklaren en toch vond ik het mooi.

Geplaatst: 26 Okt 2006, 09:51
door Roel
Hoi Berdine,

Dit boek las voor mij als een gedicht, gedragen door de golven van de woorden vloog ik over de bladzijden. Daarom is het verhaal totaal weg, alleen flarden hangen nog in mijn hoofd.
Dus hoogste tijd voor herlezing.
Ik hoop dat het mooiste boek van Baricco voor mij blijft.

berdine schreef:Oceaan van een zee. Ja een mooi boek. Niet helemaal begrijpelijk, maar toch. Sommige stukken zijn moeilijk en lezen traag. Filosofisch. Andere stukken zijn heel humoristisch, alsof de schrijver de spot drijft met zijn eigen "zware" verhaal. Daar schiet je razendsnel doorheen. Het middenstuk, het verhaal van het vlot vond ik heel aangrijpend. Net als Yvonnep, was ik ook benieuwd naar de gekke namen van de kinderen in het Italiaans. Doot? Staat dat voor dood? Zijn de kinderen engelen? Het verhaal speelt zich af in een soort niemandsland. Op de grens van de zee en van het land, tussen leven en dood, tussen hemel en hel, een soort vagevuur? Nee ik kan van geen kanten alles verklaren en toch vond ik het mooi.