Roel
Bernadet schreef:Ik kreeg het als recensieboek rotor, je kon je er op inschrijven. Mede door jouw enthousiasme heb ik dat dus aangevraagd.
U hoort van mij!
Bernadet
Hermann Hesse - Peter Camenzind
Het tweede deel gaat me meer en meer boeien.
Prachtige zinnen. Heeel romantisch, soms wat té in de zin dat het een beetje naïef aandoet. Maar dat moet je natuurlijk plaatsen in de tijd en in de opvattingen van Hesse.
Thema's die in latere boeken terugkomen vind je ook hier: o.a. (een klein neven-thema, maar het viel me op) de fascinatie voor iemand die sterft (nav de dood van zijn moeder). Klinkt heel luguber maar in het boek komt het zo niet over.
Verheerlijking van de natuur en een onontkoombare drang om te zwerven (ook in Narziss en Goldmund en in Siddharta), zoeken naar de zin van het bestaan en naar een persoonlijk doel in het leven.
Verder de ideale liefde, zoals Rotor zei, en het is ook een ode aan de vriendschap. Dit laatste op een bepaald cruciaal moment heel pakkend beschreven.
Het geloof in God komt in dit boek soms wat naïef en zweverig over. Is meer gefundeerd in de andere genoemde boeken (maar daar ook ingebed in de monnikencultuur). Maar ik ben pas op ong. drievierde, dus weet nog niet wat volgt.
Ook het thema van "liederlijkheid" en uitspattingen vind ik in alle drie terug.
Dit waren zo wat bedenkingen over de thematiek.
Groetjes. Tiba.
Prachtige zinnen. Heeel romantisch, soms wat té in de zin dat het een beetje naïef aandoet. Maar dat moet je natuurlijk plaatsen in de tijd en in de opvattingen van Hesse.
Thema's die in latere boeken terugkomen vind je ook hier: o.a. (een klein neven-thema, maar het viel me op) de fascinatie voor iemand die sterft (nav de dood van zijn moeder). Klinkt heel luguber maar in het boek komt het zo niet over.
Verheerlijking van de natuur en een onontkoombare drang om te zwerven (ook in Narziss en Goldmund en in Siddharta), zoeken naar de zin van het bestaan en naar een persoonlijk doel in het leven.
Verder de ideale liefde, zoals Rotor zei, en het is ook een ode aan de vriendschap. Dit laatste op een bepaald cruciaal moment heel pakkend beschreven.
Het geloof in God komt in dit boek soms wat naïef en zweverig over. Is meer gefundeerd in de andere genoemde boeken (maar daar ook ingebed in de monnikencultuur). Maar ik ben pas op ong. drievierde, dus weet nog niet wat volgt.
Ook het thema van "liederlijkheid" en uitspattingen vind ik in alle drie terug.
Dit waren zo wat bedenkingen over de thematiek.
Groetjes. Tiba.
Hoi Tiba,
Geef eens een voorbeeld van een beetje naïef.
De dood is niet bepaald een neven thema in het werk van Hesse, het behoort zondermeer tot de grote thema's in zijn werk! Je komt het nagenoeg in zijn hele werk tegen.
Hesse is de eeuwige zwerver, iemand die nooit arriveert.
Graag uitleg over "dat het geloof in God soms wat naief en zweverig overkomt". Ik ben nog niet zo ver erin doorgedrongen in Hesse's eigen opvattingen over het geloof in een God (Hesse heeft zich uitgebreid verdiept in het Boedhisme), maar ik weet dat hij het instituut kerk wel aanviel. Lees daarom de opvolger "Unterm rad" of in het Nederlands "Onder het rad" waar het instituut kerk er van langs krijgt.
Op driekwart komt nog van allerlei moois en vooral diep ontroerends langs.
groeten,
Roel
Geef eens een voorbeeld van een beetje naïef.
De dood is niet bepaald een neven thema in het werk van Hesse, het behoort zondermeer tot de grote thema's in zijn werk! Je komt het nagenoeg in zijn hele werk tegen.
Hesse is de eeuwige zwerver, iemand die nooit arriveert.
Graag uitleg over "dat het geloof in God soms wat naief en zweverig overkomt". Ik ben nog niet zo ver erin doorgedrongen in Hesse's eigen opvattingen over het geloof in een God (Hesse heeft zich uitgebreid verdiept in het Boedhisme), maar ik weet dat hij het instituut kerk wel aanviel. Lees daarom de opvolger "Unterm rad" of in het Nederlands "Onder het rad" waar het instituut kerk er van langs krijgt.
Op driekwart komt nog van allerlei moois en vooral diep ontroerends langs.
groeten,
Roel
Sorry, Bernadet.
Trouwens "Tussen de raderen" suggereert dat iemand bv tussen de vliegwielen van een machine terechtkomt. "Uterm Rad" suggereert voor mij dat iemand onder een watermolenrad terechtkomt en vermalen wordt. Ik ga in het Duits woordenboek eens zoeken wat er allemaal onder deze uitdrukking verstaan wordt.
Trouwens "Tussen de raderen" suggereert dat iemand bv tussen de vliegwielen van een machine terechtkomt. "Uterm Rad" suggereert voor mij dat iemand onder een watermolenrad terechtkomt en vermalen wordt. Ik ga in het Duits woordenboek eens zoeken wat er allemaal onder deze uitdrukking verstaan wordt.
Bernadet schreef:Even een kleine correctie Unterm rad heet in het Nederlands 'Tussen de raderen' *Zucht* Heb ik een hele pagina gemaakt over Hesse met de Nederlandse titels erbij.
Tussen de raderen lijkt me ook wel een toepasselijke titel als ik je verslag lees rotor.
Bernadet
Rotor schrijft:
Als je goed leest, heb ik dat helemaal niet gezegd, Roel.
Ik schreef:
Eerst en vooral heb ik het niet over het thema de dood maar over iemand die aan het sterven is, en dat is heel wat anders, en de fascinatie ervoor van de hoofdpersoon (in alle drie de boeken). Dat gaat van het beschrijven van het sterven(beschrijving van gelaatsuitdrukking) tot het proberen te interpreteren wat zich in het hoofd van de stervende afspeelt.
Dat is zeker geen hoofdthema, tot hier toe toch niet in Camenzind, daarom zei ik : vind je ook hier, het beslaat hooguit 1 à 2 pagina's en er wordt weinig naar terugverwezen; daarom ook noemde ik het een neven-thema.
Er waren inderdaad een aantal zinnen die ik wat naïef vond, jammer genoeg heb ik ze niet aangstipt want het is een boek van de bib.
Als ik tijd heb, zoek ik ze eens op (maar nu nogal druk, en ik lees momenteel alleen 's avonds in bed), hopelijk vind ik ze terug.
Groetjes. Tiba.
De dood is niet bepaald een neven thema in het werk van Hesse, het behoort zondermeer tot de grote thema's in zijn werk
Als je goed leest, heb ik dat helemaal niet gezegd, Roel.
Ik schreef:
Thema's die in latere boeken terugkomen vind je ook hier: o.a. (een klein neven-thema, maar het viel me op) de fascinatie voor iemand die sterft (nav de dood van zijn moeder). Klinkt heel luguber maar in het boek komt het zo niet over.
Eerst en vooral heb ik het niet over het thema de dood maar over iemand die aan het sterven is, en dat is heel wat anders, en de fascinatie ervoor van de hoofdpersoon (in alle drie de boeken). Dat gaat van het beschrijven van het sterven(beschrijving van gelaatsuitdrukking) tot het proberen te interpreteren wat zich in het hoofd van de stervende afspeelt.
Dat is zeker geen hoofdthema, tot hier toe toch niet in Camenzind, daarom zei ik : vind je ook hier, het beslaat hooguit 1 à 2 pagina's en er wordt weinig naar terugverwezen; daarom ook noemde ik het een neven-thema.
Geef eens een voorbeeld van een beetje naïef.
Er waren inderdaad een aantal zinnen die ik wat naïef vond, jammer genoeg heb ik ze niet aangstipt want het is een boek van de bib.
Als ik tijd heb, zoek ik ze eens op (maar nu nogal druk, en ik lees momenteel alleen 's avonds in bed), hopelijk vind ik ze terug.
Groetjes. Tiba.
Tuurlijk Bernadet, het is natuurlijk ook symbolisch bedoeld, maar tevens ook letterlijk, want de personages lopen behoorlijke averij op, soms zelfs dat het niet eens meer na kunnen vertellen.
Bernadet schreef:Je kan de raderen ook symbolisch zien. Tussen de raderen van wat van je verwacht wordt.
Bernadet
Ja, ik weet wat je bedoelt. Hesse gaat diep op het gelaat van iemand die stervende is. Mijn vermoeden is dat Hesse hier zo op in gaat, omdat hij op deze manier de hervonden of gedeeltelijk hervonden band van de levende en de stervende wil benadrukken.
Ik wacht op de naieve zinnen.
groeten,
Roel
Ik wacht op de naieve zinnen.
groeten,
Roel
tiba schreef:Rotor schrijft:De dood is niet bepaald een neven thema in het werk van Hesse, het behoort zondermeer tot de grote thema's in zijn werk
Als je goed leest, heb ik dat helemaal niet gezegd, Roel.
Ik schreef:Thema's die in latere boeken terugkomen vind je ook hier: o.a. (een klein neven-thema, maar het viel me op) de fascinatie voor iemand die sterft (nav de dood van zijn moeder). Klinkt heel luguber maar in het boek komt het zo niet over.
Eerst en vooral heb ik het niet over het thema de dood maar over iemand die aan het sterven is, en dat is heel wat anders, en de fascinatie ervoor van de hoofdpersoon (in alle drie de boeken). Dat gaat van het beschrijven van het sterven(beschrijving van gelaatsuitdrukking) tot het proberen te interpreteren wat zich in het hoofd van de stervende afspeelt.
Dat is zeker geen hoofdthema, tot hier toe toch niet in Camenzind, daarom zei ik : vind je ook hier, het beslaat hooguit 1 à 2 pagina's en er wordt weinig naar terugverwezen; daarom ook noemde ik het een neven-thema.Geef eens een voorbeeld van een beetje naïef.
Er waren inderdaad een aantal zinnen die ik wat naïef vond, jammer genoeg heb ik ze niet aangstipt want het is een boek van de bib.
Als ik tijd heb, zoek ik ze eens op (maar nu nogal druk, en ik lees momenteel alleen 's avonds in bed), hopelijk vind ik ze terug.
Groetjes. Tiba.
omdat hij op deze manier de hervonden of gedeeltelijk hervonden band van de levende en de stervende wil benadrukken.
Ik snap niet wat je daarmee bedoelt, Roel
Even terzijde:
In "raad de dichter" ging het vandaag over een een gedicht van Kopland.
Heb daardoor even de bundel "een man in de tuin" ter hand genomen.
Daarin een gedicht (titel: "anatomisch verslag) over de dood van zijn moeder:
Ik zat te kijken naar het sterven
van mijn moeder, haar gezicht was al leeg
maar ze ademde nog - ga toch dacht ik, verlaat
in godsnaam dat lichaam- en ze ging
Zelfde onderwerp als bij Hesse, maar vanuit een ander gezichtspunt.
Bij Hesse is er vooral de nieuwsgierigheid naar wat zich bij iemand afspeelt bij de overgang van leven naar dood, voor zover ik me herinner.
Bij Kopland is die nieuwsgierigheid er niet (als arts kent hij de dood wellicht goed), alleen deernis en het verlangen dat de pijn (voor moeder én kind) nu eindelijk voorbij is.
Deze toevalligheid van eenzelfde onderwerp wou ik toch even melden.
Groetjes. Tiba.
Hallo Tiba,
Wat ik hiermee bedoel is dat de hoofdpersoon en zijn moeder door allerlei omstandigheden uit elkaar zijn gegroeid en elkaar weer bij het sterfbed van zijn moeder hervinden.
Dank voor het citaat.
Ik denk dat de fascinatie voor een gelaat van een stervende een universeel iets is. Er wordt in boeken vaker uitgebreid overgeschreven, ook in films zie je het. Dat komt denk ik omdat een gezicht boekdelen spreekt, alle emoties van een persoon tonen zich, zeker tijdens het sterven (lees Rosshalde maar) door middel van het gezicht. Maar het is ook wel zo dat bij Hesse en ook bv bij Vestdijk dit zich nog extra intensiveert.
Je mag zelfs zeggen dat dit symtomatisch is voor romantische literatuur. Ik herinner me het ook van de sterfscene in The mysteries of Udolpho van Ann Radcliffe uit 1794 waar ik nog altijd in bezig ben.
De victorianen trokken dit beeld zelfs door tot na de dood en waren gefasicineerd van doodsbeelden, foto's van opgebaarden. Ik heb er een aantal gezien en die foto's stralen een merkwaardige sfeer uit.
Ik kan nog niet geen commentaar geven op jou bewering dat Hesse een fascinatie zou hebben voor de overgang van leven en dood, daarvoor moet ik nog veel meer over de mens Hesse te weten komen. Het is me te complex ook daar al uitsluitsel over te kunnen geven.
groeten,
Roel
Wat ik hiermee bedoel is dat de hoofdpersoon en zijn moeder door allerlei omstandigheden uit elkaar zijn gegroeid en elkaar weer bij het sterfbed van zijn moeder hervinden.
Dank voor het citaat.
Ik denk dat de fascinatie voor een gelaat van een stervende een universeel iets is. Er wordt in boeken vaker uitgebreid overgeschreven, ook in films zie je het. Dat komt denk ik omdat een gezicht boekdelen spreekt, alle emoties van een persoon tonen zich, zeker tijdens het sterven (lees Rosshalde maar) door middel van het gezicht. Maar het is ook wel zo dat bij Hesse en ook bv bij Vestdijk dit zich nog extra intensiveert.
Je mag zelfs zeggen dat dit symtomatisch is voor romantische literatuur. Ik herinner me het ook van de sterfscene in The mysteries of Udolpho van Ann Radcliffe uit 1794 waar ik nog altijd in bezig ben.
De victorianen trokken dit beeld zelfs door tot na de dood en waren gefasicineerd van doodsbeelden, foto's van opgebaarden. Ik heb er een aantal gezien en die foto's stralen een merkwaardige sfeer uit.
Ik kan nog niet geen commentaar geven op jou bewering dat Hesse een fascinatie zou hebben voor de overgang van leven en dood, daarvoor moet ik nog veel meer over de mens Hesse te weten komen. Het is me te complex ook daar al uitsluitsel over te kunnen geven.
groeten,
Roel
Je mag zelfs zeggen dat dit symtomatisch is voor romantische literatuur.
Dat wist ik helemaal niet, Roel, en dat verklaart veel.
In Narziss en Goldmund doodt het hoofdpersonage iemand, en hij is gefascineerd door de gelaatsuitdrukking van de stervende, en dat beeld duikt heel wat keren op. Ook in Siddharta....
Als ik het vergelijk met wat in het gedicht van Kopland staat is dat heel wat levensechter, wat niet wil zeggen dat er minder gevoel achter zit.
Tiba.
Om nog eens op de Victorianen terug te komen. Deze werden in doen en laten weer door de romantici beinvloed en dat geldt ook voor de naturalisten. En dan natuurlijk nog niet gesproken over al die nieuwe richtingen in de moderne schilderkunst eind 19de eeuw, zoals daar bv waren symbolisme, surrealisme etc
Of iets qua beschrijving echter overkomt, is denk ook weer een kwestie van smaak. Of er ontvankelijk voor bent of niet. De een houdt bv van eenvoudige beschrijvingen, zoals Japanners van Zen houden of hier te lande Dick Bruna met een paar krachtige streken Nijntje neerzet en anderen voelen meer voor meer details.
Of iets qua beschrijving echter overkomt, is denk ook weer een kwestie van smaak. Of er ontvankelijk voor bent of niet. De een houdt bv van eenvoudige beschrijvingen, zoals Japanners van Zen houden of hier te lande Dick Bruna met een paar krachtige streken Nijntje neerzet en anderen voelen meer voor meer details.
tiba schreef:Je mag zelfs zeggen dat dit symtomatisch is voor romantische literatuur.
Dat wist ik helemaal niet, Roel, en dat verklaart veel.
In Narziss en Goldmund doodt het hoofdpersonage iemand, en hij is gefascineerd door de gelaatsuitdrukking van de stervende, en dat beeld duikt heel wat keren op. Ook in Siddharta....
Als ik het vergelijk met wat in het gedicht van Kopland staat is dat heel wat levensechter, wat niet wil zeggen dat er minder gevoel achter zit.
Tiba.
Ben blij dat je het mooi vond.
Heb je de aangroeiende Hesse special al bezocht! Bernadet heeft er een mooi geheel van gemaakt.
Heb je de aangroeiende Hesse special al bezocht! Bernadet heeft er een mooi geheel van gemaakt.
tiba schreef:Het boek is eindelijk uit. Ben heel blij dat ik dit gelezen heb.
Met de uitleg van Rotor erbij (o.a. over romantiek) ging ik het toch wat anders lezen.
Mooi boek!
Tiba.
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 95 gasten