Leestafel forum

De mythe van de vrouwenversierder Don Juan.
Vrouw na vrouw valt voor zijn charmes, lees ik, terwijl op de radio de campagne over SOA's en veilig vrijen losbarst..

Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/hubert-lampo

Marjo

Viel het je tegen Marjo? Of vond je het evengoed prettig lezen ondanks dat het anders was dan zijn andere boeken?

Bernadet

Jawel, het las best lekker. Maar het was zo totaal anders, dat was heel vreemd!

Ik vind het eigenaardig, Marjo, dat je Lampo een schrijver noemt die je associeert met 'gezelligheid'.
Ik heb dat nooit zo gezien.
Ik vind dat hij eerder een heel bewerkt stijl heeft met fraaie volzinnen, en af en toe een geleerd woord ertussen, op het erudiete af (ik baseer me nu op 'de komst van Joachim Stiller' dat ik verleden jaar herlas, de rest van zijn boeken zit niet meer vers in mijn geheugen, en dit las ik nooit).

Groetjes. Tiba.

P.S. podagra is voetjicht (nogal pijnlijk), podagrisch zal daar wel van afgeleid zijn. Of het woord bestaat weet ik niet, misschien een innovatie van hemzelf?

wat ik er van kan vinden komt het uit het Duits

po|da|grisch <Adj.> (Med.): an Podagra leidend

Mijn spellingscontrole kent ook geen Tiba en ze bestaat toch echt! En hoe!

Bernadet

Marjo, misschien vond je het vreemd omdat het door het door romantisch is. Het is duister, rebels en gloeiend. Ik heb het boek zo goed als in een adem uitgelezen.
Grappig Tiba, dat je Lampo nooit als een schrijver van de gezelligheid hebt gezien. De komst van Joachim Stiller is geen goed voorbeeld, die sluit eerder aan bij Don Juan. Voor mij is dit een van de beste boeken van Lampo die ik gelezen heb. Dit boek baadt in het licht van de vervreemding, van de mens die van zichzelf vervreemd. Het is werkelijk zinderend in zijn erotische beschrijvingen.
Maar de Lampo van de gezelligheid duikt misschien pas vanaf 1980 op. Je zou het ook braaf kunnen noemen. Dit Don Juan en de laatste nimf is een boek dat grenzen verlegd, openhartig is en ongemakkelijk kan overkomen. Zoals goede literatuur moet zijn. Maar er kan ook aanmerking gemaakt worden. Bij sommige zinnen moet de woordvolgorde omgegooid worden, dan wordt de zin pas sterk. Ik ben helaas de zin kwijt die ik had willen citeren.
Wijlen Sarah Silberman zal niet zo sterk meer worden als Don Juan is, maar niettemin ga deze roman zeker herlezen.

Maar de Lampo van de gezelligheid duikt misschien pas vanaf 1980 op.

Daarin zou je wel gelijk kunnen hebben, Roel, die latere boeken las ik niet.
Neem me voor dit ooit te doen.... maar mijn te lezen lijst is nu wel heeeeel lang.

Groetjes. Tiba.

Ik dacht dat Lampo dat expres deed, die soms wat vreemde woordvolgorde, omdat het ten tijde van de 80-jarige oorlog speelt, wat archaisch misschien. Aan de andere kant hebben Vlamingen ook soms een andere woordvolgorde dan wij hebben, dus daar kon het ook aan liggen. Ik heb het opgemerkt, maar stoorde me er niet aan.
Het kan niet aan het romantische liggen, ik vind zijn latere boeken ook romantisch. De sfeer is bij Don Juan realistischer, somber. Ik mis de vrolijke noot. Het is gewoon anders.

Hallo Marjo,

Nee, zeker niet, je moet dat in de tijd zijn waarin hij het geschreven heeft. Dus niet in de tijd waar het verhaal afspeelt. In die tijd schreven er wel meer schrijvers, zo archaisch.

Vind je beschrijvingen realistisch? Ik vind ze eerder romantisch vervreemdend. Somber ja, maar niet realistisch somber, eerder poetisch somber. Sensitief om nog een woord te noemen. Zijn latere boeken zijn duidelijk realistisch.
Zoals Wijlen Sarah Silbermann waar ik nu in bezig ben.

Marjo schreef:Ik dacht dat Lampo dat expres deed, die soms wat vreemde woordvolgorde, omdat het ten tijde van de 80-jarige oorlog speelt, wat archaisch misschien. Aan de andere kant hebben Vlamingen ook soms een andere woordvolgorde dan wij hebben, dus daar kon het ook aan liggen. Ik heb het opgemerkt, maar stoorde me er niet aan.
Het kan niet aan het romantische liggen, ik vind zijn latere boeken ook romantisch. De sfeer is bij Don Juan realistischer, somber. Ik mis de vrolijke noot. Het is gewoon anders.

Ik kan niet precies vergelijken omdat ik niet onlangs een recenter boek van Lampo gelezen heb, het is zo lang geleden. Maar ik herinner me een dromerige sfeer, romantischer misschien. Dat was bij Don Juan niet zo.
Maar het is heel moeilijk dit in de juiste termen uit te drukken.

Hallo Marjo,

Het is de vraag wat je onder het begrip "romantisch" verstaat.
Als we het hebben over de opvatting van zwijmelen bij kaarslicht, dat romantisch tref je dus aan bij de romans die hij ongeveer tussen 1980 en 1994 heeft geschreven. Dat is wat ik altijd de verwatering van de echte romantiek noem. De uitgeholde romantiek.

Don Juan behoort tot de ware romantiek. De donkere of zwarte romantiek die extreme gevoelens, vervreemding en dreiging oproept.
Denk maar aan Verfhuid van Rasha Peper, dat is een goed voorbeeld.

Hoewel de romantiek "zonniger" is begonnen met Novalis en zo. Daar stond de onschuld van het kind, liefde voor volkcultuur, kunst-religie, hang naar geschiedenis en dergelijke voorop. Al keek Novalis ook al zorgelijk naar de achteruitgang van de natuur, het oprukken van de mens en zijn bebouwing. Dus gevoelens van vervreemding, ontheemd-zijn waren er al vanaf het begin in de romantiek. Voor de romantici ware de Middeleeuwen de ideale maatschappij. Vandaar dat ook zoveel verhalen uit de romantiek ook in die tijd afspelen. Daarom is de romantiek ook een gevoel waar extremen elkaar ontmoeten.

Ik heb me altijd afgevraagd waren de romantiek de uitersten in zich bergt. Daar ben ik achtergekomen. Het schok van de Franse revolutie geweest. De romantici stonden in het begin achter de Franse revolutie, maar toen het ontaardde in een bloedblad, keerden ze zich geschokt er vanaf en protesteerden ongemeen fel tegen. Daar is de twijfel van de romantici geboren. De toekomst van een nieuwe wereld in vrede zien, waarna het beeld daarna onbarmhartig in gruzzlementen geslagen wordt. Volgens mij is dit de veklaring waarom een romantische mens zo'n twijfelaar is, iemand die zich constant tussen extremen begeeft.
Volgens mij bestaat er een onzichbaar verbinding tussen wereld van nu en het verleden, waardoor ik als romanticus deze twijfel, die ik mijn hele leven bij me draag, heb meegekregen. Trouwens niet alleen dit, vele andere kenmerken van de romantiek vind ik ook zo bij mij terug. Met een moeilijk begrip noemt men dit "collectief bewustzijn".

Zo zit het beetje in elkaar.

groeten,

Roel

Marjo schreef:Ik kan niet precies vergelijken omdat ik niet onlangs een recenter boek van Lampo gelezen heb, het is zo lang geleden. Maar ik herinner me een dromerige sfeer, romantischer misschien. Dat was bij Don Juan niet zo.
Maar het is heel moeilijk dit in de juiste termen uit te drukken.

Aha.. ik gebruik de term romantisch inderdaad voor iets zwijmelends..
Ik moet deze andere uitleg nog even goed op me in laten werken, ik kan me er weinig bij voorstellen. Romantiek is gevoelens oproepen, zeg je dus eigenlijk?

Dat is er wat voor de meeste mensen is overgebleven. Zwijmelen, kaarslicht (hoewel kaarslicht in een geheimzinniger sfeer wel degelijk er toe behoort), doktersromannetjes, Bouquet reeks etc

Kenmerken van romantiek
Hang naar geschiedenis
Mystieke blik op natuur
liefde voor de middeleeuwen
De onschuld van het kind
gevoelens van nostalgie
haat-liefdeverhouding met machines
schoonheid van het gruwelijke
Kunst als een heilig gegeven
Extatische beleving
Hang naar het sublieme

Dat zijn zo een aantal typische romantische denkwijze's en gevoelens.

Er is onlangs in Duitsland een nieuw boek over wat ze dan de vroege romantiek noemen. Interessant hierbij is dat er de vraag gesteld wordt hoe de romantiek de samenleving van toen heeft beinvloed.
Dat boek ga ik natuurlijk bestellen, want over deze verbinding is tot nog toe bitterweinig geschreven.

En het wel het belangrijkste is dat de romanticus een harmonie probeert te bereiken tussen de geest en het hart. En niet zoals velen altijd beweren dat de romanticus puur het gevoel voorop zet.

Marjo schreef:Aha.. ik gebruik de term romantisch inderdaad voor iets zwijmelends..
Ik moet deze andere uitleg nog even goed op me in laten werken, ik kan me er weinig bij voorstellen. Romantiek is gevoelens oproepen, zeg je dus eigenlijk?

dat zal ik eens op mijn gemak bekijken..

En... heb je het al bekeken?

Bernadet

Ja ja, uitgeprint en zelfs al regelmatig geraadpleegd, om te kijken of een boek nu wel of niet romantisch genoemd mag worden!

Het romantische gedachtegoed, gevoel en gedachten zijn hyper complex, omdat het de extremen in zich herbergt. Zo kan dus een romanticus, een diepe gelover zijn, maar ook een afvallige. Of een hekel aan machines hebben en tegelijk een fascinatie ervoor, precies zoals ik, die onder protest werkt met een computer.

Marjo schreef:Ja ja, uitgeprint en zelfs al regelmatig geraadpleegd, om te kijken of een boek nu wel of niet romantisch genoemd mag worden!

Dankjewel Marjo, mooi artikel en ik ga die documentaire kijken..

Dettie

Of luisteren, want het is radio.

Dettie schreef:Dankjewel Marjo, mooi artikel en ik ga die documentaire kijken..

Dettie

luisteren dus

Dettie

Ik moet zeggen dat ik die genoemde gezelligheid in de boeken van Lampo ergens wel herken. Misschien vooral in z'n latere boeken, waarin de hoofdpersoon over het algemeen deel uitmaakt van een soort vriendenkring, die regelmatig bij elkaar komt. Dat klinkt in mijn ogen altijd heel gezellig en ik zou er soms wel deel van uit willen maken. Ik heb vroeger heel veel van Lampo gelezen en heb ook thuis verschillende boeken staan. Sommige herlees ik graag. Het enige boek dat ik van hem heb en dat ik niet zo graag herlees is 'De eerste sneeuw van het jaar', maar dat komt vooral door het onderwerp. Het gaat over de Tweede Wereldoorlog en een vrouw die getrouwd is met een Duitse officier. De relatie is alles behalve harmonisch, maar na de oorlog komt de vrouw door haar huwelijk in de problemen, doordat een man die zich op het laatste moment bij het verzet heeft aangesloten, uit een soort opportunisme, omdat hij ziet dat Duitsland de oorlog aan het verliezen is, de mensen tegen haar op zet.

Goh, Renate, ik zou willen dat ik er de tijd voor had! Ik heb ook alle Lampo's nog staan, maar tja...

Ik heb niet zo veel Lampo's en ik heb het gevoel dat ik er vroeger meer van hield. Ik heb ook nog een Lampo, die van m'n vader is geweest, maar die zit nog ergens in een doos met spullen uit het huis van m'n vader. Verder heb ik ook nog de tekst van een hoorspel dat Hubert Lampo ooit heeft geschreven. Dat heb ik ooit op een Sinterklaasavond bij de NVSH gekregen naar ik meen.
Ik lees ook wel een stuk minder dan vroeger. Internet leidt nog wel eens af, als ik achter de computer zit en dan is m'n muziek er ook nog, waarvan ik dan weer wordt afgeleid door internet.

Ik ken het probleem: er is zoveel te doen! Zoveel leuke dingen (en minder leuke die ook moeten)en de dag is voorbij voor je weet waar die gebleven is...