ja het is zeker en vast knap! Ik denk dat het zéér moeilijk moet zijn om dat broze evenwicht te bewaren. Iets meer emotionele beschrijvingen en het wordt een tranenboek, iets te meer stukken waarbij de lezer zich afvraagd wat er gebeurd en het wordt een saai boek (of een te overdonderend boek).
tja, jammer dat we hier paul auster niet op het forum hebben want "hoe doe je zoiets?" door het boek zelf duizend maal te lezen, op je gevoel af te gaan,....... Je kunt toch onmogelijk weten hoe een lezer het boek zal evalueren. Iemand die zich in zo'n situatie bevindt zal misschien emotioneler reageren dan iemand die zich nog nooit ook maar één vraag over het leven gesteld heeft (en die personen bestaan echt hoor, ik heb zo'n vriendin)
groetjes Inge
Paul Auster - Maanpaleis (Samenleesboek)
Ik denk dat MS die reis MOEST maken om af te rekenen met het verleden van zowel zijn grootvader, vader en hem zelf. Hij ging alle plekken af waarover zijn grootvader verteld had. Moest weten of het klopte en door het vele lopen, denken, beleven was hij uiteindelijk vrij en kon hij het verhaal vertellen.
Je kan ook de oceaan als een symbool zien, daar kan je alle kanten op, terugkeren naar het land of de oversteek wagen.
Het is zeker een knap boek. Het zijn verhalen, in verhalen in verhalen.
Het overlijden van zijn vader was eigenlijk ook heel triest maar het werd zo verteld dat je ook dit zonder brok in je keel kon lezen, maar mooi was het wel. Zonder die enorme vetlaag kon hij zich niet meer verweren!! De man zelf had zich verscholen in zijn eigen vet. Dat was zijn kracht! Zonder vet was hij niets meer, zag je teveel van hem zelf!
Prachtig gevonden!
ik ga eens zoeken of Paul Auster e-mail heeft!
Groetjes bernadet
Je kan ook de oceaan als een symbool zien, daar kan je alle kanten op, terugkeren naar het land of de oversteek wagen.
Het is zeker een knap boek. Het zijn verhalen, in verhalen in verhalen.
Het overlijden van zijn vader was eigenlijk ook heel triest maar het werd zo verteld dat je ook dit zonder brok in je keel kon lezen, maar mooi was het wel. Zonder die enorme vetlaag kon hij zich niet meer verweren!! De man zelf had zich verscholen in zijn eigen vet. Dat was zijn kracht! Zonder vet was hij niets meer, zag je teveel van hem zelf!
Prachtig gevonden!
ik ga eens zoeken of Paul Auster e-mail heeft!
Groetjes bernadet
Het boek is eindelijk uit en ik moet zeggen dat het me naar het einde toe minder gaat boeien. De interessantste figuren zijn MS en oom Viktor en de oude man. Eens de oude man dood is (prachtig inderdaad dat verhaal met die paraplu en het uitdelen van geld) gaat het me minder pakken. dat Barber uiteindelijk zijn vader is, lijkt me meer uit een driestuiversroman. De persoon van barber vind ik trouwens niet erg interessant (en zijn naam stoot me af), behalve het feit dat hij zo dik is. Maar ik heb het boek op het einde heel versnipperd gelezen, misschien moet ik mijn oordeel opschorten tot ik het een tweede keer gelezen heb.
Groetjs. Tiba.
Groetjs. Tiba.
Zo'n vijfenhalf jaar later heb ik ook dit boek gelezen (de Engelse versie), omdat ik heeeeel zuinig ben op mijn Austerboeken.
Auster is een van de weinige schrijvers die het voor elkaar krijgt om me met de eerste zinnen al direct een boek 'in te zuigen'. Normaal gesproken heb ik wat tijd nodig om in het verhaal te komen; soms geef ik me zelfs pas aan het eind gewonnen. Maar niet bij Auster, ook nu weer niet:
It was the summer that men first walked on the moon. I was very young back then, but I did not believe there would be a future.
Twee zinnen en ik ben verloren. Ik kan niet uitleggen waarom dat zo is; het gebeurt. Het levensverhaal van de jonge Fogg sleurt me mee: zijn jeugd, het overlijden van zijn moeder, zijn tijd bij uncle Victor, zijn afglijden tijdens het laatste collegejaar, de redding door zijn vrienden, zijn tijd bij de 'vreselijke' Effing, zijn relatie met Kitty Wu en met zijn verloren gewaande vader. Ik word meegezogen, Fogg's verhaal laat me niet meer los.
Wie kan zich niet verplaatsen in de jonge Fogg, als hij door geldgebrek gedwongen wordt de boeken die hij geërfd heeft van zijn oom te verkopen aan Chandler, eigenaar van een tweedehands boekwinkel:
For me, books were not the containers of words so much as the words themselves, and the value of a given book was determined by its spiritual quality rather than its fysical condition. A dog-eared Homer was worth more than a sparkling Virgil, for example; three volumes of Descartes were worth less than one by Pascal. These were essential distinctions for me, but for Chandler they did not exist. A book was no more than a object to him, a thing that belonged to the world of things, and as such it was not radically different from a shoebox, a toilet plunger, of a coffeepot.
Wie herkent niet het plezier en de voldoening die je krijgt, als kunstenaar of 'gewoon mens', als je je niets meer hoeft aan te trekken van andermans meningen, niet meer hoeft te letten op 'de verkoopwaarde' van wat je produceert en zonder jezelf te beperken iets kunt maken alleen omdat jij dat zo wil maken? Zoals Effing in zijn grot, zijn paleis in de woestijn van Utah.
For the first time in his life, he stopped worrying about results, and as a consequence the terms 'success' and 'failure' had suddenly lost their meaning for him. The true purpose of art was not to create beautiful objects, he discovered. It was a method of understanding, a way of penetrating the world and finding one's own place in it, and whatever aesthetic qualities an individual canvas might have were almost an incidental by-product of the effort to engage oneself in this struggle, to enter into the thick of things.
Ik kan blijven citeren uit dit boek, maar zal dat niet doen
. Het is niet alleen het verhaal van Fogg dat dit boek zo speciaal maakt. Het zijn de dingen die gebeuren, de personages en dat wat ze doen, zeggen en denken die zo direct bij me binnen komen, dat ik onderdeel van het verhaal lijk uit te maken. Eventjes maar, helaas.
The sun is the past, the earth is the present, the moon is the future.
(Nicolas Tesla, uit The problem of increasing human energy, juni 1900)
Auster is een van de weinige schrijvers die het voor elkaar krijgt om me met de eerste zinnen al direct een boek 'in te zuigen'. Normaal gesproken heb ik wat tijd nodig om in het verhaal te komen; soms geef ik me zelfs pas aan het eind gewonnen. Maar niet bij Auster, ook nu weer niet:
It was the summer that men first walked on the moon. I was very young back then, but I did not believe there would be a future.
Twee zinnen en ik ben verloren. Ik kan niet uitleggen waarom dat zo is; het gebeurt. Het levensverhaal van de jonge Fogg sleurt me mee: zijn jeugd, het overlijden van zijn moeder, zijn tijd bij uncle Victor, zijn afglijden tijdens het laatste collegejaar, de redding door zijn vrienden, zijn tijd bij de 'vreselijke' Effing, zijn relatie met Kitty Wu en met zijn verloren gewaande vader. Ik word meegezogen, Fogg's verhaal laat me niet meer los.
Wie kan zich niet verplaatsen in de jonge Fogg, als hij door geldgebrek gedwongen wordt de boeken die hij geërfd heeft van zijn oom te verkopen aan Chandler, eigenaar van een tweedehands boekwinkel:
For me, books were not the containers of words so much as the words themselves, and the value of a given book was determined by its spiritual quality rather than its fysical condition. A dog-eared Homer was worth more than a sparkling Virgil, for example; three volumes of Descartes were worth less than one by Pascal. These were essential distinctions for me, but for Chandler they did not exist. A book was no more than a object to him, a thing that belonged to the world of things, and as such it was not radically different from a shoebox, a toilet plunger, of a coffeepot.
Wie herkent niet het plezier en de voldoening die je krijgt, als kunstenaar of 'gewoon mens', als je je niets meer hoeft aan te trekken van andermans meningen, niet meer hoeft te letten op 'de verkoopwaarde' van wat je produceert en zonder jezelf te beperken iets kunt maken alleen omdat jij dat zo wil maken? Zoals Effing in zijn grot, zijn paleis in de woestijn van Utah.
For the first time in his life, he stopped worrying about results, and as a consequence the terms 'success' and 'failure' had suddenly lost their meaning for him. The true purpose of art was not to create beautiful objects, he discovered. It was a method of understanding, a way of penetrating the world and finding one's own place in it, and whatever aesthetic qualities an individual canvas might have were almost an incidental by-product of the effort to engage oneself in this struggle, to enter into the thick of things.
Ik kan blijven citeren uit dit boek, maar zal dat niet doen
. Het is niet alleen het verhaal van Fogg dat dit boek zo speciaal maakt. Het zijn de dingen die gebeuren, de personages en dat wat ze doen, zeggen en denken die zo direct bij me binnen komen, dat ik onderdeel van het verhaal lijk uit te maken. Eventjes maar, helaas.
The sun is the past, the earth is the present, the moon is the future.
(Nicolas Tesla, uit The problem of increasing human energy, juni 1900)
"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 98 gasten