Paul Auster - Maanpaleis (Samenleesboek)

Reacties op recensies van, door leden gelezen, boeken en discussie samenleesboeken
Inge
Berichten: 1366
Lid geworden op: 18 Mei 2004, 08:47
Locatie: Kuurne België

Berichtdoor Inge » 07 Sep 2004, 12:55

Ik vind de oude man absoluut niet ergerlijk. Eerder amusant :lol: of toch de manier waarop de schrijver hem beschrijft. Een eigenwijs, eigenaardig, intelligent, enerverend, oude kregelige vent.

Marjo
Berichten: 25828
Lid geworden op: 16 Mei 2004, 21:01

Berichtdoor Marjo » 07 Sep 2004, 13:48

Zo, wat een reacties al als ik even niet kijk..
Jullie hadden het erover dat je niets voelde bij het lezen, geen medelijden, geen sympathie, niets. Moet dat dan? (ze begint weer over inleven in de personages...ha ha)
Ik lees wat die jongen doet, en accepteer het zoals hij het doet, ik hoef daar niets van te vinden. Overigens denk ik dat het een reactie is op de dood van zijn oom. Hij heeft eigenlijk geen verleden, geen familie en dan valt het enige dat hij heeft weg. Hij geeft zijn eigen leven dan ook maar op, wat heeft het nog voor zin? Veel vertrouwen in de mens heeft hij niet, want inderdaad: die ene vriend wijst hij ook nog af, omdat hij niet kan geloven dat die er echt voor hem is..
Dus is het voor mij heel logisch dat hij de boel laat vallen. Alleen zijn studie maakt hij af omdat hij dat aan zijn oom belooft heeft, voor hemzelf hoeft het niet. Dus doet hij er ook niets mee.
Hij is erg star, koppig en gaat in dit "doorgaan tot het niet meer kan" heel ver. Dat vind ik knap. Een ander zou, zoals jullie al aangeven, een uitweg gezocht hebben. Hij doet dat pas als hij de liefde ontdekt. Hij ervaart (weer) wat liefde is, en hij laat zich helpen. Gaat zelfs weer actief zelf een baan zoeken. (dus hebben jullie je zin..)
Door een toeval komt hij terecht bij een geestesverwant, iemand die net als hij star en koppig is, en zijn leven op zijn eigen manier wil leven, wat een ander er ook van vindt en denkt. Dus kunnen ze het heel goed samen vinden.
Ze zijn allebei" eigenwijs, intelligent, enerverend" zoals Inge zegt!!
Tot zover mijn reacties op jullie reacties. Als ik verder ga, verklap ik dingen.
Marjo

tiba
Berichten: 1559
Lid geworden op: 16 Mei 2004, 23:58

Berichtdoor tiba » 07 Sep 2004, 13:50

Juist Marjo.

Tiba.

Inge
Berichten: 1366
Lid geworden op: 18 Mei 2004, 08:47
Locatie: Kuurne België

Berichtdoor Inge » 07 Sep 2004, 14:15

Mijn nicht vroeg mij over wat het boek ging en ik kon niet antwoorden :shock: :shock: :shock: Eigenlijk gaat het boek over niets, ik bedoel het heeft geen bepaald thema (denk ik toch) Eigenlijk gaat het over niet meer of minder dan het dagelijks leven van die jonge man?????
Of heb ik het verkeerd voor????? Ik vind het boek alsmaar leuker worden :D Juist omdat het zo "anders" is. Nu begrijp ik ook wat men op school bedoelde met een moderne roman. De schrijver volgde geen thema, geen bepaalde opbouw, geen bepaalde logica (toch niet zoals men gewoonlijk in romans gebruikt). De lezers moet het maar zelf uitzoeken.
Leuk, Leuk, Leuuuuuuk!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :lol: :lol: :lol:

Marjo
Berichten: 25828
Lid geworden op: 16 Mei 2004, 21:01

Berichtdoor Marjo » 07 Sep 2004, 14:22

Zou "toeval" het thema kunnen zijn?
Op de eerste bladzijde zegt Auster dat toeval niet bestaat Het "is een soort tegenwoordigheid van geest", om dan vervolgens het de ene toevalligheid na de andere aan bod te laten komen..
Marjo

tiba
Berichten: 1559
Lid geworden op: 16 Mei 2004, 23:58

Berichtdoor tiba » 07 Sep 2004, 14:24

Zou het thema niet kunnen zijn:

- Hoever kan iemand gaan om te overleven
of misschien eerder:
- Hoe diep kan iemand belanden die helemaal alleen staat, en van wie niemand houdt?

Dit zijn zo maar suggesties (overigens ken ik de afloop nog niet). Wie biedt meer ? ;)

Tiba.

Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 07 Sep 2004, 15:22

Jeetje Marjo, ben even met stomheid geslagen! Ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Dat hij iedereen kwijt is geraakt en dat hij door de dood van die oom op hol slaat. Zou hij toch niet heel diep in zijn achterhoofd hebben gehad dat iemand hem toch wel redden zou? Hij rekende eigenlijk wel op zijn vriend maar wist niet dat hij verhuisd was.

Tiba, hij weet toch eigenlijk wel dat die vriend van hem houdt? Hij gaat niet voor niets aldoor naar zijn huis om briefjes in de brievenbus te stoppen? Hij wil niet geloven dat het zo is, (dat die vriend om hem geeft) maar ergens gelooft hij het wel, anders deed hij dit niet.

Een thema, dan moet ik het boek eerst uit hebben. Dat kan ik nu nog niet zeggen.

Bernadet

Marjo
Berichten: 25828
Lid geworden op: 16 Mei 2004, 21:01

Berichtdoor Marjo » 07 Sep 2004, 16:45

Ik was dat even vergeten, maar inderdaad: hij stopt die briefjes onder de deur door..en ontmoet zo Kitty! Dus al is hij nog zo bereid geweest om alles te laten verlopen zoals het verlopen zou als hij niet ingreep, toen het er naar uit zag dat het einde echt daar was, ondernam hij wel degelijk iets. Al vond hij dat dan "een soort tegenwoordigheid van geest, een manier om mezelf te redden door de gedachten van anderen". Die zin op de eerste pagina maakte op mij al meteen indruk. En wat denken jullie van het motto" "niets kan een Amerikaan verbazen"? Het thema?
Marjo
Marjo

Inge
Berichten: 1366
Lid geworden op: 18 Mei 2004, 08:47
Locatie: Kuurne België

Berichtdoor Inge » 08 Sep 2004, 15:12

oooooooooooohhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh, wwwwwwwwwwwwwwaaaaaaaaaaaaawwwwwwwwwwwwww
:shock: :shock: :shock:
Ik heb net het hoofdstuk uit van de oude man die sterft. wwwwwwwwwwwaaaaawwwwwwwwwwww. Ben er spraakloos en ademloos door. :shock: :shock: :shock:
Ben ik blij dat ik ben blijven lezen :lol: :lol:

groetjes Inge

Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 08 Sep 2004, 20:25

En daar is het verslag!

http://www.leestafel.info/paul-auster

Bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 08 Apr 2009, 14:31, 3 keer totaal gewijzigd.

Inge
Berichten: 1366
Lid geworden op: 18 Mei 2004, 08:47
Locatie: Kuurne België

Berichtdoor Inge » 08 Sep 2004, 20:36

Het kon niet beter verwoord worden bernadet. Het zegt precies hetgeen ik ook dacht. Het is een vreemd boek met vreemde personages die leven op uitersten.

Marjo
Berichten: 25828
Lid geworden op: 16 Mei 2004, 21:01

Berichtdoor Marjo » 09 Sep 2004, 12:01

Heel goed, Bernadet!! Ik was echt benieuwd hoe je dit zou aanpakken! (En ik hoef niet meer natuurlijk..)
Maar je kan dit verhaal niet echt vertellen, bovendien zou dat jammer zijn voor eventuele nieuwe lezers..
Ik zag trouwens dat ik "Book of illusions" van Auster ook nog op de plank heb staan...

Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 10 Sep 2004, 19:10

Daar was Roel volgens mij nogal weg van.
Ondertussen heb ik ook Swarup uit. Leuk boek.
Bernadet

Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 13 Sep 2004, 17:13

Ik moet eerlijk zeggen ik ben ook blij dat ik het boek heb uitgelezen, het werd steeds beter. Ik vond het moment met de neger met zijn paraplu schitterend!
Ook het proces wat voorafging aan de dood van de oude man. Prachtig! Niet zozeer het verhaal wat de oude man vertelde maar echt de periode vlak voor zijn dood. Dat gedeelte is mij het meest bij gebleven van het boek.
Het einde begreep ik niet zo. Hij liep en liep en liep om alles te verwerken? Om een nieuw begin te maken?
Ik geloof dat het thema "toeval" was.

Bernadet

Roel
Berichten: 992
Lid geworden op: 22 Jul 2004, 12:09
Locatie: Maastricht

Berichtdoor Roel » 13 Sep 2004, 20:06

Ik merk dat ik het verkeerde boek voor ogen had. Maanpaleis is het twee na beste wat ik van Auster gelezen heb, beste was Book of illusions door zijn enorme complexiteit, naast het verpletterende karakter. Maanpaleis is
een verhaal waar uiteindelijk twee gevallenen elkaar tegenkomen. Zondermeer een intrigerend boek, waarbij Auster zich afvroeg hoe het zou zijn als iemand door alles en iedereen verlaten wordt. Ondanks dat de hoofdpersoon zich irriteert aan de oude man, trekt hij zich ook aan hem op, terwijl uiteindelijk blijkt dat het opnieuw een ilussie is. De boeken van Auster zijn eigenlijk spiegels, die aan het einde aandiggelen worden geslagen. Ook dit boek was door merg en been gaand. Ik heb Auster alweer een tijd niet gelezen en de complexiteit van zijn boeken maakt dat je er weer eerst in moet verdiepen, om weer zijn visie voor de geest te krijgen. Auster verdient een plaats in de boekenkast, dus die romans ga ik nog aanschaffen.

Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 14 Sep 2004, 11:30

Ja ik ga zeker ook meer lezen van Auster. EN het interview EN het boek maken dat ik dat wil.

Gaan we nog verder discussieren mensen?

bernadet

lizzy
Berichten: 174
Lid geworden op: 17 Mei 2004, 20:14

Berichtdoor lizzy » 14 Sep 2004, 15:16

Dit is mijn indruk van Maanpaleis.

Wat een samenloop van omstandigheden. “Iets verzinnen en daarmee aan de waarheid raken is de taak van de schrijver,” zegt Paul Auster. En dat doet hij. Het begint met een soort zelfdestructie die onvermijdelijk is. Als je aan het lezen bent denk je steeds, hou op, doe wat aan je situatie.

Het verhaal over de dozen met boeken waaruit zijn meubilair bestaat is natuurlijk schitterend. De erfenis van zijn oom Victor die nooit iets af kon maken. Langzaam maar zeker eet hij zijn erfenis op. Ondertussen wordt hij er wel wijzer door, hij leest tenslotte bijna alles voor hij de boeken te gelde maakt. Hij wordt uiteindelijk zijn huis uit gezet en komt terecht in Central Park. De beschrijvingen van zijn dagen als zwerver zijn echt heel goed. Je denkt vaak dat mensen van de ene op de andere dag zwervers worden. Als je dit leest begrijp je hoe geleidelijk het gaat. Toch is hij misschien van nature een zwerver. Zijn naam geeft zoiets al aan Marco Stanley Fogg, ontdekkingsreiziger.

Zijn vriend Zimmer en zijn latere grote liefde Kitty, redden hem van zijn ‘zelfgekozen’ lot. Hij zoekt een baan en wordt ‘oppasser’ bij Thomas Effing, zijn grootvader, alleen weten noch de grootvader, noch Fogg dat van elkaar. Effing verteld hem een verhaal dat hij moet opschrijven. Een vreemd verhaal over de woestijn, moorden, overleven en gekte. Het is een soort testament. Voordat Effing sterft wil hij een deel van zijn geld weggeven en in briefjes van vijftig dollar delen Fogg en Effing dat uit aan mensen op straat. Fogg krijgt ook een aardig bedrag, en kan daardoor samen gaan wonen met Kitty. De rest laat hij na aan zijn zoon die hij nooit gezien heeften die Fogg moet benaderen. Zij ontmoeten elkaar en dat heeft grote gevolgen.

Langzaam maar zeker worden de relaties tussen de personages onthult. De liefdesrelatie loopt stuk, wat van beide kanten te begrijpen is. Kitty wil een abortus, Fogg voelt dat als verraad naar zichzelf en zijn eigen moeder. Wat als zij ervoor gekozen had zich te laten aborteren? Dan was hij nooit geboren. Hij verliest zijn liefste maar vind een vader en verliest die dan ook weer. Ik vond het een prachtig boek. Al de onderlinge verbanden die duidelijk worden naarmate de roman zich ontwikkelt. De personages zijn sympathiek, zelfs de oude mopperkont Effing.
Ze zijn op hun eigen manier allemaal een beetje gek.

Dit is mijn indruk van het boek, de dingen die mij bijgebleven zijn. Dat met die paraplu was ik vergeten maar is inderdaad erg leuk. Ik heb genoten van het boek en ga ook meer lezen van Paul Auster. "Mr. Vertigo" ligt op de stapel nog te lezen.

Marjo
Berichten: 25828
Lid geworden op: 16 Mei 2004, 21:01

Berichtdoor Marjo » 14 Sep 2004, 15:22

Dat de boeken van Auster in de boekenkast horen, dat ben ik helemaal met je eens, Roel, ik merk ook dat napraten moeilijk is zonder het boek erbij.
Wat bedoel je met "Ondanks dat de hoofdpersoon zich irriteert aan de oude man, trekt hij zich ook aan hem op, terwijl uiteindelijk blijkt dat het opnieuw een illusie is"
Ik had het idee dat Fogg zich ergerde aan de man, omdat hij eigenlijk zoveel op hem leek. In een spiegel kijken is nu eenmaal niet altijd leuk. Waarom ze op elkaar lijken, ontdekken we pas later, maar ergens stelt hij al dat de oude man en hijzelf gelijkgestemde zielen zijn. En dus verdraagt hij diens nukken en grillen, wetende dat hij die zelf ook zo goed ten toon kan spreiden. Ze zijn allebei moeilijk voor de mensen die hen omringen.
En "spiegels die aan diggelen worden geslagen"?? That's life...

Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 14 Sep 2004, 17:48

Ze zijn op hun eigen manier allemaal een beetje gek.


Daar had ik dus in het begin moeite mee. Dat MS zichzelf zo laat gaan en niet ingrijpt terwijl er mogelijkheden genoeg zijn. (Hoewel het boekenmeubilair een prachtvondst is natuurlijk) Maar naderhand ga je inderdaad verbanden zien.
De omgang met oom Victor is feitelijk hetzelfde als met de oude man. Oom Victor was ook een extreme man trok zich terug in zijn boeken maar trad weer naar buiten als musicus. Grootvader trekt zich terug maar is in feite schilder (ook naar buiten treden). Allebei gebruikten ze verschillende namen.
MS doet hetzelfde trekt zich ook terug, tot twee keer toe.
Deze mensen hadden het in zich (nodig?) om steeds naar de zelfkant van de maatschappij te gaan en er weer uit klimmen al dan niet met toeval.
De relatie met Kitty had nooit gekund. MS zoekt en blijft zoeken, Kitty had hem geblokkeerd ondanks zijn wens dat het kind geboren zou worden. Dat was meer uit respect voor zijn moeder dan het feitelijk zelf willen denk ik. De vader van MS is ook extreem. Zoekt het ook in uitersten. Volvreten (het andere uiterste van wat zijn zoon deed) en toch ook terugtrekken in zichzelf!

De knorrige oude man wilde knorrig en extreem overkomen. Maar zat toch steeds met zijn schuld en gaf het op zijn manier weer terug! Hij had wel een hart maar wide dat niet weten.

Vonden jullie deze mensen persoonlijkheden? Mensen die er zijn? Die er staan?

De stijl van het boek was apart. Ook afstandelijk, je werd als het ware gedwongen afstand te houden. Bij de verhalen van de oude man dacht ik op het eind 'nu weten we het wel'. Maar het moment dat hij moedwillig door de regen rijdt met zijn "paraplu" en weet dat dit zijn einde betekent is subliem. Ook dat MS hem daarin respecteert is prachtig!

Zou nog zoveel willen zeggen maar hou nu maar even op!

Bernadet

P.S. Wat vonden jullie van het eind? Is MS uitgezocht, gaat hij een normaal leven leiden?

Marjo
Berichten: 25828
Lid geworden op: 16 Mei 2004, 21:01

Berichtdoor Marjo » 14 Sep 2004, 19:50

Wat versta je in dit geval onder "een normaal leven"??
Iemand als hij zal niet anders kunnen dan net zo'n extreem leven leiden als zijn vader, grootvader en oom. Idee voor een volgend boek?
Ik vond ze behoorlijke sterke persoonlijkheden. Ze deden wat ze zelf wilden, niet wat de maatschappij gebood. ZNiet makkelijk om me om te gaan, maar wel heel interessant.

Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 14 Sep 2004, 20:42

Ja wat is een normaal leven. Voor de een is het dit voor de ander is het dat.
Ik kreeg de indruk dat hij de zoektocht afgemaakt had die zijn oom, grootvader en vader aldoor begonnen waren. Daarom vroeg ik er ook expliciet naar wat jullie van het einde vonden.

Ik vond het ook heel sterke persoonlijkheden om dezelfde reden als jij.

Groetjes
bernadet

Roel
Berichten: 992
Lid geworden op: 22 Jul 2004, 12:09
Locatie: Maastricht

Berichtdoor Roel » 15 Sep 2004, 09:39

Bernadet,
Als Paul Auster niet door middel van zijn schrijfstijl afstand zou hebben gehouden, zo het boek ontaarden in een tranentrekker en dat heeft hij juist zo goed weten te vermijden.

lizzy
Berichten: 174
Lid geworden op: 17 Mei 2004, 20:14

Berichtdoor lizzy » 15 Sep 2004, 12:25

Sterke persoonlijkheden, met zo'n familie kun je bijna niet anders dan een vreemd leven lijden. In wezen waren het allemaal reizigers. Nee, sentimenteel is het boek zeker niet, zelfs niet als Kitty MS verlaat.

Inge
Berichten: 1366
Lid geworden op: 18 Mei 2004, 08:47
Locatie: Kuurne België

Berichtdoor Inge » 20 Sep 2004, 20:42

ik heb het boek eindelijk uit. Ik vond het een vreemd einde. Ergens begreep ik wel dat hij op het einde van zijn reis was (of hij moest zichzelf verdrinken in de oceaan) maar.....Wat ik eindelijk bedoel is dat ik bij dat boek constant in conflict kwam tussen het "denken" en "voelen". Het is inderdaad zo, dat als het boek sentimenteler geschreven was het een tranentrekker zou zijn geweest. Nu zat ik steeds met een raar gevoel. Ik wilde wel meeleven maar was teveel aan het denken hoe ik het zou doen in zo'n omstandigheden dat ik mijn gevoel vergat.
Toen het boek ten einde was had ik dat gevoel nog het sterkst. Het deed me denken aan "forrest gump". Bij die film heb ik op het laatst tranen met tuiten gehuild. Allen was ik bij dat boek nog te veel bezig met denken wat ik juist gelezen had :?
groetjes Inge

lizzy
Berichten: 174
Lid geworden op: 17 Mei 2004, 20:14

Berichtdoor lizzy » 20 Sep 2004, 22:20

Dat is toch knap van de schrijver, vind je niet?


Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten